هفتم زيارت عاشورا است بدانكه زيارات منقوله در روز عاشوراء چند زيارت است و ما در اينجا به ملاحظه اختصار به ذكر دو زيارت اكتفا مى كنيم و در باب دوّم در اعمال روز عاشوراء نيز زيارتى نقل كرديم با مطالبى كه مناسب است با اين مقام و امّا آن دو زيار
اوّل زيارت عاشوراء معروفه است كه خوانده مى شود از نزديك و دور و شرح آن چنانكه شيخ ابوجعفر طوسى در مصباح ذكر فرموده چنين است روايت كرده محمّد بن اسمعيل بن بزيع از صالح بن عقبه از پدرش از حضرت امام محمد باقر عليه السلام كه فرمود هر كه زيارت كند حسين بن على عليهماالسلام را در روز دهم محرّم تا آنكه نزد قبر آن حضرت گريان شود ملاقات كند خدا را در روز قيامت با ثواب دو هزار حجّ و دو هزار عمره و دو هزار جهاد كه ثواب آنها مثل ثواب كسى باشد كه حجّ و عمره و جهاد كند در خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله و ائمه طاهرين عليهم السلام راوى گفت : گفتم فدايت شوم چه ثواب است از براى كسى كه بوده باشد در شهرهاى دور از كربلا و ممكن نباشد او را رفتن بسوى قبر آن حضرت در مثل اين روز فرمود هرگاه چنين باشد بيرون رود بسوى صحرا يا بالا رود بر بام بلندى در خانه خود و اشاره كند بسوى آن حضرت بسلام و جهد كند در نفرين كردن بر قاتلين آن حضرت و بعد از آن دو ركعت نماز كند و بكند اين كار را در اوايل روز پيش از زوال آفتاب پس ندبه كند بر حسين عليه السلام و بگريد بر او و امر كند كسانى را كه در خانه اش هستند هرگاه از ايشان تقيه نمى كند به گريستن بر آن حضرت و برپا دارد در خانه خود مصيبتى به اظهار كردن جزع بر آن حضرت و تعزيت بگويند يكديگر را به مصيبت ايشان به حسين عليه السلام و من ضامنم براى ايشان بر خدا هرگاه بياورند اين عمل را جميع آن ثوابها را گفتم فداى تو شوم ضامن مى شوى اين ثوابها را براى ايشان و كفيل مى شوى اين ثوابها را فرمود كه بلى من ضامنم و كفيلم از براى كسى كه اين عمل را بجا آورد گفتم كه چگونه يكديگر را تعزيت بگويند فرمود كه مى گويند
((اَعْظَمَ اللَّهُ اُجُورَنا بِمُصابِنا بِالْحُسَينِ عَلَيهِ السَّلام وَ جَعَلَنا وَ اِياكمْ مِنَ الطّالِبينَ بِثارِهِ مَعَ وَلِيهِ الاِمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ عَلَيهِمُ السَّلامُ)) يعنى بزرگ فرمايد خداوند اجرهاى ما را به مصيبت ما به حسين عليه السلام و قرار دهد ما و شما را از خواهندگان خون او با ولىّ او امام مهدى از آل محمد عليهم السلام
و اگر بتوانى كه بيرون نروى آن روز را در پى حاجتى چنان كن زيرا كه آن روز نحسى است كه برآورده نمى شود در آن حاجت مؤمن و اگر برآورده شود مبارك نخواهد بود از براى او و نخواهد ديد در آن خيرى و رشدى و ذخيره نكند البتّه هيچيك از شما براى منزلش در آن روز چيزى را پس هركه ذخيره كند در آن روز چيزى را بركت نخواهد ديد در آن چيزى كه ذخيره نموده و مبارك نخواهد بود از براى او در اهلش كه ذخيره براى آنها نهاده پس هرگاه بجا آورند اين عمل را بنويسد حق تعالى براى ايشان ثواب هزار حجّ و هزار عمره و هزار جهاد كه همه را با رسول خدا صلى الله عليه و آله كرده باشد و از براى اوست مزد و ثواب مصيبت هر پيغمبرى و رسولى و وصىّ و صدّيق و شهيدى كه مرده باشد يا كشته شده باشد از زمانى كه خلق فرموده حق تعالى دنيا را تا زمانى كه به پاى شود قيامت صالح بن عُقْبَه و سيف بن عميره گفته اند كه گفت علقمه بن محمّد حضرمى كه گفتم به حضرت باقر عليه السلام كه تعليم بفرما مرا دعايى كه بخوانم آن را در اين روز هرگاه زيارت كنم آن جناب را از نزديك و دعايى كه بخوانم آنرا هرگاه زيارت نكنم او را از نزديك و بخواهم اشاره كنم به سلام بسوى او از شهرهاى دور و از خانه ام فرمود به من اى علقمه هرگاه تو بجا آوردى آن دو ركعت نماز را بعد از آنكه اشاره كنى بسوى آن حضرت بسلام پس بگو در وقت اشاره به آن حضرت بعد از گفتن تكبير اين قول را (يعنى زيارت آتيه را) پس به درستى كه تو هرگاه گفتى اين قول را به تحقيق كه دعا كرده اى به آن چيزى كه دعا مى كند به آن زائران آن حضرت از ملائكه و بنويسد خداوند از براى تو صدهزار هزار درجه وبوده باشى مثل كسى كه شهيد شده باشد با امام حسين عليه السلام تامشاركت كنى ايشان را در درجات ايشان و شناخته نشوى مگر در جمله شهيدانى كه شهيدشده اند با آن حضرت ونوشته شود براى تو ثواب زيارت هر پيغمبرى و رسولى و ثواب هر كه زيارت كرده حسين عليه السلام را از روزى كه شهيد شده است سلام خدا بر آن حضرت و بر اهل بيتش . پس مى گويى :
اَلسَّلامُ عَلَيك يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيك يا بْنَ
سلام بر تو اى ابا عبداللّه سلام بر تو اى فرزند
رَسُولِ اللَّهِ اَلسَّلامُ عَلَيك يا خِيرَةَ اللَّهِ وَابْنَ خِيرَتِهِ اَلسَّلامُ عَلَيك يا
رسول خدا سلام بر تو اى برگزيده خدا و فرزند برگزيده اش سلام بر تو اى
بْنَ اَميرِ الْمُؤْمِنينَ وَابْنَ سَيدِ الْوَصِيينَ اَلسَّلامُ عَلَيك يا بْنَ فاطِمَةَ
فرزند اميرالمؤمنان و فرزند آقاى اوصياء سلام بر تو اى فرزند فاطمه
سَيدَةِ نِساَّءِ الْعالَمينَ اَلسَّلامُ عَلَيك يا ثارَ اللَّهِ وَابْنَ ثارِهِ وَالْوِتْرَ
بانوى زنان جهانيان سلام بر تو اى که خدا خونخواهيش کند و فرزند چنين کسى و اى کشته اى که انتقام
الْمَوْتُورَ اَلسَّلامُ عَلَيك وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِك عَلَيكمْ
کشته گانت نگرفتى سلام بر تو و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر شما همگى از جانب
مِنّى جَميعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَبَقِىَ اللَّيلُ وَالنَّهارُ يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ
من سلام خدا باد هميشه تا من برجايم و برجا است شب و روز اى ابا عبداللّه
لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيةُ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتِ الْمُصيبَةُ بِك عَلَينا وَعَلى
براستى بزرگ شد سوگوارى تو و گران و عظيم گشت مصيبت تو بر ما و بر
جَميعِ اَهْلِالاِسْلامِ وَجَلَّتْ وَعَظُمَتْ مُصيبَتُك فِى السَّمواتِ عَلى
همه اهل اسلام و گران و عظيم گشت مصيبت تو در آسمانها بر
