اِلهى لا تُؤَدِّبْنى بِعُقوُبَتِك وَلا تَمْكرْ بى فى
خدايا مرا به مجازات و عقوبتت ادب مکن و مکر مکن به من
حيلَتِك مِنْ اَينَ لِىَ الْخَيرُ يا رَبِّ وَلا يوُجَدُ اِلاّ مِنْ عِنْدِك وَمِنْ اَينَ
با حيله ات از کجا خيرى بدست آورم اى پروردگار من با اينکه خيرى يافت نشود جز در پيش تو و از کجا
لِىَ النَّجاةُ وَلا تُسْتَطاعُ اِلاّ بِك لاَ الَّذى اَحْسَنَ اسْتَغْنى عَنْ عَوْنِك
نجاتى برايم باشد با اينکه نجاتى نتوان يافت جز به کمک تو نه آن کس که نيکى کند بى نياز است از کمک تو
وَرَحْمَتِك وَلاَ الَّذى اَسآءَ وَاجْتَرَءَ عَلَيك وَلَمْ يرْضِك خَرَجَ عَنْ
و رحمتت و نه آنکس که بد کند و دليرى بر تو کند و خوشنوديت نجويد از تحت قدرت تو بيرون رود
قُدْرَتِك يا رَبِّ يا رَبِّ يا رَبِّ بگويد تا آنكه نفس قطع شود [بِك] عَرَفْتُك
اى پروردگار من ... * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * بوسيله خودت من ترا شناختم
وَاَنْتَ دَلَلْتَنى عَلَيك وَدَعَوْتَنى اِلَيك وَلَوْلا اَنْتَ لَمْ اَدْرِ ما اَنْتَ
و تو مرا برخود راهنمايى کردى و بسوى خود خواندى و اگر تو نبودى من ندانستم که تو کسيتى
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَدْعوُهُ فَيجيبُنى وَاِنْ كنْتُ بَطيئاً حينَ يدْعوُنى
ستايش خدايى را که مى خوانمش و او پاسخم دهد و اگرچه وقتى مى خواندم بکندى به درگاهش روم
وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَسْئَلُهُ فَيعْطينى وَاِنْ كنْتُ بَخيلاً حينَ يسْتَقْرِضُنى
و ستايش خدايى را که مى خواهم از او و به من عطا مى کند و اگرچه در هنگامى که او از من چيزى قرض خواهد من بخل کنم
وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اُناديهِ كلَّما شِئْتُ لِحاجَتى وَاَخْلوُ بِهِ حَيثُ شِئْتُ
و ستايش خدايى را که هرگاه براى حاجتى بخواهم او را ندا کنم و هر زمان بخواهم براى
لِسِرِّى بِغَيرِ شَفيعٍ فَيقْضى لى حاجَتى اَلْحَمْدُلِلّهِ الَّذى لا اَدْعُو غَيرَهُ
راز و نياز بدون واسطه با او خلوت کنم و او حاجتم را برآورد ستايش خدايى را که جز او
وَلَوْ دَعَوْتُ غَيرَهُ لَمْ يسْتَجِبْ لى دُعاَّئى وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لا اَرْجُو
کسى را نخوانم و اگر غير او ديگرى را مى خواندم دعايم را مستجاب نمى کرد و ستايش خدايى را که بجز او
غَيرَهُ وَلَوْ رَجَوْتُ غَيرَهُ لاَخْلَفَ رَجآئى وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى وَكلَنى
اميد ندارم و اگر به غير او اميدى داشتم نااميدم مى کرد و ستايش خدايى را که مرا به حضرت خود
اِلَيهِ فَاَكرَمَنى وَلَمْ يكلْنى اِلَى النّاسِ فَيهينُونى وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى
واگذار کرده و از اين رو به من اکرام کرده و به مردم واگذارم نکرده که مرا خوارکنند و ستايش خدايى را که
تَحَبَّبَ اِلَىَّ وَهُوَ غَنِىُّ عَنّى وَالْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى يحْلُمُ عَنّى حَتّى كاَنّى
با من دوستى کند در صورتى که از من بى نياز است و ستايش خدايى را که نسبت به من بردبارى کند تا به جايى که
لا ذَنْبَ لى فَرَبّى اَحْمَدُ شَى ءٍ عِنْدى وَاَحَقُّ بِحَمْدى اَللّهُمَّ اِنّى اَجِدُ
گويا گناهى ندارم پس پروردگار من ستوده ترين چيزها است نزد من و به ستايش من سزاوارتر است خدايا من همه راههاى
سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَيك مُشْرَعَةً وَمَناهِلَ الرَّجآءِ اِلَيك مُتْرَعَةً
مقاصد را به سوى تو باز مى بينم و چشمه هاى اميد را بسويت سرشار مى يابم
وَالاِْسْتِعانَةَ بِفَضْلِك لِمَنْ اَمَّلَك مُباحَةً وَاَبْوابَ الدُّعآءِ اِلَيك
و يارى جستن به فضل تو براى آرزومندانت مباح و بى مانع است و درهاى دعاى بسوى تو براى
لِلصّارِخينَ مَفْتوُحَةً وَاَعْلَمُ اَنَّك لِلرّاجى بِمَوْضِعِ اِجابَةٍ وَلِلْمَلْهوُفينَ
فريادکنندگان باز است و به خوبى مى دانم که تو براى اجابت شخص اميدوار آماده اى و براى فريادرسى اندوهگينان
بِمَرْصَدِ اِغاثَةٍ وَاَنَّ فِى اللَّهْفِ اِلى جوُدِك وَالرِّضا بِقَضآئِك عِوَضاً
مهياى فريادرسى هستى و براستى مى دانم که در پناهندگى به جود و کرمت و خوشنودى به قضا و قدرت عوضى است
مِنْ مَنْعِ الْباخِلينَ وَمَنْدوُحَةً عَمّا فى اَيدِى الْمُسْتَاْثِرينَ وَاَنَّ
از جلوگيرى کردن بخيلان و گشايشى است از احتياج بدانچه در دست دنياطلبان است و براستى
الرّاحِلَ اِلَيك قَريبُ الْمَسافَةِ وَاَنَّك لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِك اِلاّ اَنْ
کوچ کننده به درگاهت راهش نزديک است و مسلما تو از خلق خود در حجاب نشوى مگر آنکه
تَحْجُبَهُمُ الاْعمالُ دوُنَك وَقَدْ قَصَدْتُ اِلَيك بِطَلِبَتى وَتَوَجَّهْتُ اِلَيك
کردارشان ميان آنها و تو حاجب شود و من با مطلبى که دارم قصد تو را کرده
بِحاجَتى وَجَعَلْتُ بِك اسْتِغاثَتى وَبِدُعآئِك تَوَسُّلى مِنْ غَيرِ
و با حاجت خود رو به درگاه تو آوردم و استغاثه ام را به درگاه تو قرار دادم و دعاى تو را دست آويز خود کردم بى آنکه من
اسْتِحْقاقٍ لاِسْتِماعِك مِنّى وَلاَ اسْتيجابٍ لِعَفْوِك عَنّى بَلْ لِثِقَتى
استحقاق داشته باشم که تو از من بشنوى و نه مستوجب آنم که از من بگذرى بلکه بدان اعتمادى که من
بِكرَمِك وَسُكوُنى اِلى صِدْقِ وَعْدِك وَلَجَائ اِلىَ الاْيمانِ
به کرم تو دارم و آن اطمينانى که به درستى وعده ات دارم و به خاطر پناهندگيم به ايمان
بِتَوْحيدِك وَيقينى بِمَعْرِفَتِك مِنّى اَنْ لا رَبَّ [لى ] غَيرُك وَلا اِلهَ اِلاّ
و اعتقادى که بر يگانگى تو دارم و يقينى که به معرفت و شناسايى تو دارم که مى دانم پروردگارى غير
اَنْتَ وَحْدَك لا شَريك لَك اَللّهُمَّ اَنْتَ الْقائِلُ وَقَوْلُك حَقُّ وَ وَعْدُك
تو نيست و معبودى جز تو وجود ندارد يگانه اى که شريکى برايت نيست خدايا تو فرمودى و گفتارت حق و وعده ات
صِدْقٌ وَاسْئَلوُا اللّهَ مِنْ فَضْلِهِ اِنَ اللّهَ كانَ بِكمْ رَحيماً وَلَيسَ مِنْ
راست است (که فرمودى ) ((و درخواست کنيد خدا را از فضلش که براستى او به شما مهربان است )) و رسم تو چنان نيست
صِفاتِك يا سَيدى اَنْ تَاْمُرَ بِالسُّؤالِ وَتَمْنَعَ الْعَطِيةَ وَاَنْتَ الْمَنّانُ
اى آقاى من که دستور سؤ ال بدهى ولى از عطا و بخشش دريغ نموده و خوددارى کنى و تويى بخشاينده
بِالْعَطِياتِ عَلى اَهْلِ مَمْلَكتِك وَالْعائِدُ عَلَيهِمْ بِتَحَنُّنِ رَاْفَتِك اِلهى
به عطايا بر اهل کشور خود و متوجه بدانها به مهربانى و راءفتت خدايا
رَبَّيتَنى فى نِعَمِك وَ اِحْسانِك صَغيراً وَنَوَّهْتَ بِاسْمى كبيراً فَيامَنْ
مرا در خردسالى در نعمتها و احسان خويش پروريدى و در بزرگى نامم را بر سر زبانها بلند کردى پس اى که
رَبّانى فِى الدُّنْيا بِاِحْسانِهِ وَتَفَضُّلِهِ وَنِعَمِهِ وَاَشارَ لى فِى الاْخِرَةِ
در دنيا مرا به احسان و فضل و نعمتهاى خود پروريدى و براى آخرتم
اِلى عَفْوِهِ وَكرَمِهِ مَعْرِفَتى يا مَوْلاىَ دَليلى عَلَيك وَحُبّى لَك شَفيعى
به عفو وکرم اشارت فرمودى اى مولاى من شناساييم به تو راهنماى من بسوى تو است و محبتى که به تو دارم شفيع من است
اِلَيك وَاَنَا واثِقٌ مِنْ دَليلى بِدَلالَتِك وَساكنٌ مِنْ شَفيعى اِلى
به درگاهت و من از راهنمايى کردن اين دليلم بسوى تو مطمئنم و از پذيرفتن شفيعم از جانب تو
شَفاعَتِك اَدْعوُك يا سَيدى بِلِسانٍ قَدْ اَخْرَسَهُ ذَنْبُهُ رَبِّ اُناجيك
آسوده خاطرم مى خوانمت اى آقاى من به زبانى که گناه لالش کرده پروردگارا با تو راز گويم
بِقَلْبٍ قَدْ اَوْبَقَهُ جُرْمُهُ اَدْعوُك يا رَبِّ راهِباً راغِباً راجِياً خآئِفاً اِذا
بوسيله دلى که جنايت به هلاکتش کشانده مى خوانمت اى پروردگار من هراسان و خواهان و اميدوار و ترسان ،
رَاَيتُ مَوْلاىَ ذُنوُبى فَزِعْتُ وَاِذا رَاَيتُ كرَمَك طَمِعْتُ فَاِنْ عَفَوْتَ
اى مولاى من هنگامى که گناهانم را مشاهده مى کنم هراسان شوم و چون بزرگوارى تو را بينم به طمع افتم خدايا اگر بگذرى
فَخَيرُ راحِمٍ وَاِنْ عَذَّبْتَ فَغَيرُ ظالِمٍ حُجَّتى يا اَللّهُ فى جُرْاَتى عَلى
بهترين مهرورزى و اگر عذاب کنى ستم نکرده اى ، دليل و بهانه من اى خدا در اينکه دليرى کنم
مَسْئَلَتِك مَعَ اِتْيانى ما تَكرَهُ جُودُك وَكرَمُك وَعُدَّتى فى شِدَّتى مَعَ
در سؤ ال کردن از تو با اينکه رفتارم خوشايند تو نيست همان جود و کرم تو است و ذخيره من در سختيم با
قِلَّةِ حَيائى رَاْفَتُك وَرَحْمَتُك وَقَدْ رَجَوْتُ اَنْ لا تَخيبَ بَينَ ذَينِ
بى شرمى من همان راءفت و مهربانى تو است و براستى اميدوارم که نوميد مکنى ميان اين وآ ن آروزيم را
وَذَينِ مُنْيتى فَحَقِّقْ رَجآئى وَاسْمَعْ دُعآئى يا خَيرَ مَنْ دَعاهُ داعٍ
پس اميدم را صورت عمل ده و دعايم را شنيده گير اى بهترين کسى که خوانندگان بخوانندش
وَاَفْضَلَ مَنْ رَجاهُ راجٍ عَظُمَ يا سَيدى اَمَلى وَسآءَ عَمَلى فَاَعْطِنى
و برتر کسى که اميدواران بدو اميد دارند اى آقايم آرزويم بزرگ و عملم زشت است پس تو
مِنْ عَفْوِك بِمِقْدارِ اَمَلى وَلا تُؤ اخِذْنى بِاَسْوَءِ عَمَلى فَاِنَّ كرَمَك
از عفو خويش به اندازه آرزويم به من بده و مرا به بدترين عملم مؤ اخذه مکن زيرا کرم تو برتر است
يجِلُّ عَنْ مُجازاةِ الْمُذْنِبينَ وَحِلْمَك يكبُرُ عَنْ مُكافاةِ الْمُقَصِّرينَ
از مجازات گنهکاران و بردباريت بزرگتر است از مکافات تقصيرکاران
وَاَنَا ياسَيدى عائِذٌ بِفَضْلِك هارِبٌ مِنْك اِلَيك مُتَنَجِّزٌ ما وَعَدْتَ مِنَ
و من اى آقايم به فضلت پناهنده گشته و از تو بسوى خودت گريخته ام و خواستارم آنچه را وعده کردى از
الصَّفْحِ عَمَّنْ اَحْسَنَ بِك ظَنّاً وَما اَنَا يا رَبِّ وَما خَطَرى هَبْنى
چشم پوشى نسبت به کسى که خوش گمان به تو است ، من چه ام پروردگارا؟ و چه اهميتى دارم ؟ مرا
بِفَضْلِك وَتَصَدَّقْ عَلَىَّ بِعَفْوِك اَىْ رَبِّ جَلِّلْنى بِسَِتْرِك وَاعْفُ عَنْ
به فضل خويش ببخش با عفو خود بر من نيکى کن و منت گذار، پروردگارا مرا به پوشش خود بپوشان
تَوْبيخى بِكرَمِ وَجْهِك فَلَوِ اطَّلَعَ الْيوْمَ عَلى ذَنْبى غَيرُك ما فَعَلْتُهُ
و به کرم ذاتت از سرزنش کردن من درگذر پس اگر ديگرى جز تو بر گناهم آگاه مى شد آن گناه را انجام نمى دادم
وَلَوْ خِفْتُ تَعْجيلَ الْعُقوُبَةِ لاَ اجْتَنَبْتُهُ لا لاِنَّك اَهْوَنُ النّاظِرينَ وَاَخَفُّ
و اگر از زود به کيفر رسيدن مى ترسيدم باز هم خوددارى مى کردم و اينکه با اين وصف گناه کردم نه براى آن بود که تو سبکترين بينندگانى
الْمُطَّلِعينَ [عَلَىَّ] بَلْ لاِنَّك يارَبِّ خَيرُ السّاتِرينَ وَاَحْكمُ الْحاكمينَ
و يا بى مقدارترين مطلعين هستى بلکه براى آن بود که تو اى پروردگار من بهترين پوشندگان و حکم کننده ترين حاکمان
وَاَكرَمُ الاْكرَمينَ سَتّارُ الْعُيوُبِ غَفّارُ الذُّنوُبِ عَلاّمُ الْغُيوُبِ تَسْتُرُ
و گرامى ترين گراميان و پوشاننده عيوب و آمرزنده گناهانى گناه را به کرمت مى پوشانى
الذَّنْبَ بِكرَمِك وَتُؤَخِّرُ الْعُقوُبَةَ بِحِلْمِك فَلَك الْحَمْدُ عَلى حِلْمِك بَعْدَ
و کيفر را به واسطه بردباريت به تاءخير اندازى پس تو را ستايش سزا است بر بردباريت پس
عِلْمِك وَعَلى عَفْوِك بَعْدَ قُدْرَتِك وَيحْمِلُنى وَيجَرِّئُنى عَلى
از دانستن و بر گذشتت پس از توانايى داشتن و همين گذشت تو از من مرا وادار کرده و دلير ساخته بر
مَعْصِيتِك حِلْمُك عَنّى وَيدْعوُنى اِلى قِلَّةِ الْحَيآءِ سَِتْرُك عَلَىَّ
نافرمانيت و همان پرده پوشيت بر من مرا به بى شرمى واداشته
وَيسْرِعُنى اِلَى التَّوَثُّبِ عَلى مَحارِمِك مَعْرِفَتى بِسَعَةِ رَحْمَتِك
و همان معرفتى که من به فراخى رحمتت دارم و بزرگى عفوت مرا بدست زدن به کارهاى حرام شتابان مى کند
وَعَظيمِ عَفْوِك يا حَليمُ يا كريمُ يا حَىُّ يا قَيومُ يا غافِرَ الذَّنْبِ يا
اى بردبار اى بزرگوار اى زنده و اى پاينده اى آمرزنده گناه اى
قابِلَ التَّوْبِ يا عَظيمَ الْمَنِّ يا قَديمَ الاِْحسانِ اَينَ سَِتْرُك الْجَميلُ
پزيرنده گناه اى بزرگ نعمت اى ديرينه احسان کجاست پرده پوشى زيبايت ؟
اَينَ عَفْوُك الْجَليلُ اَينَ فَرَجُك الْقَريبُ اَينَ غِياثُك السَّريعُ اَينَ
کجاست گذشت بزرگت ؟ کجاست گشايش نزديکت ؟ کجاست فريادرسى فوريت ؟ کجاست
رَحْمَتُك الْواسِعَةُ اَينَ عَطاياك الْفاضِلَةُ اَينَ مَواهِبُك الْهَنيئَةُ اَينَ
رحمت وسيعت ؟ کجاست عطاهاى برجسته ات ؟ کجاست بخششهاى دلچسبت ؟ کجاست
صَنائِعُك السَّنِيةُ اَينَ فَضْلُك الْعَظيمُ اَينَ مَنُّك الْجَسيمُ اَينَ
نيکى هاى شايانت ؟ کجاست فضل عظيمت ؟ کجاست نعمت بزرگت ؟ کجاست
اِحْسانُك الْقَديمُ اَينَ كرَمُك يا كريمُ بِهِ وَ بِمُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فَاسْتَنْقِذْنى وَبِرَحْمَتِك
احسان ديرينه ات ؟ کجاست کرمت ؟ اى کريم بدان (چه گفتم ) و به محمد و آل محمد مرا نجات ده و به رحمتت
فَخَلِّصْنى يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ لَسْتُ اَتَّكلُ فِى
خلاصم کن اى نيکو اى نيکو بخش اى نعمت ده اى زياده بخش چنان نيست که من براى
النَّجاةِ مِنْ عِقابِك عَلى اَعْمالِنا بَلْ بِفَضْلِك عَلَينا لاِنَّك اَهْلُ التَّقْوى
نجات از عقاب تو به کارهامان تکيه کنم بلکه به فضلى که بر ما دارى تکيه زنم زيرا تو اهل تقوى
وَاَهْلُ الْمَغْفِرَةِ تُبْدِئُ بِالاِْحْسانِ نِعَماً وَتَعْفوُ عَنِ الذَّنْبِ كرَماً فَما
و شايسته آمرزشى آغاز کنى به احسان از روى نعمت بخشى و گذشت کنى از گناه از روى کرم و بزرگوارى و با اين وضع
نَدْرى ما نَشْكرُ اَجَميلَ ما تَنْشُرُ اَمْ قَبيحَ ما تَسْتُرُ اَمْ عَظيمَ ما اَبْلَيتَ
ما ندانيم کداميک را سپاس گوييم : آن نيکيها که پراکنده کنى يا زشتيها که بپوشانى يا بزرگ آزمايشت
وَاَوْلَيتَ اَمْ كثيرَ ما مِنْهُ نَجَّيتَ وَعافَيتَ يا حَبيبَ مَنْ تَحَبَّبَ اِلَيك
و شايستگى نعمتت يا آن همه چيزهايى که ما را از آن نجات داده و عافيت دادى اى دوست کسى که با تو دوستى کند
وَيا قُرَّةَ عَينِ مَنْ لاذَبِك وَانْقَطَعَ اِلَيك اَنْتَ الْمُحْسِنُ وَنَحْنُ
و اى نور ديده کسى که پناه به تو آرد و از ديگران ببرد تويى نيکوکار و ماييم
الْمُسيئَّوُنَ فَتَجاوَزْ يا رَبِّ عَنْ قَبيحِ ما عِنْدَنا بِجَميلِ ما عِنْدَك وَاَىُّ
گنهکار پس درگذر اى پروردگار از زشتيهاى ما به نيکيهاى خود و کدام
جَهْلٍ يا رَبِّ لا يسَعُهُ جوُدُك اَوْ اَىُّ زَمانٍ اَطْوَلُ مِنْ اَناتِك وَما قَدْرُ
نادانى است اى پروردگار که جود تو فرايش نگيرد و چه روزگارى درازتر از زمان بردبارى تو است و چه ارزشى دارد
اَعْمالِنا فى جَنْبِ نِعَمِك وَكيفَ نَسْتَكثِرُ اَعْمالاً نُقابِلُ بِها كرَمَك بَلْ
اعمال ما در جنب نعمتهايت و چگونه زياد بشمريم اعمال (بدمان ) را که بتوانيم آنها را برابر با کرم تو کنيم بلکه
كيفَ يضيقُ عَلَى الْمُذْنِبينَ ما وَسِعَهُمْ مِنْ رَحْمَتِك يا واسِعَ
چگونه ممکن است ميدان بر گنهکاران تنگ شود با آن رحمت وسيعت
الْمَغْفِرَةِ يا باسِطَ الْيدَينِ بِالرَّحْمَةِ فَوَ عِزَّتِك يا سَيدى لَوْ نَهَرْتَنى
که ايشان را فراگرفته اى وسيع آمرزش اى دو دستت به رحمت باز سوگند به عزتت اى آقاى من اگرچه برانيم
ما بَرِحْتُ مِنْ بابِك وَلا كفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِك لِمَا انْتَهى اِلَىَّ مِنَ
من از در خانه ات برنخيزم و از تملق و چاپلوسيت دست برندارم چون
الْمَعْرِفَةِ بِجوُدِك وَكرَمِك وَاَنْتَ الْفاعِلُ لِما تَشآءُ تُعَذِّبُ مَنْ تَشآءُ
اطلاع از جود و کرمت پيدا کرده ام و تويى کننده هرچه بخواهى عذاب کنى هرکه را خواهى
بِما تَشآءُ كيفَ تَشآءُ وَتَرْحَمُ مَنْ تَشآءُ بِما تَشآءُ كيفَ تَشآءُ لا
بهرچه خواهى بهرطور که خواهى و رحم کنى هر که را خواهى بهرچه خواهى هرطور که خواهى
تُسْئَلُ عَنْ فِعْلِك وَلا تُنازَعُ فى مُلْكك وَلا تُشارَك فى اَمْرِك وَلا
بازپرسى از کار تو نشود و نزاعى در فرمانرواييت رخ ندهد و شريکى در کارت نباشد
تُضآدُّ فى حُكمِك وَلا يعْتَرِضُ عَلَيك اَحَدٌ فى تَدْبيرِك لَك الْخَلْقُ
و ضدّيتى در حکمت نباشد و کسى نيست که در تدبير تو بر تو اعتراض کند آفرينش
وَالاْمْرُ تَبارَك اللّهُ رَبُّ الْعالَمينَ يا رَبِّ هذا مَقامُ مَنْ لاذَبِك
و دستور از تو است برتر است خدا پروردگار جهانيان پروردگارا اين جايگاه کسى است که به تو
وَاسْتَجارَ بِكرَمِك وَاَلِفَ اِحْسانَك وَنِعَمَك وَاَنْتَ الْجَوادُ الَّذى
روى آورده و به کرمت پناه جسته و به احسان و نعمتت خو گرفته و تويى بخشاينده اى که
لايضيقُ عَفْوُك وَلا ينْقُصُ فَضْلُك وَلا تَقِلُّ رَحْمَتُك وَقَدْ تَوَثَّقْنا
تنگ نايد عفوت و کاهش نيابد فضل و بخششت و کم نگردد مهر و رحمتت و ما
مِنْك بِالصَّفْحِ الْقَديمِ وَالْفَضْلِ الْعَظيمِ وَالرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ اَفَتَُراك يا
بدان چشم پوشى ديرينه و فضل عظيمت و رحمت پهناورت اعتماد کرده ايم آيا چنان مى بينى
رَبِّ تُخْلِفُ ظُنوُنَنا اَوْ تُخَيبُ آمالَنا كلاّ يا كريمُ فَلَيسَ هذا ظَنُّنا بِك
پروردگارا که برخلاف گمانهاى ما رفتار کنى يا آرزوهايمان نوميد کنى ؟ هرگز! اى کريم چون ما چنين گمانى به تو نداريم
وَلا هذا فيك طَمَعُنا يا رَبِّ اِنَّ لَنا فيك اَمَلاً طَويلاً كثيراً اِنَّ لَنا فيك
و طمع ما درباره تو اينگونه نيست پروردگارا براستى ما درباره تو آرزوى دراز و بسيارى داريم براستى ما نسبت به تو
رَجآءً عَظيماً عَصَيناك وَنَحْنُ نَرْجوُ اَنْ تَسْتُرَ عَلَينا وَدَعَوْناك وَنَحْنُ
اميد بزرگ و زيادى داريم ، تو را نافرمانى کرديم ولى اميدواريم که تو بپوشانى بر ما و خوانديم تو را و اميدواريم
نَرْجوُ اَنْ تَسْتَجيبَ لَنا فَحَقِّقْ رَجآئَنا مَوْلانا فَقَدْ عَلِمْنا ما نَسْتَوْجِبُ
که تو اجابت کنى مارا پس اميد ما را تحقق بخش اى مولاى ما که براستى ما مى دانيم که به اعمالمان مستوجب چه (پاداشى )
بِاَعْمالِنا وَلكنْ عِلْمُك فينا وَعِلْمُنا بِاَنَّك لا تَصْرِفُنا عَنْك وَاِنْ كنّا
هستيم ولى علم تو درباره ما و علم ما درباره تو اين است که ما را از درگاهت نرانى و اگرچه ما
غَيرَ مُسْتَوْجِبينَ لِرَحْمَتِك فَاَنْتَ اَهْلٌ اَنْ تَجوُدَ عَلَينا وَعَلَى الْمُذْنِبينَ
مستوجب رحمت تو نيستيم ولى تو شايسته آنى که بر ما بخشش کنى و بر گنهکاران
بِفَضْلِ سَعَتِك فَامْنُنْ عَلَينا بِما اَنْتَ اَهْلُهُ وَجُدْ عَلَينا فَاِنّا مُحْتاجوُنَ
به فضل وسيعت توجه فرمايى پس بر ما منت گذار بدانچه تو شايسته آنى و بر ما جود کن که ما نيازمند
اِلى نَيلِك يا غَفّارُ بِنوُرِك اهْتَدَينا وَبِفَضْلِك اسْتَغْنَينا وَبِنِعْمَتِك
عطاى توييم اى آمرزنده به نور تو راه يافتيم و به فضل تو بى نيازى جستيم و به نعمت تو
اَصْبَحْنا وَاَمْسَينا ذُنوُبُنا بَينَ يدَيك نَسْتَغْفِرُك الّلهُمَّ مِنْها وَنَتوُبُ
صبح و شام کرديم گناهان ما پيش روى تو است که ما از آنها آمرزش خواهيم و بسويت توبه کنيم
اِلَيك تَتَحَبَّبُ اِلَينا بِالنِّعَمِ وَنُعارِضُك بِالذُّنوُبِ خَيرُك اِلَينا نازِلٌ
تو با نعمتهايت بر ما دوستى کنى و ما به گناهان با تو معارضه و برابرى کنيم خير تو بر ما نازل گردد
وَشَّرُنا اِلَيك صاعِدٌ وَلَمْ يزَلْ وَلا يزالُ مَلَك كريمٌ ياْتيك عَنّا بِعَمَلٍ
و در برابر شرّ ما بسوى تو بالا آيد و تو هميشه تا بوده و هست پادشاه بزرگوار و کريمى بوده اى که از جانب ما کارهاى
قَبيحٍ فَلا يمْنَعُك ذلِك مِنْ اَنْ تَحوُطَنا بِنِعَمِك وَتَتَفَضَّلَ عَلَينا بِآلاَّئِك
زشت بسوى تو آيد ولى آنها جلوگيريت نکند از اينکه ما را به نعمتهاى خود فراگيرى و خود بر ما تفضل کنى
فَسُبْحانَك ما اَحْلَمَك وَاَعْظَمَك وَاَكرَمَك مُبْدِئاً وَمُعيداً تَقَدَّسَتْ
پس منزهى تو که چقدر بردبارى و چه بزرگ و کريمى چه در آغاز (نعمت ) و چه در ادامه آن نامهايت مقدس
اَسْمآئُك وَجَلَّ ثَناؤُك وَكرُمَ صَنائِعُك وَفِعالُك اَنْتَ اِلهى اَوْسَعُ
و ستايشت ارجمند است و کارها و رفتارت گرانبها است فضل تو اى معبود من
فَضْلاً وَاَعْظَمُ حِلْماً مِنْ اَنْ تُقايسَنى بِفِعْلى وَخَطيئَتى فَالْعَفْوَ الْعَفْوَ
وسيعتر و بردباريت بزرگتر از آنست که مرا به کردار و گناهم بسنجى از من درگذر درگذر
الْعَفْوَ سَيدى سَيدى سَيدى اَللّهُمَّ اشْغَلْنا بِذِكرِك وَاَعِذْنا مِنْ
درگذر اى آقاى من ... آقاى من ... آقاى من خدايا ما را به ذکر خود مشغول کن و از
سَخَطِك وَاَجِرْنا مِنْ عَذابِك وَارْزُقْنا مِنْ مَواهِبِك وَاَنْعِمْ عَلَينا مِنْ
خشمت پناهمان ده و از عذابت امانمان ده و از بخششهايت روزيمان گردان و از
فَضْلِك وَارْزُقْنا حَجَّ بَيتِك وَزِيارَةَ قَبْرِ نَبِيك صَلَواتُك وَرَحْمَتُك
فضل خود بر ما انعام کن و روزى ما کن حج خانه ات و زيارت قبر پيامبرت را که درود تو و رحمت
وَمَغْفِرَتُك وَرِضْوانُك عَلَيهِ وَعَلى اَهْلِ بَيتِهِ اِنَّك قَريبٌ مُجيبٌ
و آمرزش و خوشنوديت بر او و بر خاندانش باد که براستى تو به خلق نزديکى و اجابت کننده دعايى
وَارْزُقْنا عَمَلاً بِطاعَتِك وَتَوَفَّنا عَلى مِلَّتِك وَسُنَّةِ نَبِيك صَلَّى اللّهُ
و عمل به طاعتت را روزى ما گردان و بر کيش خودت و روش پيامبرت - که درود تو
عَلَيهِ وَالِهِ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لى وَلِوالِدَىَّ وَارْحَمْهُما كما رَبَّيانى صَغيراً
بر او و آلش باد - ما را بميران خدايا بيامرز مرا و پدر و مادرم را و برايشان رحم کن چنانچه مرا در کودکى پروريدند
اِجْزِهما بِالاِحسانِ اِحْساناً وَبِالسَّيئاتِ غُفْراناً اَللّهُمَّ اغْفِرْ
و پاداششان بده در برابر نيکى به نيکى و در مقابل بديها به آمرزش خدايا بيامرز
لِلْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ الاْحيآءِ مِنْهُمْ وَالاْمواتِ وَتابِعْ بَينَنا وَبَينَهُمْ
مردان و زنان باايمان را چه زندگانشان و چه مردگانشان را و پيوند ده ميان ما و ايشان را
بِالْخَيراتِ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِحَينا وَمَيتِنا وَشاهِدِنا وَغآئِبِنا ذَكرِنا وَاُنْثانا
در نيکيها خدايا بيامرز زنده ما و مرده ما و حاضر ما و غائب ما، مرد ما و زن ما را؛
صَغيرِنا وَكبيرِنا حُرِّنا وَمَمْلوُكنا كذَبَ الْعادِلوُنَ بِاللّهِ وَ ضَلّوُا ضَلالاً كوچك ما و بزرگ ما را، آزاد ما و برده ما را، دروغ گفتند برگشتگان از خدا و گمراه شدند گمراهى بَعيداً وَخَسِروُا خُسْراناً مُبيناً اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ دورى و زيان كردند زيان آشكارى خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد وَاخْتِمْ لى بِخَيرٍ وَاكفِنى ما اَهَمَّنى مِنْ اَمْرِ دُنْياىَ وَآخِرَتى و كارم را ختم به خير كن و كفايت كن آنچه انديشه ام را به خود مشغول كرده از كار دنيا و آخرتم وَلاتُسَلِّطْ عَلَىَّ مَنْ لا يرْحَمُنى وَاجْعَلْ عَلَىَّ مِنْكَ واقِيةً باقِيةً وَلا و مسلط مكن بر من كسى را كه به من رحم نكند و بنه بر من از نزد خود نگهبانى هميشگى و تَسْلُبْنى صالِحَ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ وَارْزُقْنى مِنْ فَضْلِكَ رِزْقاً واسِعاً از من نعمتهاى شايسته خود را كه به من داده اى سلب مفرما و از فضل خويش روزى فراخ حَلالاً طَيباً اَللّهُمَّ احْرُسْنى بِحَراسَتِكَ وَاحْفَظْنى بِحِفْظِكَ وَاكلاَنى و حلال و پاكى براى من روزى گردان خدايا به نگهبانى خود مرا نگهبانى فرما و به حفظ خود حفظم كن و در حمايت خود بِكلائَتِكَ وَارْزُقْنى حَجَّ بَيتِكَ الْحَرامِ فى عامِنا هذا وَفى كلِّ عامٍ نگاهداريم كن و روزى من كن حج خانه محترمت را در اين سال و در هر سال وَزِيارَةَ قَبْرِ نَبِيكَ وَالاْئِمَّةِ عَلَيهِمُ السَّلامُ وَلا تُخْلِنى يا رَبَّ مِنْ و زيارت قبر پيغمبرت و قبور ائمه عليهم السلام را و محرومم مكن پروردگارا از تِلْكَ الْمَشاهِدِ الشَّريفَةِ وَالْمَواقِفِ الْكريمَةِ اَللّهُمَّ تُبْ عَلَىَّ حَتّى زيارت اين مشاهد شريفه و زيارتگاههاى گرامى خدايا توبه ام ده تا لا اَعْصِيكَ وَاَلْهِمْنِى الْخَيرَ وَالْعَمَلَ بِهِ وَخَشْيتَكَ بِاللَّيلِ وَالنَّهارِ ما نافرمانيت نكنم و به دلم انداز كار نيك را و عمل بدان و ترست را در شب و روز تا هنگامى كه اَبْقَيتَنى يا رَبَّ الْعالَمينَ اَللّهُمَّ اِنّى كلَّما قُلْتُ قَدْ تَهَياْتُ وَتَعَبَّاْتُ در اين دنيا زنده ام دارى اى پروردگار جهانيان خدايا من هر زمان پيش خود گفتم كه ديگر مهيا و مجهز شده ام وَقُمْتُ لِلصَّلوةِ بَينَ يدَيكَ وَناجَيتُكَ اَلْقَيتَ عَلَىَّ نُعاساً اِذا اَنَا و برخاستم براى خواندن نماز در برابرت و با تو به راز پرداختم تو بر من چُرت و پينكى را مسلط كردى در آن هنگامى كه صَلَّيتُ وَسَلَبْتَنى مُناجاتَكَ اِذا اَنَا ناجَيتُ مالى كلَّما قُلْتُ قَدْ داخل نماز شدم و حال مناجات را از من گرفتى در آن وقتى كه به راز و نياز پرداختم ، مرا چه شده است كه هرگاه با خود گفتم صَلَُحَتْ سَريرَتى وَقَرُبَ مِنْ مَجالِسِ التَّوّابينَ مَجْلِسى عَرَضَتْ باطن و درونم نيكو شده و نزديك شده از مجالس توبه كنندگان مجلس من ، گرفتارى لى بَلِيةٌ اَزالَتْ قَدَمى وَحالَتْ بَينى وَبَينَ خِدْمَتِكَ سَيدى لَعَلَّكَ عَنْ و پيش آمدى برايم رخ داده كه پايم لغزش پيدا كرده و ميان من و خدمتگذاريت حائل گشته اى آقاى من شايد مرا از دَرِ بابِكَ طَرَدْتَنى وَعَنْ خِدْمَتِكَ نَحَّيتَنى اَوْ لَعَلَّكَ رَاَيتَنى مُسْتَخِفّاً خانه ات رانده اى و از خدمتت دورم كرده اى يا شايد ديده اى سبك شمارم بِحَقِّكَ فَاَقْصَيتَنى اَوْ لَعَلَّكَ رَاَيتَنى مُعْرِضاً عَنْكَ فَقَلَيتَنى اَوْ لَعَلَّكَ حقّت را پس دورم كرده اى يا شايد ديده اى از تو رو گردانده ام پس خشمم كرده اى يا شايد مرا وَجَدْتَنى فى مَقامِ الْكاذِبينَ فَرَفَضْتَنى اَوْ لَعَلَّكَ رَاَيتَنى غَيرَ شاكرٍ در جايگاه دروغگويانم ديده اى پس رهايم كرده اى يا شايد ديده اى سپاسگزار لِنَعْمآئِكَ فَحَرَمْتَنى اَوْ لَعَلَّكَ فَقَدْتَنى مِنْ مَجالِسِ الْعُلَمآءِ فَخَذَلْتَنى نعمتهايت نيستم پس محرومم ساخته اى يا شايد مرا در مجلس علماء نيافته اى پس خوارم كرده اى اَوْ لَعَلَّكَ رَاَيتَنى فِى الْغافِلينَ فَمِنْ رَحْمَتِكَ آيسْتَنى اَوْ لَعَلَّكَ يا شايد مرا در زمره غافلانم ديده اى پس از رحمت خويش بى بهره ام كرده اى يا شايد رَاَيتَنى آلِفَ مَجالِسِ الْبَطّالينَ فَبَينى وَبَينَهُمْ خَلَّيتَنى اَوْ لَعَلَّكَ لَمْ مرا ماءنوس با مجالس بيهوده گذرانم ديده اى پس مرا به آنها واگذاشته اى يا شايد تُحِبَّ اَنْ تَسْمَعَ دُعآئى فَباعَدْتَنى اَوْ لَعَلَّكَ بِجُرْمى وَجَريرَتى دوست نداشتى دعايم را بشنوى پس از درگاهت دورم كرده اى يا شايد به جرم و گناهم كيفرم داده اى كافَيتَنى اَوْ لَعَلَّكَ بِقِلَّةِ حَيآئى مِنْكَ جازَيتَنى فَاِنْ عَفَوْتَ يا رَبِّ يا شايد به بى شرميم مجازاتم كرده اى پس اگر از من بگذرى پروردگارا فَطالَ ما عَفَوْتَ عَنِ الْمُذْنِبينَ قَبْلى لاِنَّ كرَمَكَ اَىْ رَبِّ يجِلُّ عَنْ بجاست چون بسيار اتفاق افتاده كه از گنهكاران پيش از من گذشته اى زيرا كرم تو پروردگارا برتر از مُكافاتِ الْمُقَصِّرينَ وَاَنَا عائِذٌ بِفَضْلِكَ هارِبٌ مِنْكَ اِلَيكَ مُتَنَجِّزٌ ما كيفر كردن تقصيركاران است و من پناهنده به فضل توام و از ترس تو بسوى خودت گريخته ام و درخواست وَعَدْتَ مِنَ الصَّفْحِ عَمَّنْ اَحْسَنَ بِكَ ظَنّاً اِلهى اَنْتَ اَوْسَعُ فَضْلاً انجام وعده ات را در چشم پوشى از كسى كه خوش گمان به تو است دارم خدايا تو فضلت و سيعتر وَاَعْظَمُ حِلْماً مِنْ اَنْ تُقايسَنى بِعَمَلى اَوْ اَنْ تَسْتَزِلَّنى بِخَطيئَتى وَما و بردباريت بزرگتر از آنست كه مرا به كردارم بسنجى يا اينكه مرا به خطايم بلغزانى و چه اَنَا يا سَيدى وَما خَطَرى هَبْنى بِفَضْلِكَ سَيدى وَتَصَدَّقْ عَلَىَّ هستم من اى آقاى من و چه ارزشى دارم ؟ مرا به فضل خويش ببخش اى آقاى من و بر من بِعَفْوِكَ وَجَلِّلْنى بِسَِتْرِكَ وَاعْفُ عَنْ تَوْبيخى بِكرَمِ وَجْهِكَ سَيدى با عفو خود نيكى كن و با پرده پوشيت بپوشانم و درگذر از سرزنش كردنم به بزرگوارى ذاتت آقاى من اَنَا الصَّغيرُ الَّذى رَبَّيتَهُ وَاَنَا الْجاهِلُ الَّذى عَلَّمْتَهُ وَاَنَا الضّآلُّ الَّذى من همان بنده خردسالى هستم كه پروريدى و همان نادانى هستم كه دانايش كردى و همان گمراهى هستم كه هَدَيتَهُ وَاَنَاالْوَضيعُ الَّذى رَفَعْتَهُ وَاَنَا الْخآئِفُالَّذى آمَنْتَهُ وَالْجايعُ راهنماييش كردى و همان پستى هستم كه بلندش كردى و همان ترسانى هستم كه امانش دادى و گرسنه اى هستم الَّذى اَشْبَعْتَهُ وَالْعَطْشانُ الَّذى اَرْوَيتَهُ وَالْعارِى الَّذى كسَوْتَهُ كه سيرش كردى و تشنه اى هستم كه سيرابش كردى و برهنه اى هستم كه پوشانديش وَالْفَقيرُ الَّذى اَغْنَيتَهُ وَالضَّعيفُ الَّذى قَوَّيتَهُ وَالذَّليلُ الَّذى اَعْزَزْتَهُ و ندارى هستم كه دارايش كردى و ناتوانى هستم كه نيرومندش كردى و خوارى هستم كه عزيزش كردى وَالسَّقيمُ الَّذى شَفَيتَهُ وَالسّآئِلُ الَّذى اَعْطَيتَهُ وَالْمُذْنِبُ الَّذى و دردمندى هستم كه درمانش كردى و خواهنده اى هستم كه عطايش كردى و گنهكارى هستم كه سَتَرْتَهُ وَالْخاطِئُ الَّذى اَقَلْتَهُ وَاَنَاالْقَليلُ الَّذى كثَّرْتَهُ وَالْمُسْتَضْعَفُ گناهانش را پوشاندى و خطاكارى هستم كه از او گذشتى و اندكى هستم كه بسيارش كردى و خوارشمرده اى هستم الَّذى نَصَرْتَهُ وَاَنَا الطَّريدُالَّذى آوَيتَهُ اَنَا يا رَبِّ الَّذى لَمْ اَسْتَحْيكَ كه ياريش كردى و آواره اى هستم كه جا و ماءوايش دادى منم پروردگارا آن كسى كه در خلوت از تو شرم نكردم فِى الْخَلاَّءِ وَلَمْ اُر اقِبْكَ فِى الْمَلاَّءِ اَنَا ص احِبُ الدَّو اهِى الْعُظْمى اَنَا و در آشكارا هم رعايت تو را نكردم منم صاحب مصيبتها