اِبن اَبوکَبْشَة
اَبو کَبْشَة مردی پرهیزگار ازطایِفَةِ بَنی خُزاعَة و دارای دختری به اسمِ قبلَة بود. قبلَة پسری به نامِ وَهْبْ داشت که پدرِ آمِنَة و درنتیجه پدربزرگِ مادریِ حضرت رسول(ص) خوانده می‌شد. به این ترتیب اَبوکَبْشَة جَدِّ مادریِ پیامبر اکرم(ص) محسوب می‌گردد.
اَبوکَبْشَة، در دورانِ جاهلیّت، از عبادتِ خدایانِ کثیرةِ عَرَبسَر باز زد و اینگونه یکتاپرستیِ ذاتی و درونیِ خود را پاسخ گفت.
هنگامی‌که رسول خاتم(ص) مردم را به پرستشِ الله واحد قهّار دعوت کرده و از پرستشِ خدایانِ گوناگون منع می‌فرمودند، مشرکین برای اینکه دعوتِ آن‌حضرت ، امری بدیع و نو جلوه ننماید و اهمیّتِ رسالت، شأن و منزلتِ پیامبر(ص) را کاهش دهند از ایشان با کُنیتِ اِبن اَبوکَبْشَة یاد می‌کردند.
منبع: سیمای صدر اسلام، علی شهبازی، 1392، سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی ایران