شب اوّل از جمله ليالى شريفه است و در فضيلت و ثواب عبادت و احياى آن احاديث بسيار وارد شده و روايت شده است كه آنشب كمتر از شب قدر نيست و از براى آن چند عمل است
اوّل غسل است در وقتى كه غروب كرد آفتاب دوّم احياء آن شب به نماز و دعا و استغفار و سؤ ال از حقّ تعالى و بَيتُوته در مسجد سوّم آنكه بخواند در عقب نماز مغرب و عشاء و نماز صبح و عقب نماز عي
اَللّهُ اَكبَرُ اَللّهُ اَكبَرُ لا اِلهَ اِلاّ اللّهُ وَاللّهُ اَكبَرُ اَللّهُ اَكبَرُ وَلِلّهِ
خدا بزرگتر است ... نيست معبودى جز خدا و خدا بزرگتر است ...
الْحَمْدُ اَلْحَمْدُ لِلّهِ عَلى ما هَدينا وَلَهُ الشُّكرُ على ما اَوْلينا
و ستايش خاص خدا است ستايش از آن خدا است بر آنچه ما را راهنمائى فرمود و براى او است سپاس بر آنچه به ما بخشود
چهارم آنكه چون نماز مغرب و نافله آنرا خواند دستها را بسوى آسمان بلند كند و بگويد
يا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ يا ذَاالْجُودِ يا مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ وَناصِرَهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
اى صاحب نعمت و فضل اى صاحب جود و بخشش اى برگزيننده محمد و ياور او درود فرست بر محمد
وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى كلَّ ذَنْبٍ اَحْصَيتَهُ وَهُوَ عِنْدَك فى كتابٍ مُبينٍ
و آل محمد و بيامرز از من هر گناهى را که شماره کرده اى و در کتابى روشن در پيش تو ثبت است
پس به سجده برود و صد مرتبه در سجده بگويد اَتُوبُ اِلَى اللّهِ پس هر حاجت كه دارد از حقّ تعالى بخواهد كه انشاء الله برآورده خواهد شد و در روايت شيخ است كه بعد از نماز مغرب به سجده رود و بگويد:
يا ذَاالْحَوْلِ يا ذَاالطَّوْلِ يا مُصْطَفِيا مُحَمَّدا وَناصِرَهُ
اى صاحب نيرو و اى صاحب فضل اى برگزيننده محمد و ياورش
صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى كلَّ ذَنْبٍ اَذْنَبْتُهُ وَنَسيتُهُ اَنَا
درود فرست بر محمد و آل محمد و بيامرز از من هر گناهى را که از من سر زده و خود فراموش کرده ام
وَهُوَ عِنْدَك فى كتابٍ مُبينٍ
ولى نزد تو در دفترى روشن ثبت است
پس بگويد صد مرتبه اَتُوبُ اِلَى اللّهِ
پنجم زيارت كند امام حسين عليه السلام را كه فضيلت بسيار دارد و زيارت مخصوصه اين شب در باب زيارات بيايد انشاءالله ششم ده مرتبه بگويد ذكر يا دآئِمَ الْفَضْلِ را كه در اعمال شب جمعه گذشت هفتم بجا آورد ده ركعت نمازى كه در شب آخر ماه رمضان گذشت هشتم بجا آورد دو ركعت نماز در ركعت اوّل بعد از حمد هزار مرتبه توحيد و در دوّم يك مرتبه بخواند و بعد از سلام سر به سجده بگذارد و صدمرتبه بگويد
اَتُوبُ اِلَى اللّهِ
توبه کنم بسوى خدا * * * * * * اى صاحب منّت و جود
پس بگويد: يا ذَالْمَنِّ وَالْجُود
يا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ يا مُصْطَفِىَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَآلِهِ صَلِّ عَلى