جَميعِ اَهْلِ السَّمواتِ فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ
همه اهل آسمانها پس خدا لعنت کند مردمى را که ريختند شالوده ستم و بيدادگرى
عَلَيكمْ اَهْلَ الْبَيتِ وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْكمْ عَنْ مَقامِكمْ وَاَزالَتْكمْ عَنْ
را بر شما خاندان و خدا لعنت کند مردمى را که کنار زدند شما را از مقام مخصوصتان و دور کردند شما را از
مَراتِبِكمُ الَّتى رَتَّبَكمُ اللَّهُ فيها وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً قَتَلَتْكمْ وَلَعَنَ اللَّهُ
آن مرتبه هائى که خداوند آن رتبه ها را به شما داده بود و خدا لعنت کند مردمى که شما را کشتند و خدا لعنت کند
الْمُمَهِّدينَ لَهُمْ بِالتَّمْكينِ مِنْ قِتالِكمْ بَرِئْتُ اِلَى اللَّهِ وَاِلَيكمْ مِنْهُمْ
آنانکه تهيه اسباب کردند براى کشندگان شما تا آنها توانستند با شما بجنگند بيزارى جويم بسوى خدا و بسوى شما
وَمِنْ اَشْياعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ وَاَوْلِياَّئِهِم يا اَبا عَبْدِ اللَّهِ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ
از ايشان و از پيروان و دنبال روندگانشان و دوستانشان اى اباعبداللّه من تسليمم و در صلحم
سالَمَكمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ حارَبَكمْ اِلى يوْمِ الْقِيامَةِ وَلَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيادٍ
با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با هر کس که با شما در جنگ است تا روز قيامت و خدا لعنت کند خاندان زياد
وَآلَ مَرْوانَ وَلَعَنَ اللَّهُ بَنى اُمَيةَ قاطِبَةً وَلَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجانَةَ وَلَعَنَ
و خاندان مروان را و خدا لعنت کند بنى اميه را همگى و خدا لعنت کند فرزند مرجانه (ابن زياد) را و
اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَلَعَنَ اللَّهُ شِمْراً وَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسْرَجَتْ وَاَلْجَمَتْ
خدا لعنت کند عمر بن سعد را و خدا لعنت کند شمر را و خدا لعنت کند مردمى را که اسبها را زين کردند و دهنه زدند
وَتَنَقَّبَتْ لِقِتالِك بِاَبى اَنْتَ وَاُمّى لَقَدْ عَظُمَ مُصابى بِك فَاَسْئَلُ اللَّهَ
و به راه افتادند براى پيکار با تو پدر و مادرم بفدايت که براستى بزرگ شد مصيبت تو بر من پس مى خواهم از
الَّذى اَكرَمَ مَقامَك وَاَكرَمَنى بِك اَنْ يرْزُقَنى طَلَبَ ثارِك مَعَ اِمامٍ
آن خدائى که گرامى داشت مقام تو را و گرامى داشت مرا بخاطر تو که روزيم گرداند خونخواهى تو را در رکاب آن امام
مَنْصُورٍ مِنْ اَهْلِ بَيتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَآلِهِ اَللّهُمَّ اجْعَلْنى
يارى شده از خاندان محمد صلى اللّه عليه و آله خدايا قرار ده مرا
عِنْدَك وَجيهاً بِالْحُسَينِ عَلَيهِ السَّلامُ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ يا اَبا
نزد خودت آبرومند بوسيله حسين عليه السلام در دنيا و آخرت اى ابا
عَبْدِاللَّهِ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللَّهِ وَاِلى رَسُولِهِ وَاِلى اميرِالْمُؤْمِنينَ وَ اِلى فاطِمَةَ
