اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك الاَْمانَ يوْمَ لاينفَعُ مالٌ وَلابَنُونَ اِلاّ مَنْ اَتَى اللَّهَ
خدا يا از تو امان خواهم در آن روزى که سود ندهد کسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن کس که
بِقَلْبٍ سَل يمٍ وَاَسْئَلُك الاَْمانَ يوْمَ يعَضُّ الظّالِمُ عَلى يدَ يهِ يقُولُ يا
دلى پاک به نزد خدا آورد و از تو امان خواهم در آن روزى که بگزد شخص ستمکار هر دو دست خود را و گو يد اى
لَ يتِنىِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَب يلاً وَاَسْئَلُك الاَْمانَ يوْمَ يعْرَفُ
کاش گرفته بودم با پ يامبر راهى و از تو امان خواهم در روزى که شناخته شوند
الْمُجْرِمُونَ بِس يماهُمْ فَ يؤْخَذُ بِالنَّواصى وَالاَْقْدامِ وَاَسْئَلُك الاَْمانَ
جنا يتکاران به س يما و رخساره شان و بگ يرندشان به پ يشان يها و قدمها و از تو امان خواهم
يوْمَ لا يجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَ يئاً اِنَّ
در آن روزى که ک يفر نب يند پدرى بجاى فرزندش و نه فرزندى ک يفر شود بجاى پدرش براستى
وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ وَاَسْئَلُك الاَْمانَ يوْمَ لاينفَعُ الظّالِم ينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ
وعده خدا حق است و از تو امان خواهم در آن روزى که سود ندهد ستمکاران را عذرخواه يشان و بر ايشان است
اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوَّءُ الدّارِ وَاَسْئَلُك الاَْمانَ يوْمَ لا تَمْلِك نَفْسٌ لِنَفْسٍ
لعنت و ايشان را است بدى آن سراى و از تو امان خواهم در روزى که مالک نيست کسى براى کسى د يگر
شَ يئاً وَالاَْمْرُ يوْمَئِذٍ لِلَّهِ وَاَسْئَلُك الاَْمانَ يوْمَ يفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخ يهِ وَاُمِّهِ
چيزى را و کار در آن روز بدست خدا است و از تو خواهم امان در آن روزى که بگر يزد انسان از برادر و مادر
وَاَب يهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَن يهِ لِكلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يوْمَئِذٍ شَاءْنٌ يغْن يهِ
و پدر و همسر و فرزندانش براى هرکس از ايشان در آن روز کارى است که (فقط) بدان پردازد
وَاَسْئَلُك الاَْمانَ يوْمَ يوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يفْتَدى مِنْ عَذابِ يوْمَئِذٍ بِبَن يهِ
و از تو خواهم امان در آن روزى که شخص جنا يتکار دوست دارد که فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش
وَصاحِبَتِهِ وَاَخ يهِ وَفَص يلَتِهِ الَّتى تُؤْو يهِ وَمَنْ فِى الاَْرْضِ جَم يعاً ثُمَّ
و همسرش و برادرش و خو يشاوندانش که او را در پناه گ يرند و هر که در زمين هست يکسره که بلکه
ينْج يهِ كلاّ اِنَّها لَظى نَزّاعَةً لِلشَّوى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمَوْلى
او را نجات دهد، هرگز که جهنم آتشى است سوزان که پوست از سر بکند مولاى من ... تو يى سرور
وَاَ نَا الْعَبْدُ وَهَلْ يرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
و منم بنده و آيا رحم کند بر بنده جز سرور او مولاى من اى مولاى من تو يى
الْمالِك وَاَ نَا الْمَمْلُوك وَهَلْ يرْحَمُ الْمَمْلُوك اِلا الْمالِك مَوْلاىَ يا
مالک و منم مملوک و آيا رحم کند بر مملوک جز مالک مولاى من اى
مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَز يزُ وَاَ نَا الذَّل يلُ وَهَلْ يرْحَمُ الذَّل يلَ اِلا الْعَز يزُ
مولا يم تو يى عزتمند و منم خوار و ذل يل و آيا رحم کند بر شخص خوار جز عز يز
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْخالِقُ وَاَ نَا الْمَخْلُوقُ وَهَلْ يرْحَمُ الْمَخْلُوقَ
مولاى من اى مولاى من تو يى آفر يدگار و منم آفر يده و آيا رحم کند بر آفر يده
اِلا الْخالِقُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَظ يمُ وَاَ نَا الْحَق يرُ وَهَلْ يرْحَمُ
جز آفر يدگار مولاى من اى مولاى من تو يى بزرگ و منم ناچيز و آيا رحم کند بر