اى صاحب نعمت و بخشش اى برگزيننده محمد صلى الله عليه و آله درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ الِهِ وَافْعَلْ بى كذا وَكذا
محمد و آلش و بکن درباره من چنين و چنان
و بجاى آن حاجات خود را بطلبد
روايت است كه حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام اين دو ركعت را به اين كيفيت به جا مى آورد پس سر از سجده برمى داشت و مى فرمود بحقّ آن خداوندى كه جانم بدست قدرت اوست هر كه اين نماز را بكند هر حاجت از خدا بطلبد البتّه عطا كند و اگر بعدد ريگهاى بيابان گناه داشته باشد خدا بيامرزد و در روايت ديگر بجاى هزار مرتبه توحيد صد مرتبه وارد شده لكن نماز را بعد از نماز مغرب و نافله آن بايد بجا آورد و شيخ و سيد بعد از اين نماز اين دعا را نقل كرده اند :
يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا رَحْمنُ يا اَللّهُ يا رَحيمُ يا اَللّهُ يا مَلِك يا اَللّهُ يا قُدُّوسُ يا
اى خدا اى خدا اى خدا اى بخشاينده اى خدا اى مهربان اى خدا اى پادشاه اى خدا اى منزه از هر عيب اى
اَللّهُ يا سَلامُ يا اَللّهُ يا مُؤْمِنُ يا اَللّهُ يا مُهَيمِنُ يا اَللّهُ يا عَزيزُ يا اَللّهُ يا
خدا اى سلامت بخش اى خدا اى ايمنى بخش اى خدا اى مراقب اى خدا اى نيرومند اى خدا اى
جَبّارُ يا اَللّهُ يا مُتَكبِّرُ يا اَللّهُ يا خالِقُ يا اَللّهُ يا بارِئُ يا اَللّهُ يا مُصَوِّرُ يا
مقتدر اى خدا اى عظيم الشاءن اى خدا اى آفريننده اى خدا اى موجد اى خدا اى صورت بخش اى
اَللّهُ يا عالِمُ يا اَللّهُ يا عَظيمُ يا اَللّهُ يا عَليمُ يا اَللّهُ يا كريمُ يا اَللّهُ يا حَليمُ
خدا اى دانا اى خدا اى بزرگ اى خدا اى آگاه اى خدا اى بزرگوار اى خدا اى بردبار
يا اَللّهُ يا حَكيمُ يا اَللّهُ يا سَميعُ يا اَللّهُ يا بَصيرُ يا اَللّهُ يا قَريبُ يا اَللّهُ يا
اى خدا اى فرزانه اى خدا اى شنوا اى خدا اى بينا اى خدا اى نزديک اى خدا اى
مُجيبُ يا اَللّهُ يا جَوادُ يا اَللّهُ يا ماجِدُ يا اَللّهُ يا مَلِىُّ يا اَللّهُ يا وَفِىُّ يا
اجابت کننده اى خدا اى بخشنده اى خدا اى با شوکت اى خدا اى توانگر مقتدر اى خدا اى وفادار اى
اَللّهُ يا مَوْلى يا اَللّهُ يا قاضى يا اَللّهُ يا سَريعُ يا اَللّهُ يا شَديدُ يا اَللّهُ يا
خدا اى سرور اى خدا اى داور اى خدا اى سريع اى خدا اى سخت گير اى خدا اى
رَؤُفُ يا اَللّهُ يا رَقيبُ يا اَللّهُ يا مَجيدُ يا اَللّهُ يا حَفيظُ يا اَللّهُ يا مُحيطُ
مهربان اى خدا اى نگهبان اى خدا اى شوکتمند اى خدا اى نگهبان اى خدا اى احاطه کننده
يا اَللّهُ يا سَيدَ السّاداتِ يا اَللّهُ يا اَوَّلُ يا اَللّهُ يا اخِرُ يا اَللّهُ يا ظاهِرُ يا
اى خدا اى بزرگ بزرگان اى خدا اى آغاز اى خدا اى انجام اى خدا اى پيدا اى
اَللّهُ يا باطِنُ يا اَللّهُ يا فاخِرُ يا اَللّهُ يا قاهِرُ يا اَللّهُ يا رَبّاهُ يا اَللّهُ يا رَبّاهُ
اى خدا اى ناپيدا اى خدا اى با فخر اى خدا اى چيره اى خدا اى پروردگار من اى خدا اى پروردگار من
يا اَللّهُ يا رَبّاهُ يا اَللّهُ يا وَدُودُ يا اَللّهُ يا نُورُ يا اَللّهُ يا رافِعُ يا اَللّهُ يا
اى خدا اى پروردگار من اى خدا اى دوستدار اى خدا اى نور اى خدا اى رفعت ده اى خدا اى
مانِعُ يااَللّهُ يادافِعُ يااَللّهُ يا فاتِحُ يااَللّهُ يانَفّاحُ [عُ] يااَللّهُ ياجَليلُ يااَللّهُ
بازدارنده اى خدا اى جلوگيرنده اى خدا اى گشاينده اى خدا اى دمنده نسيم رحمت اى خدا اى با جلالت اى خدا
يا جَميلُ يا اَللّهُ يا شَهيدُ يا اَللّهُ يا شاهِدُ يا اَللّهُ يا مُغيثُ يا اَللّهُ يا
اى زيبا اى خدا اى گواه اى خدا اى شاهد اى خدا اى فريادرس اى خدا اى
حَبيبُ يا اَللّهُ يا فاطِرُ يا اَللّهُ يا مُطَهِّرُ يا اَللّهُ يا مَلِك يا اَللّهُ يا مُقْتَدِرُ يا
دوست اى خدا اى خالق اى خدا اى پاک کننده اى خدا اى پادشاه اى خدا اى نيرومند اى
اَللّهُ يا قابِضُ يا اَللّهُ يا باسِطُ يا اَللّهُ يا مِحيى يا اَللّهُ يا مُميتُ يا اَللّهُ يا
خدا اى گيرنده اى خدا اى گسترنده اى خدا اى زنده کننده اى خدا اى ميراننده اى خدا اى
باعِثُ يا اَللّهُ يا وارِثُ يا اَللّهُ يا مُعطى يا اَللّهُ يا مُفْضِلُ يا اَللّهُ يا مُنْعِمُ
برانگيزنده اى خدا اى ارث برنده اى خدا اى عطا کننده اى خدا اى فزون بخش اى خدا اى نعمت بخش
يا اَللّهُ يا حَقُّ يا اَللّهُ يا مُبينُ يا اَللّهُ يا طَيبُ يا اَللّهُ يا مُحْسِنُ يا اَللّهُ يا
اى خدا اى برحق اى خدا اى آشکار کننده اى خدا اى پاکيزه اى خدا اى نيکوکننده اى خدا اى
مُجْمِلُ يا اَللّهُ يا مُبْدِئُ يا اَللّهُ يا مُعيدُ يا اَللّهُ يا بارِئُ يا اَللّهُ يا بَديعُ يا
زيبا پرور اى خدا اى آغازنده اى خدا اى بازگرداننده اى خدا اى پديدآرنده اى خدا اى نوآفرين اى
اَللّهُ يا هادى يا اَللّهُ يا كافى يا اَللّهُ يا شافى يا اَللّهُ يا عَلِىُّ يا اَللّهُ يا
خدا اى راهنما اى خدا اى کفايت کننده اى خدا اى شفابخش اى خدا اى والا مرتبه اى خدا اى
عَظيمُ يا اَللّهُ يا حَنّانُ يا اَللّهُ يا مَنّانُ يا اَللّهُ يا ذَاالْطَّوْلِ يا اَللّهُ يا
بزرگ اى خدا اى بسيار مهربان اى خدا اى بسيار بخشنده اى خدا اى صاحب نعمت اى خدا اى
مُتَعالى يا اَللّهُ يا عَدْلُ يا اَللّهُ يا ذَاالْمَعارِجِ يا اَللّهُ يا صادِقُ يا اَللّهُ يا
برتر اى خدا اى دادگر اى خدا اى داراى مراتب بلند اى خدا اى راستگو اى خدا اى
صَدُوقُ يا اَللّهُ يا دَيانُ يا اَللّهُ يا باقى يا اَللّهُ يا واقى يا اَللّهُ يا
راستى پيشه اى خدا اى جزاده اى خدا اى باقى اى خدا اى نگهدارنده اى خدا اى
ذَاالْجَلالِ يا اَللّهُ يا ذَاالاِْكرامِ يا اَللّهُ يا مَحْمُودُ يا اَللّهُ يا مَعْبُودُ يا اَللّهُ يا
صاحب جلالت اى خدا اى صاحب بزرگوارى اى خدا اى پسنديده اى خدا اى معبود اى خدا اى
صانِعُ يا اَللّهُ يا مُعينُ يا اَللّهُ يا مُكوِّنُ يا اَللّهُ يا فَعّالُ يا اَللّهُ يا لَطيفُ يا
سازنده اى خدا اى ياور اى خدا اى بوجود آرنده اى خدا اى کننده هر کار اى خدا اى با لطف اى