عبداللّه من تقرب جويم به درگاه خدا و پيشگاه رسولش و اميرالمؤمنين و فاطمه
وَاِلَى الْحَسَنِ وَاِلَيك بِمُوالاتِك وَبِالْبَراَّئَةِ [مِمَّنْ قاتَلَك وَ
و حسن و شما بوسيله دوستى تو و بوسيله بيزارى از کسى که با تو مقاتله کرد و
نَصَبَ لَك الْحَرْبَ وَ بِالْبَرائَةِ مِمَّنْ اَسَّسَ اَساسَ الظُّلْمِ وَالْجَوْرِ
جنگ با تو را برپا کرد و به بيزارى جستن از کسى که شالوده ستم و ظلم
عَلَيكمْ وَاَبْرَءُ اِلَى اللّهِ وَ اِلى رَسُولِهِ] مِمَّنْ اَسَسَّ اَساسَ ذلِك وَبَنى
بر شما را ريخت و بيزارى جويم بسوى خدا و بسوى رسولش از کسى که پى ريزى کرد شالوده اين کار را و پايه گذارى کرد
عَلَيهِ بُنْيانَهُ وَجَرى فى ظُلْمِهِ وَجَوْرِهِ عَلَيكمْ وَعلى اَشْياعِكمْ بَرِئْتُ
بر آن بنيانش را و دنبال کرد ستم و ظلمش را بر شما و بر پيروان شما بيزارى جويم
اِلَى اللَّهِ وَاِلَيكمْ مِنْهُمْ وَاَتَقَرَّبُ اِلَى اللَّهِ ثُمَّ اِلَيكمْ بِمُوالاتِكمْ وَمُوالاةِ
بدرگاه خدا و به پيشگاه شما از ايشان و تقرب جويم بسوى خدا سپس بشما بوسيله دوستيتان و دوستى
وَلِيكمْ وَبِالْبَر آئَةِ مِنْ اَعْداَّئِكمْ وَالنّاصِبينَ لَكمُ الْحَرْبَ وَبِالْبَرآئَةِ
دوستان شماو به بيزارى از دشمنانتان و برپا کنندگان (و آتش افروزان ) جنگ با شما و به بيزارى
مِنْ اَشْياعِهِمْ وَاَتْباعِهِمْ اِنّى سِلْمٌ لِمَنْ سالَمَكمْ وَحَرْبٌ لِمَنْ
از ياران و پيروانشان من در صلح و سازشم با کسى که با شما در صلح است و در جنگم با کسى که با شما
حارَبَكمْ وَوَلِىُّ لِمَنْ والاكمْ وَعَدُوُّ لِمَنْ عاداكمْ فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذى
در جنگ است و دوستم با کسى که شما را دوست دارد و دشمنم با کسى که شما را دشمن دارد و درخواست کنم از خدائى که
اَكرَمَنى بِمَعْرِفَتِكمْ وَمَعْرِفَةِ اَوْلِياَّئِكمْ وَرَزَقَنِى الْبَراَّئَةَ مِنْ اَعْداَّئِكمْ
مرا گرامى داشت بوسيله معرفت شما و معرفت دوستانتان و روزيم کند بيزارى جستن از دشمنانتان را
اَنْ يجْعَلَنى مَعَكمْ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَاَنْ يثَبِّتَ لى عِنْدَكمْ قَدَمَ
به اينکه قرار دهد مرا با شما در دنيا و آخرت و پابرجا دارد براى من در پيش شما گام
صِدْقٍ فِى الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَاَسْئَلُهُ اَنْ يبَلِّغَنِى الْمَقامَ الْمَحْمُودَ لَكمْ
راست و درستى (و ثبات قدمى ) در دنيا و آخرت و از او خواهم که برساند مرا به مقام پسنديده شما
عِنْدَ اللَّهِ وَ اَنْ يرْزُقَنى طَلَبَ ثارى مَعَاِمامٍ هُدىً ظاهِرٍ ناطِقٍ [بِالْحَقِّ]
در پيش خدا و روزيم کند خونخواهى شما را با امام راهنماى آشکار گوياى [به حق ]
مِنْكمْ وَاَسْئَلُ اللَّهَ بِحَقِّكمْ وَبِالشَّاْنِ الَّذى لَكمْ عِنْدَهُ اَنْ يعْطِينى
که از شما (خاندان ) است و از خدا خواهم به حق شما و بدان منزلتى که شما نزد او داريد که عطا کند
بِمُصابى بِكمْ اَفْضَلَ ما يعْطى مُصاباً بِمُصيبَتِهِ مُصيبَةً ما اَعْظَمَها
