سى و هشتم سيد بن طاوس از حضرت امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه هر كه صبح كند و در دستش انگشتر عقيقى باشد و در انگشت دست راست كرده باشد و پيش از آنكه نظرش بر كسى بيفتد نگين آن را به جانب كف دست بگرداند و به آن نظر كند و سوره اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيلَةِ الْقَدْرِ تا آخر بخواند پس بگويد
آمَنْتُ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لاشريك لَهُ وَ كفَرْتُ بِالْجِبْتِ وَالطّاغُوتِ وَ آمَنْتُ بِسِرِّ آلِ
ايمان دارم به خداى يگانه اى که شريک ندارد و کافرم به جبت و طاغوت (خلفاى ناحق ) و ايمان دارم به راز آل
مُحَمَّدٍ وَ عَلانِيتِهِمْ وَ ظاهِرِهِمْ وَ باطِنِهِمْ وَ اَوَّلِهِمْ وَ آخِرِهِمْ
محمّد و نهان و آشکار و باطن و اول و آخرشان
پس چون چنين كند خداوند عالميان او را نگاه دارد در آن روز از شرّ آنچه از آسمان نازل مى شود و آنچه بالا مى رود بسوى آسمان و آنچه در زمين فرو مى رود و آنچه بيرون مى آيد از زمين و در حِرز و حمايت خدا و دوستان خدا باشد تا شام .