در دعائى كه بعد از زيارت هر يك از ائمه عليهم السلام خوانده مى شود سيد بن طاوس ره فرموده كه مستحبّ است اين دعا خوانده شود عقب زيارت ائمه عليهم السلام .
اَللّهُمَّ اِنْ كانَتْ ذُنوُبى
خدايا اگر گناهان آبرويم
قَدْ اَخْلَقَتْ وَجْهى عِنْدَك وَحَجَبَتْ دُعآئى عَنْك وَحالَتْ بَينى
را در پيشگاه تو برده و دعايم را از تو پوشانده و ميان من و تو حائل
وَبَينَك فَاَسْئَلُك اَنْ تُقْبِلَ عَلَىَّ بِوَجْهِك الْكريمِ وَتَنْشُرَ عَلَىَّ رَحْمَتَك
گشته پس از تو خواهم که رو آرى بر من به روى گراميت و بگسترانى رحمت خود را بر من
وَتُنَزِّلَ عَلَىَّ بَرَكاتِك وَاِنْكانَتْ قَدْ مَنَعَتْ اَنْ تَرْفَعَ لى اِلَيك صَوْتاً اَوْ
و فروبارى برکاتت را بر من و اگر گناهان من مانع از اين است که آوازى از من بسوى تو بالا آيد يا
تَغْفِرَ لى ذَنْباً اَوْ تَتَجاوَزَ عَنْ خَطيئَةٍ مُهْلِكةٍ فَها اَنَا ذا مُسْتَجيرٌ بِكرَمِ
از اينکه گناهى از من بيامرزى يا از خطاى نابودکننده اى درگذرى پس من نيز پناه جسته ام به بزرگوارى
وَجْهِك وَعِزِّ جَلالِك مُتَوَسِّلٌ اِلَيك مُتَقَرِّبٌ اِلَيك بِاَحَبِّ خَلْقِك اِلَيك
ذاتت و عزت جلالت و بدرگاهت توسل جسته و به پيشگاهت تقرب و نزديکى جويم به محبوبترين خلق تو در نزدت
وَاَكرَمِهِمْ عَلَيك وَاَوْلاهُمْ بِك وَاَطْوَعِهِمْ لَك وَاَعْظَمِهِمْ مَنْزِلَةً
و گرامى ترين آنها بر تو و شايسته ترين آنها به تو و فرمانبردارترينشان براى تو و بزرگترين آنها نزد تو در منزلت
وَمَكاناً عِنْدَك مُحَمَّدٍ وَبِعِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ الاَْئِمَّةِ الْهُداةِ الْمَهْدِيينَ
و مقام (يعنى ) محمد و عترت پاکيزه اش آن پيشوايان راهنماى راه يافته
الَّذينَ فَرَضْتَ عَلى خَلْقِك طاعَتَهُمْ وَاَمَرْتَ بِمَوَدَّتِهِمْ وَجَعَلْتَهُمْ
آنانکه واجب کردى بر خلق خويش فرمانبرداريشان را و دستورشان دادى به دوستى آنها و گردانيدى
وُلاةَ الاَْمْرِ مِنْ بَعْدِ رَسوُلِك صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَآلِهِ يا مُذِلَّ كلِّ جَبّارٍ
آنها را زمامداران پس از رسولت که درود تو بر او و آلش باد اى خوار کننده هر گردنکش
عَنيدٍ وَيا مُعِزَّ الْمُؤْمِنينَ بَلَغَ مَجْهوُدى فَهَبْ لى نَفْسِىَ السّاعَةَ
ستيزه جو و اى عزت بخش مؤ منان تاب و توانم رفته پس ببخش مرا در همين ساعت
وَرَحْمَةً مِنْك تَمُنُّ بِها عَلَىَّ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
و رحمتى از خودت به من ده که منت نهى بر من اى مهربانترين مهربانان
پس ضريح را ببوس و هر دو طرف رو را بر ضريح بگذار و بگو:
اَللّهُمَّ اِنَّ هذا مَشْهَدٌ لا يرْجوُ مَنْ فاتَتْهُ
خدايا براستى اينجا زيارتگاهى است که اگر کسى
فيهِ رَحْمَتُك اَنْ ينالَها فى غَيرِهِ وَلا اَحَدٌ اَشْقى مِنِ امْرِءٍ قَصَدَهُ
رحمتت دراينجا به او نرسد اميدنداردکه در جاى ديگرى نصيب او گردد و کسى بدبختر نيست از آن شخصى که از روى اميدوارى آهنگ
مُؤَمِّلاً فَآبَ عَنْهُ خآئِباً اَللّهُمَّ اِنّى اَعوُذُ بِك مِنْ شَرِّ الاِْيابِ وَخَيبَةِ
اين درگاه کند ولى نااميد برگردد خدايا به تو پناه برم از بدى و شر چنين بازگشتى و از نوميدى در
الْمُنْقَلَبِ وَالْمُناقَشَةِ عِنْدَ الْحِسابِ وَحاشاك يا رَبِّ اَنْ تَقْرِنَ طاعَةَ
هنگام رجوع و سخت گيرى در هنگام حساب و دور است از تو اى پروردگار من که مقرون سازى فرمانبردارى
وَلِيك بِطاعَتِك وَمُوالاتَهُ بِمُوالاتِك وَمَعْصِيتَهُ بِمَعْصِيتِك ثُمَّ
