هشتم مى خوانى اين تسبيحات را كه در اقبال است : سُبْحانَ مَنْ يعْلَمُ جَوارِحَ الْقُلُوبِ سُبْحانَ مَنْ يحْصى عَدَدَ الذُّنُوبِ سُبْحانَ مَنْ ل منزه است آنكه مصيبات و تاءثرات دلها را داند منزه است آنكه شماره گناهان را دارد منزه است آنكه يخْفى عَلَيهِ خافِيةٌ فِى السَّماواتِ وَالاْرَضينَ سُبْحانَ الرَّبِّ چيزى در آسمانها و زمينها بر او پنهان نماند منزه است پروردگار الْوَدُودِ سُبْحانَ الْفَرْدِ الْوِتْرِ سُبْحانَ الْعَظيمِ الاْعْظَمِ سُبْحانَ مَنْ مهرپيشه منزه است يكتاى يگانه منزه است خداى بزرگ و بزرگتر منزه است آنكه لا يعْتَدى عَلى اَهْلِ مَمْلَكتِهِ سُبْحانَ مَنْ لا يؤاخِذُ اَهْلَ الاْرْضِ ستم بر اهل كشور خود نكند منزه است آنكه نگيرد زمينيان را بِاَلْوانِ الْعَذابِ سُبْحانَ الْحَنّانِ الْمَنّانِ سُبْحانَ الرَّؤُفِ الرَّحيمِ به عذاب رنگارنگ منزه است احسان بخش پرنعمت منزه است خداى رؤ ف مهربان سُبْحانَ الْجَبّارِ الْجَوادِ سُبْحانَ الْكريمِ الْحَليمِ سُبْحانَ الْبَصيرِ منزه است خداى مقتدر بخشنده منزه است (خداى ) بزرگوار بردبار منزه است (خداى ) بيناى الْعَليمِ سُبْحانَ الْبَصيرِ الْواسِعِ سُبْحانَ اللّهِ عَلى اِقْبالِ النَّهارِ دانا منزه است بيناى وسعت بخش منزه است خدا هنگام آمدن روز سُبْحانَ اللّهِ عَلى اِدْبارِ النَّهارِ سُبْحانَ اللّهِ عَلى اِدْبارِ اللَّيلِ و اِقْبالِ منزه است خدا هنگام رفتن روز منزه است خدا در وقت رفتن شب و آمدن النَّهارِ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ الْمَجْدُ وَ الْعَظَمةُ وَ الْكبرِياَّءُ مَعَ كلِّ نَفَسٍ وَ كلِّ روز و از آن او است ستايش و شوكت و بزرگى و كبرياء با هر نفس كشيدن و هر طَرْفَةِ عَينٍ وَ كلِّ لَمْحَةٍ سَبَقَ فى عِلْمِهِ سُبْحانَك مِلاَ ما اَحْصى چشم به هم زدن و هر اشاره اى كه در علم او گذشته است منزهى تو به پُرى آنچه كتاب كتابُك سُبْحانَك زِنَةَ عَرْشِك سُبْحانَك سُبْحانَك سُبْحانَك تو احصاء كند منزهى تو هموزن عرشت منزهى تو . . . . . . . . . . . . و بدانكه علماء فرموده اند كه اگر نيت روزه را بعد از سُحُور بكند بهتر است و از اوّل شب تا به آخر شب نيت مى توان كرد و همين كه مى داند و قصد دارد كه فردا از براى خدا روزه مى گيرد وامساك از مفطرات مى كند بس است و شايسته است كه در سَحَرها نماز شب را ترك نكند و تهجّد بعمل آورد
دعا و اعمال روزهاى ماه مبارك رمضان