هيجدهم و نيز در ادعيه سِرّ است كه هر كه اراده كرده كه بيرون رود از اهل خود پى حاجتى يا سفرى و دوست داشته باشد كه او را بر گردانم سالم با برآوردن حاجتش پس بگويد وقتى كه بيرون مى شود از خانه اش
بِسْمِ اللَّهِ مَخْرَجى وَ بِاِذْنِهِ خَرَجْتُ وَ قَدْ عَلِمَ قَبْلَ اَنْ اَخْرُجَ خُرُوجى وَ قَدْ
بنام خداست بيرون آمدنم و به اذن او بيرون آيم و او مى دانست پيش از بيرون آمدنم خروجم را و
اَحْصى عِلْمُهُ ما فى مَخْرَجى وَ مَرْجِعى تَوَكلْتُ عَلَى الاِْ لهِ الاَْكبَرِ تَوَكلَ
علمش شماره کرده برون رفتن و بازگشتم را توکل کنم بر معبود اکبر توکل
مُفَوِّضٍ اِلَيهِ اَمْرَهُ وَ مُسْتَعينٍ بِهِ عَلى شُؤُنِهِ مُسْتَزيدٍ مِنْ فَضْلِهِ مُبَرِّءٍ نَفْسَهُ مِن
کسى که کارش را به او واگذارده و از او در کارهايش کمک گيرد و از فضلش زياده خواهد و خود را
كلِّ حَوْلٍ وَ مِنْ كلِّ قُوَّةٍ اِلاّ بِهِ خُروُجَ ضَريرٍ خَرَجَ بِضُرِّهِ اِلى مَنْ يكشِفُهُ وَ
برکنار دارد از هر جنبش و نيرويى جز به او بيرون آمدن زيان رسيده اى که زيانش را بسوى کسى برده
خُرُوجَ فَقيرٍ خَرَجَ بِفَقْرِهِ اِلى مَنْ يسُدُّهُ وَ خُروُجَ عائِلٍ خَرَجَ بِعيلَتِهِ اِلى مَنْ
که آن را برطرف کند و ندارى که نداريش را بدرگاه کسى برده که جلوش را بگيرد و عائله مندى که عائله اش را
يغْنِيها وَ خُرُوجَ مَنْ رَبُّهُ اَكبَرُ ثِقَتِهِ وَ اَعْظَمُ رَجائِه وَ اَفْضَلُ اُمْنِيتِهِ اَللَّهُ ثِقَتى
به نزد کسى برده که بى نيازش کند و خروج کسى که پروردگارش بزرگترين اعتماد و اميد وبرترين خواسته او است خدا است
فى جَميعِ اُمُورى كلِّها بِهِ فيها جَميعاً اَسْتَعينُ وَلاشَيئَ اِلاّ ما شاءَاللَّهُ فى
اعتمادم در همه کارهايم و به او در همه آنها کمک جويم و چيزى نيست جز آنچه خدا در
عِلْمِهِ اَسْئَلُ اللَّهَ خَيرَ الْمَخْرَجِ وَ الْمَدْخَلِ لا اِلهَ اِلاّ هُوَ اِلَيهِ الْمَصيرُ
علمش خواسته از خدا خواهم خوبى در خروج و دخولم معبودى نيست جز او و بسوى او است بازگشت