|     |     |  EN |   AR   

ابو عبیده جراح - عامر بن عبدالله بن جراح

ابو عبیده جراح - عامر بن عبدالله بن جراح

اَبو عُبَیدَه جَرَّ اح -عَامِر بن عَبْدالله بن جَرَّاحایشان یکی از صَحابی رسول خدا بود که نامش جُزْوِ عَشَرَه مُبَشَّرَه آمده است . رجوع به عَشَرَه مُبَشَّرَه وی در جنگ‌های بَدْرْ و اُحُد حضور داشته است . در غَزْوَه اُحُد ،هنگامی‌که دو حلقه از مِغْفَرِ  حضرت محمّد در صورتِ مبارکشانفرو رفت ، اَب ...

  • ۱:۳۷ ۱۳۹۸/۱۱/۹
اَبو عُبَیدَه جَرَّ اح -عَامِر بن عَبْدالله بن جَرَّاح
ایشان یکی از صَحابی رسول خدا بود که نامش جُزْوِ عَشَرَه مُبَشَّرَه آمده است . رجوع به عَشَرَه مُبَشَّرَه
وی در جنگ‌های بَدْرْ و اُحُد حضور داشته است . در غَزْوَه اُحُد ،هنگامی‌که دو حلقه از مِغْفَرِ  حضرت محمّد در صورتِ مبارکشانفرو رفت ، اَبو عُبَیدَه با دندان‌های پیشینِ خود آنها را بیرون ‌‌کشید و به همین دلیل بعداً دو عدد از دندان‌های ثنایایش افتاد .
اَبوعُبَیدَه در صلح حُدَیبیه حضور داشت . وی عُمَر بن خَطاب را که از انعقادِ پیمان صلح حُدَیبیه توسّطِ رسول خاتم ناراضی بودهو به تصمیمِ آن‌حضرت انتقاد داشت ، موردِ سرزنش قرار داد . اَبوبکر نیز در این زمینه عُمَر را شدیداً نکوهش کرد به گونه‌ای که پسر خَطّاب چندین بار پشیمانی از رفتارِ خود را اعلام و آشکارااستغفار نمود . اِبن عبّاس نقل می‌کند که عُمَر در دورانِ خلافتش نیز بارها از اعتراض و ناراحتی خود نسبت به تدبیرِ پیامبر  خدا در پیمان حُدَیبیه ، اظهارِ تأسّف و ندامت می‌کرد .
اَبوعُبَیدَه در سَریه ذاتُ السَلاسِل ، فرماندهی نیروهای اسلام راعُهْدَه‌دار بود . وی بعلّتِ کثرتِ نفراتِ دشمن ، از رسول اکرم  نیروی کمکی تقاضا کرد . آن‌حضرت جمعی از رزمندگان راتحتِ سرپرستی اَبوبکر اعزام فرموده لکن آنان موفّقیتی حاصل نکردند . ایشان در مرحله بعد عُمَر را به کمکِ اَبو عُبَیدَه فرستادند امّا او نیز کاری از پیش نَـبُرد .
پیامبر  در نهایت امام علی (ع) را با عنوانِ کَرّ ار غیر فَرّ ار  انتخاب وبسوی اَبوعُبَیدَه روانه ‌کرده و سرانجام جنگ به نفعِ مسلمین پایان یافت .
اَبوعُبَیدَه هنگامِ فَتْحِ مکّه ، با صفوفی از مسلمانان پیشاپیشِ رسول اللهحرکت می کرد .
وی در نبرد طائِف ، همراه با خالِد بن وَ لید و یک هزار مردِ جنگی ، طلایه‌دارِ لشکریانِ اسلام بودند .
اَبوعُبَیدَه در سَقیفَه بَنی ساعِدَه ، بر انتخاب و خِلافتِ اَبوبکر اصرار داشت . او مُقارِنِ سال 13 هجری ، طِبقِ دستورِ اَبوبکر ، در رأسِ بخشی از نیروهای اسلام ، جهتِ جنگ با رومیان به ایالتِ حِمْصْ  اعزام‌گردید . در این زمان خالِد بن وَ لید از سوی اَبوبکر فرمانده جُیوشِ اسلام بود . پس از فوتِ اَبوبکر ،حُکمِ عَزلِ خالِد توسّطِ عُمَر بن خَطّاب صادر شد . اَبوعُبَیدَه به عنوانِحقّ‌شناسی از خالِد ، در ابلاغِ حُکمِ برکناری او تا جایی که ممکن بودتعلّل ورزیده و مکرّراً گزارش‌های مثبتی حاکی از شجاعت ، دلاورمردی و خطرپذیری‌های خالِد ، برای عُمَر ارسال می‌کرد و سعی داشت دیدگاهِ خَلیفَه را نسبت به اَبوعُبَیدَه بهبود بخشد .اَبوعُبَیدَه در مِنْطَقَه شام چندین بار با سپاهِ روم جنگ‌کرد و ضِمنِ شکستِ آنان ، به فتوحاتِ بزرگی نائِل شد . وی همزمان با سال 17 هجری قمری ، پس‌از پنجاه و هشت سال سِنّ ، به مرضِ طاعون گرفتار و در فلسطین وفات یافت .

منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران