مخفى نماند كه اين نسخه شريفه از جهت خط و چاپ و صحّت از ساير چاپها امتياز دارد بعلاوه آنكه مصنّف در مفاتيح چند دعا را بواسطه طول آن اوّل آن را ذكر كرده و بقيه اش را نقل ننموده و ما در اينجا آن بقيه را ذكر مى نماييم تا اشخاصى كه اين كتاب را دارند محتاج به كتاب ديگر نشوند و چون در مفاتيح براى امام زاده ها زيارتى نقل نشده در اينجا يك زيارتى براى امامزاده ها نقل مى كنيم اميد كه منظور نظر اهل معرفت و دعا واقع شود و قدر آن را دانسته احترام و شكر مؤلّف و كاتب و بانى طبع آنرا بجا آورده باشند والله الموفّق امّا دعاها :
اول دعاى نماز حضرت امام حسين عليه السلام كه در مفاتيح اوّل آن ذكر شده و تمامش اين است
اَللّهُمَّ اَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لاِدَمَ وَحَوّا اِذْ قالا رَبَّنا ظَلَمْنا اَنْفُسَنا
خدايا توئى که دعاى آدم و حواء را به اجابت رساندى آنگاه که گفتند پروردگارا ما به خود ستم کرديم
وَاِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَتَرْحَمْنا لَنَكونَنَّ مِنَ الْخاسِرينَ وَناداك نُوحٌ
و اگر ما را نيامرزى و به ما رحم نکنى حتماً از زيانکاران خواهيم بود، و نوح تو را ندا کرد
فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَنَجَّيتَهُ وَاَهْلَهُ مِنَ الْكرْبِ الْعَظيمِ وَاَطْفَاْتَ نارَ نُمْرُودَ
و تو اجابتش کردى و او و کسانش را از گرفتارى بزرگ نجات دادى و خاموش کردى آتش نمرود را
عَنْ خَليلِك اِبْرهيمَ فَجَعَلْتَها بَرْداً وَسَلاماً وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ
از خليلت ابراهيم و آن را سرد و سلامت کردى و توئى که دعاى ايوب را به اجابت رساندى
لاَِيوبَ اِذْ نادى مَسَّنِىَ الضُرُّ وَاَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ فَكشَفْتَ ما بِهِ
آنگاه که ندا کرد (پروردگارا) من به محنت دچارم و تو مهربانترين مهربانانى و تو محنتش را برطرف کردى
مِنْ ضُرٍّ وَآتَيتَهُ اَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِك وَذِكرى لاُِولِى
و کسانش را به او دادى و مانندشان را همراه آنها (اضافه ) به او دادى از روى مرحمتى از خودت و اندرزى
الاَْلْبابِ وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِذِى النُّونِ حينَ ناداك فِى الظُّلُماتِ
براى خردمندان و توئى که به اجابت رساندى دعاى ذوالنون (حضرت يونس ) را هنگامى که ندا کرد تو را در تاريکيها
اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَك اِنّى كنْتُ مِنَ الظّالِمينَ فَنَجَّيتَهُ مِنَ الْغَمِّ
که معبودى جز تو نيست منزهى تو و من از ستمکارانم و از اندوه نجاتش دادى
وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِمُوسى وَهرُونَ دَعَوَتَهُما حينَ قُلْتَ قَدْ
و توئى که دعاى موسى و هارون را اجابت کردى هنگامى که فرمودى
اُجيبَتْ دَعْوَتُكما فَاسْتَقيما وَاَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَقَوْمَهُ وَغَفَرْتَ لِداوُدَ
دعايتان به اجابت رسيد پس استقامت ورزيد و غرق کردى فرعون و قومش را و آمرزيدى براى داود
ذَنْبَهُ وَتُبْتَ عَلَيهِ رَحْمَةً مِنْك وَذِكرى وَفَدَيتَ اِسْماعيلَ بِذِبْحٍ
گناهش را و توبه اش را از روى مرحمتى که داشتى و اندرز (ديگران ) پذيرفتى و فدا کردى براى اسماعيل قربانى
عَظيمٍ بَعْدَما اَسْلَمَ وَتَلَّهُ لِلْجَبينِ فَنادَيتَهُ بِالْفَرَجِ وَالرَّوْحِ وَاَنْتَ
بزرگى پس از آنکه تسليم شد و (پدرش ) پيشانى او را بر خاک نهاد و تو او را به گشايش و رحمت ندا کردى
الَّذى ناداك زَكرِيا نِدآءً خَفِياً فَقالَ رَبِّ اِنّى وَهَنَ الْعَظْمُ مِنّى
و توئى آن خدائى که زکريا در پنهانى تو را ندا کرده گفت : پروردگارا من استخوانم سست شده
وَاشْتَعَلَ الرّاْسُ شَيباً وَلَمْ اَكنْ بِدُعآئِك رَبِّ شَقِياً وَقُلْتَ يدْعُونَنا
و موى سرم سپيد گشته و نبوده ام پروردگارا در زمينه دعاى تو (در گذشته ) محروم و تو فرمودى ((مى خوانند ما را
رَغَباً وَرَهَباً وَكانُوا لَنا خاشِعينَ وَاَنْتَ الَّذِى اسْتَجَبْتَ لِلَّذينَ آمَنُوا
از روى شوق و ترس و براى ما خاشع بودند)) و توئى خدائى که اجابت کردى براى آنانکه ايمان آورده
وَعَمِلُوا الصّالِحاتِ لِتَزيدَهُمْ مِنْ فَضْلِك فَلا تَجْعَلْنى مِنْ اَهْوَنِ
و کارهاى شايسته انجام دادند تا بيفزائى بر آنها از فضل خود پس قرارم مده از خوارترين
الدّاعينَ لَك وَالرّاغِبينَ اِلَيك وَاسْتَجِبْ لى كمَا اسْتَجَبْتَ لَهُمْ بِحَقِّهِمْ
و پست ترين دعا کنندگانت و مشتاقان درگاهت و دعايم را به اجابت رسان چنانچه دعاى آنان را به اجابت رساندى و به حق
عَلَيك فَطَهِّرْنى بِتَطْهيرِك وَتَقَبَّلْ صَلوتى وَدُعآئى بِقَبُولٍ حَسَنٍ
ايشان بر تو که مرا پاک گردان به پاک کردن خودت و بپذير نماز و دعايم را بپذيرش خوبى ، و خوش
وَطَيبْ بَقِيةَ حَيوتى وَطَيبْ وَفاتى وَاخْلُفْنى فيمَنْ اَخْلُفُ وَاحْفَظْنى
و خرم کن باقيمانده زندگيم را و خوش گردان وفاتم را و جانشين من باش در ميان آنانکه بجاى گذارم
يا رَبِّ بِدُعآئى وَاجْعَلْ ذُرِّيتى ذُرِّيةً طَيبَةً تَحُوطُها بِحِياطَتِك بِكلِّ
و با دعايم پروردگارا مرا نگهدارى کن و فرزندانم را فرزندانى پاکيزه قرار ده و در برگير آنها را به در برگرفتن خودت به همه
ما حُطْتَ بِهِ ذُرِّيةَ اَحَدٍ مِنْ اَوْلِيآئِك وَاَهْلِ طاعَتِك بِرَحْمَتِك يا
آنچه دربرگيرى بدانها فرزندان يکى از دوستان خود و فرمانبردارانت را به رحمتت اى
اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا مَنْ هُوَ عَلى كلِّشَي ءٍ رَقيبٌ وَلِكلِّ داعٍ مِنْ خَلْقِك
مهربانترين مهربانان اى که بر هر چيز نگهبانى و بر هر که از آفريدگانت که تو را بخواند
مُجيبٌ وَمِنْ كلِّ سآئِلٍ قَريبٌ اَسْئَلُك يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْحَىُّ الْقَيومُ
اجابت کنى و به هر خواستارى نزديکى از تو خواهم اى که معبودى جز تو نيست زنده پاينده
الاَْحَدُ الصَّمَدُ الَّذى لَمْ يلِدْ وَلَمْ يولَدْ وَلَمْ يكنْ لَهُ كفُواً اَحَدٌ وَبِكلِّ
يکتاى بى خللى که نزايد و نه زائيده شده و نيست برايش همتائى هيچکس ، و
اسْمٍ رَفَعْتَ بِهِ سَمآئَك وَفَرَشْتَ بِهِ اَرْضَك وَاَرْسَيتَ بِهِ الْجِبالَ
به حق هر نامى که بلند کردى بدان آسمانت را و فرش کردى بدان زمينت را و محکم و پابرجا کردى بدان کوهها را
وَاَجْرَيتَ بِهِ الْمآءَ وَسَخَّرْتَ بِهِ السَّحابَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ
و روان کردى بدان آب را و تسخير کردى بدان ابرها و خورشيد و ماه
وَالنُّجُومَ وَاللَّيلَ وَالنَّهارَ وَخَلَقْتَ الْخَلاَّئِقَ كلَّه ا اَسْئَلُك بِعَظَمَةِ
