در بعض دعاهاى وارده بجهت رزق و آنها پنج است : اوّل از معاوية بن عمّار منقول است كه از حضرت صادق عليه السلام در خواستم كه دعائى مرا تعليم فرمايد براى رزق پس آن حضرت اين دعا را تعليم من فرمود و من نديدم چيزى براى زياد شدن رزق بهتر از اين فرمود بگو:
اَللّهُمَّ ارْزُقْنى مِنْ فَضْلِك الْواسِعِ الْحَلالِ الطَّيبِ رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَيباً
خدايا روزيم گردان از فضل وسيع و حلال و پاکيزه ات روزى وسيع حلال پاکيزه اى
بَلاغاً لِلدُّنْيا وَالاْخِرَةِ صَبّاً صَبّاً هَنيئاً مَري ئاً مِنْ غَيرِ كدٍّ وَلا مَنٍّ مِنْ اَحَدٍ مِنْ
که رساننده دنيا و آخرت باشد ريزان ريزان گوارا دلچسب بدون رنج و بدون منت از هيچيک از
خَلْقِك اِلا سَعَةً مِنْ فَضْلِك الْواسِعِ فَاِنَّك قُلْتَ وَاسْئَلُوا اللَّهَ مِنْ فَضْلِهِ فَمِنْ
خلق خود جز فراخى از فضل وسيعت زيرا تو گفتى خدا را از فضلش درخواست کنيد پس من از
فَضْلِك اَسْئَلُ وَ مِنْ عَطِيتِك اَسْئَلُ وَ مِنْ يدِك الْمَلاْ اَسْئَلُ
فضل تو درخواست کنم و از عطايت درخواست کنم و از دست پُرت خواستارم