الْحَق يرَ اِلا الْعَظ يمُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْقَوِىُّ وَاَ نَا الضَّع يفُ وَهَلْ
ناچيز جز بزرگ مولاى من اى مولاى من تو يى ن يرومند و منم ناتوان و آيا
يرْحَمُ الضَّع يفَ اِلا الْقَوِىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَنِىُّ وَاَ نَا الْفَق يرُ
رحم کند بر ناتوان جز ن يرومند مولاى من اى مولاى من تو يى بى ن ياز و منم ن يازمند
وَهَلْ يرْحَمُ الْفَق يرَ اِلا الْغَنِىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعْطى وَاَنَا
و آيا رحم کند بر ن يازمند جز بى ن ياز مولاى من اى مولاى من تو يى عطابخش و منم
السّاَّئِلُ وَهَلْ يرْحَمُ السّاَّئِلَ اِلا الْمُعْطى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
سائل و آيا رحم کند بر سائل جز عطاکننده مولاى من اى مولاى من تو يى
الْحَىُّ وَاَ نَا الْمَ يتُ وَهَلْ يرْحَمُ الْمَ يتَ اِلا الْحَىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ
زنده و منم مرده و آيا رحم کند مرده را جز زنده مولاى من اى مولاى من
اَنْتَ الْباقى وَاَ نَا الْفانى وَ هَلْ يرْحَمُ الْفانىَ اِلا الْباقى مَوْلاىَ يا
تو يى باقى و منم فانى و آيا رحم کند بر فانى جز خداى باقى مولاى من اى
مَوْلاىَ اَنْتَ الدّاَّئِمُ وَاَ نَا الزّاَّئِلُ وَهَلْ يرْحَمُ الزّآئِلَ اِلا الدَّّائِمُ مَوْلا ىَ
مولاى من تو يى هم يشگى و منم زوال پذ ير و آيا رحم کند بر زوال پذ ير جز خداى هم يشگى مولاى من
يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرّازِقُ وَاَ نَا الْمَرْزُوقُ وَهَلْ يرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلا
اى مولاى من تو يى روزى ده و منم روزى خور و آيا رحم کند روزى خور را جز
الرّازِقُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَالْجَوادُ وَاَ نَاالْبَخ يلُ وَهَلْ يرْحَمُ
روزى ده مولاى من اى مولاى من تو يى سخاوتمند و منم بخ يل و آيا رحم کند
الْبَخ يلَ اِلا الْجَوادُ مَوْلاىَ يامَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعافى وَاَ نَا الْمُبْتَلى وَهَلْ
بر بخ يل جز سخاوتمند مولاى من اى مولاى من تو يى عاف يت بخش و منم گرفتار و آيا
يرْحَمُ الْمُبْتَلى اِلا الْمُعافى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْكب يرُ وَاَ نَا
رحم کند بر شخص گرفتار جز عاف يت بخش مولاى من اى مولاى من تو يى بزرگ و منم
الصَّغير وَهَلْ يرْحَمُ الصَّغير اِلا الْكب يرُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
کوچک و آيا رحم کند بر کوچک جز بزرگ مولاى من اى مولاى من تو يى
الْهادى وَاَ نَا الضّاَّلُّ وَهَلْ يرْحَمُ الضّاَّلَّ اِلا الْهادى مَوْلاىَ يامَوْلاىَ
راهنما و منم گمراه و آيا رحم کند بر گمراه جز راهنما مولاى من اى مولاى من
اَنْتَ الرَّحْمنُ وَاَ نَا الْمَرْحُومُ وَهَلْ يرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلا الرَّحْمنُ
تو يى بخشاينده و منم بخشش پذ ير و آيا رحم کند بخشش پذ ير را جز بخشاينده
مَوْلاىَ يامَوْلاىَ اَنْتَ السُّلْطانُ وَاَ نَا الْمُمْتَحَنُ وَهَلْ يرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ
مولاى من اى مولاى من تو يى سلطان و منم گرفتار آزما يش و آيا رحم کند به بنده گرفتار آزما يش
اِلا السُّلْطانُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الدَّل يلُ وَاَ نَا الْمُتَحَ يرُ وَهَلْ يرْحَمُ
جز سلطان مولاى من اى مولاى من تو يى دل يل و راهنما و منم متح ير و سرگردان و آيا رحم کند
الْمُتَحَ يرَ اِلا الدَّل يلُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَفُورُ وَاَ نَا الْمُذْنِبُ وَهَلْ
سرگردان را جز راهنما مولاى من اى مولاى من تو يى آمرزنده و منم گنهکار و آيا
يرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلا الْغَفُورُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغالِبُ وَاَ نَا
رحم کند گنهکار را جز آمرزنده مولاى من اى مولاى من تو يى غالب و منم
الْمَغْلُوبُ وَهَلْ يرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلا الْغالِبُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
مغلوب و آيا رحم کند بر مغلوب جز غالب مولاى من اى مولاى من تو يى
الرَّبُّ وَاَ نَا الْمَرْبُوبُ وَهَلْ يرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلا الرَّبُّ مَوْلاىَ يا
پروردگار و منم پرور يده و آيا رحم کند پرور يده را جز پروردگار مولاى من
مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُتَكبِّرُ وَاَ نَا الْخاشِعُ وَهَلْ يرْحَمُ الْخاشِعَ اِلا الْمُتَكبِّرُ
اى مولاى من تو يى خداى با کبر يا و بزرگمنش و منم بنده فروتن و آيا رحم کند بر فروتن جز خداى بزرگمنش
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اِرْحَمْنى بِرَحْمَتِك وَارْضَ عَنّى بِجُودِك وَكرَمِك
مولاى من اى مولاى من به من رحم کن به رحمت خود و خوشنود شو از من به جود و کرم
وَفَضْلِك يا ذَاالْجُودِ وَالاِْحْسانِ وَالطَّوْلِ وَالاِْمْتِنانِ بِرَحْمَتِك يا
و فضل خود اى صاحب جود و احسان و نعمت و امتنان به رحمتت اى
اَرْحَمَ الرّاحِم ينَ
مهربانتر ين مهربانان
مؤ لّف گو يد: كه سيد بن طاوُس بعد از اين مناجات دعاء طولانى از آن حضرت نقل كرده مسمّى به دعاء امان مقام را گنجا يش ذكر آن نيست و مى خوانى نيز در اين مقام شريف دعا يى را كه در مسجد ز يد ذكر مى كن يم انشاءالله و بدانكه ما در هد ية الزّائر ين اشاره كرد يم به اختلاف در محرابى كه محلّ ضربت خوردن امير المومنين عليه السلام است كه آيا همين محراب معروفست يا آن محراب متروك و گفت يم كه نها يت احتياط در آن است كه اعمال محراب را در هر دو جا بكنند يا گاهى در معروف و گاهى در متروك .
اعمال دكه حضرت صادق عليه السلام: پس برو بسوى مقام حضرت صادق عليه السلام و آن واقع است در نزد يكى مسلم بن عق يل رضوان الله عليه و آنجا دو ركعت نماز كن و چون سلام دادى و تسب يح نمودى پس بگو
يا صانِعَ كلِّ مَصْنُوعٍ وَ يا جابِرَ كلِّ كس يرٍ وَ يا حاضِرَ كلِّ مَلاَءٍ
اى سازنده هر ساخته و اى جبران کننده هر شکسته و اى حاضر هر انجمن
وَ يا شاهِدَ كلِّ نَجْوى وَ يا عالِمَ كلِّ خَفِ يةٍ وَ يا شاهِدا غير غائِبٍ وَ يا
و اى گواه هر راز و اى داناى هر پنهان و اى حاضرى که پنهان نشود و اى
غالِبا غير مَغْلُوبٍ وَ يا قَر يبا غير بَع يدٍ وَ يا مُونِسَ كلِّ وَح يدٍ وَ يا حَ يا
غالب شکست ناپذ ير و اى نزد يکى که دور نشود و اى همدم هر تنها و اى زنده
ح ينَ لا حَىَّ غيرهُ يا مُح يىَ الْمَوْتى وَمُمِ يتَ الاَْحْ ياءِ الْقآئِمَ عَلى كلِّ
در آن زمان که زنده اى جز او نبود اى زنده کن مردگان و م يراننده زندگان و مراقب هر
نَفْسٍ بِما كسَبَتْ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
کس بدانچه کرده است معبودى نيست جز تو درود فرست بر محمد و آل محمد
پس بخوان هر چه خواهى مؤ لّف گو يد: كه ما در پ يش از اين گفت يم و در اينجا نيز مى گو ي يم كه در مزار قديم و مشهور ب ين مردم در ترت يب اعمال مسجد آنست كه بعد از اين مقام بجا مى آورند اعمال دكة القضاء و بيت الطّشت را كه ما موافق مصباح الزّائر و بحار و د يگران بعد از اعمال ستون چهارم نقل كرد يم پس اگر خواستى به نحو مشهور عمل نما يى رجوع كن به آنجا و اعمال اين دو مقام را بجا آور انشاءالله تعالى .
ذكر نمازى براى حاجت در جامع كوفه: از حضرت صادق عليه السلام روايت است كه كسى كه دو ركعت نماز گذارد در مسجد كوفه بخواند در هر ركعت حمد و دو قُل اَعُوذُ و سوره اِخْلاصْ و كافِرُون و نَصر و قَدر و سَبِّحِ اسْمَ رَبِّك الاَْعْلى و چون سلام دهد تسب يح زهراء سلام الله عليها بگويد پس بطلبد از خدا هر حاجتى كه بخواهد خدا حاجتش را برآورده و دعا يش را مستجاب خواهد فرمود
مؤ لّف گو يد كه اين ترت يب در سوره ها موافق روايت سيد بن طاوُس است در مصباح و در روايت شيخ طوسى در اَمالى سوره قَدْر بعد از سَبِّحِ اسْمَ است و شا يد ترت يب در آنها لازم نباشد همين قدر با يد بعد از حمد اين هفت سوره را خواند وَاللَّهُ الْعالِمُ.