پس مبادرت مى كنى به خواندن نماز مغرب و سزاوار نيست تاءخير افكندن نماز مغرب را از اوّل وقت آن و در احاديث كثيره تاءكيد بسيار شده به تاءخير نينداختن آن از اوّل وقتش و چون خواستى مشغول نماز شوى اذان و اقامه مى گوئى به همان آدابى كه در سابق گذشت و نيز در مابين اذان و اقامه مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك بِاِقْبالِ لَيلِك وَاِدْبارِ نَهارِك
خدايا از تو خواهم به حق رو آوردن شبت و رو گرداندن روزت
وَحُضُورِ صَلَواتِك وَاَصْواتِ دُعآئِك وَتَسْبيحِ مَلَّئِكتِك اَنْ تُصَلِّىَ عَلَى
و رسيدن وقت نمازهايت و آواز دعا کنندگان بدرگاهت و تسبيح فرشتگانت که درود فرستى بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَتُوبَ عَلَىَّ اِنَّك اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ
محمد و آل محمد و اينکه توبه ام بپذيرى که براستى توئى توبه پذير مهربان
پس برمى خيزى و نماز مغرب را با آداب و شرايط بجا مى آورى و بعد از فراغ از نماز سه تكبير و تسبيح زهراء سلام الله عليها را مى گوئى پس مى خوانى :
اِنَّ اللَّهَ وَمَلاَّئِكتَهُ يصَلُّونَ عَلَى النَّبِىِّ يا اَيهَا الَّذينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيهِ وَسَلِّمُوا
همانا خدا و فرشتگانش درود فرستند بر پيغمبر اى کسانى که ايمان آورده ايد درود فرستيد بر او و تحيت
تَسْليما اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ النَّبِىِّ وَعَلى ذُرّيتِهِ وَعَلى اَهْلِ بَيتِهِ
کامل خدايا درود فرست بر محمد پيامبر محترم و بر فرزندانش و بر خاندانش
و هفت مرتبه مى گوئى :
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
به نام خداى بخشاينده مهربان جنبش و نيروئى نيست جز بوسيله خداى والا و بزرگ
پس سه مرتبه مى گوئى :
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى يفْعَلُ ما يشآءُ وَلا يفْعَلُ ما
ستايش خاص خدائى است که مى کند آنچه را خواهد و غير او نتواند بکند
يشآءُ غَيرُهُ
آنچه را خواهد
پس مى گوئى :
سُبْحانَك لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ اِغْفِرْ لى ذُ نُوبى جَميعا
منزّهى تو معبودى جز تو نيست بيامرز همه گناهانم را
فَاِنَّهُ لا يغْفِرُ الذُّنُوبَ كلَّها جَميعا اِلاّ اَنْتَ
زيرا نيامرزد همه گناهان را به تمامى جز تو
و اگر دوست داشته باشى كه تعقيب بيشتر از اين بخوانى افضل آنست كه بعد از نافله مغرب بخوانى پس برمى خيزى بجهت خواندن نافله و آن چهار ركعت است به دو سلام و مكروه است تكلّم مابين نماز مغرب و نافله آن ومى خوانى در ركعت اوّل سوره ((قُلْ يا اَيهَا الْكافِروُنَ)) و در ركعت دوّم توحيد و در دو ركعت ديگر هر سوره كه خواسته باشى و سزاوار است كه در ركعت سيم بخوانى اوّل سوره حديد تا ((عَليمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ)) ودر ركعت چهارم آخر سوره حشر ((لَوْ اَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ)) تا آخر سوره و اگر به حمد تنها بخواهى اكتفا كنى جايز است مثل ساير نوافل و سزاوار است بلند خواندن قرائت در آن و هم چنين در ساير نافله هاى شب پس چون از نافله مغرب فارغ شدى مانعى نيست از آنكه بخوانى از تعقيبات مشتركه آنچه كه خواهى پس سجده شكر بجا مى آورى بنحوى كه در سابق گذشت و اقلّ چيزى كه در سجده شكرمجزى است آنست كه بگوئى شُكراً شُكراً شُكراً و شيخ كلينى از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود هرگاه از نماز مغرب فارغ شدى دست بكش بر جبين خود و بگو سه مرتبه :
بِسْمِ اللَّهِ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ
به نام خدائى که معبودى نيست جز او
عالِمُ الْغَيبِ وَالشَّهادَةِ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّى الْهَمَّ وَالْحَزَنَ
عالم غيب و شهود بخشاينده و مهربان خدايا از من دور کن غم و اندوه را
و شايسته است آنكه بخوانى نماز غفيله را و كيفيت آن در مفاتيح و غيره مذكور است و چون شفق پنهان شود اذان و اقامه مى گوئى از براى نماز عشاء به همان آدابى كه در سابق گذشت .