فرمانبرى از خدا و آثار آن
عنه عليه السلام : خَلَقَ الخَلقَ حينَ خَلَقَهُم غَنِيّا عن طاعَتِهِم، آمِنا مِن مَعصِيَتِهِم؛ لأنّهُ لا تَضُرُّهُ مَعصيَةُ مَن عَصاهُ، و لا تَنفَعُهُ طاعَةُ مَن أطاعَهُ .
امام على عليه السلام : آفريدگان را در حالى بيافريد كه به طاعت آنان نيازى ندارد و از معصيت آنان در امان است ؛ زيرا نافرمانىِ نافرمانان به او زيان نمى زنَد و فرمانبرىِ فرمانبرداران به او سودى نمى رسانَد .
نهج البلاغة: الخطبة193.