اَللّهُ ياغَفُورُ يااَللّهُ يا شَكورُ يااَللّهُ يا نُورُ يااَللّهُ يا قَديرُ [يمُ] يااَللّهُ يا رَبّاهُ
خدا اى آمرزنده اى خدا اى سپاس دارنده اى خدا اى نور اى خدا اى توانا اى خدا اى پروردگار
يا اَللّهُ يا رَبّاهُ يا اَللّهُ يا رَبّاهُ يا اَللّهُ يا رَبّاهُ يا اَللّهُ يا رَبّاهُ يا اَللّهُ يا رَبّاهُ
اى خدا . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
يااَللّهُ يا رَبّاهُ يااَللّهُ يا رَبّاهُ يا اَللّهُ يا رَبّاهُ يا اَللّهُ يا رَبّاهُ يااَللّهُ
. . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
اَسْئَلُك اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَتَمُنَّ عَلَىَّ بِرِضاك وَ تَعْفُوَ عَنّى
از تو خواهم که درود فرستى بر محمد و آل محمد و به خشنودى خود بر من منت گذارى و به بردباريت از من
بِحِلْمِك وَتُوَسِّعَ عَلَىَّ مِنْ رِزْقِك الْحَلالِ الطَّيبِ وَ مِنْ حَيثُ
بگذرى و فراخ گردانى بر من از روزى حلال و پاکيزه ات و از جايى که
اَحْتَسِبُ وَمِنْ حَيثُ لا اَحْتَسِبُ فَاِنّى عَبْدُك لَيسَ لى اَحَدٌ سِواك وَلا
گمان دارم و از جائى که گمان ندارم زيرا من بنده توام و کسى را جز تو ندارم و نه هيچکس است
اَحَدٌ اَسْئَلُهُ غَيرُك يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ ما شاَّءَ اللّهُ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ
که از او درخواست کنم جز تو اى مهربانترين مهربانان ، آنچه خدا خواهد نيروئى نيست جز به خداى والاى بزرگ
يااَللّهُ يااَللّهُ يااَللّهُ يارَبُِّ يارَبُِّ يارَبُِّ
پس به سجده مى روى و مى گويى
يااَللّهُ يااَللّهُ يااَللّهُ يارَبُِّ يارَبُِّ يارَبُِّ
اى خدا اى پروردگار من ...............
يا مُنْزِلَ الْبَرَكاتِ بِك تُنْزَلُ كلُّ حاجَةٍ اَسْئَلُك بِكلِّ اسْمٍ فى مَخْزُونِ
اى فرستنده برکات هر حاجتى بدست تو فرود آيد از تو خواهم به هر نامى که در خزينه
الْغَيبِ عِنْدَك وَالاْسْماَّءِ الْمَشْهُوراتِ عِنْدَكالْمَكتُوبَةِعَلى سُرادِقِ
غيب تو محفوظ است و نامهائى که پيش تو آشکار است آنها که بر سراپرده هاى
عَرْشِك اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَقْبَلَ مِنّى شَهْرَ
عرشت نوشته شده که درود فرستى بر محمد و آل محمد و از من بپذيرى ماه
رَمَضانَ وَتَكتُبَنى مِنَ الْوافِدينَ اِلى بَيتِك الْحَرامِ وَتَصْفَحَ لى عَنِ
رمضان را و نامم را در زمره رفتگان بسوى خانه محترمت (کعبه ) بنويسى و از گناهان بزرگم
الذُّنُوبِ الْعِظامِ وَتَسْتَخْرِجَ [لى ] يا رَبِّ كنُوزَك يا رَحْمنُ
چشم پوشى کنى و گنجهاى خود را برايم بيرون آورى اى خداى بخشاينده
نهم چهارده ركعت نماز كند بخواند در هر ركعتى حمد و آية الكرسى و سه مرتبه قل هُوَ اللّه اَحَدٌ تا براى او باشد به هر ركعتى ثواب عبادت چهل سال و عبادت هر كه روزه گرفته و نماز خوانده در آن ماه دهم شيخ در مصباح فرموده كه در آخر شب غسل كن و بنشين در جاى نماز خود تا طلوع فج
اعمال روز عيد فط
روز اوّل روز عيد فطر است و اعمال آن چند چيز است :
اوّل آنكه بخوانى بعد از نماز صبح و نماز عيد آن تكبيراتى را كه در شبش بعد از نماز فريضه مى خواندى دوّم آنكه بخوانى بعد از نماز صبح دعائى را كه سيد روايت كرده اَللّهُمَّ اِنّى تَوَجَّهْتُ اِلَيك بِمُحَمَّدٍ اِمامى الخ و شيخ اين دعا را بعد از نماز عيد ذكر فرموده سوّم بيرون كردن زكوة فطره است از هر سرى صاعى پيش از نماز عيد به تفصيلى كه در كتب فقهيه است و بدانكه زكوة فطره واجب مؤ كد است و شرط قبولى روزه ماه رمضان و سبب حفظ تا سال ديگر است و حق تعالى آن را مقدّم بر نماز ذكر فرموده در اين آيه شريفه قَدْ اَفْلَحَ مَنْ تَزَكى وَ ذَكرَاسْمَ رَبِّهِ فَصَلّى چهارم غسل است و بهتر آن است كه اگر ممكن شود از نهر غسل كنى و وقت آن بعد از طلوع فجر است تا زمان بجا آوردن نماز عيد چنانچه شيخ فرموده و در جزء روايتى است كه غسل را در زير سقفى بكن و چون خواستى غسل كنى بگو
اَللّهُمَّ ايمانا بِك وَتَصْديقا
خدايا بخاطر ايمان به تو و تصديق
بِكتابِك وَاتِّباعُ سُنَّةِ نَبيك مُحَمَّدٍ صَلّى اللّهُ عَلَيهِ وَ الِهِ
کتاب تو و پيروى از روش پيغمبرت محمد صلى اللّه عليه و آله
پس بسم اللّه بگو و غسل كن و چون از غسل فارغ شدى بگو:
اَللّهُمَّ اجْعَلْهُ كفّارَةً لِذُنُوبى وَطَهِّرْ
خدايا قرارش ده کفاره گناهانم و دين و مذهبم را
دينى اَللّهُمَّ اَذْهِبْ عَنِّى الدَّنَسَ
پاک گردان خدايا دور کن از من چرکى را
پنجم پوشيدن جامه نيكو و به كار بردن بوى خوش و رفتن به صحرا در غير مكه براى نماز كردن در زير آسمان ششم پيش از نماز عيد در اوّل روز افطار كنى و بهتر آنست كه به خرما يا به شيرينى باشد و شيخ مفيد فرموده مستحب است تناول كردن مقدار كمى از تربت سيدالشهداء عليه السلام كه شفا است از براى هر دردى هفتم آنكه چون مهيا شدى از براى رفتن به نماز عيد بيرون نروى مگر بعد از طلوع آفتاب و آنكه بخوانى دعاهائى را كه سيد در اقبال نقل كرده از جمله از ابوحمزه ثمالى روايت كرده از حضرت امام محمّد باقرعليه السلام كه فرمود بخوان در عيد فطر و قربان و جمعه وقتى كه مهيا شدى به جهت بيرون رفتن به نماز اين دعا را
اَللّهُمَّ مَنْ تَهَياءَ فى هذَا الْيوْمِ اَوْ تَعَبَّاءَ اَوْ اَعَدَّ
خدايا هر که آماده شده در اين روز يا مهيا
وَاسْتَعَدَّ لِوِفادَةٍ اِلى مَخْلُوقٍ رَجاَّءَ رِفْدِهِ وَنَوافِلِهِ وَفَواضِلِهِ
و مستعد و مجهز گشته براى ورود به يکى از مخلوقاتت به اميد جايزه و صله و بهره ها
وَعَطاياهُ فَاِنَّ اِلَيك يا سَيدى تَهْيئَتى وَتَعْبِئَتى وَاِعْدادى
و عطاهاى او ولى اى آقاى من تنها بسوى تو است آمادگى و تهيه
وَاسْتِعْدادى رَجاَّءَ رِفْدِك وَجَوائِزِك وَنَوافِلِك وَفَواضِلِك وَفَضاَّئِلِك
و استعداد و تجهيز من به اميد جايزه و صله ها و بهره ها و بخششها و فضلها
وَعَطاياك وَقَدْ غَدَوْتُ اِلى عيدٍ مِنْ اَعْيادِ اُمَّةِ نَبيك مُحَمَّدٍ صَلَواتُ
و عطاهاى تو و بامداد کردم در عيدى از عيدهاى امت پيامبرت محمد که درودهاى تو
