و شيخ طوسى در مصباح اين دعا را نقل كرده كه در وقت طلوع فجر صادق بخوانند:
اَللّهُمَّ اَنْتَ صاحِبُنا فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَفْضِلْ عَلَينا اَللّهُمَّ بِنِعْمَتِك تَتِمُّ
بار خدايا توئى ياور ما پس درود فرست بر محمد و خاندانش و بر ما زياده بخش ، بار خدايا به نعمتت کارهاى
الصّالِحاتُ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَتْمِمْها عَلَينا عآئِذا بِاللَّهِ مِنَ النّارِ
شايسته پايان پذيرد پس درود فرست بر محمد و آلش و نعمتت را بر ما تمام کن پناهنده به خدا از آتش
عآئِذا بِاللَّهِ مِنَ النّارِ عآئِذا بِاللَّهِ مِنَ النّارِ
پناهنده به خدا از آتش پناهنده به خدا از آتش
پس ميگوئى :
يا فالِقَهُ مِنْ حَيثُ لا اَرى وَمُخْرِجَهُ مِنْ حَيثُ اَرى صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ
اى شکافنده سپيده از آنجا که من نبينم و برون آرنده اش از آنجا که بينم درود فرست بر محمد و آلش
وَاجْعَلْ اَوَّلَ يوْمِنا هذا صَلاحا وَاَوْسَطَهُ فَلاحا وَآخِرَهُ نَجاحا انتهى
و قرار ده آغاز اين روز را شايستگى و وسطش را رستگارى و پايان را موفقيت و کاميابى
پس ده مرتبه مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اُشْهِدُك اَنَّهُ ما اَصْبَحَ بى مِنْ نِعْمَةٍ اَوْ عافِيةٍ فى دينٍ
بار خدايا براستى من تو را گواه گيرم که هر چه از نعمت يا عافيتى در دين
اَوْ دُنْيا فَمِنْك وَحْدَك لا شَريك لَك لَك الْحَمْدُ وَلَك الشُّكرُ بِها عَلَىَّ حَتّى
يا دنيا به من برسد همه از تو است که يکتائى و شريک ندارى سپاس خاص تو است و برمن است سپاسگزارى بر آن تا
تَرْضا وَبَعْدَ الرِّضا *
خوشنود گردى و بالاتر از خشنودى
و اذكار وارده در اين وقت غير آنچه ذكر شد بسيار است و بهترين آنها ذكر
سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَاللَّهُ اَكبَرُ
منزه است خدا و ستايش خاص خدا است و معبودى جز خدا نيست و خدا بزرگتر است
است كه تعبير شده از آن به باقيات الصّالحات و نيز خواندن اين دعا است :
لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَريك لَهُ لَهُ
معبودى جز خداى يگانه نيست شريک ندارد
الْمُلْك وَلَهُ الْحَمْدُ يحْيى وَيميتُ وَيميتُ وَيحيى وَهُوَ حَىُّ لا يمُوتُ بِيدِهِ
پادشاهى خاص او است و ستايش هم خاص او است زنده مى کند و مى ميراند و مى ميراند و زنده مى کند و او است زنده اى که نميرد
الْخَيرُ وَهُوَ عَلى كلِّ شَىْءٍ قَديرٌ
تمام نيکيها بدست اوست و او بر هر چيزى توانا است
و چون نداى اذان صبح را شنيدى مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك بِاِقْبالِ نَهارِك وَاِدْبارِ لَيلِك وَحُضُورِ صَلَواتِك وَاَصْواتِ دُعآئِك
خدايا براستى از تو خواهم به آمدن روزت و رفتن شبت و رسيدن نمازهايت و صداهاى دعايت
وَتسْبيحِ مَلاَّئِكتِك اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَتُوبَ عَلَىَّ اِنَّك
و تسبيح فرشتگانت که درود فرستى بر محمد و خاندانش و توبه ام بپذيرى که
اَنْتَ التَّوّابُ الرَّحيمُ تو براستى توبه پذير مهربانىآداب بيت الخلا و چون خواستى متوجه به نماز شوى و حاجت دارى به رفتن به بيت الخلا پس ابتدا كن به آن و آداب بيت الخلا بسيار است و جمله اى از آن بطور اختصار آن است كه مقدّم دارى در وقت داخل شدن پاى چپ را و مى گوئى : بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الرِّجْسِ النَّجِسِ الْخَبيثِ الْمُخْبِثِ الشَّيطانِ به نام خدا و با ياد خدا پناه برم بخدا از پليد ناپاك آلوده آلوده پرور (يعنى ) شيطان الرَّجيمِ * رانده شده و چون كشف كردى بسم اللّه مى گوئى و واجب است در اين حال بلكه در تمام حالات مستور كردن عورت را از ناظر محترم و حرام است در اين حال رو به قبله و پشت به قبله نشستن و مستحب است آنكه بگوئى در حال قضاء حاجت : اَللّهُمَّ اَطْعِمْنى طَيبا فى عافِيةٍ وَاَخْرِجْهُ مِنّى خَبيثا فى عافِيةٍ * خدايا بخورانم غذاى پاك در تندرستى و از من خارجش كن ناپاك در تندرستى و وقتى كه نظرت افتاد برآنچه ازتودفع شده مى گوئى : اَللّهُمَّ ارْزُقْنِى الْحَلالَ وَجَنِّبْنِى الْحَرامَ خدايا روزى حلالم ده و از حرام دورم كن و چون خواستى استنجاء كنى اول استبراء مى كنى پس دعاى رؤيت آب را مى خوانى: اَلْحَمْدُ ستايش لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ يجْعَلْهُ نَجِسا * خاص خدائى است كه آب را پاك كننده قرار داد و ناپاكش نكرد و در وقت استنجاء مى گوئى: اَللّهُمَّ حَصِّنْ فَرْجى وَاَعِفَّهُ وَاسْتُرْ عَوْرَتى وَحَرِّمْنى عَلَى النّارِ خدايا عورتم را (از گناه ) نگه دار و پارسايش كن و آنچه پوشيدنش بايد بپوشان و بدنم را بر آتش حرام كن و چون از جاى خود برخاستى دست راست را بر شكم مى كشى و مى گوئى : اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى اَماطَ عَنِّى سپاس خاص خدائى است كه زدود از من الاَْذى وَهَنَّاَنى طَعامى وَشَرابى وَعافانى مِنَ الْبَلْوى * آزار را و گوارا كرد بر من خوراك و نوشيدنيم را و از بليه نگاهم داشت پس بيرون مى آيى و مقدّم مى دارى پاى راست را بر پاى چپ و اين دعا را مى خوانى: اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى عَرَّفَنى سپاس خدائى را كه لذت غذا لَذَّتَهُ وَاَبْقى فى جَسَدى قُوَّتَهُ وَاَخْرَجَ عَنّى اَذاهُ يا لَها نِعْمَةً يا لَها نِعْمَةً يا لَها به من داد و نيرويش را در بدنم نهاد و آزارش را برون برد، وه كه چه نعمتى چه نعمتى چه نِعْمَةً لا يقْدِرُ الْقادِرُونَ قَدْرَها نعمتى كه اندازه گيران اندازه اش نتوانند كردآداب وضو و چون خواستى وضو بگيرى ابتداء مى كنى به مسواك نمودن كه دهان را پاكيزه مى كند و بلغم را برطرف و حفظ را زياد مى كند و باعث زيادتى حَسَنات و خوشنودى حق تعالى است و دو ركعت نماز با مسواك افضل است از هفتاد ركعت به غير از مسواك و اگر مسواك نباشد انگشت مُجزى است از آن و سزاوار است كه در وقت وضو گرفتن رو به قبله بنشينى و ظرف آب را در جانب راست خود مى گذارى و چون نگاهت بر آب فتاد اين دعا مى خوانى : اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى جَعَلَ الْمآءَ طَهُورا وَلَمْ ستايش خاص خدائى است كه آب را پاك كننده قرار داد و يجْعَلْهُ نَجِسا *قرارش نداد ناپاكپس مى شوئى دست خود را پيش از آنكه داخل ظرف آب كنى و مى گوئى : در وقت داخل كردن دست در ظرف آب : بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى مِنَ التَّوّابينَ به نام خدا و به ذات خدا خدايا مرا از توبه كنندگان قرارم ده وَاجْعَلْنى مِنَ الْمُتَطَهِّرينَ *و نيز قرارم ده از پاكيزه كنندگان پس سه دفعه مضمضه مى كنى با سه كف آب و مى گوئى : اَللّهُمَّ لَقِّنى حُجَّتى يوْمَ اَلْقاك وَاَطْلِقْ لِسانى بِذِكراك