اَبوجَنْدَل بن سُهَیل بن عَمْرو بن عَبْد شَمْس عامِری لُؤَی
در زمانِ انعقادِ قراردادِ پیمانِ صلح حُدَیبیه ،کتابتِ قرارداد توسّطِ حضرت علی (ع) انجام میگردید و سُهَیل بن عَمْرو مسئولیتِ نمایندگی از سوی قُرَیش را بر عُهْدَه داشت .
در لحظاتِ پایانی انعقادِ قرارداد ، اَبوجَنْدَل که به تازگی مسلمانشده بود، از زندانِ قُرَیشگریخته و با انتخابِ مسیری صَعْبالعُبور و کوهستانی ، خود را به محضرِ پیامبر گرامی اسلام در حُدَیبیه رسانید.
سُهَیل بن عَمْرو از حضورِ پسرش در مَحَلِّ انعقادِ قرارداد بسیار ناراحت شد و سیلی محکمی به صورتِ او نواخته و برابرِ مفادِ پیمانِ صلح حُدَیبیه ، تقاضای استردادِ فرزندِ خود را مطرح و تهدید نمود که اگر به خواستهاش عمل نشود ، قرارداد را یکطرفه فسخ خواهد کرد .
رسول اکرم ضِمنِ موردِ تفقّد قراردادنِ اَبوجَنْدَل و سفارش به صبر، اورا به پدرش تحویل داده و همزمان از محضرِ خداوند ،گشایشِ مسلمانانِ اسیر در چنگالِ مشرکینِ قُرَیش مِنجمله اَبوجَنْدَل را خواستار شدند . عُمَر با استفاده از فرصتی به اِبن سُهَیل نزدیک شد و پیشنهاد نمود با سلاحی که در اختیارِ او قرار میدهد ، سُهَیل را از پا درآوَرَدلکن وی نپذیرفت و همراهِ پدرش به مکّه بازگشت .
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران