يازدهم
اَللّهُمَّ مَنْ اَوى اِلى مَاْوىً فَاَنْتَ مَاْواىَ وَ مَنْ لَجَاءَ اِلى مَلْجَاءٍ
خدايا هرکس براى خود ماءوايى گيرد و تويى ماءواى من و هرکه پناهنده به پناهگاهى شود
فَاَنْتَ مَلْجَاْى اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاسْمَعْ نِدائى وَ اَجِبْ
و تويى پناهگاه من خدايا درود فرست بر محمّد و آل محمّد و بشنو فريادم را و اجابت کن
دُعائى وَاجْعَلْ مَآبى عِنْدَك وَ مَثْواىَ وَاحْرُسْنى فى بَلْواىَ مِنِ افْتِتانِ
دعايم را و قرار ده بازگشتگاه و اقامتگاهم را نزد خود و محافظتم کن در مورد آزمايش از مفتون شدن
الاِمْتِحانِ وَ لَمَّةِ الشَّيطانِ بِعَظَمَتِك الَّتى لا يشُوبُها وَلَعُ نَفْسٍ بِتَفْتينٍ وَ لا
به آزمايش و تماس پيدا کردن با شيطان بدان عظمت و بزرگيت که بهم نزند آنرا حرص شخصى يا فتنه انگيختن و نه
وارِدُ طَيفٍ بِتَظْنينِ وَلا يلُمُّ بِها فَرَحٌ حَتّى تَقْلِبَنى اِلَيك بِاِرادَتِك غَيرَ ظَنينٍ
خاطره خوبى با بدگمانى و نه نزديک گردد بدان سرمستى تا اينکه بازگردانى مرا بسوى خود بوسيله اراده ات نه بصورت تهمت زده
وَلامَظْنُونٍ وَلا مُرابٍ وَ لا مُرْتابٍ اِنَّك اَرْحَمُ الرّاحِمينَ
و نه مظنون و نه مورد بدگمانى و نه مشکوک براستى تو مهربانترين مهربانانى
مؤ لف گويد كه سيد بن طاوس قنوتات ائمّه عليهم السلام را جمع كرده در مهج الدّعوات و چون طولانى بود آنها من اكتفا به همين يك قنوت كردم