و چون جنازه را نزد قبر آورند اگر مرد است بگذارند او را بطرف پاهاى قبر و بياورند او را تا لب قبر در سه دفعه و اگر جنازه زن است او را بگذارند طرف پيش قبر كه جانب قبله است پس داخل در قبر شود ولىّ ميت يا كسى كه امر كند و نازل شود در قبر از طرف پاى قبركه آن باب قبر است و چون نازل شد بگويد:
اَللّهُمَّ اجْعَلْها رَوْضَةً مِنْ رِياضِ الْجَنَّةِ
خدايا قرار ده آنرا باغى از باغهاى بهشت
وَلاتَجْعَلْها حُفْرَةً مِنْ حُفَرِ النّارِ
و قرارش مده گودالى از گودالهاى دوزخ
و سزاوار است كه شخص نازل سر برهنه و پابرهنه باشد با بندهاى گشاده پس بگيرد ميت را و از سر او داخل در قبر كند و بگويد در آن حال :
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ فى سَبيلِ اللَّهِ وَ عَلى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ اَللّهُمَّ ايماناً بِك وَ
بنام خدا و به يارى خدا و در راه خدا و بر کيش رسول خدا، خدايا ايمان دارم به تو و
تَصْديقاً بِكتابِك هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ اَللّهُمَّ
تصديق دارم کتابت را، اين است آنچه خدا و رسولش به ما وعده داده اند و آنها راست گفتند خدايا
زِدْنا ايماناً وَ تَسْليماً
بر ايمان وتسليم ما بيفزا
پس بخواباند او را بر جانب راست و روى او را به قبله كند و بگشايد بندهاى كفن را از جانب سر و پاى او و بگذارد صورت ميت را بر خاك و مستحبّ است كه بگذارد با او چيزى از تربت امام حسين عليه السلام پس بچيند بر او خشت و بگويد آن كسى كه مى چيند خشت را:
اَللّهُمَّ صِلْ وَحْدَتَهُ وَ انِسْ وَحْشَتَهُ وَارْحَمْ غُرْبَتَهُ وَاَسْكنْ
خدايا از تنهايى بِرَهانش و به وحشتش انس ده و بر بى کسيش رحم کن و همراه
اِلَيهِ مِنْ رَحْمَتِك رَحْمَةً يسْتَغْنى بِها عَنْ رَحْمَةِ مَنْ سِواك وَاحْشُرْهُ مَعَ مَنْ
او کن از رحمتت بدان مقدار که بى نيازى جويد بدان از رحمت ديگران و محشورش کن با هر که
كانَ يتَوَلاّهُ [مِنَ الائِمَّةِ الطّاهِرينَ]
دوست دارد از امامان پاکيزه
و مستحبّ است كه تلقين كرده شود ميت به شهادتين و اسماء ائمه عليهم السلام وقت گذاشتن در قبر پيش از چيدن خشت بر او پس مى گويد تلقين كننده :
يا فُلانَ بْنَ فُلانٍ
اى فلان پسر فلان
و به جاى اين اسم مى برد آن ميت و پدر او را
اُذْكرِ العَهْدَ الَّذى خَرَجْتَ عَلَيهِ مِنْ دارِ الدُّنْيا شَهادَةَ اَنْ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ
يادآر پيمانى را که بر آن از خانه دنيا رفتى يعنى گواهى به اينکه نيست معبودى جز خداى يگانه
لاشَريك لَهُ وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ اَنَّ عَلِياً اَميرَالْمُؤْمِنينَ وَالْحَسَنَ وَالْحُسَينَ
که شريک ندارد و اينکه محمّد بنده و رسول او است و على اميرمؤ منان است و حسن و حسين
و ذكر كند ائمّه را يك به يك تا آخر
اَئِمَتُّك اَئِمَّةُ الْهُدىَ الاَْبْرارُِ
امامان تواءند، پيشوايان راهنماى نيکوکار
پس وقتى كه فارغ شد از چيدن خشت بريزد خاك بر او و مستحب است كه خاك بريزند كسانى كه حاضر شده اند با پشت دستهاى خودشان و بگويند در آن حال :
اِنّا لِلَّهِ وَ اِنّا اِلَيهِ راجِعُونَ هذا ما وَعَدَنَا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ صَدَقَ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ
ما از آن خداييم و بسويش بازگرديم اين است آنچه خدا و رسولش به ما وعده دادند و راست گفتند خدا و رسول
اَللّهُمَّ زِدْنا ايماناً وَ تَسْليماً
خدايا بر ايمان و تسليم ما بيفزا