دعاى مظلوم نزد قبر مطهر آن حضرت

پانزدهم از جمله اعمال اين روضه منوّره دعاى مظلوم است بر ظالم يعنى سزاوار است از براى كسى كه از ظلم ظالمى مضطّر شده باشد اين دعا را در آن حرم منوّر بخواند و دعا چنان است كه شيخ الطّائفه ره در مصباح متهجّد در اعمال جمعه ذكر نموده فرموده مستحب است دعاى مظلوم را نزد قبر ابى عبداللّه الحسين عليه السلام بخوانند و آن دعا اين است

پس خود را بر قبر ب يندازد و بگويد:

آنقدر مكرّر كند النَّصْرَ را تا نفس منقطع شود.

شانزدهم از جمله اعمال در آن حرم دعائى است كه ابن فهدره در عُدَّة الدّاعى از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده كه فرمودند هر كه از براى او حاجتى باشد بسوى خداوند عزّوجل پس بايستد در نزد سر امام حسين عليه السلام و بگويد

بدرستى كه حاجت او برآورده مى شود ان شاء الله تعالى

هفدهم از جمله اعمال دو ركعت نماز است در آن حرم مطهّر نزد سر مقدّس با سوره الرّحمن و سوره تبارك سيد بن طاوس روايت كرده كه هر كه اين نماز را بخواند خداوند منان مى نويسد براى او بيست و پنج حجّه مقبوله مبروره كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله به عمل آورده باش

هجدهم از جمله اعمال در آن قبّه سام يه استخاره است و كيفيت آن چنانست كه علامه مجلسى ره نقل نموده و اصل روايت ازكتاب قرب الا سناد حم يرى است فرموده به سند صح يح از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه هر بنده اى كه در امرى از امور صد مرتبه طلب خير از خداوند عالميان بكند كه بايستد نزد سَر حضرت امام حسين عليه السلام ((وَالْحَمْدُلِلّهِ وَلااِلهَ اِلا اللّهُ وَسُبْحانَ اللّهِ)) بگويد وخدا را به بزرگوارى ياد كند و حمد و ثناى خدا بگويد چنانچه سزاوار او است و صد مرتبه طلب خير از خدا بكند البته حق تعالى آنچه خير او است در آن امر به او مى نما يد و پ يش او مى آورد و موافق روا يات د يگر طلب خير به اين نحو مى كند كه صد مرتبه مى گو يد اَسْتَخير اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ خِ يرَةً فى عافِ ية

نوزدهم شيخ اجل كامل ابوالقاسم جعفربن قولو يه قمى ره روايت كرده از حضرت صادق عليه السلام كه فرمود هرگاه زيارت كرد يد حضرت ابوعبداللّه عليه السلام را ملازمت كن يد سكوت را مگر از خير و بدرستى كه ملائكه شب و روز از حفظه حاضر مى شوند نزد ملائكه كه در حائرند و مصافحه مى كنند با ايشان ملائكه كه در حائرند جواب نمى دهند ايشان را از شدّت گريستن و پيوسته مشغول گريه و زارى هستند مگر در وقت زوال شمس و وقت طلوع فجر كه در اين دو وقت ساكت مى شوند پس ملائكه حفظه منتظر مى شوند تا ظهر شود وتا فجر ظاهر شود كه در اين دو وقت با ايشان تكلّم مى نمايند و ايشان سؤ ال مى نمايند ازچيزهائى از امر آسمان و امّا ما بين اين دو وقت ملائكه حائر نطق نمى كنند و از دعا و گريستن آرام نمى گ يرند و نيز از آن حضرت روايت كرده كه حق تعالى چهار هزار ملك را موكل كرده است به قبر امام حسين عليه السلام ژوليده مو و گردآلود به هياءت اصحاب مصيبت مى گريند بر آن حضرت از طلوع صبح تا ظهر و چون ظهر مى شود چهار هزار ملك فرود مى آ يند و آن چهار هزار ملك بالا مى روند پس پيوسته گريه مى كنند تا طلوع صبح و احاد يث به اين مضمون بسيار است و از اين روا يات ظاهر مى شود كه گريستن بر آن حضرت در آن حرم مطهّر محبوب بلكه شا يسته است كه شمرده شود از اعمال آن بقعه مباركه كه بيت الاحزان ش يع يان است گريستن و مرثيه خواندن براى آن حضر

و از حديثى كه مروى از صفوان از حضرت صادق عليه السلام است مستفاد مى شود كه تضرّع ملائكه در درگاه خدا در لعنت كردن بر قاتلان امير المومنين و بر قاتلان امام حسين عليهماالسلام و نوحه كردن جِن يان بر ايشان و گريه كردن ملائكه كه در دور ضريح امام حسين عليه السلام اند و بسيارى اندوه ايشان به نحوى است كه اگر كسى آنها را بشنود خوردن و آشام يدن و خواب كردن بر او گوارا نخواهد بود و در حديث عبداللّه بن حمّاد بصرى است كه حضرت صادق عليه السلام به او فرمود به من خبر رسيده كه گروهى مى آ يند نزد قبر حسين عليه السلام از اطراف كوفه و مردمانى از غير ايشان و زنانى كه براى آن حضرت نوحه گرى مى كنند و اين درن يمه ماه شعبان است پس بعضى قرائت مى كنند و بعضى قصّه مى خوانند يعنى كيفيت شهادت و سائر مصائب را ذكر مى نمايند و پاره اى نوحه گرى مى كنند و برخى مرثيه مى خوانند پس گفتم آرى فدايت شوم من مشاهده كرده ام پاره اى از آنچه ب يان فرمودى پس فرمود حَمد خداوندى را كه قرارداد در ميان مردم كسانى را كه به نزد ما مى آ يند و ما را مدح مى كنند و مرثيه مى خوانند براى ما و قرارداد دشمن ما را كسانى كه طعنه مى زنند بر ايشان از خو يشان ما يا از غير ايشان و تهديد مى نمايند ايشان را و زشت مى شمارند كارهاى ايشان را و در صدر همين حديث است كه هر كه به زيارت او مى رود بر او مى گر يد و هر كه به زيارت او نمى رود بر مصيبت او اندوهناك مى باشد و دلش مى سوزد هر كه او را به ياد مى آورد و ترحّم مى كند هر كه نظر مى كند بسوى قبر پسرش در پا ي ين پاى او افتاده در بيابانى كه خويشي و دوستى نزد او نيست و حقّ او را غصب كردند و جمع شدند جمعى از كافران و مرتدّان از دين و ياورى يكد يگر كردند تا او را كشتند و در بيابان دفن نكرده انداختند و منع كردند از او آب فراتى را كه سگان مى خوردند و ضايع كردند حقّ رسول خدا صلى الله عليه و آله را و وصيتي را كه در حقّ او و اهلبيتش كرده بود

و نيز ابن قولو يه روايت كرده از حارث اَعْوَر كه امير المومنين عليه السلام فرمود پدر و مادرم فداى حسين شهيد در پشت كوفه به خدا قسم گو يا مي بينم جانوران دشتى را از هرنوعى كه گردنها را كش يده اند بر قبراو و بر او گريه مى كنند شب را تا صباح ((فَاِذا كانَ كذلِك فَاِ ياكمْ وَالْجَفاءَ)) واخبار دراين باب بسيار است

بيستم سيد بن طاوس ره فرموده كه مستحب است آدمى را كه هر وقت از زيارت آن حضرت فارغ شود و خواهد كه از روضه مقدسه بيرون رود خود را به ضريح بچسباند و ببوسد و بگويد

كيفيت زيارت حضرت حسين و عباس بن على عليهم السلام