و چون سيدالشّهداء حسين بن علىّ عليهماالسلام شهيد شد سنّت شد كه از تربت آن امام مظلوم تسبيح سازند و با آن ذكر گويند از حضرت صاحب الا مر عليه السلام مرويست كه هر كه تسبيح تربت امام حسين عليه السلام در دست داشته باشد و ذكر را فراموش كند ثواب ذِكر براى او نوشته مى شود و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه تسبيح تربت آن حضرت ذكر مى كند و تسبيح مى گويد بى آنكه آدمى بگويد و فرمود كه يك ذكر يا استغفار كه با آن گفته مى شود برابر است با هفتاد ذكر كه با چيز ديگر گفته شود و اگر بى ذكر بگرداند به هر دانه هفت تسبيح براى او نوشته مى شود و به روايت ديگر اگر با ذكر بگرداند به هر دانه چهل حَسَنه براى او نوشته مى شود و مروى است كه حوريان بهشت چون ملكى را مى بينند كه به زمين مى آيد از او التماس مى كنند كه تسبيح و تربت حضرت حسين عليه السلام را براى ما بياور و در حديث صحيح از حضرت امام موسى عليه السلام منقول است كه مؤ من مى بايد خالى نباشد از پنج چيز: مسواك و شانه و سجّاده كه بر روى آن نماز كند و تسبيحى كه در آن سى و چهار دانه باشد و انگشتر عقيقى و ظاهر آن است كه خام و پخته هر دو خوب است و خام بهتر است و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هر كه به تسبيح تربت قبر امام حسين عليه السلام يك تسبيح بگويد حق تعالى براى او چهار صد حسنه بنويسد و چهارصد گناه از او محو كند و چهارصد حاجت او را برآورد و چهارصد درجه براى او بلند كند و مروى است كه مستحبّ است كه رشته اش كبود باشد به رنگ آسمان و از بعضى روايات مستفاد مى شود كه زنان را به انگشتان شمردن افضل است ولكن احاديث فضيلت تربت مطلقاً اكثر و اقوى است