به من بوسيله مصيبتى که از ناحيه شما به من رسيده بهترين پاداشى را که مى دهد به يک مصيبت زده از مصيبتى که ديده براستى چه
وَاَعْظَمَ رَزِيتَها فِى الاِسْلامِ وَفى جَميعِ السَّمواتِ وَالاَرْضِ اَللّهُمَّ
مصيبت بزرگى و چه داغ گرانى بود در اسلام و در تمام آسمانها و زمين خدايا
اجْعَلْنى فى مَقامى هذا مِمَّنْ تَنالُهُ مِنْك صَلَواتٌ وَرَحْمَةٌ وَمَغْفِرَةٌ
چنانم کن در اينجا که ايستاده ام از کسانى باشم که برسد بدو از ناحيه تو درود و رحمت و آمرزشى
اَللّهُمَّ اجْعَلْ مَحْياىَ مَحْيا مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَمَماتى مَماتَ
خدايا قرار ده زندگيم را زندگى محمد و آل محمد و مرگم را مرگ
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ اِنَّ هذا يوْمٌ تَبَرَّكتْ بِهِ بَنُو اُمَيةَ وَابْنُ آكلَةِ
محمد و آل محمد خدايا اين روز روزى است که مبارک و ميمون دانستند آنرا بنى اميه و پسر آن زن
الاَْكبادِ اللَّعينُ ابْنُ اللَّعينِ عَلى لِسانِك وَلِسانِ نَبِيك صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ
جگرخوار (معاويه ) آن ملعون پسر ملعون (که لعن شده ) بر زبان تو و زبان پيامبرت که درود خدا بر او
وَآلِهِ فى كلِّ مَوْطِنٍ وَمَوْقِفٍ وَقَفَ فيهِ نَبِيك صَلَّى اللَّهُ عَلَيهِ وَآلِهِ
و آلش باد در هر جا و هر مکانى که توقف کرد در آن مکان پيامبرت صلى اللّه عليه و آله
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَبا سُفْيانَ وَمُعوِيةَ وَ يزيدَ بْنَ مُعاوِيةَ عَلَيهِمْ مِنْك
خدايا لعنت کن ابوسفيان و معاويه و يزيد بن معاويه را که لعنت بر
اللَّعْنَةُ اَبَدَ الاْبِدينَ وَهذا يوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيادٍ وَآلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ
ايشان باد از جانب تو براى هميشه و اين روز روزى است که شادمان شدند به اين روز دودمان زياد و دودمان مروان بخاطر کشتنشان
الْحُسَينَ صَلَواتُاللَّهِ عَلَيهِ اَللّهُمَّ فَضاعِفْ عَلَيهِمُ اللَّعْنَ مِنْك وَالْعَذابَ
حضرت حسين صلوات اللّه عليه را خدايا پس چندين برابر کن بر آنها لعنت خود
[الاَْليمَ] اَللّهُمَّ اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلَيك فى هذَاالْيوْمِ وَفى مَوْقِفى هذا
و عذاب دردناک را خدايا من تقرب جويم بسوى تو در اين روز و در اين جائى که هستم
وَاَيامِ حَيوتى بِالْبَراَّئَهِ مِنْهُمْ وَاللَّعْنَةِ عَلَيهِمْ وَبِالْمُوالاتِ لِنَبِيك وَآلِ
و در تمام دوران زندگيم به بيزارى جستن از اينها و لعنت فرستادن بر ايشان و بوسيله دوست داشتن پيامبرت و خاندان
نَبِيك عَلَيهِ وَعَلَيهِمُ اَلسَّلامُ
پيامبرت که بر او و بر ايشان سلام باد
پس مى گوئى صد مرتبه :
اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ
خدايا لعنت کن نخستين
ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَآخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِك اَللّهُمَّ
ستمگرى را که بزور گرفت حق محمد و آل محمد را و آخرين کسى که او را در اين زور و ستم پيروى کرد خدايا