خدايا دليل قاطعى روز لقائت بر زبانم نِه و زبانم را به ذكر خودت باز كن پس سه دفعه استنشاق مى كنى و مى گوئى : اَللّهُمَّ لا تُحَرِّمْ عَلَىَّ ريحَ الْجَنَّةِ وَاجْعَلْنى مِمَّنْ يشَمُّ ريحَها خدايا بوى بهشت را بر من حرام مكن و قرارم ده از زمره كسانى كه بوى آن وَرَوْحَها وَطيبَها و نسيمش و عطرش را ببويد پس شروع كن بشستن صورت ومى گوئى : اَللّهُمَّ بَيضْ وَجْهى يوْمَ خدايا سفيد گردان رويم را در آن روزى تَسْوَدُّ فيهِ الْوُجُوهُ وَلا تُسَوِّدْ وَجْهى يوْمَ تَبْيضُّ فيهِ الْوُجُوهُ * كه روها سياه گردد و سياه نكن رويم را روزى كه روها سفيد گردد پس بردار يك مشت آب بجهت شستن دست راست و در وقت شستن مى گوئى : اَللّهُمَّ اَعْطِنى كتابى خدايا نامه عملم را بِيمينى وَالْخُلْدَ فِى الْجِنانِ بِيسارى وَحاسِبْنى حِسابا يسيرا * بدست راستم ده و رقعه جاويد در بهشت را بدست چپم و حسابم را به آسانى برس پس دست چپ را بشوى و در آن وقت مى گوئى : اَللّهُمَّ لا تُعْطِنى كتابى بِشِمالى وَلا مِنْ وَرآءِ خدايا مده نامه عملم را بدست چپم و نه پشت ظَهْرى وَلا تَجْعَلْها مَغْلُولَةً اِلى عُنُقى وَاَعُوذُ بِك مِنْ مُقَطَّعاتِ النّيرانِ * سرم و قرارش مده بسته به گردنم و پناه برم به تو از پاره هاى (سوزان ) آتش پس مسح كن جلو سر را به رطوبت دست راست خود و مى گوئى در اين حال : اَللّهُمَّ غَشِّنى خدايا بپوشان مرا رَحْمَتَك وَبَرَكاتِك * به رحمت و بركات خودپس مسح كن پاهاى خود را و مى خوانى در اين حال: اَللّهُمَّ ثَبِّتْنى عَلَى الصِّراطِ يوْمَ تَزِلُّ فيهِ الاَْقْدامُ وَاجْعَلْ سَعْيى فيما يرْضيك عنّى خدايا مرا بر صراط ثابت بدار در آن روزى كه قدمها بلغزد و كوششم را در كارى كه تو را خوشنود كند قرار ده يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكرامِ * اى صاحب بزرگوارى و كرامتو چون فارغ شدى از وضو مى گوئى :اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك خدايا از تو مى خواهم تَمامَ الْوُضُوءِ وَتَمامَ الصَّلوةِ وَتَمامَ رِضْوانِك وَالْجَنَّةَ درستى و كمال وضوء و كمال نماز و كمال خوشنودى تو و بهشت را و مى گوئى نيز :اَلْحَمْدُ لِلَّهِ ستايش خاص خدا رَبِّ الْعالَمينَ پروردگار جهانيان استو مى خوانى سوره قدر را سه مرتبه. پس بعد از فراغ از وضو بوى خوش بكار مى برى. آداب مسجد رفتن پس روانه مى شوى به جانب مسجد با حالت سكينه و وقار و مى گوئى در وقت بيرون شدن از خانه بجهت رفتن به مسجد: بِسْمِ اللَّهِ الَّذى خَلَقَنى فَهُوَ يهْدينِ وَالَّذى هُوَ به نام آن خدائى كه مرا آفريد و سپس راهنمائيم كرد و آن كس كه يطْعِمُنى وَيسْقينِ وَاِذا مَرِضْتُ فَهُوَ يشْفينِ وَالَّذى يميتُنى ثُمَّ يحْيينِ غذايم دهد و آبم نوشاند و هرگاه بيمار شوم او شفايم دهد و آنكه بميراندم و باز زنده ام كند وَالَّذى اَطْمَعُ اَنْ يغْفِرَ لى خَطيئَتى يوْمَ الدّينِ رَبِّ هَبْ لى حُكما وَاَلْحِقْنى و آنكه طمع دارم بيامرزد خطايم را در روز رستاخيز پروردگارا مرا فرزانگى بخش و به شايستگان بِالصّالِحينَ وَاجْعَلْ لى لِسانَ صِدْقٍ فِى الاْخِرينَ وَاجْعَلْنى مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ ملحقم كن و خوش نامم گردان در نزد آيندگان و از وارثان بهشت پر النَّعيمِ وَاغْفِرْ لاَِبى * نعمتم گردان و پدرم را بيامرز و چون خواستى داخل مسجد شوى اوّل