پانزدهم از عمرو بن ابى المقدام مروى است كه حضرت صادق عليه السلام اِمْلاء كرد بر من اين دعا را و اين دعا جامع دنيا و آخرت است مى گويى بعد از حمد و ثناى خداوند عزّوجلّ
اَللّهُمَّ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْحَليمُ الْكريمُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْعَزيزُ
خدايا تويى خدايى که نيست معبودى جز تو بردبار بزرگوار و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو عزيز
الْحَكيمُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْواحِدُ الْقَهّارُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
فرزانه و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو يکتاى قهار و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو
الْمَلِك الْجَبّارُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الرَّحيمُ الْغَفّارُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
فرمانرواى جبار و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو مهربان آمرزنده و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو
الشَّديدُ الْمِحالُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْكبيرُ الْمُتَعالِ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ
سخت کيفر و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو بزرگ و برتر و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو
اَنْتَ السَّميعُ الْبَصيرُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْمَنيعُ الْقَديرُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ
شنواى بينا و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو والامقام توانا و تويى خدايى که نيست معبودى
اِلاّ اَنْتَ الْغَفُورُ الشَّكورُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْحَميدُ الْمَجيدُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا
جز تو آمرزنده سپاس پذير و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو ستوده و گرامى و تويى خدايى که نيست معبودى
اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَنِىُّ الْحَميدُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ وَ اَنْتَ اللَّهُ
جز تو بى نياز ستوده و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو آمرزنده و دوستدار و تويى خدايى که
لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْحَنّانُ الْمَنّانُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْحَليمُ الدَّيانُ وَ اَنْتَ
نيست معبودى جز تو پر نعمت و پرمهر و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو بردبار پاداش دهنده و تويى
اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْجَوادُ الْماجِدُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْواحِدُ الاَْحَدُ وَ
خدايى که نيست معبودى جز تو بخشنده باشوکت و تويى خدايى که که نيست معبودى جز تو يکتاى يگانه و
اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغائِبُ الشّاهِدُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الظّاهِرُ
تويى خدايى که نيست معبودى جز تو غائب و حاضر و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو آشکار
الْباطِنُ وَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ بِكلِّشَيئٍ عَليمٌ تَمَّ نُورُك فَهَدَيتَ وَ بَسَطْتَ
پنهان و تويى خدايى که نيست معبودى جز تو بهر چيز دانا کامل آمد نور تو که راهنمايى کردى و گشودى
يدَك فَاَعْطَيتَ رَبَّنا وَجْهُك اَكرَمُ الْوُجُوهِ وَجَهَتُك خَيرُ الْجِهاتِ وَ عَطِيتُك
دست عطايت و عطا کردى پروردگار ما ذات تو گرامى ترين ذاتها و جانب تو بهترين جانبها و عطايت
اَفْضَلُ الْعَطايا وَ اَهْنَاُها تُطاعُ رَبَّنا فَتَشْكرُ وَ تُعْصى رَبَّنا فَتَغْفِرُ لِمَنْ شِئْتَ
فزونترين عطاها و گواراترين آنها است فرمانبرداريت کنند پروردگارا و تو سپاسگزارى کنى و نافرمانيت کنند و تو بيامرزى هر که را
تُجيبُ الْمُضْطَرّينَ وَ تَكشِفُ السُّوءَ وَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ وَ تَعْفُو عَنِ الذُّنُوبِ لا
خواهى اجابت کنى درماندگان را و برطرف کنى بدى را و بپذيرى توبه را و درگذرى از گناهان پاداش
تُجازى اَياديك وَلاتُحْصى نِعَمُك وَلايبْلُغُ مِدْحَتَك قَوْلُ قآئلٍ اَللّهُمَّ صَلِّ
دستگيريهايت داده نشود و نعمتهايت به شماره درنيايد و رسا درنيايد به مدح و ثنايت گفتار کسى خدايا درود فرست
عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ رَوْحَهُمْ وَ راحَتَهُمْ وَ سُرُورَهُمْ
بر محمّد و آل محمّد و شتاب کن در فرج و نصرت و آسايش و شادمانيشان
وَاَذِقْنى طَعْمَ فَرَجِهِمْ وَ اَهْلِك اَعْدآئَهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالاِْنْسِ وَ آتِنا فِى الدُّنْيا
و بچشان به من شيرينى دوران فرج ايشان را و هلاک گردان دشمنانشان را از جن و انس بده به ما در دنيا
حَسَنَةً وَ فِى الاْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ وَاجْعَلْنا مِنَ الَّذينَ لاخَوْفٌ
خوبى و در آخرت نيز خوبى نگاهمان دار از عذاب دوزخ و قرارمان ده از کسانى که ترسى
عَلَيهِمْ وَلاهُمْ يحْزَنُونَ وَاجْعَلْنى مِنَ الَّذينَ صَبَرُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ يتَوَكلُونَ وَ
بر آنها نيست و نه آنان که اندوهناک شوند و قرارم ده از کسانى که بردبارى کنند و به پروردگارشان توکل کنند و
ثَبِّتْنى بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فِى الْحَيوةِ الدُّنْيا وَ فِى الاْخِرَةِ وَ بارِك لى فِى الْمَحْيا وَ
پايدارم بدار به گفتار پابرجا در زندگى دنيا و در آخرت و برکت بده به من در زندگى و
الْمَماتِ وَالْمَوْقِفِ وَالنُّشُورِ وَ الْحِسابِ وَالميزانِ وَ اَهْوالِ يوْمِ الْقِيمَةِ وَ
مرگ و توقفگاه قيامت و زنده شدن آن روز و حساب و ميزان و هراسهاى روز قيامت و
سَلِّمْنى عَلَى الصِّراطِ وَ اَجِزْنى عَلَيهِ وَارْزُقْنى عِلْماً نافِعاً وَ يقيناً صادِقاً وَ
سالمم بدار بر صراط و بگذرانم از آن و روزيم گردان علمى سودمند و يقينى راست و درست و
تُقىً وَ بِرّاً وَ وَرَعاً وَ خَوْفاً مِنْك وَ فَرَقاً يبَلِّغُنى مِنْك زُلْفى وَلايباعِدُنى عَنْك
تقوى و نيکرفتارى و پارسايى و خوف و ترسى از خودت که برساندم به مقام قرب تو و دورم نکند از تو
وَاحْبِبْنى وَلاتُبْغِضْنى وَ تَوَلَّنى وَلاتَخْذُلْنى وَ اَعْطِنى مِنْ جَميعِ خَيرِ الدُّنْيا
و دوستم دار و دشمنم مدار و سرپرستيم کن و وامگذارم و عطا کن به من از همه خوبيهاى دنيا
وَالاْخِرَةِ ما عَلِمْتُ مِنْهُ وَ مالَمْ اَعْلَمْ وَ اَجِرْنى مِنَ السُّوءِ كلِّهِ بِحَذا فيرِهِ ما
و آخرت آنچه بدانم و آنچه ندانم و پناهم ده از همه بديها به تمامى چه آنها
عَلِمْتُ مِنْهُ وَ مالَمْ اَعْلَمْ
که مى دانم و چه آنها که ندانم