و ستاره ها و شب و روز را و آفريدى همه آفريدگان را از تو خواهم به بزرگى
وَجْهِك الْعَظيمِ الَّذى اَشْرَقَتْ لَهُ السَّمواتُ وَالاَْرْضُ فَاَضائَتْ بِهِ
ذات بزرگت که تابناک شد برايش آسمانها و زمين و روشنى گرفت بدان
الظُّلُماتُ اِلاّ صَلَّيتَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَكفَيتَنى اَمْرَ مَعاشى
تاريکيها که (اولاً) درود فرستى بر محمد و آل محمد و (پس از آن ) کفايت کنى کار معاش
وَمَعادى وَاَصْلَحْتَ لى شَاْنى كلَّهُ وَلَمْ تَكلْنى اِلى نَفْسى طَرْفَةَ
و معاد مرا و اصلاح کنى همه کارهايم را و مرا بخودم وامگذارى چشم برهم زدنى
عَينٍ وَاَصْلَحْتَ اَمْرى وَاَمْرَ عِيالى وَكفَيتَنى هَمَّهُمْ وَاَغْنَيتَنى
و اصلاح کنى کار من و کار خانواده ام را و کفايت کنى از من اندوه ايشان را و بى نياز کنى
وَاِياهُمْ مِنْ كنْزِك وَخَزآئِنِك وَسَعَةِ فَضْلِك الَّذى لا ينْفَدُ اَبَداً وَاَثْبِتْ
من و ايشان را از گنج خود و خزينه هايت و فراخى فضلت که هرگز پايان نپذيرد و پابرجا کن
فى قَلْبى ينابيعَ الْحِكمَةِ الَّتى تَنْفَعُنى بِها وَتَنْفَعُ بِها مَنِ ارْتَضَيتَ
در دلم چشمه هاى حکمتى را که سود دهى مرا بدان و سود دهى بدان هر که را که پسنديده اى
مِنْ عِبادِك وَاجْعَلْ لى مِنَ الْمُتَّقينَ فى آخِرِ الزِّمانِ اِماماً كما جَعَلْتَ
از بندگانت و قرار ده برايم از مردمان با تقوى در آخرالزمان امامى چنانچه
اِبْراهيمَ الْخَليلَ اِماماً فَاِنَّ بِتَوْفيقِك يفُوزُ الْفآئِزُونَ وَيتُوبُ التّآئِبُونَ
ابراهيم خليل را امام گردانيدى زيرا مردمان رستگار به توفيق تو رستگار شوند و توبه کنندگان نيز به توفيق تو توبه کنند
وَيعْبُدُك الْعابِدُونَ وَبِتَسْديدِك يصْلُحُ الصّالِحُونَ الْمُحْسِنُونَ
و عبادت کنندگان نيز به توفيق تو عبادتت کنند و به تاءييد و يارى تو شايسته گردند مردمان شايسته نيکوکار
الْمُخْبِتُونَ الْعابِدُونَ لَك الْخائِفُونَ مِنْك وَبِاِرْشادِك نَجَا النّاجُونَ
و فروتن و آنانکه تو را عبادت کنند و از تو ترسانند، و با ارشاد و راهنمائى تو نجات يابند نجات يافتگان
مِنْ نارِك وَاَشْفَقَ مِنْهَا الْمُشْفِقُونَ مِنْ خَلْقِك وَبِخِذْلانِك خَسِرَ
از آتش دوزخت و بهراسند از آن هراسناکان از آفريدگانت و بوسيله خوار کردن تو زيانکار شوند
الْمُبْطِلُونَ وَهَلَك الظّالِمُونَ وَغَفَلَ الْغافِلُونَ اَللّهُمَّ آتِ نَفْسى
اهل باطل و هلاک شدند ستمکاران و غافل شدند بيخبران خدايا بده به نفس من
تَقْويها فَاَنْتَ وَلِيها وَمَوْليها وَاَنْتَ خَيرُ مَنْ زَكيها اللّهُمَّ بَينْ لَها
پرهيزکاريش را که توئى اختيار دار و سرپرستش و توئى بهترين کسى که پاکيزه اش کردى خدايا راهنمائيش را برايش
هُداها وَاَلْهِمْها تَقْويها وَبَشِّرْها بِرَحْمَتِك حينَ تَتَوَفّاها وَنَزِّلْها مِنَ
آشکار کن و پرهيزکاريش را به او الهام کن و به رحمت خود نويدش ده آنگاه که او را از اين جهان ببرى و در بلندترين
الْجِنانِ عُلْياها وَطَيبْ وَفاتَها وَمَحْياها وَاَكرِمْ مُنْقَلَبَها وَمَثْويها
جاهاى بهشت منزلش ده و گوارا کن وفات و زندگيش را و گرامى کن جاى بازگشت و منزلگاه
وَمُسْتَقَرَّها وَمَاْويها فَاَنْتَ وَلِيها وَمَوْليها
و قرارگاه و ماءوايش را که براستى توئى اختياردار و سرپرستش