به نام خداى بخشاينده مهربان
الَّمَّ # اَحَسِبَ النّاسُ اَنْ يتْرَكوآ اَنْ يقُولوُا امَنّا وَهُمْ لا يفْتَنُونَ *
الف ، لام ، ميم # آيا اين مردم پنداشته اند که به (صرف ) اينکه گويند ايمان آورديم رها شوند و آزمايش نشوند
وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذينَ صَدَقُوا وَلَيعْلَمَنَّ
(در صورتى که ) آزموديم کسانى را که پيش از ايشان بودند تا معلوم کند خدا کسانى را که راست گفتند و معلوم کند
الْكاذِبينَ # اَمْ حَسِبَ الَّذينَ يعْمَلُونَ السَّيئاتِ اَنْ يسْبِقُونا سآءَ ما
دروغگويان را # و يا چنين پنداشتند کسانى که کار بد انجام دهند که بر ما پيشى گيرند (از کيفر ما بگريزند) چه بد
يحْكمُونَ # مَنْ كانَ يرْجُوا لِقآءَ اللَّهِ فَاِنَّ اَجَلَ اللَّهِ لاَتٍ وَهُوَ السَّميعُ
قضاوت مى کنند # هر که اميد ديدار خدا دارد (بداند که ) حتماً وعده خدا آمدنى است و او شنوا و
الْعَليمُ # وَمَنْ جاهَدَ فَاِنَّما يجاهِدُ لِنَفْسِهِ اِنَّ اللَّهَ لَغَنِىُّ عَنِ الْعالَمينَ
دانا است # و هر که جهد و کوشش کند براى خود مى کوشد که براستى خداوند از جهانيان بى نياز است
# وَالَّذينَ امَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَنُكفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَيئاتِهِمْ
# و آنانکه ايمان آورده و کارهاى شايسته انجام دهند ما نيز بديها (و گناهانشان را) محو کنيم
وَلَنَجْزِينَّهُمْ اَحْسَنَ الَّذى كانُوا يعْمَلُونَ # وَوَصَّينَا الاِْنْسانَ
و به بهتر از آنچه انجام داده اند پاداششان دهيم # و ما انسان را
بِوالِدَيهِ حُسْنا وَاِنْ جاهَداك لِتُشْرِك بى ما لَيسَ لَك بِهِ عِلْمٌ فَلا
درباره پدر و مادرش به نيکى سفارش کرده ايم و اگر (آن دو) کوشيدند تا شريک من سازى چيزى را که بدان علم ندارى
تُطِعْهُما اِلَىَّ مَرْجِعُكمْ فَاُنَبِّئُكمْ بِما كنْتُمْ تَعْمَلُونَ # وَالَّذينَ امَنُوا
(و مشرک شوى ) اطاعتشان مکن که بازگشت شما بسوى من است و من آگاهتان مى کنم بدانچه عمل مى کرده ايد# و آنانکه ايمان آورده
وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِى الصّالِحينَ # وَمِنَ النّاسِ مَنْ
و کارهاى شايسته انجام داده اند آنها را در گروه شايستگان مى بريم # و برخى از مردم
يقُولُ امَنّا بِاللَّهِ فَاِذآ اُوذِىَ فِى اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النّاسِ كعَذابِ اللَّهِ وَلَئِنْ
گويند ما به خدا ايمان داريم و چون در راه خدا آزارى به ايشان رسد آزار مردم را چون عذاب خدا گيرد
جآءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّك لَيقُولُنَّ اِنّا كنّا مَعَكمْ اَوَلَيسَ اللَّهُ بِاَعْلَمَ بِما فى
و اگر يارى و نصرتى از جانب پروردگارت برسد آنان گويند ما هم با شما بوديم آيا خدا داناتر نيست به آنچه
صُدُورِ الْعالَمينَ # وَلَيعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذينَ امَنُوا وَلَيعْلَمَنَّ الْمُنافِقينَ *
در سينه هاى (مردم ) جهانيان است # و براستى خدا معلوم مى کند کسانى را که ايمان دارند و معلوم مى دارد منافقان را
وَقالَ الَّذينَ كفَرُوا لِلَّذينَ امَنُوا اتَّبِعُوا سَبيلَنا وَلْنَحْمِلْ خَطاياكمْ
و گويند کسانى که کافر نشدند به کسانى که ايمان آورده اند پيروى کنيد از راه ما و مانيز بار خطاهاى شما را
وَما هُمْ بِحامِلينَ مِنْ خَطاياهُمْ مِنْ شَىْءٍ اِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ # وَلَيحْمِلُنَّ
به عهده مى گيريم ولى آنها چيزى از خطاهاى ايشان را به عهده نمى گيرند و دروغ مى گويند # و بدوش کشند بارهاى
اَثْقالَهُمْ وَاَثْقالا مَعَ اَثْقالِهِمْ وَلَيسْئَلُنَّ يوْمَ الْقِيمَةِ عَمّا كانُوا يفْتَرُونَ
گران خويش را وبارهاى گران ديگرى را با بارهاى گران خويش و بازخواست شوند روز قيامت از آن دروغهائى که بسته اند
# وَلَقَدْ اَرْسَلْنا نُوحا اِلى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فيهِمْ اَلْفَ سَنَةٍ اِلاّ خَمْسينَ
و همانا فرستاديم نوح را بسوى قومش و بماند در ميانشان هزار سال پنجاه
عاما فَاَخَذَهُمُ الطُّوفانُ وَهُمْ ظالِمُونَ # فَاَنْجَيناهُ وَاَصْحابَ
سال کم پس طوفان بگرفتشان و آنها ستمگران بودند # و ما او را با
السَّفينَةِ وَجَعَلْناها ايةً لِلْعالَمينَ # وَاِبْراهيمَ اِذْ قالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا
کشتى نشينان نجات داديم و آن کشتى را نشانه و عبرتى براى جهانيان کرديم # و (به ياد آر داستان ) ابراهيم (را) که به قومش گفت
اللَّهَ وَاتَّقُوهُ ذلِكمْ خَيرٌ لَكمْ اِنْ كنْتُمْ تَعْلَمُونَ # اِنَّما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ
خدا را بپرستيد و از او بترسيد که اين بهتر است براى شما اگر بدانيد # جز اين نيست که پرستش مى کنيد بجز
اللَّهِ اَوْثانا وَتَخْلُقُونَ اِفْكا اِنَّ الَّذينَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا يمْلِكونَ
خدا بتهائى را و دروغ مى سازيد و همانا اينهائى را که بجز خدا مى پرستيد مالک
لَكمْ رِزْقا فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَاعْبُدُوهُ وَاشْكرُوا لَهُ اِلَيهِ
روزى شما نيستند و روزى را نزد خدا بجوئيد و او را بپرستيد و سپاس او را بجا آوريد که بسوى او
تُرْجَعُونَ # وَاِنْ تُكذِّبُوا فَقَدْ كذَّبَ اُمَمٌ مِنْ قَبْلِكمْ وَما عَلَى الرَّسُولِ
بازگشت کنيد # و اگر تکذيب (پيغمبر ما را کنيد) پس ملتهائى پيش از شما نيز تکذيب (پيغمبرانشان را)
اِلا الْبَلاغُ الْمُبينُ # اَوَلَمْ يرَوا كيفَ يبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ يعيدُهُ اِنَّ
کردند و بر عهده پيامبر نيست جز رساندن آشکار# آيا نبينند چگونه پديد آرد خدا خلق را سپس بازش گرداند براستى
ذلِك عَلَى اللَّهِ يسيرٌ # قُلْ سيرُوا فِى الاَْرْضِ فَانْظُرُوا كيفَ بَدَءَ
اين کار براى خدا آسان است # بگو در زمين گردش کنيد و بنگريد چگونه پديد آورد
الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ ينْشِئُ النَّشْاَةَ الاْخِرَةَ اِنَّ اللَّهَ عَلى كلِّ شَىْءٍ قَديرٌ *
(خداوند) خلق را سپس ايجاد کند جهان ديگرى را که براستى خدا بر هر چيز توانا است *
يعَذِّبُ مَنْ يشآءُ وَيرْحَمُ مَنْ يشآءُ وَاِلَيهِ تُقْلَبُونَ # وَما اَنْتُمْ
عذاب کند هر که را خواهد و رحم کند هر که را خواهد و بسوى او بازگردانده شويد # و نتوانيد
بِمُعْجِزينَ فِى الاَْرْضِ وَلا فِى السَّمآءِ وَما لَكمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ
فرار کنيد در زمين و نه در آسمان و براى شما جز خدا
وَلِي وَلا نَصيرٍ # وَالَّذينَ كفَرُوا بِاياتِ اللَّهِ وَلِقآئِهِ اُولَّئِك يئِسُوا مِنْ
دوست و ياورى نيست # و آنان که کافر شدند به آيات خدا و روز معاد اينان از
رَحْمَتى وَاُولَّئِك لَهُمْ عَذابٌ اَليمٌ # فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهَِّ اِلاّ اَنْ
رحمت من نوميدند و آنها را است عذابى دردناک # پاسخى که قوم ابراهيم دادند جز اين نبود که
قالُوا اقْتُلُوهُ اَوْ حَرِّقُوهُ فَاَنْجيهُ اللَّهُ مِنَ النّارِ اِنَّ فى ذلِك لاَياتٍ لِقَوْمٍ
گفتند بکشيد او را يا بسوزانيدش و خدا نجاتش داد از آتش و براستى در اين داستان براى مردمى که
يؤْمِنُونَ # وَقالَ اِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ اَوْثانا مَوَدَّةَ بَينِكمْ فِى
ايمان دارند نشانه ها و پندهائى است # (ابراهيم ) گفت جز اين نيست که شما بتهائى را جز خدا (به پرستش ) گرفته ايد تا در ميان خود
الْحَيوةِ الدُّنْيا ثُمَّ يوْمَ الْقِيمَةِ يكفُرُ بَعْضُكمْ بِبَعْضٍ وَيلْعَنُ بَعْضُكمْ
براى زندگانى دنيا دوستى برقرار کنيد سپس در روز رستاخيز بيزارى جوئيد از همديگر و يکديگر را لعن و نفرين کنيد
بَعْضا وَ مَاْويكمُ النّارُ وَمالَكمْ مِنْ ناصِرينَ # فَامَنَ لَهُ لُوطٌ وَقالَ
و جايگاهتان دوزخ است و ياورى نداريد # پس لوط بدو ايمان آورد و گفت
اِنّى مُهاجِرٌ اِلى رَبّى اِنَّهُ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ # وَوَهَبْنا لَهُ اِسْحقَ
من بسوى پروردگارم مهاجرت مى کنم که براستى او نيرومند و فرزانه است # و به او بخشيديم اسحق
وَيعْقُوبَ وَجَعَلْنا فى ذُرِّيتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكتابَ وَاتَيناهُ اَجْرَهُ فِى الدُّنْيا
و يعقوب را و مقام نبوت و کتاب آسمانى را در فرزندان او قرار داديم و پاداشش را در اين دنيا
وَاِنَّهُ فِى الاْخِرَةِ لَمِنَ الصّالِحينَ # وَلُوطا اِذْ قالَ لِقَوْمِهَِّ اِنَّكمْ
به او داديم و در آخرت نيز از شايستگان خواهد بود # و (داستان ) لوط را که به قوم خود گفت شما بدين
لَتَاْتُونَ الْفاحِشَةَ ما سَبَقَكمْ بِها مِنْ اَحَدٍ مِنَ الْعالَمينَ # اَئِنَّكمْ
کار زشت اقدام مى کنيد که بر اين کار سبقت نجسته هيچيک از مردم جهانيان # آيا شما (براى دفع شهوت )
لَتَاْتُونَ الرِّجالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبيلَ وَتَاْتُونَ فى ناديكمُ الْمُنْكرَ فَما
پيش مردان مى رويد و راهها را مى زنيد و در مجمع عمومى به کارهاى ناروا دست ميزنند و
كانَ جَوابَ قَوْمِهِ اِلاّ اَنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللَّهِ اِنْ كنْتَ مِنَ الصّادِقينَ
پاسخ قومش جز اين نبود که گفتند اگر راست مى گوئى عذاب خدا را بسوى ما بياور *
# قالَ رَبِّ انْصُرْنى عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدينَ # وَلَمّا جآئَتْ رُسُلُنآ
(لوط) گفت : پروردگارا مرا بر گروه فسادگر يارى ده و چون فرستادگان ما
اِبْراهيمَ بِالْبُشْرى قالُوآ اِنّا مُهْلِكوا اَهْلِ هذِهِ الْقَرْيةِ اِنَّ اَهْلَها كانُوا
براى بشارت به نزد ابراهيم آمدند گفتند ما هلاک مى کنيم مردم اين ده را که مردمش
ظالِمينَ # قالَ اِنَّ فيها لُوطا قالُوا نَحْنُ اَعْلَمُ بِمَنْ فيها لَنُنَجِّينَّهُ
ستمکارند # (ابراهيم ) گفت : لوط در اين ده است ! گفتند ما بهترمى دانيم چه کسى در آنجا است ، ما لوط و
وَاَهْلَهُ اِلا امْرَاَتَهُ كانَتْ مِنَ الْغابِرينَ # وَلَمّا اَنْ جآئَتْ رُسُلُنا لُوطا
کسانش را نجات خواهيم داد بجز زنش که او از جاماندگان (در ميان مردم بدکار) است # و چون فرستادگان ما به نزد لوط آمدند،
سيئَ بِهِمْ وَضاقَ بِهِمْ ذَرْعا وَقالُوا لا تَخَفْ وَلا تَحْزَنْ اِنّا مُنَجُّوك
او از آمدنشان اندوهناک و دلتنگ شد، آنان به لوط گفتند نترس و اندوهگين مباش ما تو را
وَاَهْلَك اِلا امْرَاَتَك كانَتْ مِنَ الْغابِرينَ # اِنّا مُنْزِلُونَ عَلىَّ اَهْلِ هذِهِ
و کسانت را نجات دهيم بجز زنت که او از جاماندگان است # فرو باريم بر مردم اين
الْقَرْيةِ رِجْزا مِنَ السَّمآءِ بِما كانُوا يفْسُقُونَ # وَلَقَدْ تَرَكنا مِنْها ايةً
ده عذابى سخت از آسمان بخاطر آن فسق و عصيانى که مى کردند # و بجا گذارديم از آن ده نشانه اى
بَينَةً لِقَوْمٍ يعْقِلُونَ # وَاِلى مَدْينَ اَخاهُمْ شُعَيبا فَقالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا
روشن براى مردمى که خرد خود را بکار برند # و فرستاديم بسوى (مردم شهر) مدين برادرشان شعيب را و او (بدانها) گفت اى مردم
اللَّهَ وَارْجُوا الْيوْمَ الاْخِرَ وَلا تَعْثَوا فِى الاَْرْضِ مُفْسِدينَ # فَكذَّبُوهُ
خدا را بپرستيد و انتظار آمدن روز قيامت را داشته باشيد و در زمين به فساد مکوشيد # آنها شعيب را تکذيب کردند
فَاَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَاَصْبَحُوا فى دارِهِمْ جاثِمينَ # وَعادا وَثَمُودَ
و به زلزله دچار گشتند و همه را مرگ در ميان خانه هاشان به زانو درآورد # و (داستان ) عاد و ثمود
وَقَدْ تَبَينَ لَكمْ مِنْ مَساكنِهِمْ وَزَينَ لَهُمُ الشَّيطانُ اَعْمالَهُمْ فَصَدَّهُمْ
که شما جاهايشان را آشکارا ديده ايد و شيطان بياراست براى ايشان کردارشان را و از
عَنِ السَّبيلِ وَكانُوا مُسْتَبْصِرينَ # وَقارُونَ وَفِرْعَوْنَ وَهامانَ وَلَقَدْ
راه بازشان داشت با اينکه بينائى داشتند # و (داستان ) قارون و فرعون و هامان که موسى
جآئَهُمْ مُوسى بِالْبَيناتِ فَاسْتَكبَرُوا فِى الاَْرْضِ وَما كانُوا سابِقينَ
براى ايشان دليلهاى روشن و (معجزات ) آشکار آورد ولى آنها در روى زمين بزرگى (و تکبر) کردند و نتوانستند بگريزند
# فَكلاًّ اَخَذْنا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ اَرْسَلْنا عَلَيهِ حاصِبا وَمِنْهُمْ مَنْ
# و هر يک را بنحوى به گناهش گرفتيم پس به برخى از آنها سنگريزه فرستاديم و برخى را
اَخَذَتْهُ الصَّيحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنا بِهِ الاَْرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ اَغْرَقْنا
صيحه (آسمانى ) گرفت و برخى را به زمين فرو برديم و برخى را غرق کرديم
وَما كانَ اللَّهُ لِيظْلِمَهُمْ وَلكنْ كانُوا اَنْفُسَهُمْ يظْلِمُونَ # مَثَلُ الَّذينَ
و چنان نبود که خدا به آنها ستم کند بلکه آنها بودند که به خود ستم مى کردند # حکايت کسانى که
اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ اَوْلِيآءَ كمَثَلِ الْعَنْكبُوتِ اتَّخَذَتْ بَيتا وَاِنَّ اَوْهَنَ
غير از خدا (چيزهاى ديگرى را) دوستان خود گرفته اند مانند عنکبوت است که خانه اى بساخت ولى اگر مى دانستند
الْبُيوتِ لَبَيتُ الْعَنْكبُوتِ لَوْ كانُوا يعْلَمُونَ # اِنَّ اللَّهَ يعْلَمُ ما يدْعُونَ
سست ترين خانه براستى خانه عنکبوت است # همانا خداوند مى داند (و مى شناسد) آنچه را جز او مى خوانند
مِنْ دُونِهِ مِنْ شَىْءٍ وَهُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ # وَتِلْك الاَْمْثالُ نَضْرِبُها
(و به خدائى مى پرستند) و او نيرومند و حکيم است # و ما اين مثلها را
لِلنّاسِ وَما يعْقِلُهآ اِلا الْعالِمُونَ # خَلَقَ اللَّهُ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ
براى مردم مى زنيم ولى جز دانشمندان آنها را نمى فهمند # خداوند آسمانها و زمين را
بِالْحَقِّ اِنَّ فى ذلِك لاَيةً لِلْمُؤْمِنينَ # اُتْلُ ماَّ اُوحِىَ اِلَيك مِنَ
بحق آفريد و در اين خلقت نشانه ايست براى مؤ منان # بخوان آنچه را که از قرآن به تو وحى
الْكتابِ وَاَقِمِ الصَّلوةَ اِنَّ الصَّلوةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشآءِ وَالْمُنْكرِ
مى شود و بپادار نماز را که براستى نماز باز مى دارد (انسان را) از کار زشت و ناپسند
وَلَذِكرُ اللَّهِ اَكبَرُ وَاللَّهُ يعْلَمُ ما تَصْنَعُونَ # وَلا تُجادِلُوآ اَهْلَ الْكتابِ
و ياد کردن خدا (شما را) بزرگتر است (از ياد کردن شما او را) و خدا مى داند آنچه را مى کنيد # و بحث و مجادله نکنيد با اهل کتاب
اِلاّ بِالَّتى هِىَ اَحْسَنُ اِلا الَّذينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُواَّ امَنّا بِالَّذى اُنْزِلَ
جز بطريقى که نيکو است مگر کسانى از ايشان که ستم کردند، و به آنها بگوئيد ما ايمان داريم بدانچه بر ما و
اِلَينا وَاُنْزِلَ اِلَيكمْ وَاِلهُنا وَاِلهُكمْ واحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ *
بر شما هر دو نازل شده و خداى ما و خداى شما يکى است و ما مطيع و تسليم اوئيم *
وَكذلِك اَنْزَلْنا اِلَيك الْكتابَ فَالَّذينَ اتَيناهُمُ الْكتابَ يؤْمِنُونَ بِهِ
و اين چنين ما بر تو قرآن را فرو فرستاديم پس آنها را که کتاب (آسمانى ) داديم بدان ايمان آرند و
وَمِنْ هؤُلاَّءِ مَنْ يؤْمِنُ بِهِ وَما يجْحَدُ بِاياتِنا اِلا الْكافِرُونَ # وَما
از اين گروه (يعنى کفار مکه ) نيز کسانى هستند که بدان ايمان دارند و انکار نکنند آيات ما را جز مردمان کافر # و تو
كنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كتابٍ وَلا تَخُطُّهُ بِيمينِك اِذا لاَرْتابَ
پيش از اين کتاب خوان نبودى و نمى نوشتى بدست خود کتابى وگرنه اهل باطل در (قرآن ) به شک
الْمُبْطِلُونَ # بَلْ هُوَ اياتٌ بَيناتٌ فى صُدُورِ الَّذينَ اُوتُوا الْعِلْمَ وَما
مى افتادند # بلکه اين قرآن آيه هائى است روشن در سينه هاى کسانى که دانش به آنها داده شد و
يجْحَدُ بِاياتِنا اِلا الظّالِمُونَ # وَقالُوا لَوْ لا اُنْزِلَ عَلَيهِ اياتٌ مِنْ رَبِّهِ
منکر نشوند آيات ما را جز ستمکاران # و گويند چرا بر او نازل نشود نشانه ها (و معجزاتى ) از جانب پروردگارش
قُلْ اِنَّمَا الاْياتُ عِنْدَ اللَّهِ وَاِنَّما اَ نَا نَذيرٌ مُبينٌ # اَوَلَمْ يكفِهِمْ اَ نّا اَنْزَلْنا
بگو نشانه ها (و معجزات ) همه نزد خدا است و من تنها بيم رسانى آشکارم # آيا کافى نيست اينها را که ما بر تو
عَلَيك الْكتابَ يتْلى عَلَيهِمْ اِنَ فى ذلِك لَرَحْمَةً وَذِكرى لِقَوْمٍ
اين کتاب را نازل کرديم که برايشان خوانده شود براستى که در اين قرآن رحمت و پندى است براى مردمى که
يؤْمِنُونَ # قُلْ كفى بِاللَّهِ بَينى وَبَينَكمْ شَهيدا يعْلَمُ ما فِى السَّمواتِ
ايمان دارند # بگو خدا کافى است براى گواه بودن ميان ما و شما که مى داند آنچه در آسمانها
وَالاَْرْضِ وَالَّذينَ امَنُوا بِالْباطِلِ وَكفَرُوا بِاللَّهِ اُولئِك هُمُ الْخاسِرُونَ
و زمين است و آنانکه به باطل گرويدند و به خدا کافر شدند آنهايند زيانکاران
# وَيسْتَعْجِلُونَك بِالْعَذابِ وَلَوْ لا اَجَلٌ مُسَمّىً لَجآءَهُمُ الْعَذابُ
# و از تو درخواست زود رسيدن عذاب را مى کنند و اگر وقت مقرر آن نبود عذاب بر ايشان
وَلَياْتِينَّهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لا يشْعُرُونَ * يسْتَعْجِلُونَك بِالْعَذابِ وَاِنَّ
مى آمد و بطور ناگهانى عذاب بر آنها خواهد رسيد در حالى که بى خبر باشند * از تو درخواست زود رسيدن عذاب را کنند
جَهَنَّمَ لَمُحيطَةٌ بِالْكافِرينَ * يوْمَ يغْشيهُمُ الْعَذابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ
در صورتى که جهنم احاطه دارد بر کافران * روزى که فرا گيردشان عذاب از بالاى سرشان و از
تَحْتِ اَرْجُلِهِمْ وَيقُولُ ذُوقُوا ما كنْتُمْ تَعْمَلُونَ * يا عِبادِىَ الَّذينَ
زير پاهاشان و خدا (به آنها) گويد بچشيد (سزاى ) اعمالى را که مى کرديد * اى بندگان من که
امَنُوا اِنَّ اَرْضى واسِعَةٌ فَاِياىَ فَاعْبُدُونِ * كلُّ نَفْسٍ ذآئِقَةُ الْمَوْتِ
ايمان آورده ايد همانا زمين من پهناور است (اگر در سرزمين مکه از ترس مشرکين نتوانيد مرا بپرستيد بجاى ديگر برويد) پس مرا
ثُمَّ اِلَينا تُرْجَعُونَ * وَالَّذينَ امَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ
پرستش کنيد هرکس چشنده مرگ است سپس بسوى مابازگرديد* و آنانکه ايمان آورده و کارهاى شايسته انجام داده اند
الْجَنَّةِ غُرَفا تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الاَْنْهارُ خالِدينَ فيها نِعْمَ اَجْرُ
درغرفه هائى از بهشت جايشان دهيم که نهرها از زير آن غرفه ها روانست و جاويدان درآن خواهند بود وچه خوبست پاداش
الْعامِلينَ * الَّذينَ صَبَرُوا وَعَلى رَبِّهِمْ يتَوَكلُونَ * وَكاَينْ مِنْ
اهل عمل * آنانکه شکيبائى کرده و به پروردگارشان توکل کنند * و چه بسيار
دآبَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهآ اَللَّهُ يرْزُقُها وَاِياكمْ وَهُوَ السَّميعُ الْعَليمُ *
جانورانى که بار روزى خود نکشند (و روزى خود را آماده نکرده اند) خدا آنها و شما را روزى دهد و او شنوا و دانا است *
وَلَئِنْ سَئَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمواتِ وَالاَرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ
و اگر از ايشان بپرسى چه کسى آسمانها و زمين را آفريد و خورشيد و ماه را مسخر کرد
لَيقُولُنَّ اللَّهُ فَاَنّى يؤْفَكونَ * اَللَّهُ يبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يشآءُ مِنْ عِبادِهِ
بى شک خواهند گفت خدا، پس چرا (از پرستش حق به پرستش بتان ) باز مى گردند# خدا است که بگسترداند روزى هرکس را
وَيقْدِرُ لَهُ اِنَّ اللَّهَ بِكلِّ شَىْءٍ عَليمٌ * وَلَئِنْ سَئَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ
از بندگانش که بخواهد و يا تنگ گيرد بر او که براستى خدا به هر چيز دانا است # واگر از آنها بپرسى کيست که فرو فرستد
السَّمآءِ مآءً فَاَحْيا بِهِ الاَْرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِها لَيقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ
آب (باران ) را و زنده کند بدان زمين را پس از مرگش ؟ بى شک خواهند گفت : خدا، بگو ستايش خاص خدا است
بَلْ اَكثَرُهُمْ لا يعْقِلُونَ * وَما هذِهِ الْحَيوةُ الدُّنْيا اِلاّ لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَاِنَّ
ولى بيشترشان بى خردى مى کنند * و زندگى اين دنيا جز بازيچه و سرگرمى بيش نيست و به حقيقت
الدّارَ الاْخِرَةَ لَهِىَ الْحَيوانُ لَوْ كانُوا يعْلَمُونَ * فَاِذا رَكبُوا فِى الْفُلْك
زندگى حقيقى در سراى آخرت است اگر مى دانستند * و چون بر کشتى سوار شوند (و گرفتار امواج متلاطم دريا گردند)
دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصينَ لَهُ الدّينَ فَلَمّا نَجّيهُمْ اِلَى الْبَرِّ اِذا هُمْ يشْرِكونَ *
خدا را از روى اخلاص ديندارى بخوانند و چون خدا آنان را بخشکى رساند در آن حال شرک ورزند *
لِيكفُرُوا بِما اتَيناهُمْ وَلِيتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ يعْلَمُونَ * اَوَلَمْ يرَوْا اَنّا
(بگذار) تا کفران کنند نعمتهائى را که به ايشان داده ايم و از آنها کام برگيرند و بزودى خواهند دانست * آيا نمى بينند که ما
جَعَلْنا حَرَما امِنا وَيتَخَطَّفُ النّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ اَ فَبِالْباطِلِ يؤْمِنُونَ
(مکه را) حرم امنى قرار داديم ولى مردم اطراف آنها را (با قتل و غارت ) مى ربايند آيا (باز هم ) به باطل مى گروند
وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يكفُرُونَ * وَمَنْ اَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى عَلَى اللَّهِ كذِبا اَوْ
و به نعمت خدا کفر مى ورزند * و کيست ستمکارتر از آنکه بر خدا دروغ بندد يا
كذَّبَ بِالْحَقِّ لَمّا جآئَهُ اَ لَيسَ فى جَهَنَّمَ مَثْوىً لِلْكافِرينَ * وَالَّذينَ
پس از اينکه حق بسويش آمد آن را تکذيب کند مگر در دوزخ جايگاه کافران نيست * و کسانى که
جاهَدُوا فينا لَنَهْدِينَّهُمْ سُبُلَنا وَاِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنينَ *
در راه ما کوشش و مجاهدت کنند محققاً به راههاى (معرفت و سعادت ) خويش راهنمائيشان مى کنيم و همانا خدا با نيکوکاران است *