دوّم دعائى است كه بعد از نماز زيارت حضرت جوادعليه السلام بايد خوانده شود و دعا اين است
اللّهُمَّ اَنْتَ الرَّبُّ وَاَنَا الْمَرْبُوبُ وَاَنْتَ الْخالِقُ وَاَنَا الْمَخْلُوقُ وَاَنْتَ
خدايا توئى پروردگار و منم پروريده و توئى آفريدگار و منم آفريده و توئى
الْمالِك وَاَنَا الْمَمْلُوك وَاَنْتَ الْمُعْطى وَاَنَا السّآئِلُ وَاَنْتَ الرّازِقُ وَاَنَا
مالک و منم مملوک و توئى عطابخش و منم درخواست کننده و توئى روزى ده و منم
الْمَرْزُوقُ وَاَنْتَ الْقادِرُ وَاَنَا الْعاجِزُ وَاَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَنَا الضَّعيفُ
روزى خور و توئى توانا و منم خسته درمانده و توئى نيرومند و منم ناتوان
وَاَنْتَ الْمُغيثُ وَاَنَا الْمُسْتَغيثُ وَاَنْتَ الدّآئِمُ وَاَنَا الزّآئِلُ وَاَنْتَ
و توئى فريادرس و منم فريادخواه و توئى پاينده و منم زوال پذير و توئى
الْكبيرُ وَاَنَا الْحَقيرُ وَاَنْتَ الْعَظيمُ وَاَنَا الصَّغيرُ وَاَنْتَ الْمَوْلى وَاَنَا
بزرگ و منم حقير بى مقدار و توئى عظيم و منم کوچک و توئى سرپرست و منم
الْعَبْدُ وَاَنْتَ الْعَزيزُ وَاَنَا الذَّليلُ وَاَنْتَ الرَّفيعُ وَاَنَا الْوَضيعُ وَاَنْتَ
بنده و توئى عزيز و منم خوار و ذليل و توئى والا رتبه و منم پست و توئى
الْمُدَبِّرُ وَاَنَا الْمُدَبَّرُ وَاَنْتَ الْباقى وَاَنَا الْفانى وَاَنْتَ الدَيانُ وَاَنَا
تدبير کننده و منم که در تحت تدبير تواءم و توئى باقى و منم فانى و توئى پاداش دهنده و منم
الْمُدانُ وَاَنْتَ الْباعِثُ وَاَنَا الْمَبْعُوثُ وَاَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَنَا الْفَقيرُ وَاَنْتَ
پاداش گيرنده و توئى برانگيزنده و منم برانگيخته و توئى بى نياز و منم فقير نيازمند و توئى
الْحَىُّ وَاَنَا الْمَيتُ تَجِدُ مَنْ تُعَذِّبُ يا رَبِّ غَيرى وَلا اَجِدُ مَنْ
زنده و منم مرده تو براى عذاب کردن پروردگارا غير مرا هم دارى ولى من غير تو کسى را ندارم که
يرْحَمُنى غَيرَك اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَرِّبْ فَرَجَهُمْ
به من رحم کند خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و ظهور و فرجشان را نزديک کن
وَارْحَمْ ذُلّى بَينَ يدَيك وَتَضَرُّعى اِلَيك وَوَحْشَتى مِنَ النّاسِ
و رحم کن بخواريم در برابرت و زاريم بدرگاهت و وحشتم از مردم
وَاُنْسى بِك يا كريمُ تَصَدَّقْ عَلَىَّ فى هذِهِ السّاعَةِ بِرَحْمَةٍ مِنْ عِنْدِك
و انسم به تو اى بزرگوار تصدق کن (و کرم فرما) بر من در اين ساعت به دادن رحمتى از نزد خودت
تَهْدى بِها قَلْبى وَتَجْمَعُ بِها اَمْرى وَتَلُمُّ بِها شَعَثى وَتُبَيضُ بِها
که راهنمائى کنى بدان دلم را و فراهم کنى بدان (پراکندگى ) کارم را و گردآورى بدان پريشانيم را و سفيد گردانى بدان
وَجْهى وَتُكرِمُ بِها مَقامى وَتَحُطُّ بِها عَنّى وِزْرى وَتَغْفِرُ بِها ما
رويم را و گرامى دارى بدان مقامم را و بريزى بدان بار گناهم را و بيامرزى بدان
مَضى مِنْ ذُنُوبى وَتَعْصِمُنى فيما بَقِىَ مِنْ عُمْرى وَتَسْتَعْمِلُنى فى
گناهان گذشته ام را و نگاهم دارى در باقيمانده از عمرم و در همه موارد بگمارى مرا
ذلِك كلِّهِ بِطاعَتِك وَما يرْضيك عَنّى وَتَخْتِمُ عَمَلى بِاَحْسَنِهِ
به کار فرمانبردارى و طاعتت و بدانچه تو را از من خشنود سازد و پايان دهى کردارم را به بهترين
وَتَجْعَلُ لى ثَوابَهُ الْجَنَّةَ وَتَسْلُك بى سَبيلَ الصّالِحينَ وَتُعينُنى عَلى
آنها و پاداش آن را بهشت برايم مقرر فرمائى و مرا به راه مردمان شايسته وادارى و کمکم دهى
صالِحِ ما اَعْطَيتَنى كما اَعَنْتَ الصّالِحينَ على صالِحِ ما اَعْطَيتَهُمْ
تا آنچه به من عطا کرده اى در راه شايسته اى بکار برم چنانچه شايستگان را کمک دادى به انجام عمل صالح در آنچه به آنها عطا
وَلا تَنْزِعْ مِنّى صالِحاً اَبَداً وَلا تَرُدَّنى فى سُوَّءٍ اسْتَنْقَذْتَنى مِنْهُ اَبَداً
فرمودى و هيچگاه توفيق کار شايسته انجام دادن را از من مگير و هيچگاه برمگردان در آن بدى که مرا از آن نجات داده اى
وَلا تُشْمِتْ بى عَدُوّاً وَلا حاسِداً اَبَداً وَلا تَكلْنى اِلى نَفْسى طَرْفَةَ
و هيچگاه مرا گرفتار شماتت دشمن و حسودى مکن و هيچگاه مرا چشم برهمزدنى به خودم
عَينٍ اَبَداً وَلا اَقَلَّ مِنْ ذلِك وَلا اَكثَرَ يا رَبَّ الْعالَمينَ اَللّهُمَّ صَلِّ
وامگذار و نه کمتر از اين مقدار و نه بيشتر از آن اى پروردگار جهانيان خدايا درود فرست
عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَرِنِى الْحَقَّ حَقّاً فَاَتَّبِعَهُ وَالْباطِلَ باطِلاً
بر محمد و آل محمد و حق را (همانطور که هست ) حق به من نشان ده تا پيرويش کنم و باطل را نيز باطل بنمايان
فَاَجْتَنِبَهُ وَلا تَجْعَلْهُ عَلَىَّ مُتَشابِهاً فَاَتَّبِعَ هَواىَ بِغَيرِ هُدىً مِنْك
تا از آن دورى گزينم و آن را بر من مشتبه مکن تا در نتيجه بدون بصيرت و راهنمائى تو
وَاجْعَلْ هَواىَ تَبَعاً لِطاعَتِك وَخُذْ رِضا نَفْسِك مِنْ نَفْسى وَاهْدِنى
پيروى از هواى نفسم کنم و ميل مرا پيرو طاعت خودت قرار ده و آنچه رضايت تو است از نفس من برگير و راهنمائيم کن
لِمَا اخْتُلِفَ فيهِ مِنَ الْحَقِّ بِاِذْنِك اِنَّك تَهْدى مَنْ تَشآءُ اِلى صِراطٍ
به اذن خودت بدان حقى که در آن اختلاف شده که براستى تو راهنمائى کنى هر که را خواهى بسوى راه
مُسْتَقيمٍ
راست
پس حاجات خود را از خدا بطلب كه برآورده خواهد شد انشاء اللَّه تعالى