اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيتِهِ وَصَلِّ عَلى وَلِىِّ الْحَسَنِ
خدايا درود فرست بر محمّد و خاندانش و درود فرست بر نماينده امام حسن
وَوَصِيهِ وَوارِثِهِ الْقآئِمِ بِاَمْرِك وَالْغائِبِ فى خَلْقِك وَالْمُنْتَظِرِ لاِِذْنِك
و وصى او و وارثش آنکه قيام کند بدستورت و آن پنهان در خلق تو و چشم براه اذن تو
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَيهِ وَقَرِّبْ بُعْدَهُ وَاَنْجِزْ وَعْدَهُ وَاَوْفِ عَهْدَهُ وَاكشِفْ
خدايا درود فرست بر او و نزديک کن دوريش را و انجام ده وعده اش را و وفا کن به عهد و پيمانش و برطرف کن
عَنْ بَاْسِهِ حِجابَ الْغَيبَةِ وَاَظْهِرْ بِظُهوُرِهِ صَحآئِفَ الِْمحْنَةِ وَقَدِّمْ
از نيرويش پرده غيبت را و پشت سر انداز با ظهور آن حضرت اوراق محنت و اندوه را و بفرست در پيش
اَمامَهُ الرُّعْبَ وَثَبِّتْ بِهِ الْقَلْبَ وَاَقِمْ بِهِ الْحَرْبَ وَاَيدْهُ بِجُنْدٍ مِنَ
رويش رعب و ترس را و آرامش ده به او دل را و برپا کن بدستش جنگ را و کمکش کن به لشکرى از
الْمَلاَّئِكةِ مُسَوِّمينَ وَسَلِّطْهُ عَلى اَعْدآءِ دينِك اَجْمَعينَ وَاَلْهِمْهُ اَنْ
فرشتگان نشاندار و مسلطش کن بر دشمنان دينت همگى و به او الهام کن
لا يدَعَ مِنْهُمْ رُكناً اِلاّ هَدَّهُ وَلا هاما اِلاّ قَدَّهُ وَلا كيداً اِلاّ رَدَّهُ وَلا
که پايه اى از آنها نگذارد جز آنکه فرو ريزد و نه سرى از آنها جز آنکه دو نيم کند و نه نقشه شومى جز آنکه بازش گرداند
فاسِقاً اِلاّ حَدَّهُ وَلا فِرْعَوْنَ اِلاّ اَهْلَكهُ وَلا سِتْراً اِلاّ هَتَكهُ وَلا عَلَماً اِلاّ
و نه فاسق بدکارى جز آنکه حدّش زند و نه فرعون (گردنکشى ) جز آنکه هلاکش کند و نه پرده اى جز آنکه بدرد و نه پرچمى جز آنکه
نَكسَهُ وَلا سُلْطاناً اِلاّ كسَبَهُ وَلا رُمْحاً اِلاّ قَصَفَهُ وَلا مِطْرَداً اِلاّ خَرَقَهُ
سرنگونش سازد و نه سلطنت و قدرتى جز آنکه بتصرف گيرد و نه نيزه اى جز آنکه درهم شکند ونه زوبينى جز آنکه بشکند
وَلا جُنْداً اِلاّ فَرَّقَهُ وَلا مِنْبَراً اِلاّ اَحْرَقَهُ وَلا سَيفاً اِلاّ كسَرَهُ وَلا صَنَماً
و نه لشکرى جزآنکه پراکنده سازد و نه منبرى جز آنکه بسوزاند و نه شمشيرى جز آنکه بشکند و نه بتى
اِلاّ رَضَّهُ وَلا دَماً اِلاّ اَراقَهُ وَلا جَوْراً اِلاّ اَبادَهُ وَلا حِصْناً اِلاّ هَدَمَهُ
جز آنکه خرد کند و نه خونى جز آنکه بريزد و نه ستم و بيدادگرى جز آنکه از ميان بردارد و نه قلعه و دژى جز آنکه ويران کند
وَلا باباً اِلاّ رَدَمَهُ وَلا قَصْراً اِلاّ خَرَّبَهُ وَلا مَسْكناً اِلاّ فَتَّشَهُ وَلا سَهْلاً
و نه درى جز آنکه ببندد و نه کاخ و قصرى جز آنکه ويران کند و نه مسکنى جز آنکه بازرسى کند و نه زمين هموارى
