بيست و هشتم از ابن محبوب روايت شده كه حضرت صادق عليه السلام اين دعا را تعليم شخصى فرمود كه بخواند
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك بِرَحْمَتِك الَّتى لاتُنالُ مِنْك اِلاّ بِرِضاك وَالْخُرُوجَ مِنْ جَميعِ
خدايا از تو خواهم بدان رحمتت که دست کسى بدان نرسد جز به خوشنودى تو بيرون رفتن از تمام
مَعاصيك وَالدُّخُولَ فى كلِّ ما يرْضيك وَالنَّجاةَ مِنْ كلِّ وَرْطَةٍ وَالْمَخْرَجَ مِنْ
نافرمانيهايت و داخل شدن در هر چه تو را خوشنود سازد و رهايى از هر ورطه و گرداب و درآمدن از
كلِّ كبيرَةٍ اَتى بِها مِنّى عَمْدٌ اَوْ زَلَّ بِها مِنّى خَطَاٌ اَوْ خَطَرَ بِها عَلَىَّ خَطَراتُ
گناه بزرگى که از روى عمد از من سرزده و يا خطايى مرا بدان لغزانده يا به دلم انداخته آنرا وسوسه هاى
الشَّيطانِ اَسْئَلُك خَوْفاً تُوقِفُنى بِهِ عَلى حُدُودِ رِضاك وَ تَشَعَّبَ بِهِ عَنّى كلُّ
شيطان از تو خواهم ترسى که نگاه دارى مرا بوسيله آن بر مرزهاى خوشنوديت و پراکنده سازى بدان وسيله از من هر
شَهْوَةٍ خَطَرَ بِها هَواىَ وَاسْتُزِلَّ بِها رَاْيى لِيجاوِزَ حَدَّ حَلالِك اَسْئَلُك اَللّهُمَّ
خواهش نفسانى که به خاطرم اندازد هواى نفس و راءى من بلغزد تا از مرز حلال تو تجاوز کند از تو خواهم خدايا که مرا
الاَْخْذَ بِاَحْسَنِ ما تَعْلَمُ وَ تَرْك سَيئِ ما تَعْلَمُ اَوْ اُخْطِئَ مِنْ حَيثُ لا اَعْلَم اَوْمِنْ حَيثُ اَعْلَمُ
به بهترين چيزى که از من مى دانى بگيرى و واگذارى آن بديها را که مى دانى يا خطايى که کرده ام چه ندانسته انجام داده ام و چه دانسته
اَسْئَلُك السَّعَةَ فِى الرِّزْقِ وَالزُّهْدَ فِى الْكفافِ وَالْمَخْرَجَ بِالْبَيانِ مِنْ كلِّ شُبْهَةٍ
از تو خواهم فراخى در روزى و قناعت به همان مقدار کفايت و بيرون آمدن با روشنى و بصيرت از هر شبهه
وَالصَّوابَ فى كلِّ حُجَّةٍ وَالصِّدْقَ فى جَميعِ الْمَواطِنِ وَ اِنْصافِ النّاسِ مِنْ
و درستى در هر دليل و راستى در تمام جاها و انصاف دادن به مردم از
نَفْسى فيما عَلَىَّ وَلِىَ وَالتَّذَلُّلَ فى اِعْطاءِ النَّصَفِ مِنْ جَميعِ مَواطِنِ
خودم در آنچه به زيان و سود من است و رام بودن در دادن انصاف در تمام موارد
السَّخَطِ وَ الرِّضا وَ تَرْك قَليلِ الْبَغْىِ وَ كثيرِهِ فِى الْقَوْلِ مِنّى وَالْفِعْلِ وَ تَمامَ
خشم و رضا و ترک کردن ستم کمش و زيادش در گفتار و کردار و کامل کردن
نِعَمِك فى جَميعِ الاَْشْيآءِ وَ الشُّكرَ لَك عَلَيها لِكىْ تَرْضا وَ بَعْدَ الرِّضا وَ
نعمتت را در همه چيزها و سپاسگزاريت در برابر آنها تا حدى که خوشنود شوى و پس از خوشنودى و
اَسْئَلُك الْخِيرَةَ فى كلِّ ما يكونُ فيهِ الْخِيرَةُ بِمَيسُورِ الاُْمُورِ كلِّها لا
از تو خواهم خير و خوبى در هر چيزى که در آن خيرى باشد به کارهاى آسان نه
