سى و سوّم در عدة الدّاعى است كه از حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مرويست كه هرگاه يكى از شما اراده كرد بخوابد بگذارد دست راست خود را در زير صورت راست خود و بگويد
بِسْمِ اللَّهِ وَضَعْتُ جَنْبِى لِلَّهِ عَلى مِلَّةِ اَبْرهيمَ وَ دينِ مُحَمَّدٍ صلى الله عليه و آله
بنام خدا گذاردم پهلويم را به زمين براى خدا و بر کيش ابراهيم و دين محمّد(ص )
وَ وِلايةِ مَنِ افْتَرَضَ اللَّهُ طاعَتَهُ ما شآءَ اللَّهُ كانَ وَ مالَمْ يشَاْ لَمْ يكنْ
و دوستى کسى که واجب کرده خدا فرمانبرداريش را هرچه خدا خواهد شود و هر چه نخواهد نشود
پس هر كسى كه بگويد اين را در نزد خواب حفظ كند حق تعالى او را از دزد غارت كننده و از خراب شدن و طلب آمرزش كند براى او ملائكه .
سى و چهارم و نيز در عدّة الدّاعى است كه خواندن اِنّا اَنْزَلْناهُ فى لَيلَةِ الْقَدْرِ بر هر چيزى كه ذخيره و پنهان مى كنند حرز است از براى او بنابر آنچه روايت شده از ايشان عليهم السلام .
سى و پنجم و نيز از حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام نقل كرده كه هر كه بخواند صد آيه از قرآن از هرآيه كه باشد پس بگويد هفت مرتبه يا اللَّهُ پس اگر بخواند بر سنگى خدا بشكافد آن را