و ماجراهاى بزرگ منم الَّذى عَلى سَيدِهِ اجْتَرى اَنَا الَّذى عَصَيتُ جَبّارَ السَّمآءِ اَنَا الَّذى كسى كه بر آقاى خود دليرى كرده منم كسى كه نافرمانى برپادارنده آسمانها را كرده ام منم كسى كه اَعْطَيتُ عَلى مَعاصِى الْجَليلِ الرُّشا اَنَا الَّذى حينَ بُشِّرْتُ بِها براى نافرمانيهاى بزرگى كه كرده ام رشوه داده ام منم آن كسى كه هرگاه نويد گناهى رابه من مى دادند خَرَجْتُ اِلَيها اَسْعى اَنَا الَّذى اَمْهَلْتَنى فَمَا ارْعَوَيتُ وَسَتَرْتَ عَلىَّ بسويش شتابان مى رفتم منم كه مهلتم دادى ولى من به خود نيامدم و بر من پوشاندى فَمَا اسْتَحْييتُ وَعَمِلْتُ بِالْمَعاصى فَتَعَدَّيتُ وَاَسْقَطْتَنى مِنْ عَينِكَ ولى من شرم نكردم و نافرمانيها كردم و از حدّ گذراندم و از چشم خود مرا انداختى و من اعتنا نكردم فَما بالَيتُ فَبِحِلْمِكَ اَمْهَلَتْنى وَبِسِتْرِكَ سَتَرْتَنى حَتّى كاَنَّكَ اَغْفَلْتَنى پس باز هم به بردباريت مهلتم دادى و به پرده پوشيت مرا پوشاندى تا بدانجا كه گويا از ياد من بيرون رفتى وَمِنْ عُقوُباتِ الْمَعاصى جَنَّبْتَنى حَتّى كاَنَّكَ اسْتَحْييتَنى اِلهى لَمْ و از كيفرهاى گناهان مرا دور داشتى تا به حدى كه گويا از من شرم كردى خدايا در اَعْصِكَ حينَ عَصَيتُكَ وَاَنَا بِرُبوُبِيتِكَ جاحِدٌ وَلا بِاَمْرِكَ مُسْتَخِفُّ هنگام گناه كه من نافرمانيت كردم نه از باب اين بود كه پروردگاريت را منكر بودم و يا دستورت را سبك شمردم وَلا لِعُقوُبَتِكَ مُتَعَرِّضٌ وَلا لِوَعيدِكَ مُتَهاوِنٌ لكنْ خَطَّيئَةٌ عَرَضَتْ و يا خود را در معرض كيفرت درآوردم و يا تهديدهاى تو را بى ارزش فرض كردم بلكه گناهى بود كه پيش آمد وَسَوَّلَتْ لى نَفْسى وَغَلَبَنى هَواىَ وَاَعانَنى عَلَيها شِقْوَتى وَغَرَّنى و نفس سركش نيز آنرا آراست و هواى نفس نيز چيره شد و بدبختى هم كمك كرد و پرده آويخته سِتْرُكَ الْمُرْخى عَلَىَّ فَقَدْ عَصَيتُكَ وَخالَفْتُكَ بِجَهْدى فَالاّْنَ مِنْ (پرده پوشى تو) هم مرا مغرور كرد و در نتيجه تا آنجا كه مى توانستم در نافرمانى و مخالفت تو كوشيدم ولى اكنون كيست كه عَذابِكَ مَنْ يسْتَنْقِذُنى وَمِنْ اَيدِى الْخُصَمآءِ غَداً مَنْ يخَلِّصُنى از عذاب تو مرا نجات دهد و از دست دشمنان در فرداى قيامت چه كسى خلاصم كند وَبِحَبْلِ مَنْ اَتَّصِلُ اِنْ اَنْتَ قَطَعْتَ حَبْلَكَ عَنّى فَواسَوْ اَتا عَلى ما و به ريسمان چه كسى چنگ زنم اگر تو رشته خود را از من قطع كنى پس چه رسوايى است براى من اَحْصى كتابُكَ مِنْ عَمَلِى الَّذى لَوْلا ما اَرْجوُ مِنْ كرَمِكَ وَسَعَةِ بر آنچه نامه تو از عمل من شماره و احصاء كرده كه اگر اميد من به كرمت و وسعت رَحْمَتِكَ وَنَهْيكَ اِياىَ عَنِ الْقُنوُطِ لَقَنَطْتُ عِنْدَما اَتَذَكرُها يا خَيرَ رحمتت نبود و از نااميد شدن بازم نمى داشتى به محض آنكه به ياد آنها مى افتادم يكسره نااميد مى شدم اى بهترين مَنْ دَعاهُ داعٍ وَاَفْضَلَ مَنْ رَجاهُ راجٍ اَللّهُمَّ بِذِمَّةِ الاِسْلامِ اَتَوَسَّلُ كسى كه خواندش خواننده اى و برترين كسى كه اميدش دارد اميدوارى خدايا به پيمان اسلام به درگاهت توسل جويم اِلَيكَ وَبِحُرْمَةِ الْقُرْآنِ اَعْتَمِدُ اِلَيكَ وَبِحُبِّى النَّبِىَّ الاُْمِّىَّ الْقُرَشِىَّ و به حرمت قرآن بر تو اعتماد كنم و به دوستى و محبتى كه به پيامبر امّى قرشى الْهاشِمِىَّ الْعَرَبِىَّ التِّهامِىَّ الْمَكىَّ الْمَدَنِىَّ اَرْجوُ الزُّلْفَةَ لَدَيكَ فَلا هاشمى عربى تهامى مكى مدنى دارم اميد تقرب به تو را دارم پس تو انس ايمانى مرا مبدّل به توُحِشِ اسْتيناسَ ايمانى وَلا تَجْعَلْ ثَوابى ثَوابَ مَنْ عَبَدَ سِواكَ وحشت مكن و پاداشم را پاداش آن كس كه جز تو را پرستيده قرار مده فَاِنَّ قَوْماً آمَنوُا بِاَلْسِنَتِهِمْ لِيحْقِنوُا بِهِ دِمآئَهُمْ فَاَدْرَكوُا ما اَمَّلوُا وَاِنّا زيرا مردمى بودند كه به زبان ايمان آوردند تا بدان وسيله خون خود را حفظ كنند و بدين مقصود هم رسيدند ولى ما آمَنّا بِكَ بِاَلْسِنَتِنا وَقُلوُبِنا لِتَعْفُوَ عَنّا فَاَدْرِكنا ما اَمَّلْنا وَثَبِّتْ رَجائَكَ به دل و زبان به تو ايمان آورديم تا از ما بگذرى پس ما را هم به مقصودمان برسان و اميدت را فى صُدوُرِنا وَلا تُزِغْ قُلوُبَنا بَعْدَ اِذْ هَدَيتَنا وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْكَ در دلهاى ما ثابت و محكم فرما و منحرف مساز دلهاى ما را پس از آنكه هدايتمان كردى و ببخش بما از نزد خود رَحْمَةً اِنَّكَ اَنْتَ الْوَهّابُ فَوَعِزَّتِكَ لَوِ انْتَهَرْتَنى ما بَرِحْتُ مِنْ بابِكَ رحمتى كه براستى تويى بسيار بخشنده به عزتت سوگند اگر برانيم من هرگز از در خانه ات برنخيزم وَلا كفَفْتُ عَنْ تَمَلُّقِكَ لِما اُلْهِمَ قَلْبى مِنَ الْمَعْرِفَةِ بِكرَمِكَ وَسَعَةِ و دست از تملق و چاپلوسيت برندارم چون شناسايى كرمت و رحمت وسيعت به دلم الهام شده ، رَحْمَتِكَ اِلى مَنْ يذْهَبُ الْعَبْدُ اِلاّ اِلى مَوْلاهُ وَاِلى مَنْ يلْتَجِئُ بنده به نزد چه كسى رود جز به درگاه مولايش و الْمَخْلوُقُ اِلاّ اِلى خالِقِهِ اِلهى لَوْ قَرَنْتَنى بِالاْصْفادِ وَمَنَعْتَنى سَيبَكَ مخلوق به كه پناهنده شود جز به خالقش خدايا اگر مرا به زنجير و بند گرفتارم كنى مِنْ بَينِ الاْشْهادِ وَدَلَلْتَ عَلى فَضايحى عُيوُنَ الْعِبادِ وَاَمَرْتَ بى و بازدارى از من عطايت را در ميان انظار مردم و رسواييهايم را به چشم بندگانت آرى و دستور بردنم را اِلَى النّارِ وَحُلْتَ بَينى وَبَينَ الاْبْرارِ ما قَطَعْتُ رَجآئى مِنْكَ وَما بسوى دوزخ صادر كنى و ميان من و نيكان حائل گردى من هرگز اميدم را از تو قطع نخواهم كرد و صَرَفْتُ تَاْميلى لِلْعَفْوِ عَنْكَ وَلا خَرَجَ حُبُّكَ مِنْ قَلْبى اَنَا لا اَنْسى آرزومنديم را از عفو تو بازنگردانم و بيرون نرود محبتت از دلم و من اَيادِيكَ عِنْدى وَسَِتْرَكَ عَلَىَّ فى دارِ الدُّنْيا سَيدى اَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْيا نعمتهايى كه در دنيا به من دادى و پرده پوشيهايت را فراموش نمى كنم اى آقاى من محبت دنيا را مِنْ قَلْبى وَاجْمَعْ بَينى وَبَينَ الْمُصْطَفى وَآلِهِ خِيرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ از دلم بيرون كن و جمع كن ميان من و ميان (پيامبرت حضرت ) مصطفى و آلش برگزيدگان خلقت وَخاتَمِ النَّبِيينَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَآلِهِ وَانْقُلْنى اِلى دَرَجَةِ الَّتوْبَةِ و خاتم پيمبران محمد صلى الله عليه و آله و مرا به درجه توبه و بازگشت اِلَيكَ وَاَعِنّى بِالْبُكآءِ عَلى نَفْسى فَقَدْ اَفْنَيتُ بِالتَّسْويفِ وَ الاْمالِ بسويت برسان و ياريم ده به گريه كردن بر خويشتن زيرا كه من عمرم را به امروز و فردا كردن و آرزوها عُمْرى وَقَدْ نَزَلْتُ مَنْزِلَةَ الاْيسينَ مِنْ خَيرى فَمَنْ يكوُنُ اَسْوَءَ حالاً گذراندم و درآمده ام در جايگاه نااميدان از خير خودم پس كيست كه بدحال تر از من باشد مِنّى اِنْ اَنَا نُقِلْتُ عَلى مِثْلِ حالى اِلى قَبْرى لَمْ اُمَهِّدْهُ لِرَقْدَتى وَلَمْ اگر من بر اين حال بسوى قبرم منتقل گردم زيرا كه آماده اش نكرده ام براى خوابيدنم اَفْرُشْهُ بِالْعَمَلِ الصّالِحِ لِضَجْعَتى وَمالى لا اَبْكى وَلا اَدْرى اِلى ما و فرش نكرده ام آنرا به عمل صالح براى آرميدنم و چرا گريه نكنم در صورتى كه نمى دانم به چه سرنوشتى يكوُنُ مَصيرى وَاَرى نَفْسى تُخادِعُنى وَاَيامى تُخاتِلُنى وَقَدْ دچار گردم من نفس خود را چنان بينم كه با من نيرنگ زند و روزگارم را كه مرا بفريبد خَفَقَتْ عِنْدَ رَاْسى اَجْنِحَةُ الْمَوْتِ فَمالى لا اَبْكى اَبْكى لِخُروُجِ در حالى كه مرگ بالهاى خود را بر سرم گسترده پس چرا گريه نكنم ؟ گريه كنم براى جان دادنم نَفْسى اَبْكى لِظُلْمَةِ قَبْرى اَبْكى لِضيقِ لَحَدى اَبْكى لِسُؤ الِ مُنْكرٍ گريه كنم براى تاريكى قبرم گريه كنم براى تنگى لحدم گريه كنم براى سؤ ال نكير وَنَكيرٍ اِياىَ اَبْكى لِخُروُجى مِنْ قَبْرى عُرْياناً ذَليلاً حامِلاً ثِقْلى و منكر از من گريه كنم براى بيرون آمدنم از قبر برهنه و خوار كه بار سنگينم را عَلى ظَهْرى اَنْظُرُ مَرَّةً عَنْ يمينى وَاُخْرى عَنْ شِمالى اِذِ الْخَلائِقُ به پشتم بار كرده يكبار از طرف راستم بنگرم و بار ديگر از طرف چپ و هريك از خلايق را فى شَاْنٍ غَيرِ شَاْنى لِكلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يوْمَئِذٍ شَاْنٌ يغْنيهِ وُجوُهٌ در كارى غير از كار خود ببينم براى هر يك از آنها در آن روز كارى است كه به خود مشغولش دارد چهره هايى يوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ضاحِكةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ وَوُجوُهٌ يوْمَئِذٍ عَلَيها غَبَرَةٌ در آن روز گشاده و خندان و شادمانند و چهره هايى در آن روز غبارآلود است و سياهى و خوارى آنها را تَرْهَقُها قَتَرَةٌ وَذِلَّةٌ سَيدى عَلَيكَ مُعَوَّلى وَمُعْتَمَدى وَرَجآئى فراگرفته اى آقاى من بر تو است تكيه و اعتماد و اميد وَتَوَكلى وَبِرَحْمَتِكَ تَعَلُّقى تُصيبُ بِرَحْمَتِكَ مَنْ تَشآءُ وَتَهْدى و توكلم و به رحمت تو آويخته ام ، به رحمت خود رسانى هركه را خواهى و به كرامتت راهنمايى كنى بِكرامَتِكَ مَنْ تُحِبُّ فَلَكَ الْحَمْدُ عَلى ما نَقَّيتَ مِنَ الشِّرْكِ قَلْبى هر كه را دوست دارى پس ستايش تو را است بر اينكه دلم را از آلودگى شرك پاك كردى وَلَكَ الْحَمْدُ عَلى بَسْطِ لِسانى اَفَبِلِسانى هذَا الْكالِّ اَشْكرُكَ اَمْ و براى تو است ستايش براى باز كردنت زبانم را، آيا به اين زبان كندم سپاس تو را گويم يا بِغايةِ جَُهْدى فى عَمَلى اُرْضيكَ وَما قَدْرُ لِسانى يا رَبِّ فى جَنْبِ با نهايت كوششم در كردارم تو را خوشنود سازم ؟ و چه ارزشى دارد زبانم پروردگارا در برابر شُكرِك وَما قَدْرُ عَمَلى فى جَنْبِ نِعَمِك وَاِحْسانِك[اِلَىَّ]اِلهى اِنَّجوُدَك سپاس تو و چه ارزشى دارد كردارم در كنار نعمتهايت و احسانى كه به من كردى خدايا براستى بخشش تو بَسَطَ اَمَلى وَشُكرَك قَبِلَ عَمَلى سَيدى اِلَيك رَغْبَتى وَاِلَيك رَهْبَتى آرزويم را گسترانيد و شكر تو كردارم را پذيرفت آقاى من اشتياق من بسوى تو است و هراسم از تو است وَاِلَيك تَاْميلى وَقَدْ ساقَنى اِلَيك اَمَلى وَعَلَيك يا واحِدى عَكفَتْ و آرزو و اميدم بسوى تو است و آرزويم مرا بسوى تو كشانده و همتم اى خداى يگانه من بدرگاه تو نشيمن كرده هِمَّتى وَفيما عِنْدَك انْبَسَطَتْ رَغْبَتى وَلَك خالِصُ رَجآئى وَخَوْفى و در آنچه پيش تو است (جامه ) شوقم (دامن ) گسترده و اميد خالص و ترسم وَبِك اَنَِسَتْ مَحَبَّتى وَاِلَيك اَلْقَيتُ بِيدى وَبِحَبْلِ طاعَتِك مَدَدْتُ تنها از تو است و به تو محبتم انس گرفته و دست به جانب تو انداخته ام و به ريسمان اطاعت تو بند كردم رَهْبَتى [يا] مَوْلاىَ بِذِكرِك عاشَ قَلْبى وَبِمُناجاتِك بَرَّدْتُ اَلَمَ ترسم را اى مولاى من به ياد تو دلم زنده است و به راز و نياز تو سوزش الْخَوْفِ عَنّى فَيا مَوْلاىَ وَيا مُؤَمَّلى وَيا مُنْتَهى سُؤْلى فَرِّقْ بَينى ترسم را تسكين بخشم پس اى مولاى من و اى آرزويم و اى آخرين سرحد خواسته ام ميان وَبَينَ ذَنْبِىَ الْمانِعِ لى مِنْ لُزُومِ طاعَتِك فَاِنَّما اَسْئَلُك لِقَديمِ الرَّجآءِ من و گناهم را كه مانع از ملازمت اطاعت تو است جدايى بينداز و اين خواهشى كه من از تو مى كنم به خاطر همان اميد ديرينه ايست فيك وَعَظيمِ الطَّمَعِ مِنْك الَّذى اَوْجَبْتَهُ عَلى نَفْسِك مِنَ الرَّاْفَةِ كه به تو دارم و براى آن طمع بزرگى است كه درباره ات دارم كه تو راءفت و مهربانى را براى بندگانت بر خود فرض كرده اى وَالرَّحْمَةِ فَالاْمْرُ لَك وَحْدَك لا شَريك لَك وَالْخَلْقُ كلُّهُمْ عِيالُك پس امر و فرمان از آن تو است يگانه اى كه شريك ندارى و خلائق همگى جيره خوار تو وَفى قَبْضَتِك وَكلُّشَىْءٍ خاضِعٌ لَك تَبارَكتَ يا رَبَّ الْعالَمينَ اِلهى و در قبضه اقتدار تو و خاضع درگاه تواءند برترى اى پروردگار جهانيان خدايا ارْحَمْنى اِذَاانْقَطَعَتْ حُجَّتى وَكلَّ عَنْ جَوابِك لِسانى وَطاشَ عِنْدَ به من رحم كن در آن هنگامى كه حجت و دليلم قطع شود و زبانم از پاسخ تو لال گردد و هوش در هنگام سُؤ الِك اِياىَ لُبّى فَيا عَظيمَ رَجآئى لا تُخَيبْنى اِذَااشْتَدَّتْ فاقَتى بازپرسيت از سرم بپرد پس اى بزرگ اميدم مرا نوميد مكن در آن هنگام كه سخت نيازمندم و به خاطر وَلا تَرُدَّنى لِجَهْلى وَلا تَمْنَعْنى لِقِلَّةِ صَبْرى اَعْطِنى لِفَقْرى نادانيم مرا از درگاهت مران و براى كم طاقتيم مهرت را از من بازمدار به خاطر نيازى كه دارم به من بده و براى ناتوانيم وَارْحَمْنى لِضَعْفى سَيدى عَلَيك مُعْتَمَدى وَمُعَوَّلى وَرَجآئى به من رحم كن اى آقاى من بر تو است اعتماد و تكيه و اميد وَتَوَكلى وَبِرَحْمَتِك تَعَلُّقى وَبِفِنائِك اَحُطُّ رَحْلى وَبِجوُدِك اَقْصِدُ و توكل من و مهر تو است دستاويزم و به آستان تو بار (حاجت ) اندازم و به جود تو خواهشم را طَلِبَتى وَبِكرَمِك اَىْ رَبِّ اَسْتَفْتِحُ دُعآئى وَلَدَيك اَرْجوُ فاقَتى جويم و به كرم تو اى پروردگار من دعايم را آغاز كنم و از پيش تو اميد رفع نياز و احتياج خود را دارم وَبِغِناك اَجْبُرُ عَيلَتى وَتَحْتَ ظِلِّ عَفْوِك قِيامى وَاِلى جوُدِك وَكرَمِك به توانگرى تو جبران نداريم كنم و زير سايه عفو تو بپا ايستم و به جود و كرم تو اَرْفَعُ بَصَرى وَاِلى مَعْروُفِك اُديمُ نَظَرى فَلا تُحْرِقْنى بِالنّارِ وَاَنْتَ ديده بگشايم و به نيكى تو چشم دوزم پس مرا به آتش مسوزان با اينكه مركز آرزوى منى و در دوزخم مَوْضِعُ اَمَلى وَلا تُسْكنِّى الْهاوِيةَ فَاِنَّك قُرَّةُ عَينى يا سَيدى لا سكونت مده كه تو نور چشم منى اى آقاى من تُكذِّبْ ظَنّى بِاِحْسانِك وَمَعْروُفِك فَاِنَّك ثِقَتى وَلا تَحْرِمْنى ثَوابَك گمان مرا به احسان و نيكيت دروغ و بى اصل مكن زيرا تو مورد اطمينان محكم منى و از پاداش نيكيت محرومم مساز كه فَاِنَّك الْعارِفُ بِفَقْرى اِلهى اِنْ كانَ قَدْ دَنا اَجَلى وَلَمْ يقَرِّبْنى مِنْك تو به ندارى من آشنايى خدايا اگر مرگم نزديك شده ولى كردارم مرا به تو نزديك نكرده عَمَلى فَقَدْ جَعَلْتُ الاِْعْتِرافَ اِلَيك بِذَنْبى وَسآئِلَ عِلَلى اِلهى اِنْ من اعتراف به گناهم را وسيله عذر خويش به درگاهت قرار دهم خدايا اگر درگذرى كيست كه سزاوارتر از تو عَفَوْتَ فَمَنْ اَوْلى مِنْك بِالْعَفْوِ وَاِنْ عَذَّبْتَ فَمَنْ اَعْدَلُ مِنْك فِى به گذشت باشد و اگر عذاب كنى پس كيست كه در حكم عادل تر از تو باشد الْحُكمِ ارْحَمْ فى هذِهِ الدُّنْيا غُرْبَتى وَعِنْدَ الْمَوْتِ كرْبَتى وَفِى الْقَبْرِ رحم كن در اين دنيا به غربتم و هنگام مرگ به غمزدگيم و در قبر به وَحْدَتى وَفِى اللَّحْدِ وَحْشَتى وَاِذا نُشِرْتُ لِلْحِسابِ بَينَ يدَيك ذُلَّ تنهاييم و در لحد به وحشت و بى كسيم و هنگامى كه در برابرت به پاى حسابم آورند به خوارى مَوْقِفى وَاغْفِرْ لى ما خَفِىَ عَلَى الاَّْدَمِيينَ مِنْ عَمَلى وَاَدِمْ لى ما بِهِ جايگاهم رحم كن و بيامرز براى من آنچه از كردارم كه بر مردم پوشيده مانده و ادامه بده برايم آنچه را كه بدان مرا سَتَرْتَنى وَارْحَمْنى صَريعاً عَلَى الْفِراشِ تُقَلِّبُنى اَيدى اَحِبَّتى پوشاندى و در آن حال كه در بستر مرگ افتاده و دستهاى ياران مرا به اين سو و آن سو كنند وَتَفَضَّلْ عَلَىَّ مَمْدوُداً عَلَى الْمُغْتَسَلِ يقَلِّبُنى صالِحُ جيرَتى وَتَحَنَّنْ بر من رحم كن و در آن حال كه روى سنگ غسالخانه دراز كشيده ام و همسايگان شايسته ام به اينطرف و آنطرف مى گردانند عَلَىَّ مَحْموُلاً قَدْ تَناوَلَ الاْقْرِبآءُ اَطْرافَ جَِنازَتى وَجُدْ عَلَىَّ مَنْقوُلاً بر من تفضل كن و هنگامى كه خويشان اطراف جنازه ام را بر دوش گرفته اند با من مهربانى فرما قَدْ نَزَلْتُ بِك وَحيداً فى حُفْرَتى وَارْحَمْ فى ذلِك الْبَيتِ الْجَديدِ وهنگامى كه تك و تنها در ميان گودال قبر بر تو وارد شوم بر من بخشش كن و به غربت من در آن خانه تازه و نو غُرْبَتى حَتّى لا اَسْتَاْنِسَ بِغَيرِك يا سَيدى اِنْ وَكلْتَنى اِلى نَفْسى رحم كن بطورى كه بجز تو انس نگيرم اى آقاى من اگر مرا به خودم واگذارى هَلَكتُ سَيدى فَبِمَنْ اَسْتَغيثُ اِنْ لَمْ تُقِلْنى عَثَرْتى فَاِلى مَنْ اَفْزَعُ اِنْ هلاك گردم آقاى من پس به كه استغاثه كنم اگر تو لغزشم را ناديده نگيرى و به كه پناه برم فَقَدْتُ عِنايتَك فى ضَجْعَتى وَاِلى مَنْ اَلْتَجِئُ اِنْ لَمْ تُنَفِّسْ كرْبَتى اگر عنايت تو را در آرامگاهم از دست بدهم و به كه ملتجى گردم اگر تو غمم را برطرف نكنى ، سَيدى مَنْ لى وَمَنْ يرْحَمُنى اِنْ لَمْ تَرْحَمْنى وَفَضْلَ مَنْ اُؤَمِّلُ اِنْ آقاى من كه را دارم و كه بر من رحم كند اگر تو بر من رحم نكنى و فضل كه را آرزو كنم عَدِمْتُ فَضْلَك يوْمَ فاقَتى وَاِلى مَنِ الْفِرارُ مِنَ الذُّنوُبِ اِذَاانْقَضى در روز نيازمنديم اگر فضل تو را گم كنم و بسوى چه كسى از گناهانم بگريزم در آن هنگام كه عمرم اَجَلى سَيدى لا تُعَذِّبْنى وَاَنَا اَرْجوُك اِلهى حَقِّقْ رَجآئى وَآمِنْ بسر رسد اى آقاى من مرا با اينكه به تو اميدوارم معذب مفرما خدايا اميد مرا تحقق بخش خَوْفى فَاِنَّ كثْرَةَ ذُنوُبى لا اَرْجوُ فيها اِلاّ عَفْوَك سَيدى اَنَا اَسْئَلُك ما و ترسم را امان بخش زيرا در اين گناهان بسيار اميدى جز به عفو تو ندارم اى آقاى من از تو خواهم چيزى را لا اَسْتَحِقُّ وَاَنْتَ اَهْلُ التَّقْوى وَاَهْلُ الْمَغْفِرَةِ فَاغْفِرْ لى وَاَلْبِسْنى مِنْ كه شايسته آن نيستم و تو شايسته پرهيزكارى هستى و اهل آمرزشى پس بيامرز مرا و از نظر مرحمت خود جامه اى بر نَظَرِك ثَوْباً يغَطّى عَلَىَّ التَّبِعاتِ وَتَغْفِرُها لى وَلا اُطالَبُ بِها اِنَّك ذوُ من بپوشان كه گناهانم را بپوشاند و آنها را برايم بيامرز و مورد مؤ اخذه قرارم مده كه تو داراى مَنٍّ قَديمٍ وَصَفْحٍ عَظيمٍ وَتَجاوُزٍ كريمٍ اِلهى اَنْتَ الَّذى تُفيضُ منتى ديرينه و چشم پوشى بزرگ و گذشت بزرگوارى هستى خدايا تويى كه فيض خود را سَيبَك عَلى مَنْ لا يسْئَلُك وَعَلَى الْجاحِدينَ بِرُبوُبِيتِك فَكيفَ حتى بر آنكه درخواست نكند و بر منكران پروردگاريت فروريزى پس چگونه نسبت به كسى كه سَيدى بِمَنْ سَئَلَك وَاَيقَنَ اَنَّ الْخَلْقَ لَك وَالاْمْرَ اِلَيك تَبارَكتَ از تو درخواست كند و يقين داند كه جهان خلقت از تو و كار بدست تو است ؟ برترى
