در سجده شكر است و چون از تعقيب نماز فارغ شدى پس سجده شكر بجا مى آورى و اجماعى علماء شيعه است كه سجده شكر سنّت است در وقت متجدّد شدن نعمتى يا دفع شدن بلائى و بهترين افرادش سجده بعد از نماز است براى شكر توفيق اداء نماز .
به سند معتبر از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام روايتست كه پدرم امام زين العابدين عليه السلام هيچ نعمتى از خدا ياد نكرد مگر آنكه به شكر آن سجده كرد و هيچ آيه اى نخواند كه در آن سجده باشد مگر آنكه سجده مى كرد و دفع نكرد خدا از او بدى را كه از آن مى ترسيد مگر آنكه سجده كرد و از هر نماز واجب كه فارغ مى شد بعد از آن سجده مى كرد و هر وقت كه توفيق مى يافت كه ميان دو كس اصلاح كند براى شكر آن سجده مى كرد و در جميع مواضع سجود آن حضرت اثر سجود بود به اين سبب آن حضرت را سجّاد مى ناميدند .
و ايضاً به سند صحيح از حضرت صادق عليه السلام روايتست كه هر مؤ من كه از براى خدا سجده كند براى شكر نعمتى در غير نماز حق تعالى براى او ده حسنه بنويسد و ده سيئه محو كند و ده درجه در بهشت بلند گرداند و به سندهاى معتبره بسيار از آن حضرت منقولست كه نزديكترين احوال بنده به خدا در حالتى است كه در سجده باشد و گريان باشد و در حديث صحيح ديگر فرمود كه سجده شكر واجبست بر هر مسلمانى تمام مى كنى به آن نماز خود را و خوشنود مى گردانى به آن پروردگار خود را و ملائكه را از خود به عجب مى آورى بدرستى كه هرگاه كه بنده نماز كند و بعد از آن سجده شكر كند پروردگار عالميان حجاب را از ميان بنده و ملائكه بگشايد پس گويد اى ملائكه من نظر كنيد بسوى بنده من كه ادا كرد فرض مرا و تمام كرد عهد مرا پس سجده كرد نزد من براى شكر آنچه من بر او انعام كرده ام اى ملائكه من او را چه بايد داد گويند پروردگارا رحمت تو پس فرمايد كه ديگر چه بايد داد گويند پروردگارا بهشت تو باز فرمايد كه ديگر چه بايد داد گويند كفايت مهمّات او و برآوردن حاجات او پس حق تعالى مكرّر سؤ ال نمايد و ملائكه جواب گويند تا آنكه ملائكه گويند پروردگارا ديگر ما چيزى نمى دانيم آنگاه خداوند كريم فرمايد كه من او را شكر كنم چنانچه او مرا شكر كرد و اقبال كنم بسوى او به فضل خود و رحمت عظيم خود را در قيامت به او بنمايم .
و به سند صحيح از حضرت صادق عليه السلام منقولست كه خداوند عالميان ابراهيم عليه السلام را براى آن خليل خود گردانيد كه سجده بر زمين بسيار مى كرد و در حديث معتبر ديگر فرمود كه چون نعمتى از نعمتهاى خدا را به ياد آرى و در موضعى باشى كه كسى از مخالفان تو را نه بيند پهلوى روى خود را بر زمين نه و اگر در جائى باشى كه ايشان باشند و نتوانى سجده كرد دست بر پايين شكم خود گذار و خم شو براى تواضع و شكستگى نزد خدا و دست بر شكم گذاشتن براى آن است كه مخالفان گمان كنند كه پيچى در شكم تو بهم رسيده است .
و در روايت بسيار وارد شده است كه حق تعالى به حضرت موسى عليه السلام خطاب كرد كه مى دانى چرا تو را برگزيدم و از ميان خلق تو را كليم خود گردانيدم موسى گفت : نمى دانم اى پروردگار من فرمود: براى آنكه بر احوال بندگان خود مطلّع شدم در ميان ايشان كسى نديدم كه نزد من نفسش از تو ذليل تر باشد بدرستى كه چون تو از نماز فارغ مى شوى دو طرف روى خود را بر خاك مى گذارى .
و به سند موثق از حضرت امام رضا عليه السلام منقولست كه سجده بعد از نماز واجب شكر خدا است بر آنكه توفيق داد بنده خود را بر آنكه ادا كرد فرض او را و كمتر آنچه در اين سجده گويند آنست كه سه مرتبه بگويد شُكراً لِلّهِ راوى پرسيد كه چه معنى دارد شُكراً لِلّهِ حضرت فرمود كه معنيش آن است كه اين سجده از من شكر خدا است بر آنكه مرا توفيق داد كه به خدمت او قيام نمودم و فرض او را ادا كردم و شكر خدا موجب مزيد نعمت و توفيق طاعت است و اگر در نماز تقصيرى مانده باشد كه به نافله ها تمام نشده باشد به اين سجده تمام مى شود .