نهم كلينى و ابن بابويه و ديگران به سندهاى معتبر از حضرت امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده اند كه شيبه هذلى به خدمت حضرت رسول صلى الله عليه و آله آمد و گفت يا رسول اللّه صلى الله عليه و آله من پير شده ام و قوّه ام وفا نمى كند به اعمالى كه قبل از اين خود را به آن عادت داده بودم از نماز و روزه و حجّ و جهاد پس تعليم كن مرا كلامى كه خدا مرا به آن نفع بخشد و بر من سبك و آسان باشد حضرت فرمود كه بار ديگر بگو او سه مرتبه اين سخن را اعاده كرد پس حضرت فرمود كه نماند بر دُوْرِ تو درختى و كلوخى مگر اينكه گريست بر تو براى ترحّم بر تو هرگاه از نماز صبح فارغ شوى ده مرتبه بگو
سُبْحانَ اللَّهِ الْعَظيمِ وَبِحَمْدِهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
منزه است خداى بزرگ و حمد او را است و جنبش و نيروئى نيست مگر بوسيله خداى والاى بزرگ
تا خدا تو را عافيت دهد به بركت اين دعا از كورى و ديوانگى و خوره و پيسى و پريشانى و خَرِفْ شدن شيبه گفت : يا رسول اللّه صلى الله عليه و آله اين براى دنياى من است براى آخرت من چيزى بفرما فرمود كه مى گوئى بعد از هر نماز:
اَللّهُمَّ اهْدِنى مِنْ عِنْدِك وَاَفِضْ عَلَىَّ مِنْ
خدايا مرا از نزد خود راهنمائى کن و از فضل خويش بر من
فَضْلِك وَانْشُرْ عَلَىَّ مِنْ رَحْمَتِك وَاَنْزِلْ عَلَىَّ مِنْ بَرَكاتِك
افاضه کن و بگستر بر من از رحمت خويش و فرو ريز بر من از برکاتت
پس حضرت فرمود كه اگر بر اين مواظبت نمايد و عمداً ترك نكند تا وقت مردن چون به صحراى محشر درآيد هشت دَرِ بهشت براى او گشوده گردد كه از هر دَرْ كه خواهد داخل شود و دعاى آخر به اسانيد معتبره ديگر وارد شده .