|     |     |  EN |   AR   

بجهت ثالول

بجهت ثالول

بجهت ثالول در مفاتیح الجنان

  • ۲۲:۳ ۱۳۹۸/۱۲/۱۶
و آن ميخچه اى است كه غالباً در دست پيدا مى شود وارد شده بگير براى هر يك از آن هفت دانه جو و بخوان بر هر دانه جو از اوّل سوره اِذا وَقَعَتْ تاهَبآءً مُنْبَثّاً وَ:
يسْئَلُونَك عَنِ الْجِبالِ فَقُلْ ينْسِفُها رَبّى نَسْفاً فَيذَرُها قاعاً صَفْصَفاً لاتَرى
و بپرسند از تو از کوهها بگو پراکنده کند آنها را پروردگارم پراکندنى کامل و واگذارد آنها را پهن و هموار که نبينى
فيها عِوَجاً وَلا اَمْتاً
در آن کجى و نه برجستگى
هفت مرتبه پس بگير يك يك دانه هاى جو را و به مال به ثالول پس به بند آنها را در خرقه و به آن سنگى ببند و بينداز آن را در چاهى و بعضى گفته اند كه شايسته است اين عمل در آخر ماه باشد كه ماه در آن پنهان است .
و نيز نقل شده كه صاحبش قطعه نمكى بگيرد و بمالد به ثالول و بخواند بر آن سه مرتبه لَوْ اَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى جَبَلٍ تا آخر سوره حشر و بيندازد آن را در تنورى و بشتاب بگذرد كه برطرف خواهد شد انشاءالله .
و در خزائن است كه ماليدن نوره بر ثالول برطرف خواهد كرد آن را