و مستحب است كه شش تكبير ديگر بر او اضافه كنى و در هر تكبيرى دستها را بلند كنى تا محاذى نرمه گوش در حالى كه كف دستها رو به قبله باشد وانگشتها غيراز انگشت بزرگ به هم چسبيده باشد و بخوانى دعاهاى تكبيرات را به اين طريق كه بعد از تكبير سوّم بگوئى :
اَللّهُمَّ اَنْتَ الْمَلِك الْحَقُّ الْمُبينُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ
خدايا توئى پادشاه برحق آشکار معبودى جز تو نيست
سُبْحانَك اِنّى ظَلَمْتُ نَفْسى فَاغْفِرْ لى ذَنْبى اِنَّهُ لا يغْفِرُ الذُّنُوبَ اِلاّ اَنْتَ
منزهى تو و براستى من بر خويشتن ستم کردم پس گناهم بيامرز که نيامرزد گناهان را جز تو
و بعد از تكبير پنجم مى گوئى :
لَبَّيك وَسَعْدَيك وَالْخَيرُ فى يدَيك وَالشَّرُّ لَيسَ اِلَيك
بله آماده خدمتم خير بدست تو است و شر از تو نيست
وَالْمَهْدِىُّ مَنْ هَدَيتَ عَبْدُك وَابْنُ عَبْدَيك ذَليلٌ بَينَ يدَيك مِنْك وَبِك وَلَك
راه يافته کسى که تو راهنمائيش کردى بنده تو و زاده دو بنده ديگرت پيش درگاهت از تو و با تو و براى تو
وَاِلَيك لا مَلْجَاءَ وَلا مَنْجا وَلا مَفَرَّ مِنْك اِلاّ اِلَيك سُبْحانَك وَحَنانَيك تَبارَكتَ
و بسوى تو است نه پناهگاهى و نه جائى براى رهائى ونه گريزگاهى جز بسوى تو نيست منزهى تو و من خواهان رحمتم برتر
وَتَعالَيتَ سُبْحانَك رَبَّ الْبَيتِ الْحَرامِ *
و والائى منزهى تو اى پروردگار خانه محترم
و بعد از تكبير هفتم مى گوئى :
وَجَّهْتُ
من رو بسوى
وَجْهِىَ لِلَّذى فَطَرَ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ عالِمِ الْغَيبِ وَالشَّهادَةِ حَنيفا مُسْلِما
آنکس کنم که آسمانها و زمين را آفريد داناى نهان و آشکار است با حال اعتدال و تسليم
وَما اَنَا مِنَ الْمُشْرِكينَ اِنَّ صَلوتى وَنُسُكى وَمَحْياىَ وَمَماتى لِلَّهِ رَبِّ
و از مشرکان نيستم همانا نماز و عبادت و زندگى و مرگ من از خدا پروردگار
الْعالَمينَ لا شَريك لَهُ وَبِذلِك اُمِرْتُ وَاَ نَا مِنَ الْمُسْلِمينَ
جهانيان است که شريکى براى او نيست و بدان ماءمورم و من از مسلمانانم