اللّهِ عَلَيهِ وَعَلى الِهِ وَلَمْ اَفِدْ اِلَيك الْيوْمَ بِعَمَلٍ صالِحٍ اَثِقُ بِهِ قَدَّمْتُهُ
بر او و برآلش باد و البته ورود من بسوى تو نه به اميد کردار شايسته اى است که بدان اطمينان داشته و پيشکش آورده
وَلا تَوَجَّهْتُ بِمَخْلُوقٍ اَمَّلْتُهُ وَلكنْ اَتَيتُك خاضِعاً مُقِرّاً بِذُنُوبى
باشم و نه اينست که به مخلوقى رو کرده و آرزومندش باشم بلکه با حال خضوع به درگاه تو آمده و معترف به گناه
وَاِساَّئَتى اِلى نَفْسى فَيا عَظيمُ يا عَظيمُ يا عَظيمُ اِغْفِرْ لِىَ الْعَظيمَ مِنْ
و بدى خود بر نفس خويشتنم پس اى خداى بزرگ . . . . . . . . بيامرز بزرگ گناهانم را زيرا
ذُنُوبى فَاِنَّهُ لا يغْفِرُ الذُّنُوبَ الْعِظامَ اِلاّ اَنْتَ يا لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ يا
نيامرزد گناهان بزرگ را جز تو اى که معبودى جز تو نيست اى
اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
مهربانترين مهربان
نماز عيد فط
هشتم خواندن نماز عيد است و آن دو ركعت است در ركعت اوّل حمد و سوره اءعْلى بخواند و بعد از قرائت پنج تكبير بگويد و بعد از هر تكبيرى اين قنوت را بخواند
اَللّهُمَّ اَهْلَ الْكبْرِياَّءِ وَالْعَظَمَةِ وَاَهْلَ الْجُودِ وَالْجَبَرُوتِ وَاَهْلَ الْعَفْوِ
خدايا اى اهل بزرگى و عظمت و اى شايسته بخشش و قدرت و سلطنت و اى شايسته عفو
وَالرَّحْمَةِ وَاَهْلَ التَّقْوى وَالْمَغْفِرَةِ اَسْئَلُك بِحَقِّ هذَا الْيومِ الَّذى
و رحمت و اى شايسته تقوى و آمرزش از تو خواهم به حق اين روزى که
جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمينَ عيداً وَلِمُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَ الِهِ ذُخْراً [وَشَرَفاً]
قرارش دادى براى مسلمانان عيد و براى محمد صلى الله عليه و آله ذخيره و شرف
وَمَزِيداً اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُدْخِلَنى فى كلِّ خَيرٍ
و فزونى مقام که درود فرستى بر محمد و آل محمد و درآورى مرا در هر خيرى که
اَدْخَلْتَ فيهِ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تُخْرِجَنى مِنْ كلِّ سُوَّءٍ اَخْرَجْتَ
درآوردى در آن خير محمد و آل محمد را و برونم آرى از هر بدى و شرى که برون آوردى
مِنْهُ مُحَمَّداً وَ الَ مُحَمَّدٍ صَلَواتُك عَلَيهِ وَعَلَيهِمْ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك
از آن محمد و آل محمد را - که درودهاى تو بر او و بر ايشان باد - خدايا از تو خواهم
خَيرَ ما سَئَلَك مِنْهُ عِبادُك الصّالِحُونَ وَاَعُوذُ بِك مِمَّا اسْتَعاذَ مِنْهُ
بهترين چيزى را که درخواست کردند از تو بندگان شايسته ات و پناه برم به تو از آنچه پناه بردند از آن
عِبادُك الْصّالِحُونَ
بندگان شايسته ات
