مؤ لّف گويد: كه در باب چهارم ادعيه بسيارى براى حوائج دنيا و آخرت ذكر نمائيم و شيخ كفعمى در بلدالا مين براى حاجت مهمّه ذكر كرده كه بنويسد اين كلمات را در كاغذى و بيندازد در آب :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ مِنَ الْعَبْدِ الذَّليلِ اِلَى الْمَوْلىَ الْجَليلِ رَبِّ اِنّى
بنام خداى بخشاينده مهربان از بنده خوار و ذليل بسوى مولى و سرور بزرگوار پروردگارا براستى
مَسَّنِىَ الضُّرُّ وَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلَّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ
من به گرفتارى دچار گشته ام و تو مهربانترين مهربانانى به حق محمد و آلش درود فرست بر محمد و آلش
وَاكشِفْ هَمّى وَ فَرِّجْ عَنّى غَمّى بِرَحْمَتِك يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
و بزداى اندوهم را و بگشاى از من غم و غصه ام را به رحمتت اى مهربانترين مهربانان