اَللّهُمَّ اِنَّ ظُلْمَ عِبادِك قَدْ تَمَكنَ فى بِلادِك
خدايا براستى ستم بندگانت چنان جايگير شده در شهرهاى تو
حَتّى اَماتَ الْعَدْلَ وَ قَطَعَ السُّبُلَ وَ مَحَقَ الْحَقَّ وَ اَبْطَلَ الصِّدْقَ وَاَخْفَى الْبِرَّ
که عدالت را ميرانده و راهها را بريده و حق را نابود کرده و راستى را باطل ساخته و نيکوکارى را ناپديد کرده و
وَاَظْهَرَ الشَّرَّ وَاَخْمَدَ التَّقْوى وَ اَزالَ الْهُدى وَ اَزاحَ الْخَيرَ وَ اَثْبَتَ الضَّيرَ وَ
شر و بدى را آشکار ساخته و چراغ پرهيزکارى را خاموش و هدايت را از ميان برده و خير و خوبى را از بين برده و زيان را پايدار کرده و
اَنْمَى الْفَسادَ وَ قَوَّى الْعِنادَ وَ بَسَطَ الْجَوْرَ وَ عَدَى الطَّوْرَ اَللّهُمَّ يا رَبِّ لا
فساد را رويانده و دشمنى را ريشه دار و جور و ستم را گسترش داده و از حد گذرانده ، خدايا پروردگارا
يكشِفُ ذلِك اِلاّ سُلْطانُك وَ لايجيرُ مِنْهُ اِلا امْتِنانُك اَللّهُمَّ رَبِّ فَابْتُرِ الظُّلْمَ وَ
برطرف نکند آنرا چيزى جز نيرو و سلطنت تو و پناه ندهد چيزى از آن جز منت بخشيت خدايا پروردگارا پس ظلم را ريشه کن
بُثَّ جِبالَ الْغَشْمِ وَ اَخْمِدْ سُوقَ الْمُنْكرِ وَ اَعِزَّ مَنْ عَنْهُ ينْزَ جِرُ وَاحْصُدْ شَاْفَةَ
ساز و متلاشى کن کوههاى زورگويى را و فرونشان رونق کارهاى زشت را و عزيز گردان کسى که از کار زشت جلوگيرى کند و بزن ريشه
اَهْلِ الْجَوْرِ وَ اَلْبِسْهُمُ الْحَوْرَ بَعْدَ الْكوْرِ وَ عَجِّلِ اللّهُمَّ اِلَيهِمُ الْبَياتَ وَ اَنْزِلْ
اهل ستم را و بپوشان بر تنشان لباس نقصان را پس از زيادى و بزودى برسان خدايا بر سرشان غافلگيرى و شبيخون را و فروبار
عَلَيهِمُ الْمَثُلاتِ وَاَمِتْ حَيوةَ الْمُنْكرِ لِيؤْ مَنَ الْمَخُوفُ وَ يسْكنَ الْمَلْهُوفُ وَ
بر آنها عذابهاى نمونه را و پايان ده به حيات کارهاى زشت تا امان يابد ترسناک و آرام گيرد شخص دلسوخته و
يشْبَعَ الْجايعُ وَ يحْفَظَ الضّايعُ وَ ياْوَى الطَّريدُ وَ يعُودَ الشَّريدُ وَ يغْنَى
سير گردد گرسنه و حفظ شود گمشده و جاى گيرد شخص آواره و بازگردد به کاشانه اش گريخته و بى نياز گردد
الْفَقيرُ وَ يجارَ الْمُسْتَجيرُ وَ يوَقَّرَ الْكبيرُ وَ يرْحَمَ الصَّغْيرُ وَ يعَزَّ الْمَظْلُومُ وَ
نيازمند و پناه گيرد پناه جوينده و مورد احترام قرار گيرد بزرگ و رحم شود بر کوچک و عزيز گردد ستمديده و
يذَلَّ الظّالِمُ وَ يفَرَّجَ الْمَغْمُومُ وَ تَنْفَرِجَ الْغَمّآءُ وَ تَسْكنُ الدَّهْمآءُ وَ يمُوتَ
خوار گردد ستمکار و بازگردد دل غمديده و گشوده شود غمهاى تيره و فرو نشيند جنجال و آشوب و بميرد
الاِْخْتِلافُ وَ يعْلُوَالْعِلْمُ وَ يشْمُلَ السِّلْمُ وَ يجْمَعَ الشَّتاتُ وَ يقْوىَ الاْ يمانُ وَ
اختلاف و دودستگى و برترى گيرد علم و دانش و بگيرد همه جا را صلح و صفا و گرد آيد پراکنده ها و نيرومند گردد ايمان و
يتْلَى الْقُرْآنُ اِنَّك اَنْتَ الدَّيانُ الْمُنْعِمُ الْمَنّانُ
تلاوت شود قرآن که براستى تويى پاداش ده نعمت بخش پرمنت