بِمَعْسُورِها يا كريمُ يا كريمُ يا كريمُ وَافْتَحْ لى بابَ الاَْمْرِ الَّذى فيهِ الْعافِيةُ
به دشوارش اى بزرگوار ... و بگشا برايم درب آن کارى را که در آن تندرستى
وَالْفَرَجُ وَافْتَحْ لى بابَهُ وَ يسِّرْلى مَخْرَجَهُ وَ مَنْ قَدَّرْتَ لَهُ عَلَىَّ مَقْدُورَةً مِنْ
و گشايش باشد و بگشا برايم درش را و آسان گردان برايم بيرون آمدنش را و هر که را مقدر کرده اى که بر من قدرتى داشته باشد از
خَلْقِك فَخُذْ عَنّى بِسَمْعِهِ وَ بَصَرِهِ وَ لِسانِهِ وَ يدِهِ وَ خُذْهُ عَنْ يمينِهِ وَ عَنْ
خلقت پس برگير از من گوشش و چشمش و زبانش و دستش را و برگير او را از راستش و از
يسارِهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ مِنْ قُدّامِهِ وَامْنَعْهُ اَنْ يصِلَ اِلَىَّ بِسُوَّءٍ عَزَّ جارُك وَ جَلَّ
چپش و از پشت سرش و از پيش رويش و جلوگيريش کن از اينکه بدى او به من برسد عزيز است پناهنده ات و برجسته است
ثَنآءُ وَجْهِك وَ لا اِلهَ غَيرُك اَنْتَ رَبّى وَ اَنا عَبْدُك اَللّهُمَّ اَنْتَ رَجآئى فى كلِّ
ثناى ذاتت معبودى جز تو نيست تويى پروردگار من و من بنده توام خدايا تويى اميد من در هر
كرْبَةٍ وَ اَنْتَ ثَقِتى فى كلِّ شِدَّةٍ وَ اَنْتَ لى فى كلِّ اَمْرٍ نَزَلَ بى ثِقَةٌ وَ عُدَّةٌ فَكمْ
گرفتارى و تويى محل اعتمادم در هر سختى و تو براى من در هر پيش آمدى که به من وارد آيد پشت و ذخيره اى چه بسيار
مِنْ كرْبٍ يضْعُفُ عَنْهُ الْفُؤ ادُ وَ تَقِلُّ فيهِ الحيلَةُ وَ يشْمَتُ بِهِ الْعَدُوُّ وَ تُعْيى فيهِ
گرفتارى که ناتوان آمد از آن دل و کم شد در آن چاره و شماتت کرد بدان دشمن و درمانده شد از آن
الاُْمُورُ اَنْزَلْتُهُ بِك وَ شَكوْتُهُ اِلَيك راغِباً اِلَيك فيهِ عَمَّنْ سِواك قَدْ فَرَّجْتَهُ وَ
وسايل و من به درگاهت آوردم و شکوه اش به تو کردم و رو گردانم در آن از غير تو و تو آنرا از من دور کردى و
كفَيتَهُ فَاَنْتَ وَلىُّ كلِّ نِعْمَةٍ وَ صاحِبُ كلِّ حاجَةٍ وَ مُنْتَهى كلِّ رَغْبَةٍ فَلَك
کفايت فرمودى پس تويى سرپرست هر نعمت و صاحب هر حاجت و سرحد هر اشتياق و تو را
الْحَمْدُ كثيراً وَ لَك الْمَنُّ فاضِلاً
حمد بسيار و تو راست منتى فزون
بيست و نهم به سند معتبر روايت شده كه حضرت صادق عليه السلام اين دعا را به ابو بصير ياد داد كه بخواند
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك قَوْلَ التّوّابينَ وَ
خدايا از تو خواهم گفتار توبه کنندگان و
عَمَلَهُمْ وَ نُورَ الاَْنْبِياَّءِ وَ صِدْقَهُمْ وَ نَجاةَ الْمُجاهِدينَ وَ ثَوابَهُمْ وَ شُكرَ
کردارشان را و روشنى پيمبران و راستگوييشان را و نجات جهاد کنندگان و پاداش نيک آنها را و سپاسگزارى
الْمُصْطَفَينَ وَ نَصيحَتَهُمْ وَ عَمَلَ الذّاكرينَ وَ يقينَهُمْ وَ ايمانَ الْعُلَمآءِ وَفِقْهَهُمْ
برگزيدگان و خيرخواهيشان را و کردار يادکنندگان تو و يقينشان را و ايمان مردمان دانشمند و فهم آنها را
وَ تَعَبُّدَ الخاشِعينَ وَ تَواضُعَهُمْ وَ حُكمَ الْفُقَهآءِ وَ سيرَتَهُمْ وَ خَشْيةَ الْمُتَّقينَ وَ
و عبادت خاشعان و فروتنيشان را و فرزانگى مردمان فقيه و راه و روششان را و ترس پرهيزکاران و
رَغْبَتَهُمْ وَ تَصْديقَ الْمُؤْمِنينَ وَ تَوَكلَهُمْ وَ رَجآءَ الْمُحْسِنينَ وَ بِرَّهُمْ اَللّهُمَّ اِنّى
شوقشان را و ايمان قلبى مؤ منان و توکل آنها را و اميدوارى نيکوکاران و نيکوکاريشان را خدايا من از
اَسْئَلُك ثَوابَ الشّاكرينَ وَ مَنْزِلَةَ الْمُقَرَّبينَ وَ مُرافَقَةَ النَّبِيينَ اَللّهُمَّ اِنّى
تو خواهم پاداش نيک سپاسگزاران را و منزلت و مقام مقربان را و رفاقت با پيمبران خدايا از
اَسْئَلُك خَوْفَ الْعامِلينَ لَك وَ عَمَلَ الْخاَّئِفينَ مِنْك وَ خُشُوعَ الْعابِدينَ لَك وَ
تو درخواست کنم ترس کار کنندگان براى تو و عمل ترسناکان از تو و خشوع عبادت کنندگانت را و
يقينَ الْمُتَوَكلينَ عَلَيك وَ تَوَكلَ الْمُؤْمِنينَ بِك اَللّهُمَّ اِنَّك بِحاجَتى عالِمٌ غَيرُ
يقين توکل کنندگان بر تو و توکل مؤ منان به تو خدايا تو به حاجت من دانايى بى آنکه به تو
مُعَلَّمٍ وَ اَنْتَ لَها واسِعٌ غَيرُ مُتَكلِفٍ وَ اَنْتَ الَّذى لايحْفيك سائِلٌ وَلاينْقُصُك
ياد دهند و تو به برآوردنش توانايى بى آنکه به رنج درافتى و تويى که درمانده ات نکند خواهنده و کم و کاستت نکند
نائِلٌ وَلا يبْلُغُ مِدْحَتَك قَوْلُ قائِلٍ اَنْتَ كما تَقُولُ وَ فَوْقَ ما نَقُولُ اَللّهُمَّ اجْعَلْ
عطا و بخشش و به مدحت تو نرسد گفتار گوينده و تو چنانى که گويى برتر از آنى که ما گوييم خدايا قرار ده
لى فَرَجَاً قَريباً وَ اَجْراً عَظيماً وَ سَتْراً جَميلاً اَللّهُمَّ اِنَّك تَعْلَمُ اَنّى عَلى ظُلْمى
برايم گشايشى نزديک و پاداشى بزرگ و پوششى زيبا خدايا تو مى دانى که من با اينکه بر خود ستم کردم
لِنَفْسى وَاِسْرافى عَلَيها لَمْ اَتّخِذْ لَك ضِدّاً وَلا نِدّاً وَلا صاحِبَةً وَلا وَلَداً يا مَنْ
و زياده روى کردم ولى دشمن و شريکى برايت نگرفته ام و نه همسر و نه فرزندى اى که
لا تُغَلِّطُهُ الْمَساَّئِلُ وَيا مَنْ لايشْغَلُهُ شَىْءٌ عَنْ شَىْءٍ وَلاسَمْعٌ عَنْ سَمْعٍ
به غلط نيندازد او را درخواستها و اى که سرگرمش نکند چيزى از چيز ديگر و نه شنيدنى از شنيدن ديگر
وَلابَصَرٌ عَنْ بَصَرٍ وَلايبْرِمُهُ اِلْحاحُ الْمُلِحّين اَسْئَلُك اَنْ تُفَرِّجَ عَنّى فى
و نه ديدنى از ديدن ديگر و اى که به ستوهش نياورد اصرار اصرارکننده از تو خواهم که بگشايى از من در
ساعَتى هذِهِ مِنْ حَيثُ اَحْتَسِبُ وَ مِنْ حَيثُ لا اَحْتَسِبُ اِنَّك تُحْيىِ الْعِظامَ وَ
اين ساعت از جايى که گمان دارم و از جايى که گمان ندارم تو زنده کنى استخوانهاى پوسيده را و
هِىَ رَميمٌ اِنَّك عَلى كلِّشَىْءٍ قَديرٌ يا مَنْ قَلَّ لَهُ شُكرى فَلَمْ يحْرِمْنى وَ