اِلاّ اَوْطَئَهُ وَلا جَبَلاً اِلاّ صَعَدَهُ وَلا كنْزاً اِلاّ اَخْرَجَهُ بِرَحْمَتِك يا اَرْحَمَ
جز آنکه زير پا گذارد و نه کوهى جز آنکه بالا رود و نه گنجى جز آنکه بيرون آورد به رحمتت اى مهربانترين
الرّاحِمينَ
مهربانان
مؤلّف گويد: كه شيخ مفيد بعد از نقل زيارت سابق كه اوّل آن اَللَّهُ اَكبَرُ اَللَّهُ اَكبَرُ لااِلهَ اِلاّ اللَّهُ وَاللَّهُ اَكبَرُ بود فرموده كه به روايت ديگر منقول است كه مى گويى بعداز داخل شدن درسرداب مقدّس ((اَلسَّلامُ عَلَى الْحَقِّ الْجَديدِ)) پس زيارت را نقل كرده تا نماز زيارت آنگاه فرموده پس دوازده ركعت نماز زيارت مى كنى هر دو ركعت به يك سلام و مى خوانى بعد از آن دعايى را كه از آن حضرت روايت شده :
اَللّهُمَّ عَظُمَ الْبَلاَّءُ وَبَرِحَ الْخَفاَّءُ
خدايا بزرگ شد بلا و گرفتارى و آشکار شد راز پنهانى
وَانْكشَفَ الْغِطاَّءُ وَضاقَتِ الاَْرْضُ وَمَنَعَتِ السَّماَّءُ وَاِلَيك يا رَبِّ
و پرده از روى کار برافتاد و زمين (بر ما) تنگ شد و آسمان خوددارى کرد و بدرگاه تو آوريم پروردگارا
الْمُشْتَكى وَعَلَيك الْمُعَوَّلُ فِى الشِّدَّةِ وَالرَّخاَّءِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى
شِکوه را و بر تو اعتماد کنيم در سختى و آسانى خدايا درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الَّذينَ فَرَضْتَ عَلَينا طاعَتَهُمْ فَعَرَّفْتَنا بِذلِك مَنْزِلَتَهُمْ
محمد و آل او آن بزرگانى که واجب کردى بر ما فرمانبرداريشان را و بدينوسيله منزلت و مقامشان را به ما شناساندى
فَرِّجْ عَنّا بِحَقِّهِمْ فَرَجاً عاجِلاً كلَمْحِ الْبَصَرِ اَوْ هُوَ اَقْرَبُ مِنْ ذلِك يا
بگشا از ما به حق ايشان گشايشى فورى چون چشم برهمزدن يا زودتر از آن اى
مُحَمَّدُ يا عَلِىُّ يا عَلِىُّ يا مُحَمَّدُ اُنْصُرانى فَاِنَّكما ناصِراىَ
محمد اى على اى على اى محمد ياريم دهيد که به حقيقت شمائيد ياور من
وَاكفِيانى فَاِنَّكما كافِياىَ يا مَوْلاىَ يا صاحِبَ الزَّمانِ الْغَوْثَ
و کفايتم کنيد که براستى شمائيد کفايت کننده من اى مولاى من اى صاحب الزمان به فريادم برس
الْغَوْثَ الْغَوْثَ اَدْرِكنى اَدْرِكنى اَدْرِكنى
. . . . . . . . . . . . . . مرا درياب . . . . . .. . . . . . . . . . .
مؤ لف گويد كه اين دعاى شريفى است و سزاوار است خواندن آن در آنجا مكرّر و در غير آن مكان و ما در باب اوّل ذكر كرديم اين دعا را با اختلاف جزئى زيارت ديگر زيارتى است كه سيد بن طاوس نقل كرده فرموده دُو ركعت نماز گذارد و بگويد بعد از آن ((سَلامُ اللَّهِ الْكامِلُ التّاَّمُّ الشّامِلُ)) الخ و ما اين زيارت را در فصل هفتم از باب اوّل به عنوان استغاثه به آن حضرت از كلِم طيب نقل كرديم به آنجا رجوع شود.