تلقين ميت

مؤ لّف گويد كه غير از وقت احتضار از براى ميت دو جا تلقين مستحبّ است يكى وقتى كه او را در قبر گذارند و بهتر آن است كه بدست راست دوش راست او را و بدست چپ دوش چپ او را بگيرند و او را حركت دهند و تلقين كنند و ديگر وقتى كه او را دفن كردند سنّت است كه ولىّ ميت يعنى اقرب خويشان او بعد از آنكه مردم از سر قبر او برگردند نزد سَر ميت بنشيند و به صداى بلند او را تلقين كند و خوب است كه دو كف دست را روى قبر گذارد و دهان را نزديك قبر برد و اگر ديگرى را نائب كند نيز خوب است و در اخبار وارد شده است كه چون اين تلقين را بكنند منكر به نكير مى گويد بيا برويم تلقين حجّتش كردند احتياج به پرسيدن نيست پس برمى گردند و سؤ ال نمى كنند علاّمه مجلسى عليه الرّحمه فرموده و تلقين كننده به اين نحو بگويد جامع تر است :

و نام او و پدرش را بگويد

پس بگويد :

در حديث است كه ميت در جواب مى گويد بلى فهميدم پس بگويد:

پس بگويد:

به كلمه شريفه عفو ختم كردم اين رساله را رجاء واثق كه عفو الهى شامل گردد حال اين روسياه و كسانى كه به اين رساله (عمل مى نمايند) و كان ذلك فى آخر يوم الجمعه التّاسع عشر من شهر محرّم الحرام سنة 1345 الف و ثلثمائة و خمس و اربعين فى جوار امامنا المسموم مولينا الغريب المظلوم ابى الحسن علىّ بن موسى الرّضا عليه و على آبائهُ السّلام من الحىّ القيوم والحمدللّه اوّلاً و آخراً وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى مُحمّد و آلهِ كتبه بيمناه الوازرة عبّاس بن محمّد رضا القمىّ عفى عنهما.

تتمه فهرست ملحقات باقيات صالحات

چند دعاى موجز و عوذات مختصره