كسانى كه خدا هدايتشان نمى كند
عنه عليه السلام ـ مِن كِتابِهِ إلى سَهلِ بنِ حُنَيفٍ ، و هُو عامِلُهُ علَى المَدينَةِ ، في قَومٍ مِن أهلِها لَحِقوا بمُعاويَةَ ـ : فكَفى لَهُم غَيّا ، و لكَ مِنهُم شافِيا ، فِرارُهُم مِن الهُدى و الحَقِّ ، و إيضاعُهُم .إلَى العَمى و الجَهلِ .
امام على عليه السلام ـ در نامه اى به سهل بن حنيف، كارگزار خود در مدينه، درباره گروهى از مردم مدينه كه به معاويه پيوسته بودند ـ نوشت : گريختن آنان از راه راست و حقيقت و شتابيدنشان به سوى كورى و نادانى، خود، براى [اثبات ]گمراهى آنان كافى است و تو را نيز از [شرّ ]آنان خلاص كرد.
نهج البلاغة: الكتاب70.