الْعَنِ الْعِصابَةَ الَّتى جاهَدَتِ الْحُسَينَ وَشايعَتْ وَبايعَتْ وَتابَعَتْ
لعنت کن بر گروهى که پيکار کردند با حسين عليه السلام و همراهى کردند و پيمان بستند و از هم پيروى کردند
عَلى قَتْلِهِ اَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَميعاً پس مى گوئى صد مرتبه : اَلسَّلامُ عَلَيك يا
براى کشتن آن حضرت خدايا لعنت کن همه آنها را * * * * * * * * * سلام بر تو اى
اَبا عَبْدِ اللَّهِ وَعَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِك عَلَيك مِنّى سَلامُ اللَّهِ
ابا عبداللّه و بر روانهائى که فرود آمدند به آستانت ، بر تو از جانب من سلام خدا باد
[اَبَداً] ما بَقيتُ وَبَقِىَ اللَّيلُ وَالنَّهارُ وَلا جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى
هميشه تا من زنده ام و برپا است شب و روز و قرار ندهد اين زيارت را خداوند آخرين بار
لِزِيارَتِكمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَينِ وَعَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَينِ وَعَلى
زيارت من از شما سلام بر حسين و بر على بن الحسين و بر
اَوْلادِ الْحُسَينِ وَعَلى اَصْحابِ الْحُسَينِ پس مى گوئى : اَللّهُمَّ خُصَّ
فرزندان حسين و بر اصحاب و ياران حسين * * * * * * خدايا مخصوص گردان
اَنْتَ اَوَّلَ ظالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنّى وَابْدَاءْ بِهِ اَوَّلاً ثُمَّ الثّانِىَ وَالثّالِثَ وَالرّابِعَ
نخستين ستمگر را به لعنت من و آغاز کن بدان لعن اولى را و سپس دومى و سومى و چهارمى را
اَللّهُمَّ الْعَنْ يزيدَ خامِساً وَالْعَنْ عُبَيدَ اللَّهِ بْنَ زِيادٍ وَابْنَ مَرْجانَةَ
خدايا لعنت کن يزيد را در مرتبه پنجم و لعنت کن عبيداللّه پسر زياد و پسر مرجانه را
وَعُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَشِمْراً وَآلَ اَبى سُفْيانَ وَآلَ زِيادٍ وَآلَ مَرْوانَ اِلى
و عمر بن سعد و شمر و دودمان ابوسفيان و دودمان زياد و دودمان مروان را تا
يوْمِ الْقِيمَةِ
روز قيامت
پس به سجده مى روى ومى گوئى :
اَللّهُمَّ لَك الْحَمْدُ حَمْدَ
خدايا مخصوص تو است ستايش
الشّاكرينَ لَك عَلى مُصابِهِمْ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ عَلى عَظيمِ رَزِيتى اَللّهُمَّ
سپاسگزاران تو بر مصيبت زدگى آنها، ستايش خداى را بر بزرگى مصيبتم خدايا
ارْزُقْنى شَفاعَةَ الْحُسَينِ يوْمَ الْوُرُودِ وَثَبِّتْ لى قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَك
روزيم گردان شفاعت حسين عليه السلام را در روز ورود (به صحراى قيامت ) و ثابت بدار گام راستيم را در نزد خودت
مَعَ الْحُسَينِ وَاَصْحابِ الْحُسَينِ الَّذينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَينِ
با حسين عليه السلام و ياران حسين آنانکه بى دريغ دادند جان خود را در راه حسين
عَلَيهِالسَّلامُ
عليه السلام
علقمه گفت كه فرمود حضرت باقرعليه السلام كه اگر بتوانى كه زيارت كنى آن حضرت را در هر روز به اين زيارت در خانه خود بكن كه خواهد بود براى تو جميع اين ثوابها .