وَتَعالَيتَ يا رَبَّ الْعالَمينَ سَيدى عَبْدُك بِبابِك اَقامَتْهُ الْخَصاصَةُ و والايى اى پروردگار جهانيان ، اى آقاى من بنده ات به درگاهت آمده و تنگدستى او را پيش روى تو بَينَ يدَيك يقْرَعُ بابَ اِحْسانِك بِدُعآئِهِ فَلا تُعْرِضْ بِوَجْهِك الْكريمِ واداشته و به وسيله دعاى خود در خانه احسان تو را مى كوبد پس آن روى بزرگوارت را از من عَنّى وَاقْبَلْ مِنّى ما اَقوُلُ فَقَدْ دَعَوْتُ بِهذَا الدُّعاءِ وَاَنَا اَرْجوُ اَنْ لا بر مگردان و آنچه گويم از من بپذير زيرا من به اين دعا تو را خواندم و اميدوارم كه بازم مگردانى چون تَرُدَّنى مَعْرِفَةً مِنّى بِرَاْفَتِك وَرَحْمَتِك اِلهى اَنْتَ الَّذى لا يحْفيك آشنايى كاملى به مهر و راءفت تو دارم خدايا تويى كه درمانده و سؤ ال پيچت نكند سآئِلٌ وَ لا ينْقُصُك نآئِلٌ اَنْتَ كما تَقوُلُ وَ فَوْقَ ما نَقوُلُ اَللّهُمَّ اِنّى سائلى و بخشش و عطا از تو نكاهد تو چنانى كه خود گويى و بالاتر از آنى كه ما گوييم خدايا من از تو اَسْئَلُك صَبْراً جَميلاً وَفَرَجاً قَريباً وَقَولاً صادِقاً وَاَجْراً عَظيماً خواهم صبرى نيكو و گشايشى نزديك و گفتارى راست و پاداشى بزرگ اَسْئَلُك يا رَبِّ مِنَ الْخَيرِ كلِّهِ ما عَلِمْتُ مِنْهُ وَما لَمْ اَعْلَمْ اَسْئَلُك از تو خواهم پروردگارا هرچه خير و خوبى است چه آنچه مى دانم و چه آنچه را نمى دانم خواهم از تو اللّهُمَّ مِنْ خَيرِ ما سَئَلَك مِنْهُ عِبادُك الصّالِحوُنَ يا خَيرَ مَنْ سُئِلَ خدايا از بهترين چيزى كه بندگان شايسته ات خواهند اى بهترين درخواست شدگان وَاَجْوَدَ مَنْ اَعْطى اَعْطِنى سُؤْلى فى نَفْسى وَاَهْلى وَوالِدىَّ و اى بخشنده ترين عطابخش عطاكن به من خواسته ام را در مورد خود و خانواده و پدر وَ وُلْدى وَاَهْلِ حُزانَتى وَاِخْوانى فيك وَاَرْغِدْ عَيشى وَاَظْهِرْ و مادر و فرزندان و بستگان و برادران دينيم و زندگيم را خوش و فراخ گردان مُرُوَّتى وَ اَصْلِحْ جَميعَ اَحْوالى وَ اجْعَلْنى مِمَّنْ اَطَلْتَ عُمْرَهُ و مردانگيم را آشكار ساز و تمام حالات مرا اصلاح كن و بگردانم از كسانى كه عمرش را طولانى وَ حَسَّنْتَ عَمَلَهُ وَ اَتْمَمْتَ عَلَيهِ نِعْمَتَك وَ رَضيتَ عَنْهُ وَ اَحْييتَهُ حَيوةً و كردارش را نيكو و نعمتت را بر او تمام كرده و از او خوشنود گشته اى و زندگى طَيبَةً فى اَدْوَمِ السُّروُرِ وَاَسْبَغِ الْكرامَةِ وَاَتَمِّ الْعَيشِ اِنَّك تَفْعَلُ ما پاكيزه اى به او بخشيده اى كه در ميان پابرجاترين خوشى و وسيعترين كرامت و كاملترين زندگانى روزگار بسر مى برد تَشآءُ وَلا تَفْعَلُ ما يشآءُ غَيرُك اَللّهُمَّ خُصَّنى مِنْك بِخاصَّةِ ذِكرِك و براستى تو هرچه را بخواهى انجام دهى ولى جز تو كسى نتواند هرچه خدا خواهد انجام دهد خدايا مرا به ذكر مخصوص وَلا تَجْعَلْ شَيئاً مِمّا اَتَقَرَّبُ بِهِ فى آناءِ اللَّيلِ وَاَطْرافِ النَّهارِ رِيآءً خود مخصوصم دار و آنچه را من بوسيله آن در تمام ساعات و دقايق روز و شب وسيله تقرب درگاهت قرار دهم خودنمايى وَلا سُمْعَةً وَلا اَشَراً وَلا بَطَراً وَاجْعَلْنى لَك مِنَ الْخاشِعينَ اَللّهُمَّ و شهرت طلبى و سركشى و گردن فرازى قرار مده و مرا از فروتنان درگاهت قرارم بده خدايا اَعْطِنى السِّعَةَ فِى الرِّزْقِ وَالاْمْنَ فِى الْوَطَنِ وَقُرَّةَ الْعَينِ فِى الاْهْلِ به من عطا فرما وسعت در روزى ، و امنيت در وطن ، و چشم روشنى در خاندان وَالْمالِ وَالْوَلَدِ وَالْمُقامَ فى نِعَمِك عِنْدى وَالصِّحَّةَ فِى الْجِسْمِ و مال و اولاد و پايدار ماندن نعمتهايى كه در پيش من دارى و تندرستى و نيرويى در بدن وَالْقُوَّةَ فِى الْبَدَنِ وَالسَّلامَةَ فِى الدّينِ وَاسْتَعْمِلْنى بِطاعَتِك و سلامتى در دين و هميشه تا زنده ام مرا به طاعت خود و اطاعت وَطاعَةِ رَسوُلِك مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَآلِهِ اَبَداً مَا اسْتَعْمَرْتَنى پيامبرت محمد صلى الله عليه وآله وادار كن وَاجْعَلْنى مِنْ اَوْفَرِ عِبادِك عِنْدَك نَصيباً فى كلِّ خَيرٍ اَنْزَلْتَهُ وَتُنْزِلُهُ و بگردانم از پرنصيب ترين بندگانت در هر خيرى كه نازل كرده و فى شَهْرِ رَمَضانَ فى لَيلَةِ الْقَدْرِ وَما اَنْتَ مُنْزِلُهُ فى كلِّ سَنَةٍ مِنْ در ماه رمضان در شب قدر نازل گردانى و آنچه را در هر سال نازل گردانى از رَحْمَةٍ تَنْشُرُها وَعافِيةٍ تُلْبِسُها وَبَلِيةٍ تَدْفَعُها وَحَسَناتٍ تَتَقَبَّلُها مهرى كه بگسترانى و تندرستى كه بپوشانى و بلاهايى كه بازگردانى و كارهاى خيرى كه بپذيرى وَسَيئاتٍ تَتَجاوَزُ عَنْها وَارْزُقْنى حَجَّ بَيتِك الْحَرامِ فى عامِنا هذا و زشتيهايى را كه از آنها درگذرى و روزيم كن حج خانه كعبه را در اين سال وَفى كلِّ عامٍ وَارْزُقْنى رِزْقاً واسِعاً مِنْ فَضْلِك الْواسِعِ وَاصْرِفْ و در هر سال و روزيم ده روزى فراخى از فضل وسيع خود و بديها را عَنّى يا سَيدى الاْسْوآءَ وَاقْضِ عَنِّى الدَّينَ وَالظُّلاماتِ حَتّى لا اى آقايم از من دور كن و بدهى ها و مظلمه هايى كه به گردن دارم از من ادا فرما بطورى كه اَتَاَذّى بِشَىْءٍ مِنْهُ وَخُذْ عَنّى بِاَسْماعِ وَاَبْصارِ اَعْدائى وَحُسّادى به خاطر چيزى از آنها ناراحت نباشم و گوش و چشم دشمنان و حسودان وَالْباغينَ عَلَىَّ وَانْصُرْنى عَلَيهِمْ وَاَقِرَّ عَينى وَفَرِّحْ قَلْبى وَاجْعَلْ لى و ستمكارانم را بر من ببند و بر ايشان ياريم ده و ديده ام را روشن كن و دلم را شاد گردان و برايم از مِنْ هَمّى وَكرْبى فَرَجاً وَمَخْرَجاً وَاجْعَلْ مَنْ اَرادَنى بِسُوَّءٍ مِنْ اندوه و غمم فرج و گشايشى قرار ده و هركه را از تمامى خلقت كه اراده سوئى نسبت به من دارد جَميعِ خَلْقِك تَحْتَ قَدَمَىَّ وَاكفِنى شَرَّ الشَّيطانِ وَشَرَّ السُّلْطانِ زير پاى من قرارش ده و كفايت كن مرا از شرّ شيطان و شرّ سلطان وَسَيئاتِ عَمَلى وَطَهِّرْنى مِنَ الذُّنوُبِ كلِّها وَاَجِرْنى مِنَ النّارِ و بديهاى كردارم و پاكم كن از گناهان همگى ، و از آتش دوزخ بِعَفْوِك وَاَدْخِلْنِى الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِك وَزَوِّجْنى مِنَ الْحوُرِ الْعينِ بِفَضْلِك بوسيله عفو خود پناهم ده و به رحمت خويش داخل بهشتم گردان و از حوريه هاى بهشتى به فضل خود به همسريم درآور وَاَلْحِقْنى بِاَوْلِيآئِك الصّالِحينَ مُحَمَّدٍ وَ الِهِ الاْبْرارِ الطَّيبينَ و ملحقم كن به دوستان شايسته ات محمد و آلش آن نيكان پاك الطّاهِرينَ الاْخْيارِ صَلَواتُك عَلَيهِمْ وَعَلى اَجْسادِهِمْ وَاَرْواحِهِمْ پاكيزه و برگزيده درودهاى تو بر ايشان و بر جسدهاشان و بر ارواحشان وَرَحْمَةُ اللّهِ وَبَرَكاتُهُ اِلهى وَسَيدى وَعِزَّتِك وَجَلالِك لَئِنْ طالَبْتَنى و رحمت خدا و بركاتش اى خداى من و آقاى من سوگند به عزت و جلالت اگر مرا در مورد بِذُنوُبى لاَُطالِبَنَّك بِعَفْوِك وَلَئِنْ طالَبْتَنى بِلُؤْمى لاُطالِبَنَّك بِكرَمِك گناهان بازخواست كنى من نيز تو را به عفو و گذشتت مطالبه مى كنم و اگر به پستى ام مرا مؤ اخذه كنى من هم به كرمت وَلَئِنْ اَدْخَلْتَنِى النّارَ لاَُخْبِرَنَّ اَهْلَ النّارِ بِحُبّى لَك اِلهى وَسَيدى اِنْ تو را مطالبه مى كنم و اگر به دوزخم ببرى به دوزخيان گزارش مى دهم كه دوستت دارم اى خداى من و آقاى من كنْتَ لا تَغْفِرُ اِلاّ لاِوْلِيآئِك وَاَهْلِ طاعَتِك فَاِلى مَنْ يفْزَعُ الْمُذْنِبوُنَ اگر نيامرزى مگر دوستانت و پيروانت را پس به كه پناه برند گناهكاران وَاِنْ كنْتَ لا تُكرِمُ اِلاّ اَهْلَ الْوَفآءِ بِك فَبِمَنْ يسْتَغيثُ الْمُسْيئوُنَ و اگر اكرام نكنى مگر نسبت به وفادارانت پس به كه استغاثه كنند بدكرداران اِلهى اِنْ اَدْخَلْتَنِى النّارَ فَفى ذلِك سُرُورُ عَدُوِّك وَاِنْ اَدْخَلْتَنِى الْجَنَّةَ خدايا اگر به دوزخم ببرى اين كار موجب خوشحالى دشمنت گردد و اگر به بهشتم ببرى فَفى ذلِك سُرُورُ نَبِيك وَاَنَا وَاللّهِ اَعْلَمُ اَنَّ سُرُورَنَبِيك اَحَبُّ اِلَيك مِنْ موجب خوشحالى پيامبرت بشود و من به خدا سوگند مسلّما مى دانم كه خوشحال شدن پيامبرت را بيشتر از سُرُورِ عَدُوِّك اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك اَنْ تَمْلاَ قَلْبى حُبّاً لَك وَخَشْيةً خوشحال شدن دشمنت دوست دارى خدايا از تو مى خواهم كه دلم را پركنى از محبت و ترس از مِنْك وَتَصْديقاً بِكتابِك وَايماناً بِك وَفَرَقاً مِنْك وَشَوْقاً اِلَيك يا خودت و تصديق به كتابت و ايمان به خودت و هراس و انديشه از خود و اشتياق بسوى خود ذَاالْجَلالِ وَالاِْكرامِ حَبِّبْ اِلَىَّ لِقائَك وَاَحْبِبْ لِقآئى وَاجْعَلْ لى فى اى صاحب جلال و بزرگوارى مرا دوستدار لقاى خويش كن و نيز لقاى مرا دوست بدار و در لِقآئِك الرّاحَةَ وَالْفَرَجَ وَالْكرامَةَ اَللّهُمَّ اَلْحِقْنى بِصالِحِ مَنْ مَضى لقاء خود براى من آرامش و گشايش و كرامتى قرار ده خدايا مرا به شايستگان از مردم گذشته ملحق كن و از شايستگان باقيمانده وَاجْعَلْنى مِنْ صالِحِ مَنْ بَقِىَ وَخُذْ بى سَبيلَ الصّالِحينَ وَاَعِنّى عَلى قرارم ده و به راه شايستگانم ببر و كمكم ده بر مخالفت با نَفْسى بِما تُعينُ بِهِ الصّالِحينَ عَلى اَنْفُسِهِمْ وَاخْتِمْ عَمَلى بِاَحْسَنِهِ هواى نفسم بدانچه كمك دادى شايستگان را بر مخالفتشان با هواى نفس و ختم كن كارم را به نيكوترين كارهايم وَاجْعَلْ ثَوابى مِنْهُ الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِك وَاَعِنّى عَلى صالِحِ ما اَعْطَيتَنى و پاداشم را از آن كار به رحمت خود بهشت قرار ده و كمكم ده در آنچه به من داده اى كه در كار صالح بكار بندم وَثَبِّتْنى يا رَبِّ وَلا تَرُدَّنى فى سُوَّءٍ اسْتَنْقَذْتَنى مِنْهُ يا رَبَّ و ثابت قدمم دار و بازم مگردان به بديهايى كه از آن نجاتم داده اى اى پروردگار الْعالَمينَ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك ايماناً لا اَجَلَ لَهُ دوُنَ لِقائِك اَحْينى ما جهانيان خدايا از تو خواهم ايمانى كه انتهايش ملاقات تو باشد و تا زنده ام دارى به همان ايمان اَحْييتَنى عَلَيهِ وَتَوَفَّنى اِذا تَوَفَّيتَنى عَلَيهِ وَابْعَثْنى اِذا بَعَثْتَنى عَلَيهِ زنده ام دار و چون بميرانيم بر همان ايمان بميرانم و چون برانگيزيم بر همان ايمان برانگيزم وَاَبْرِءْ قَلْبى مِنَ الرِّيآءِ وَالشَّك وَالسُّمْعَةِ فى دينِك حَتّى يكوُنَ و پاك كن دلم را از رياء و شك و خودنمايى در دينت تا در نتيجه عَمَلى خالِصاً لَك اَللّهُمَّ اَعْطِنى بَصيرَةً فى دينِك وَفَهْماً فى عملم خالص براى تو باشد خدايا به من عنايت كن بصيرتى در دينت و فهمى (در شناختن ) حُكمِك وَفِقْهاً فى عِلْمِك وَكفْلَينِ مِنْ رَحْمَتِك وَوَرَعاً يحْجُزُنى حكمت و درك خاصى در فهم علمت و دو سهم از رحمتت و پرهيزكارى آنچنانى كه مرا عَنْ مَعاصيك وَبَيضْ وَجْهى بِنوُرِك وَاجْعَلْ رَغْبَتى فيما عِنْدَك از گناهانت بازدارد و رويم را به نور خود سفيد گردان و شوقم را بدانچه پيش تو است قرار ده وَتَوَفَّنى فى سَبيلِك وَعَلى مِلَّةَ رَسوُلِك صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَ الِهِ اَللّهُمَّ و در راه خود و بر كيش پيامبرت صلى الله عليه وآله بميرانم خدايا اِنّى اَعوُذُ بِك مِنَ الْكسَلِ وَالْفَشَلِ وَ الْهَمِّ وَ الْجُبْنِ وَ الْبُخْلِ وَ الْغَفْلَةِ به تو پناه مى برم از كسالت و سستى و اندوه و ترس و بِخالَت و بى خبرى وَ الْقَسْوَةِ وَ الْمَسْكنَةِ وَ الْفَقْرِ وَ الْفاقَةِ وَ كلِّ بَلِيةٍ وَ الْفَواحِشِ ما ظَهَرَ و سنگدلى و بيچارگى و فقر و ندارى و از هر بلا و هرزگى هر چه آشكار باشد مِنْها وَما بَطَنَ وَاَعوُذُ بِك مِنْ نَفْسٍ لا تَقْنَعْ وَبَطْنٍ لا يشْبَعُ وَقَلْبٍ لا از آنها و هر چه پنهان و پناه مى برم به تو از نفسى كه قانع نباشد و شكمى كه سير نشود و دلى كه يخْشَعُ وَدُعاءٍ لا يسْمَعُ وَعَمَلٍ لا ينْفَعُ وَاَعوُذُ بِك يا رَبِّ عَلى نهراسد و دعايى كه پذيرفته نشود و كارى كه سود ندهد و پناه مى برم اى پروردگارم در مورد نَفْسى وَدينى وَمالى وَعَلى جَميعِ ما رَزَقْتَنى مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيمِ خويشتن و دين و مال و همه آنچه به من روزى كرده اى از شيطان رانده درگاهت اِنَّك اَنْتَ السَّميعُ الْعَليمُ اَللّهُمَّ اِنَّهُ لا يجيرُنى مِنْك اَحَدٌ وَلا اَجِدُ كه براستى تو شنواى دانايى خدايا كسى نيست كه مرا از تو درپناه خود گيرد و جز تو پناهگاهى مِنْ دوُنِك مُلْتَحَداً فَلا تَجْعَلْ نَفْسى فى شَىْءٍ مِنْ عَذابِك وَلا نيابم پس مرا در چيزى از عذاب خود قرارم مده و مرا به هلاكت و عذاب دردناك تَرُدَّنى بِهَلَكةٍ وَلا تَرُدَّنى بِعَذابٍ اَليمٍ اَللّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنّى وَاَعْلِ بازمگردان خدايا عملم را بپذير و نامم را بلند كن و ذِكرى وَارْفَعْ دَرَجَتى وَحُطَّ وِزْرى وَلا تَذْكرْنى بِخَطيئَتى وَاجْعَلْ درجه ام را بالا بر و گناهم را بريز و به خطايم مرا ياد مكن و ثَوابَ مَجْلِسى وَثَوابَ مَنْطِقى وَثَوابَ دُعآئى رِضاك وَالْجَنَّةَ پاداش اين مجلس مرا و پاداش گفتارم را و پاداش دعايم را خوشنودى خودت و بهشت قرار ده وَاَعْطِنى يا رَبِّ جَميعَ ما سَاَلْتُك وَزِدْنى مِنْ فَضْلِك اِنّى اِلَيك و بده به من اى پروردگار من تمام آنچه را از تو خواستم و از فضل خويش بر من بيفزا كه من براستى بسويت راغِبٌ يا رَبَّ الْعالَمينَ اَللّهُمَّ اِنَّك اَنْزَلْتَ فى كتابِك اَنْ نَعْفُوَ عَمَّنْ مشتاقم اى پروردگار جهانيان خدايا تو خود در كتابت قرآن براى ما نازل فرمودى كه ما گذشت كنيم از كسى كه ظَلَمَنا وَقَدْ ظَلَمْنا اَنْفُسَنا فَاعْفُ عَنّا فَاِنَّك اَوْلى بِذلِك مِنّا وَاَمَرْتَنا به ما ستم كرده و ما به خودمان ستم كرديم پس از ما درگذر كه تو از ما سزاوارتر بدين كار هستى و به ما دستور دادى اَنْ لا نَرُدَّ سائِلاً عَنْ اَبْوابِنا وَقَدْ جِئْتُك سائِلاً فَلا تَرُدَّنى اِلاّ بِقَضآءِ كه هيچ خواهنده اى را از دَرِ خانه مان بازنگردانيم و من بصورت خواهندگى به درگاهت آمده ام و بازم مگردان جز با روا شدن حاجَتى وَاَمَرْتَنا بِالاِْحْسانِ اِلى ما مَلَكتْ اَيمانُنا وَنَحْنُ اَرِقّآءُك حاجتم و به ما دستور دادى كه نسبت به بردگانمان احسان و نيكى كنيم و ما بردگان توييم فَاَعْتِقْ رِقابَنا مِنَ النّارِ يا مَفْزَعى عِنْدَ كرْبَتى وَيا غَوْثى عِنْدَ پس ما را از آتش دوزخ آزاد فرما اى پناهم در هنگام اندوه و غم اى فريادرسم در هنگام شِدَّتى اِلَيك فَزِعْتُ وَبِك اسْتَغَثْتُ وَلُذْتُ لا اَلوُذُ بِسِواك وَلا اَطْلُبُ سختى به درگاه تو زارى كنم و به تو استغاثه كنم و به تو پناه آرم و به ديگرى پناه نبرم و گشايش نخواهم الْفَرَجَ اِلاّ مِنْك فَاَغِثْنى وَفَرِّجْ عَنّى يا مَنْ يفُك الاْسيرَ وَيعْفوُ عَنِ جز از تو پس تو به فريادم برس و گشايشى در كارم بده اى كه اسير و گرفتار را آزاد كنى و از گناه الْكثيرِ اِقْبَلْ مِنِّى الْيسيرَ وَاعْفُ عَنِّى الْكثيرَ اِنَّك اَنْتَ الرَّحيمُ بسيار بگذرى طاعت اندك را از من بپذير و از گناه بسيارم بگذر كه براستى تو مهربان الْغَفوُرُ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك ايماناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبى وَيقيناً صادِقاً حَتّى اَعْلَمَ آمرزنده اى خدايا از تو خواهم ايمانى كه هميشه دلم با آن همراه گردد و يقينى راست و كامل كه بدانم اَنَّهُ لَنْ يصيبَنى اِلاّ ما كتَبْتَ لى وَرَضِّنى مِنَ الْعَيشِ بِما قَسَمْتَ لى مسلما چيزى به من نرسد جز آنكه بر من نوشته اى و خوشنودم كن در زندگى به همانكه نصيبم كرده اى يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اى مهربانترين مهربانان
پنجم شيخ فرموده كه در سحر اين دعا را مى خوانى
يا عُدَّتى فى كرْبَتى وَيا صاحِبى فى
اى ذخيره ام در گرفتاريم و اى يار همرهم در شِدَّتى وَيا وَلِيى فى نِعْمَتى سختى و اى سرپرستم در نعمت وَيا غايتى فى رَغْبَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى وَالْمُؤْمِنُ رَوْعَتى و اى منتهاى رغبت و شوقم تويى پوشاننده زشتيم و امنيت بخش هراسم و ناديده گير وَالْمُقيلُ عَثْرَتى فَاغْفِرْ لى خَطيئَتى اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك خُشُوعَ لغزشم پس بيامرز براى من خطايم را خدايا از تو خواهم فروتنى الاْ يمانِ قَبْلَ خُشُوعِ الذُّلِّ فِى النّارِ يا واحِدُ يا اَحَدُ يا صَمَدُ يا مَنْ ايمان به تو را پيش از آنكه خوارى در دوزخ فروتنم گرداند اى يگانه اى يكتا اى بى نياز لَمْ يلِدْ وَلَمْ يولَدْ وَلَمْ يكنْ لَهُ كفْواً اَحَدٌ يا مَنْ يعْطى مَنْ سَئَلَهُ تَحَنُّناً اى كه فرزند ندارد و فرزند كسى نيست و برايش همتايى نيست هيچكس اى كه هركس از او درخواست كند از روى عطوفت مِنْهُ وَرَحْمَةً وَيبْتَدِئُ بِالْخَيرِ مَنْ لَمْ يسْئَلْهُ تَفَضُّلا مِنْهُ وَكرَماً و مهر به او مى دهد و آغاز به نيكى كند از روى فضل و كرم نسبت به كسى كه از او درخواست نكرده (خدايا) به حق بِكرَمِك الّدَّائِمِ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَهَبْ لى رَحْمَةً واسِعَةً كرم هميشگيت درود فرست بر محمد و آل محمد و ببخش به من رحمتى وسيع جامِعَةً اَبْلُغُ بِها خَيرَ الدُّنْيا وَالاَّْخِرَةِ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْتَغْفِرُك لِما تُبْتُ و جامع كه بوسيله آن به خير دنيا و آخرت نائل گردم خدايا من از تو آمرزش خواهم براى گناهانى كه پس از توبه اِلَيك مِنْهُ ثُمَّ عُدْتُ فيهِ وَاَسْتَغْفِرُك لِكلِّ خَيرٍ اَرَدْتُ بِهِ وَجْهَك كردن دوباره دست بدانها زده ام و از تو آمرزش خواهم براى هر كار خيرى كه در انجام آن ذات تو را قصد كردم فَخالَطَنى فيهِ ما لَيسَ لَك اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ولى چيزهاى ديگرى هم در آن مخلوط گشت خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد وَاعْفُ عَنْ ظُلْمى وَجُرْمى بِحِلْمِك وَجُودِك يا كريمُ يا مَنْ لا و بگذر از ظلم و جنايت من به بردبارى و بخشش خود اى بزرگوار اى كه يخيبُ ساَّئِلُهُ وَلا ينْفَدُ نائِلُهُ يا مَنْ عَلا فَلا شَىْءَ فَوْقَهُ وَدَنى فَلا نوميد نكند خواهنده اش را و تمام شدنى نيست عطايش اى كه والا است و چيزى فوق او نيست و نزديك آمد شَى ءَ دُونَهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْنى يا فالِقَ الْبَحْرِ و چيزى از او نزديكتر نيست درود فرست بر محمد و آل محمد و به من رحم كن اى شكافنده دريا لِمُوسَى اللَّيلَةَ اللَّيلَةَ اللَّيلَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ السّاعَةَ اَللّهُمَّ طَهِّرْ براى حضرت موسى ، در همين امشب ، امشب ، امشب ، همين ساعت ، همين ساعت ، همين ساعت خدايا پاك كن قَلْبى مِنَ النِّفاقِ وَعَمَلى مِنَ الرِّياَّءِ وَلِسانى مِنَ الْكذْبِ وَعَينى مِنَ دلم را از نفاق و كارم را از رياء و زبانم را از دروغ و چشمم را از الْخِيانَةِ فَاِنَّك تَعْلَمُ خائِنَةَ الاْعْينِ وَما تُخْفِى الصُّدُورُ يا رَبِّ هذا خيانت زيرا تويى كه خيانت هاى چشم ها و آنچه را سينه ها در خود پنهان كنند مى دانى پروردگارا اينجاست مَقامُ الْعائِذِ بِك مِنَ النّارِ هذا مَقامُ الْمُسْتَجيرِ بِك مِنَ النَّارِ هذا مَقامُ جايگاه پناه برنده به تو از آتش اين است جايگاه پناه خواهنده تو از آتش الْمُسْتَغيثِ بِك مِنَ النّارِ هذا مَقامُ الْهارِبِ اِلَيك مِنَ النّارِ هذا مَقامُ اين است جايگاه فريادخواه تو از آتش اين است جايگاه گريزان بدرگاهت از آتش اين است جايگاه مَنْ يبُوءُ لَك بِخَطيئَتِهِ وَيعْتَرِفُ بِذَنْبِهِ وَيتُوبُ اِلى رَبِّهِ هذا مَقامُ كسى كه بازگشته بسوى تو از خطاكاريش و معترف است به گناهش و بسوى پروردگارش توبه كند اين است جايگاه الْباَّئِسِ الْفَقيرِ هذا مَقامُ الْخاَّئِفِ الْمُسْتَجيرِ هذا مَقامُ الْمَحْزُونِ مستمند بينوا اين است جايگاه ترسان پناهنده اين است جايگاه اندوهناك الْمَكرُوبِ هذا مَقامُ الْمَغْمُومِ الْمَهْمُومِ هذا مَقامُ الْغَريبِ الْغَريقِ غمزده اين است جايگاه دلگير افسرده اين است جايگاه دور از وطن غرق شده هذا مَقامُ الْمُسْتَوْحِشِ الْفَرِقِ هذا مَقامُ مَنْ لا يجِدُ لِذَنْبِهِ غافِراً اين است جايگاه وحشت زده هراسان اين است جايگاه كسى كه نيابد جز تو آمرزنده اى غَيرَك وَلا لِضَعْفِهِ مُقَوِّياً اِلاّ اَنْتَ وَلا لِهَمِّهِ مُفَرِّجاً سِواك يا اَللّهُ يا براى گناهش و نه توانا بخشى براى ناتوانيش جز تو و نه غمزدايى براى اندوهش جز تو اى خدا اى كريمُ لا تُحْرِقْ وَجْهى بِالنّارِ بَعْدَ سُجُودى لَك وَتَعْفيرى بِغَيرِ مَنٍّ كريم مسوزان رويم را به آتش پس از آنكه براى تو سجده كرده و بدون آنكه منتى بر تو داشته باشم مِنّى عَلَيك بَلْ لَك الْحَمْدُ وَالْمَنُّ وَالتَّفَضُّلُ عَلَىَّ ارْحَمْ اَىْ رَبِّ اَىْ آنرا به خاك ماليده ام بلكه براى تو است ستايش و منت گذارى و زياده بخشى بر من رحم كن اى پروردگارم ... رَبِّ اَىْ رَبِّ بگويد تا آنكه نفس قطع شود ضَعْفى وَقِلَّةَ حيلَتى وَرِقَّةَ جِلْدى وَتَبَدُّدَ .... * * * * * * * * * * * * * * * * * *به ناتوانى و بيچارگى من و نازكى پوست بدنم و گسيختن