ملاحظه تَهِ كفش خود مى نمائى كه نجاستى با آن نباشد پس پاى راست را مقدّم مى دارى پس مى خوانى اين دعا را: بِسْمِ اللَّهِ وَبِاللَّهِ وَمِنَ اللَّهِ وَاِلَى اللَّهِ وَخَيرُ الاَْسْمآءِ كلِّها لِلَّهِ تَوَكلْتُ عَلَى به نام خدا و بذات خدا و از جانب خدا و بسوى خدا و بهترين همه نامها از آن خدا توكل كردم بر اللَّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْتَحْ لى خدا و جنبش و نيروئى نيست مگر بخدا، خدايا درود فرست بر محمد و آلش و اَبْوابَ رَحْمَتِك وَتَوْبَتِك وَاَغْلِقْ عَنّى اَبْوابَ مَعْصِيتِك وَاجْعَلْنى مِنْ زُوّارِك درهاى رحمت و توبه ات را بسويم باز كن و درهاى نافرمانيت برويم ببند و مرا در زمره زائرانت وَعُمّارِ مَساجِدِك وَمِمَّنْ يناجيك فى اللَّيلِ وَالنَّهارِ وَمِنَ الَّذينَ هُمْ فى و آبادكنندگان مساجدت قرارم ده و از كسانى كه در شب و روز با تو به راز و نيازند و از كسانى كه در صَلوتِهِمْ خاشِعُونَ وَادْحَرْ عَنِّى الشَّيطانَ الرَّجيمَ وَجُنُودَ اِبْليسَ اَجْمَعينَ * نماز ترسانند و دور گردان از من شيطان رانده و سپاهيان او را به تمامىدعاى قبل از نماز و چون اراده كردى كه نماز كنى مى گوئى : اَللّهُمَّ اِنّى اُقَدِّمُ اِلَيك مُحَمَّدا صَلَّى اللَّهُ
خدايا من پيش دارم بسويت محمد صلى اللّه
عَلَيهِ وَآلِهِ بَينَ يدَىْ حاجَتى وَاَتَوَجَّهُ بِهِ اِلَيك فَاجْعَلْنى بِهِ وَجيها عِنْدَك فِى
عليه و آله را پيشاپيش حاجت و خواسته ام و بوسيله او بسويت توجه کنم پس قرارم ده آبرومند در نزد خويش در
الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبينَ وَاجْعَلْ صَلواتى بِهِ مَقْبُولَةً وَذَنْبى بِهِ مَغْفورا
دنيا و آخرت و از مقربان درگاهم گردان و نمازم را بخاطر او پذيرفته و گناهم را آمرزيده
وَدُعآئى بِهِ مُسْتَجابا اِنَّك اَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ *
و دعايم را مستجاب گردان که همانا تو آمرزنده و مهربانى
پس اذان و اقامه مى گوئى به جهت نماز و مابين اذان و اقامه فاصله مى كنى به يك سجده يا نشستنى و اين دعا را مى خوانى :
اَللّهُمَّ اجْعَل قَلْبى باَّرّا وَعَيشى قآرّا وَرِزْقى دآرّا وَاجْعَلْ لى عِنْدَ
خدايا دلم را نيک خواه و زندگانيم را بر قرار و روزيم را ريزان کن و برايم در کنار
قَبْرِ رَسُولِك صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَآلِهِ مُسْتَقَرّا وَقَرارا *
قبر رسول خود صلى اللّه عليه و آله منزلگاه و جايگاهى قرار ده
و آنچه خواهى دعا مى كنى و حاجت خود را از حقّ تعالى طلب مى كنى زيرا كه دعا در بين اذان و اقامه ردّ نمى شود و بعد از گفتن اقامه مى خوانى :
اَللّهُمَّ اِلَيك تَوَجَّهْتُ وَمَرَضاتَك طَلَبْتُ وَثَوابَك ابْتَغَيتُ
خدايا فقط به تو رو کنم و خوشنودى تو را جويم و پاداش نيکت خواهم
وَبِك آمَنْتُ وَعَلَيك تَوَكلْتُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْتَحْ
و به تو ايمان دارم و بر تو توکل کنم خدايا درود فرست بر محمد و آلش و بگشا
مَسامِعَ قَلْبى لِذِكرِك وَثَبِّتْنى عَلى دينِك وَلا تُزِغْ قَلْبى بَعْدَ اِذْ هَدَيتَنى وَهَبْ
گوشهاى دلم را براى ياد کردنت و بر دين خود پابرجايم دار و دلم را پس از اينکه راهنمائيم کردى منحرف مساز
لى مِنْ لَدُنْك رَحْمَةً اِنَّك اَنْتَ الْوَهّابُ
و از نزد خود رحمتى به من ببخش که همانا توئى بخشنده