در بعض دعاهاى وارده در وقت خوابيدن و بيدار شدن و آن هفت دعا است اوّل از حضرت صادق عليه السلام مروى است كه كسى كه بگويد سه مرتبه در وقتى كه در خوابگاه خود درآيد:
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى عَلا فَقَهَرَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى بَطَنَ فَخَبَرَ وَالْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى مَلَك
ستايش خدايى را که برتر آمد و چيره و ستايش خدايى را که نهان است و آگاه و ستايش خدايى را که مالک است
فَقَدَرَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى يحْيىِ الْمَوْتى وَ يميتُ الاَْحْيآءَ وَ هُوَ عَلى كلِّ شَىْءٍ
و نيرومند و ستايش خدايى را که زنده کند مردگان را و بميراند زندگان را و او بر هر چيز
قَديرٌ
توانا است
بيرون آيد از گناهان خود مانند روزى كه زائيده او را مادَرِ او و اين روايت را صدوق و شيخ نيز نقل كرده اند و در عدّة الدّاعى از حضرت صادق عليه السلام نقل كرده كه اين اَدْنى چيزى است كه مجزى است از تحميد و لكن در آن روايت حمد دوّم بعد از حمد سوّم است
دوّم و نيز از آن حضرت مروى است كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله چون در رختخواب خود جامى گرفت مى خواند آية الكرسى و مى گفت
بِسْمِ اللَّهِ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ كفَرْتُ بِالطّاغُوتِ اَللّهُمَّ احْفَظْنى فى مَنامى وَ فى
بنام خدا ايمان آوردم به خدا و کافرم به طاغوت خدايا حفظ کن مرا در خوابم و در
يقَظَتى
بيداريم