تو بر هر چيز توانايى اى که کم شد براى او سپاسگزارى من و با اين حال محرومم نکنى و
عَظُمَتْ خَطيئَتى فَلَمْ يفْضَحْنى وَ رَانى عَلَى المَعاصى فَلَمْ يجْبَهْنى وَ خَلَقَنى
بزرگ شد خطايم ولى رسوايم نکنى و ديدى مرا بر گناهان و برويم نياوردى و مرا آفريدى
لِلَّذى خَلَقَنى لَهُ فَصَنَعْتُ غَيرَ الَّذى خَلَقَنى لَهُ فَنِعْمَ الْمَوْلى اَنْتَ يا سَيدى وَ
براى آنچه آفريدى ولى من براى چيز ديگرى کار کردم چه نيکو سرپرستى هستى تو اى آقاى من و
بِئْسَ الْعَبْدُ اَنَا وَجَدْتَنى وَ نِعْمَ الطّالِبُ اَنْتَ رَبّى وَ بِئسَ
چه بد بنده اى يافتى مرا و تو نيکو خواستارى اى پروردگار من ولى به بد
الْمَطْلُوبُ اَلْفَيتَنى عَبْدُك ابْنُ عَبْدِك ابْنُ اَمَتِك بَينَ
خواسته اى برخوردى بنده ات و فرزند بنده و فرزند کنيزت در پيش
يدَيك ما شِئْتَ صَنَعَْتَ بى اَللّهُمَّ هَدَاَتِ الاَْصْواتُ وَ سَكنَتِ
روى تو است هر چه خواهى درباره ام انجام دهى خدايا آوازها خاموش گشته
الحَرَكاتُ وَ خَلا كلُّ حَبيبٍ بِحَبيبِهِ وَ خَلَوْتُ بِك اَنْتَ الْمَحْبُوبُ اِلَىَّ فَاجْعَلْ
و جنبشها آرام شده و هر دوستى با دوست خود خلوت کرده و من نيز با تو خلوت کرده ام که تويى دوست من پس نتيجه
خَلْوَتى مِنْك اللَّيلَةَ الْعِتْقَ مِنَ النّارِ يا مَنْ لَيسَتْ لِعالِمٍ فَوْقَهُ صِفَةٌ يا مَنْ لَيسَ
اين خلوت کردنم را در اين شب ، آزادى از آتش برايم مقرر دار اى که نيست براى هيچ دانشمندى برتر از او وصفى و اى که نيست
لِمَخْلُوقٍ دُونَهُ مَنْعَةٌ يا اَوَّلُ قَبْلَ كلِّشَىْءٍ وَ يا آخِراً بَعْدَ كلِّ شَىْءٍ يا مَنْ لَيسَ
براى هيچ مخلوقى در برابر او مانع و نيرويى اى نخست پيش از هر چيز و اى آخر پس از هر چيز اى که نيست
لَهُ عُنْصُرٌ وَ يا مَنْ لَيسَ لاِخِرهِ فَنآءٌ وَ يا اَكمَلَ مَنْعُوتٍ وَ يا اَسْمَحَ الْمُعْطينَ وَ
براى او عنصرى و اى که نيست براى پايانش فنا ونيستى و اى کاملترين توصيف شدگان و اى بخشاينده ترين عطاکنندگان و
يا مَنْ يفْقَهُ بِكلِّ لُغَةٍ يدْعى بِها وَ يا مَنْ عَفْوُهُ قَديمٌ وَ بَطْشُهُ شَديدٌ وَ مُلْكهُ
اى که مى فهمد به هر زبانى که او را بدان خوانند اى که گذشتش ديرينه و حمله اش سخت و فرمانرواييش
مُسْتَقيمٌ اَسْئَلُك بِاسْمِك الَّذى شافَهْتَ بِهِ مُوسى يا اَللَّهُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا
پايدار است از تو خواهم به آن نامت که بى واسطه سخن گفتى بدان با موسى اى خدا اى بخشاينده اى مهربان اى
لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الصَّمَدُ اَسْئَلُك اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ
که معبودى جز تو نيست خدايا تويى بى نياز از تو خواهم که درود فرستى بر محمّد و آل محمّد و
اَنْ تُدْخِلَنىِ الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِك
مرا به رحمت خود داخل بهشت گردانى