هفدهم در حديث قدسى است كه اى محمّد صلى الله عليه و آله بگو به كسانى كه مى خواهند تقربّ بجويند بسوى من بدانيد از روى يقين كه اين كلام افضل است از هر چيزى كه تقرّب مى جويند بسبب آن به سوى من بعد از فرائض و آن كلام اين است كه مى گوئى
اَللّهُمَّ اِنَّهُ لَمْ يمْسِ اَحَدٌ مِنْ خَلْقِك اَنْتَ
خدايا براستى کسى نيست از خلق تو که شام کرده باشد
اِلَيهِ اَحْسَنُ صَنيعاً وَ لا لَهُ اَدْوَمُ كرامَةً وَ لا عَلَيهِ اَبْينُ فَضْلاً وَ لا بِهِ اَشَدُّ تَرَفُّقاً
و رفتار تو با او بهتر و بزرگوارى تو نسبت به او پاينده تر و فضل تو بر او آشکارتر و مدارا کردن تو با او
وَ لا عَلَيهِ اَشَدُّ حِياطَةً وَ لا عَلَيهِ اَشَدُّ تَعَطُّفاً مِنْك عَلَىَّ وَ اِنْ كانَ جَميعُ
زيادتر و نگهدارى تو بر او محکم تر و مِهر تو بر او سخت تر از من باشد و اگر چه همه
الْمَخْلُوقينَ يعَدِّ دُونَ مِنْ ذلِك مِثْلَ تَعْديدى فَاشْهَدْ يا كافِىَ الشَّهادَةِ بِاَنّى
مخلوقاتت برشمردند نعمتهاى تو را بر خود مانند شمردن من پس گواه باش اى که گواه بودن تو کافى است که من تو را
اُشْهِدُك بِنِيةِ صِدْقٍ بِاَنَّ لَك الْفَضْلَ وَ الطَّوْلَ فى اِنْعامِك عَلَىَّ مَعَ قِلَّةِ شُكرى
گواه گيرم با نيتى صادقانه به اينکه تو را است برترى و داد و دهش در نعمت بخشيت بر من با سپاسگزارى اندک من
لَك فيها يا فاعِلَ كلِّ اِرادَةٍ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ طَوِّقْنى اَماناً مِنْ حُلُولِ
براى تو در آنها اى بوجود آرنده هر اراده درود فرست بر محمّد وآلش و بينداز در گردنم امان نامه اى از آمدن
السَّخَطِ لِقِلَّةِ الشُّكرِ وَ اَوْجِبْ لى زيادَةً مِنْ اِتْمامِ النِّعْمَةِ بِسَعَةِ الْمَغْفِرَةِ
خشمت براى کمى سپاسگزاريم و مقرر کن برايم بيش از پيش کامل کردن نعمت را به فراخى آمرزشت
اَمْطِرْنى خَيرَك فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ لاتُقايسْنى بِسُوَّءِ سَريرَتى
و ببار بر من باران خوبى و خير خود را و درود فرست بر محمّد و آلش و نسنج مرا به بدى باطنم
وَامْتَحِنْ قَلْبى لِرِضاك وَ اجْعَلْ ما تَقَرَّبْتُ بِهِ اِلَيك فى دينِك لَك خالِصاً وَ لا
و آزمايش کن دلم را براى خوشنوديت و بگردان آنچه را در دين تو بدان تقرب بدرگاهت جويم خالص و چنان کن که آن به
تَجْعَلْهُ لِلُزُومِ شُبْهَةٍ اَوْ فَخْرٍ اَوْ رِياءٍ يا كريمُ
خاطر ملازمت شبهه يا به خود باليدن يا خودنمايى نباشد اى کريم
فقير گويد كه اين دعا از ادعيه سِرّ قُدسيه است و آن سى و يك دعا است كه براى حوائج دنيا و آخرت است و مشايخ آن را با اسانيد متّصله نقل كرده اند و بعضى از ادعيه آن در مصباح متهجّد و مصباح كفعمى ذكر شده و هر كه طالب تمام آن است رجوع كند به كتاب بلدالا مين يا كتاب دعاى بحار يا جواهر السّنية و ما در اينجا يك دعاى ديگر از آن نقل مى كنيم