كفعمى از متهجّد نقل كرده كه هر كسى كه طلب عافيت بكند از دردى كه با اوست پس بگويد در سجده دوّم از دو ركعت اوّل نماز شب
يا عَلِىُّ يا
اى والا اى
عَظيمُ يا رَحْمنُ يا رَحيمُ يا سَميعَ الدَّعَواتِ يا مُعْطِىَ الْخَيراتِ صَلِّ عَلى
بزرگ اى بخشاينده اى مهربان اى شنواى دعاها اى عطاکننده نيکى ها درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاَعْطِنى مِنْ خَيرِ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَاصْرِفْ عَنّى مِنْ
محمد و آلش و عطا کن به من از خير دنيا و آخرت آنچه را تو شايسته آنى و برگردان از من از
شَرِّ الدُّنْيا وَالاْخِرَة ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ اَذْهِبْ عَنّى هذَا الْوَجَعَ
شر دنيا و آخرت آ نچه را تو شايسته آنى و برطرف کن از من اين درد را
و نام برد آن درد را
فَاِنَّهُ قَدْ غاظَنى وَ اَحْزَنَنى
زيرا که اين درد مرا خشمناک و اندوهگين ساخته
و الحاح كند در دعا كه عافيت به تعجيل به او مى رسد انشاءاللَّه تعالى .
و از عدة الدّاعى از حضرت صادق عليه السلام نقل كرده كه بگو در نزد علّت در حالى كه خود را ظاهر كنى در زير آسمان و دستها را بلند كنى
اَللّهُمَّ اِنَّك عَيرْتَ اَقْواماً فى كتابِك
خدايا تو سرزنش کردى مردمى را در کتاب خود
فَقُلْتَ قُلِ ادْعُوا الَّذينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا يمْلِكونَ كشْفَ الضُّرِّ عَنْكمْ وَلا
و فرمودى ((بگو بخوانيد آن کسانى را که به جزخدا پنداشتيد که نتوانند بردارند زيان و محنت را از شما و نه
تَحْويلاً فَيا مَنْ لا يمْلِك كشْفَ ضُرّى وَ لا تَحْويلَهُ عَنّى اَحَدٌ غَيرُهُ صَلِّ عَلى
آنرا بگردانند)) پس اى خدايى که جز تو نتواند بردارد محنتم را و نه بگرداندش آنرا از من هيچکس درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَاكشِفْ ضُرّى وَحَوِّلْهُ اِلى مَنْ يدْعُو مَعَك اِلهاً آخَرَ فَاِنّى اَشْهَدُ
محمد و آلش و برطرف کن محنتم را و بگردانش به نزد کسى که بخواند با تو معبود ديگرى را چون من گواهى دهم که
اَنْ لا اِلهَ غَيرُك معبودى جز تو نيستو روايت شده كه هر مؤ منى كه هر بيمارى و علّتى پيدا كند دست بمالد به موضع درد و بگويد با خلوص نيت :
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفآءٌ وَ رَحْمَةٌ
وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفآءٌ وَ رَحْمَةٌ
و نازل کنيم از اين قرآن چيزى را که شفا و رحمت است
لِلْمُؤْمِنينَ وَلا يزيدُ الظّالِمينَ اِلاّ خَساراً
براى مؤ منان و نيفزايد ستمکاران را جز خسران و زيان
عافيت يابد از آن هر نحو علّتى باشد و مصداق اين در خود آيه است كه فرموده شِفآءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ .
ايضاً براى دفع مرض يك صاع گندم بخرد و قفا بخوابد و آن گندمها را بر روى سينه خود بريزد و بگويد:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك بِاسْمِك الَّذى اِذا سَئَلَك بِهِ الْمُضْطَرُّ كشَفْتَ مابِهِ مِنْ ضُرٍّ وَ
خدايا از تو خواهم بدان نامت که چون بخواندت بدان نام درمانده اى برطرف کردى درماندگيش را
مَكنْتَ لَهُ فِى الاَْرْضِ وَ جَعَلْتَهُ خَليفَتَك عَلى خَلْقِك اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ
و نيرو و تمکنش دادى در زمين و گردانيدى او را خليفه خود بر خلقت که درود فرستى بر محمد و
عَلى اَهْلِ بَيتِهِ وَ اَنْ تُعافِينى مِنْ عِلَّتى
بر خاندانش و مرا از اين درد تندرستى بخشى
پس برخيزد و بنشيد وگندمها را از اطراف خود جمع كند و اين دعا را بخواند پس آن را قسمت كند به چهار قسمت و هر چارك آن را كه يك مدّ باشد به مسكينى دهد و اين دعا را بخواند كه انشاءالله تعالى از مرض بهبودى حاصل كند .
و ايضاً از اميرالمؤمنين عليه السلام منقول است كه دست بگذار بر موضع درد و بگو سه مرتبه :
اَللَّهُ اَللَّهُ اَللَّهُ رَبّى حَقّاً لا اُشْرِك بِهِ شَيئاً اَللّهُمَّ اَنْتَ لَها وَ لِكلِّ عَظيمَةٍ فَفَرِّجْها عَنّى
خدا... پروردگار من است به حقيقت که شريک نسازم با او چيزى را خدايا تويى برطرف کننده اين درد و هر درد بزرگى پس برطرف کن آن را از من
و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه دست بر موضع درد گذار و بگو:
بِسْمِ اللَّهِ
بنام خدا
پس دست بكش بر آن و بگو هفت مرتبه :
اَعُوذُ بِعِزَّةِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِقُدْرَةِاللَّهِ وَ اَعُوذُ
پناه برم به عزت خدا و پناه برم به قدرت خدا و پناه برم
بِجَلالِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِعَظَمَةِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِجَمْعِ اللَّهِ وَ اَعُوذُ بِرَسُولِ اللَّهِ صَلّىَ اللَّهُ
به جلالت خدا و پناه برم به بزرگى خدا و پناه برم به جمع خدا و پناه برم به رسول خدا صلى الله
عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ اَعُوذُ بِاَسْمآءِ اللَّهِ مِنْ شَرِّ ما اَحْذَرُ وَ مِنْ شَرِّ ما اَخافُ عَلى
عليه و آله و پناه برم به نامهاى خدا از شر آنچه بيم دارم و از شر آنچه مى ترسم بر
نَفْسى
خودم
دعاى مادر براى مرض فرزند خود