اَللّهُمَّ اِنّى
خدايا من
قَصَدْتُ اِلَيك بِاِخْلاصِ تَوْبَةٍ نَصُوحٍ وَ تَثْبيتِ عَقْدٍ صَحيحٍ وَ دعا قَلْبٍ قَريحٍ
آهنگ تو را کردم با اخلاص توبه حقيقى و پايدارى در پيمان درست و دعاى با دل مجروح
وَ اِعْلانِ قَوْلٍ صَريحٍ اَللّهُمَّ فَتَقَبَّلْ مِنّى مُخْلَصَ التَّوْبَةِ وَ اِقْبالَ سَريعِ الاَْوْبَةِ وَ
و آشکار کردن گفتار صريح خدايا بپذير از من توبه مخلصانه ام و روى آوردن شتابان بازگشتم و
مَصارِعَ تَخَشُّعِ الْحَوْبَةِ وَ قابِلْ رَبِّ تَوْبَتى بِجَزيلِ الثَّوابِ وَ كريمِ الْمَاءبِ وَ
به خاک افتادن فروتنى گناهم و برابر کن پروردگارا توبه ام را با پاداشى شايان و بازگشتى بزرگوارانه و
حَطِّ الْعِقابِ وَصَرْفِ الْعَذابِ وَ غُنْمِ الاِْيابِ وَ سِتْرِ الْحِجابِ وَامْحُ اللّهُمَّ ما
ريزش کيفر و گرداندن عذاب و بهره مندى در بازگشت و پرده پوشى و محو کن خدايا آنچه
ثَبَتَ مِنْ ذُنُوبى وَاغْسِلْ بِقَبُولِها جَميعِ عُيوبى وَاجْعَلْها جالِيةً لِقَلْبى شاخِصَةً
ثبت شده است از گناهانم و شستشو ده با پذيرش توبه ام همه عيبهايم را و قرار ده آنها را جلا دهنده دلم و خيره کننده
لِبَصيرَةِ لُبّى غاسِلَةً لِدَرَنى مُطَهِّرَةً لِنِجاسَةِ بَدَنى مُصَحِّحَةً فيها ضَميرى
بينش عقل و خردم و شوينده چرکى ام و پاک کننده نجاست تنم و درست کننده نهادم
عاجِلَةً اِلىَ الْوَفاءِ بِها بَصيرَتى وَاقْبَلْ يا رَبِّ تَوْبَتى فَاِنَّها تَصْدُرُ مِنْ
شتابان بسوى وفاى به آن بيناييم و بپذير پروردگارا توبه ام را که براستى اين توبه سرزند از
اِخْلاصِ نِيتى وَ مَحْضٍ مِنْ تَصْحيحِ بَصيرَتى وَاحْتِفالٍ فى طَوِيتى وَاجْتِهادٍ
روى اخلاص نيتم و خالص از روى درستى بيناييم و روشنى کامل در نهادم و از روى کوشش
فى نَقاءِ سَريرَتى وَ تَثْبيتٍ لاِِنابَتى وَ مُسارَعَةً اِلى اَمْرِك بِطاعَتى وَاجْلُ
در پاک کردن درونم و پابرجايى بازگشتنم و شتابندگى بسوى دستورت به فرمانبرداريم و روشن کن
اللّهُمَّ بِالتَّوْبَةِ عَنّى ظُلْمَةَ الاِْصْرارِ وَامْحُ بِها ما قَدَّمْتُهُ مِنَ الاَْوْزارِ وَاكسُنى
خدايا بوسيله توبه از من تاريکى اصرار بر گناه را و محو کن بدان وسيله آنچه را پيش فرستاده ام از گناهان و بپوشان بر من
لِباسَ التَّقْوى وَ جَلابيبَ الْهُدى فَقَدْ خَلَعْتُ رِبْقَ الْمَعاصى عَنْ جَلَدى وَ
جامه پرهيزکارى و روپوشهاى هدايت را که من بيرون آوردم مهار نافرمانى را از گردنم و
نَزَعْتُ سِرْبالَ الذُّنُوبِ عَنْ جَسَدى مُسْتَمْسِكاً رَبِّ بِقُدْرَتِك مُسْتَعيناً عَلى
کندم پيراهن گناهان را از تنم در حالى که متمسک شدم پروردگارا به نيروى تو و کمک جويم براى
نَفْسى بِعِزَّتِك مُسْتَوْدِعاً تَوْبَتى مِنَ النَّكثِ بِخَفْرَتِك مُعْتَصِماً مِنَ الْخِذْلانِ
خودم به عزتت و سپارنده ام توبه ام را از شکستن آن به حمايتت و چنگ زنم از (دچار نشدن ) خوارى
بِعِصْمَتِك مُقارِناً بِهِ لا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِك
به نگهداريت و قرين کنم آنرا به جمله ((لاحول ولا قوة الا بک ))