ولى خود را به فرمانبردارى خودت و دوستيش را بدوستى خودت و نافرمانيش را به نافرمانى خودت آنگاه
تُؤْيسَ زآئِرَهُ وَالْمُتَحَمِّلَ مِنْ بُعْدِ الْبِلادِ اِلى قَبْرِهِ وَعِزَّتِك يا رَبِّ لا
ماءيوس گردانى زائرش را و آنکه رنج سفر را براى زيارت قبرش از راههاى دور بر خود تحمل کرده به عزت تو سوگند پروردگارا
ينْعَقِدُ عَلى ذلِك ضَميرى اِذْ كانَتِ الْقُلوُبُ اِلَيك بِالْجَميلِ تُشيرُ
که دل من به چنين مطلبى گواهى ندهد زيرا که دلها بسوى تو به نيکى اشاره کند (و گواهى دهد)
پس نماز زيارت كن و چون خواهى وداع كنى و برگردى بگو:
اَلسَّلامُ عَلَيكمْ يا اَهْلَ
سلام بر شما اى خاندان
بَيتِ النُّبُوَّةِ وَمَعْدِنَ الرِّسالَةِ سَلامَ مُوَدِّعٍ لا سَئِمٍ وَلا قالٍ وَرَحْمَةُ اللَّهِ
نبوت و مرکز رسالت سلام خدا حافظى که نه از روى خستگى است و نه از روى خشم و رحمت خدا
وَبَرَكاتُهُ
و برکاتش بر شما باد
الخ و شيخ مفيد نيز اين دعا را نقل كرده و لكن بعد از بِالْجَميلِ تُشيرُ فرموده پس بگو:
يا وَلِىَّ اللَّهِ اِنَّ بَينى وَبَينَ اللَّهِ عَزَوَجَلَّ ذُنوُباً لا ياْتى عَلَيها اِلاّ
اى ولى خدا همانا ميان من و خداى عزوجل گناهانى است که محو نکند آنها را جز
رِضاك فَبحَقِّ مَنِ ائْتَمَنَك عَلى سِرِّهِ وَاسْتَرْعاك اَمْرَ خَلْقِهِ وَقَرَنَ
رضا و خوشنودى تو پس به حق آن خدائى که تو را امين بر راز خود قرار داده و سرپرستى کار خلقش را به تو واگذارده و مقرون ساخته
طاعَتَك بِطاعَتِهِ وَمُوالاتَك بِمُوالاتِهِ تَوَلَّ صَلاحَ حالى مَعَ اللَّهِ
فرمانبردارى تو را به فرمانبردارى خود و دوستى تو را به دوستى خود، در دست بگير اصلاح کردن وضع مرا با خداى
عَزَّوَجَلَّ وَاجْعَلْ حَظّى مِنْ زِيارَتِك تَخْليطى بِخالِصى زُوّارِك
عزوجل و بگردان بهره مرا از زيارت خود آميخته شدن مرا به زيارت کنندگان خالص خود
الَّذينَ تَسْئَلُ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فى عِتْقِ رِقابِهِمْ وَتَرْغَبُ اِلَيهِ فى حُسْنِ
آنانکه درخواست کنى از خداى عزوجل آزادى آنها را (از عذاب دوزخ ) و از روى ميل و اشتياق پاداش
ثَوابِهِمْ وَها اَنَا الْيوْمَ بِقَبْرِك لاَّئِذٌ وَبِحُسْنِ دِفاعِك عَنّى عآئِذٌ
نيکويشان را از او خواهانى و من اينک به قبر تو پناهنده گشته و به دفاع کردن نيکويت از خود پناه جسته ام
فَتَلافَنى يا مَوْلاىَ وَاَدْرِكنى وَاسْئَلِ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ فى اَمْرى فَاِنَّ لَك
پس تدارک کارم را بفرما اى مولاى من و دريابم و از خداى عزوجل اصلاح کارم را بخواه زيرا که براى تو
عِنْدَ اللَّهِ مَقاماً كريماً وَجاهاً عَظيماً صَلَّى اللَّهُ عَلَيك وَسَلَّمَ تَسْليماً
در نزد خدا منزلتى گرامى و مقامى بزرگ است درود خدا و سلام مخصوصش بر تو باد
مؤ لف گويد كه بهتر آن است كه زائر چون خواهد دعا كند در مشاهد مشرّفه بلكه هر دعا كننده در هر كجا كه باشد براى هر مطلب و حاجتى آنكه مقدّم دارد بر دعاى خود دعا بر سَلامتى وجود مقدّس حجت عصر حضرت صاحب الامرعليه السلام را و اين مطلب بسيار مُهم و داراى فوايد مهمّه است كه شرحش مناسب اينجا نيست و شيخ مرحوم در باب دهم كتاب نجم ثاقب اين مطلب را مشروحاً ذكر نموده و بعضى از ادعيه مخصوص به اين مقام را ذكر فرموده هر كه خواهد به آنجا رجوع كند و مختصرترين آنها دعائى است كه در اعمال شب بيست و سيم ماه رمضان در ضمن دعاهاى شبهاى دهه آخر ذكر شد و ما در ذكر آداب زائر امام حسين عليه السلام دعائى نقل كرديم كه در همه مشاهد مشرّفه خوانده مى شود.
مقام سوّم: صلوات بر حجج طاهره عليهم السلام