پس تكبير ششم بگويد و به ركوع رود و بعد از ركوع و سجود برخيزد به ركعت دوّم و بعد از حمد سوره وَالشَّمْسِ بخواند پس چهار تكبير بگويد و بعد از هر تكبيرى آن قنوت را بخواند و چون فارغ شد تكبير پنجم گويد و به ركوع رود پس نماز را تمام كند و بعد از سلام تسبيح زهراءعَليهَاالسَّلام بفرستد و بعد از نماز عيد دعاهاى بسيار وارد شده است و شايد بهترين آنها دعاى چهل و ششم صحيفه كامله باشد و مستحب است كه نماز عيد در زير سمان و بر روى زمين بدون فرش و بُوريا واقع شود و آنكه برگردد از مُصَلّى از غير آن راهى كه رفته بود و دعا كند از براى برادران دينى خود به قبولى اعمال
نهم زيارت كند امام حسين عليه السلام را دهم بخواند دعاى ندبه را كه بعد از اين بيايد انشاءالله تعالى و سيد بن طاوس فرموده كه چون از دعا فارغ شود به سجده رود و بگويد
اَعُوذُ بِك مِنْ نارٍ حَرُّها لا يطْفى
پناه مى برم به تو از آتشى که حرارتش خاموش نشود
وَجَديدُها لا يبْلى وَعَطْشانُها لا يرْوى
و تازه اش کهنه نگردد و تشنه اش سيراب نشود
پس بگذارد گونه راست را و بگويد
اِلهى لا تُقَلِّبْ وَجْهى فى النّارِ بَعْدَ سُجُودى وَتَعْفيرى لَك بِغَيرِ مَنٍّ
خدايا بدست آتش مسپار چهره ام را پس از سجده کردنم و بخاک ماليدنم آن را براى تو بدون اينکه منّتى
مِنّى عَلَيك بَلْ لَك الْمَنُّ عَلَىَّ
بر تو داشته باشم بلکه تو بر من منّت دارى
پس بگذارد گونه چپ را وبگويد
اِرْحَمْ مَنْ اَساَّءَ وَاقْتَرَفَ وَاسْتَكانَ وَاعْتَرَفَ
رحم کن کسى را که بد کرده و به نافرمانى دست زده و بيچاره گشته و اعتراف بدانها دارد
پس برگردد بحال سجده و بگويد
اِنْ كنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَاَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِك فَلْيحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ
اگر من بد بنده اى هستم پس تو خوب پروردگارى هستى بزرگ است گناه بنده ات پس بايد گذشت تو نيز
عِنْدِك يا كريمُ
نيکو باشد اى خداى کريم * * * * * * گذشت خواهم گذشت خواهم
پس بگويد: اَلْعَفْوَ الْعَفْوَ صد مرتبه آنگاه سيد فرموده
وَلا تَقْطَعْ يوْمَك هذا بِالْلَّعْبِ وَالاِهْمالِ وَاَنْتَ لا تَعْلَمُ اَمَرْدُودٌ اَمْ مَقْبُولُ
و مگذران اين روزت را به بازى و اهمال کارى در صورتى که تو نمى دانى آيا مردود درگاهى يا اينکه اعمالت
الاْعْمالِ فَاِنْ رَجَوْتَ الْقَبُولَ فَقابِلْ ذلِك بِالشُّكرِ الْجَميلِ وَاِنْ خِفْتَ
پذيرفته شده پس اگر اميد پذيرفته شدن دارى برابرش کن به سپاسگزارى نيکو و اگر از بازگشتنش ترسى
الرَّدَّ فَكنْ اَسيرَ الْحُزْنِ الطَّويلِ
دست به گريبان اندوه طولانى باش
روز بيست و پنجم سنه صد و چهل و هشت به قول بعضى وفات امام جعفر صادق عليه السلام واقع شده و بعضى روز وفات را نيمه رجب گفته اند و سبب وفات آن حضرت زهرى بوده كه در انگور به آن حضرت خورانيده بودند و روايت شده كه چون هنگام وفات آن حضرت شد چشمهاى خود را گشود و فرمود كه خويشان مرا جمع كنيد چون همه جمع شدند بسوى ايشان نظر كرد و فرمود شفاعت ما نمى رسد به كسى كه نماز را سبك بشمارد و اعتنا به شاءن او ننمايد.
فصل پنجم
اعمال ماه ذى القعده