ششم و نيز از آن حضرت مروى است كه فرمود هرگاه يكى از شما برخواست در شب از خواب بگويد
سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ النَّبِيينَ وَ اِلهِ الْمُرْسَلينَ وَ رَبِّ الْمُسْتَضْعَفينَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ
منزه است خدا پروردگار پيمبران و معبود رسولان و پروردگار ناتوان شمردگان ستايش خدايى را
الَّذى يحْيىِ الْمَوْتى وَ هُوَ عَلى كلِّشَىْءٍ قَديرٌ
که زنده کند مردگان را و او بر هر چيز توانا است
پس بدرستى كه چون اين را گفت مى گويد خداى تبارك و تعالى راست گفت بنده من و شكر نمود
هفتم از عبدالرّحمن بن حجّاج روايت است كه حضرت صادق عليه السلام در آخر شب كه از خواب برمى خواست صدا را بلند مى فرمود به حدّى كه اهل خانه بشنوند و مى گفت :
اَللّهُمَّ اَعِنّى عَلى هَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَ
خدايا کمکم کن بر هراس روز قيامت و
وَسِّعْ عَلَىَّ ضيقَ الْمَضْجَعِ وَارْزُقْنى خَيرَ ما قَبْلَ الْمَوْتِ وَارْزُقْنى خَيرَ ما
فراخ گردان بر من تنگى آرامگاهم را و روزيم کن خوبى پيش از مرگ و خوبى
بَعْدَ الْمَوْتِ
پس از مرگ را
فصل سوّم ادعيه هنگام خروج از منزل