اَوْصالى وَتَناثُرَ لَحْمى وَجِسْمى وَجَسَدى وَوَحْدَتى وَوَحْشَتى بند بند اعضايم و فرو ريختن گوشت تنم و پيكرم و تنهائيم و وحشت فى قَبْرى وَجَزَعى مِنْ صَغيرِ الْبَلا ءِ اَسْئَلُك يا رَبِّ قُرَّةَ الْعَينِ قبرم و بى تابيم از بلاى كوچك از تو خواهم پروردگارا روشنى ديده وَالاِغْتِباطَ يومَ الْحَسْرَةِ وَالنَّدامَةِ بَيضْ وَجْهِى يا رَبِّ يوْمَ تَسْوَدُّ و شادمانى در روز حسرت و پشيمانى ، سفيد گردان رويم را پروردگارا در روزى كه روها سياه گردند الْوُجُوهُ آمِنّى مِنَ الْفَزَعِ الاْكبَرِ اَسْئَلُك الْبُشْرى يوْمَ تُقَلَّبُ الْقُلُوبُ امانم بخش از هراس بزرگ از تو خواهم مژده در روزى كه دلها و ديده ها زير و رو گردند وَالاْبْصارُ وَالْبُشْرى عِنْدَ فِراقِ الدُّنْيا اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَرْجُوهُ عَوْناً و مژده در وقت جدايى از اين دنيا ستايش خاص خدايى است كه اميد كمك او را در دوران لى فى حَياتى وَاُعِدُّهُ ذُخْراً لِيوْمِ فاقَتى اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَدْعُوهُ وَلااَدْعُو زندگى دارم و براى روز بينوائيم او را ذخيره كرده ام ستايش خدايى را است كه او را بخوانم و جز او غَيرَهُ وَلَوْ دَعَوْتُ غَيرَهُ لَخَيبَ دُعائى اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَرْجُوهُ وَلا كسى را نخوانم و اگر هم غير او را بخوانم دعايم به اجابت نرسد ستايش از آن خدايى است كه اميدم به او است و جز اَرْجُو غَيرَهُ وَلَوْ رَجَوْتُ غَيرَهُ لاَخْلَفَ رَجائى اَلْحَمْدُ لِلّهِ الْمُنْعِمِ او به كسى اميد ندارم و اگر به ديگرى اميد داشته باشم نااميد گردم ستايش خاص خداى نعمت بخش الْمُحْسِنِ المُجْمِلِ الْمُفْضِلِ ذِى الْجَلالِ والاِْكرامِ وَلِىُّ كلِّ نِعْمَةٍ نيكوده زيبا كردار زياده بخش است كه صاحب جلال و بزرگوارى است و سرپرست هر نعمت وَصاحِبُ كلِّ حَسَنَةٍ وَمُنْتَهى كلِّ رَغْبَةٍ وَ قاضى كلِّ حاجَةٍ اَللّهُمَّ و صاحب هر خوبى و سرحد نهايى هر شوق و رغبت و برآرنده هر حاجتى است خدايا صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ ارْزُقْنِى الْيقينَ وَ حُسْنَ الظَّنِّ بِك درود فرست بر محمد و آل محمد و روزيم كن يقين و خوش گمانى به خودت وَ اَثْبِتْ رَجاَّئَك فى قَلْبى وَ اقْطَعْ رَجاَّئى عَمَّنْ سِواك حَتّى لا اَرْجُو و محكم كن اميدت را در دلم و قطع كن اميدم را از غير خود تا اينكه جز تو به كسى اميد غَيرَك وَلا اَثِقَ اِلاّ بِك يا لَطيفاً لِما تَشاَّءُ اُلْطُفْ لى فى جَميعِ نداشته و بجز تو به كسى اعتماد نكنم اى لطف كننده به هر چه خواهى به من لطف فرما در تمام اَحْوالى بِما تُحِبُّ وَتَرْضى يا رَبِّ اِنّى ضَعيفٌ عَلَى النّارِ فَلا حالاتم بدانچه دوست دارى و خوشنود شوى پروردگارا من بر تحمل آتش ناتوانم پس تُعَذِّبْنى بالنّارِ يا رَبِّ ارْحَمْ دُعاَّئى وَتَضَرُّعى وَخَوْفى وَذُلّى به آتش عذابم مكن پروردگارا به دعا و تضرع و ترس و خوارى وَمَسْكنَتى وَتَعْويذى وَتَلْويذى يا رَبِّ اِنّى ضَعيفٌ عَنْ طَلَبِ و بيچارگى و پناهندگى و پناه خواهيم رحم كن ، پروردگارا من از طلب الدُّنْيا وَاَنْتَ واسِعٌ كريمٌ اَسْئَلُك يا رَبِّ بِقُوَّتِك عَلى ذلِك وَقُدْرَتِك دنيا ناتوانم و تو گشايش ده بزرگوارى از تو خواهم پروردگارا به نيرويت بر اين كار و قدرتى كه عَلَيهِ وَغِناك عَنْهُ وَحاجَتى اِلَيهِ اَنْ تَرْزُقَنى فى عامى هذا وَشَهْرى بر آن دارى و بى نيازيت از آن و نياز من بدان كه روزيم كن در اين سال و در اين ماه هذا وَيوْمى هذا وَساعَتى هذِهِ رِزْقاً تُغْنينى بِهِ عَنْ تَكلُّفِ ما فى و در همين امروز و همين ساعت يك چنان روزيى كه بوسيله آن مرا از به زحمت درآوردن آنچه در اَيدى النّاسِ مِنْ رِزْقِك الْحَلالِ الطَّيبِ اَىْ رَبِّ مِنْك اَطْلُبُ وَاِلَيك دست مردم است بى نياز كنى از آن روزى حلال و پاكيزه ات ، پروردگارا از تو مى جويم و به درگاه اَرْغَبُ وِاياك اَرْجُو وَاَنْتَ اَهْلُ ذلِك لا اَرْجُو غَيرَك وَلا اَثِقُ اِلاّ بِك تو رغبت كنم و از تو اميدوارم و تو شايسته آنى به جز تو به كسى اميد ندارم و بجز تو به كسى اعتماد ندارم يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اَىْ رَبِّ ظَلَمْتُ نَفْسى فَاْغفِرْ لى وَارْحَمْنى اى مهربانترين مهربانان پروردگارا من به خويشتن ستم كرده پس مرا بيامرز و به من رحم كن وَعافِنى يا سامِعَ كلِّ صَوْتٍ وَيا جامِعَ كلِّ فَوْتٍ وَيا بارِئَ النُّفُوسِ و عافيتم ده اى شنواى هر صدا و اى گردآرنده هر چه از دست رفته و اى آفريننده جانها بَعْدَ الْمَوْتِ يا مَنْ لا تَغْشاهُ الظُّلُماتُ وَلا تَشْتَبِهُ عَلَيهِ الاْصْواتُ پس از مرگ اى كه نپوشانندش تاريكيها و مشتبه نشود بر او صداها وَلا يشْغَلُهُ شَىءٌ عَنْ شَىءٍ اَعْطِ مُحَمَّداً صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وآلِهِ اَفْضَلَ و سرگرمش نكند چيزى از چيز ديگر عطا كن بر محمد صلى الله عليه و آله بهترين چيزى را ما سَئَلَك وَاَفْضَلَ ما سُئِلْتَ لَهُ وَاَفْضَلَ ما اَنْتَ مَسْؤُولٌ لَهُ اِلى يوْمِ كه او از تو خواسته و بهتر چيزى كه براى او از تو درخواست شده و بهتر چيزى كه از تو تا روز
الْقِيامَةِ وَ هَبْ لِىَ الْعافِيةَ حَتّى تُهَنِّئَنِى الْمَعيشَةُ وَ اخْتِمْ لى بِخَيرٍ قيامت براى او درخواست كنند و تندرستى به من عنايت كن تا اينكه زندگى بر من گوارا شود و كارم را حَتّى لا تَضُرَّنىِ الذُّنُوبُ اَللّهُمَّ رَضِّنى بِما قَسَمْتَ لى حَتّى ل ختم بخير فرما تا گناهان زيانم نرساند خدايا خوشنودم گردان بدانچه روزيم كرده اى كه ديگر اَسْئَلَ اَحَداً شَيئاً اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْتَحْ لى از هيچكس چيزى نخواهم خدايا درود فرست بر محمد و آل محمد و خزينه هاى رحمتت را بر من خَزاَّئِنَ رَحْمَتِك وَ ارْحَمْنى رَحْمَةً لا تُعَذِّبُنى بَعْدَها اَبَداً فِى الدُّنْيا بگشا و رحمتى به من بده كه پس از آن هرگز در دنيا وَ الا خِرَةِ وَ ارْزُقْنى مِنْ فَضْلِك الْواسِعِ رِزْقاً حَلالاً طَيباً لا تُفْقِرُنى و آخرت مرا عذاب نفرمائى و روزيم ده از فضل وسيع خود روزى حلال پاكيزه اى كه مرا جز بدرگاهت فقير و نيازمند اِلى اَحَدٍ بَعْدَهُ سِواك تَزيدُنى بِذلِك شُكراً وَ اِلَيك فاقَةً وَ فَقْراً وَ بِك درگاه ديگرى نكنى و سپاسگزارى مرا در برابرش افزون و نياز و احتياجم را به درگاه خود زياده گردانى عَمَّنْ سِواك غِناً وَ تَعفُّفاً يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ يا و بوسيله خود مرا از ديگران بى نياز و خويشتن دار گردانى اى نيكوكار و اى زيباكردار اى نعمت بخش اى زياده بخش اى مَليك يا مُقْتَدِرُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اكفِنِى الْمُهِمَّ كلَّهُ پادشاه اى نيرومند درود فرست بر محمد و آل محمد و مهمات كارم را كفايت فرما و بخوبى حاجت روايم وَاقْضِ لى بِالْحُسْنى وَ بارِك لى فى جَميعِ اُمُورى وَاقْضِ لى جَميعَ كن و در تمام كارهايم بركت ده و همه حاجاتم را برآور حَوائِجى اَللّهُمَّ يسِّرْ لى ما اَخافُ تَعْسيرَهُ فَاِنَّ تَيسيرَ ما اَخافُ خدايا آسان گردان برايم آنچه را از دشواريش مى ترسم زيرا آسان كردن آنچه من از دشواريش مى ترسم تَعْسيرَهُ عَلَيك سَهْلٌ يسيرٌ وَ سَهِّلْ لى ما اَخافُ حُزُونَتَهُ وَ نَفِّسْ عَنّى بر تو آسان و كوچك است و هموار ساز برايم آنچه را از ناهمواريش مى ترسم و برطرف كن از من ما اَخافُ ضيقَهُ وَ كفَّ عَنّى ما اَخافُ هَمَّهُ وَ اصْرِفْ عَنّى ما اَخافُ آنچه را از فشار و تنگيش ترسم و باز دار از من آنچه را از اندوهش ترسم و دور ساز از بَلِيتَهُ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ امْلاَءْ قَلْبى حُبّاً لَك وَخَشْيةً مِنْك من آنچه را ترس گرفتاريش را دارم اى مهربانترين مهربانان خدايا دلم را پركن از دوستى و ترس خود و وَ تَصْديقاً لَك وَ ايماناً بِك وَ فَرَقاً مِنْك وَ شَوْقاً اِلَيك يا ذَاالْجَلالِ تصديق كردنت و ايمان به تو و هراس و شوق به سويت اى صاحب جلال وَالاِكرامِ اَللّهُمَّ اِنَّ لَك حُقُوقاً فَتَصَدَّقْ بِها عَلَىَّ وَ لِلنّاسِ قِبَلى و بزرگوارى خدايا براستى براى تو به گردن من حقوقى است پس آنها را بر من ببخش و براى مردم نيز تَبِعاتٌ فَتَحَمَّلْها عَنّى وَ قَدْ اَوْجَبْتَ لِكلِّ ضَيفٍ قِرىً وَ اَنَا ضَيفُك به عهده من حقوقى است كه تو آنها را ادا فرما و تو براى هر ميهمانى پذيرايى مقرر فرمودى و من نيز ميهمان توام فَاْجعَلْ قِراىَ اللَّيلَةَ الْجَنَّةَ يا وَهّابَ الْجَنَّةِ يا وَهّابَ الْمَغْفِرَةِ وَ لا و پذيرائيم را در اين شب بهشت قرار ده اى بخشاينده بهشت اى بخشاينده آمرزش حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِكجنبش و نيرويى نيست جز بتو
ششم مى خوانى دعاى ادريس را كه شيخ و سيد روايت كرده اند طالب آن رجوع به مصباح يا اقبال نمايد . مختصرترين دعاى سحر هفتم مى خوانى اين دعا را كه مختصرترين دعاهاى سحر است و در اقبال است : يا مَفْزَعى عِنْدَ كرْبَتى وَيا غَوْثى عِنْدَ شِدَّتى اى پناهگاهم در هنگام غمزدگى و اى دادرسم در هنگام سختى و دشوارى اِلَيك فَزِعْتُ وَبِك اسْتَغَثْتُ وَبِك لُذْتُ لا اَلُوذُ بِسِواك وَلا اَطْلُبُ به درگاهت زارى كنم و به تو استغاثه كنم و به تو پناه آرم و بجز تو به ديگرى پناه نبرم و گشايش الْفَرَجَ اِلاّ مِنْك فَاَغِثْنى وَفَرِّجْ عَنّى يا مَنْ يقْبَلُ الْيسيرَ وَيعْفُو عَنِ را جز از تو نخواهم پس بدادم برس و گشايشى به من ده اى كه بپذيرى (طاعت ) اندك را و بگذرى از (گناه ) الْكثيرِ اِقْبَلْ مِنِّى الْيسيرَ وَاعْفُ عَنِّى الْكثيرَ اِنَّك اَنْتَ الْغَفُورُ بسيار بپذير از من (طاعت ) اندك را و بگذر از (گناه ) بسيار كه براستى تو آمرزنده الرَّحيمُ اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك ايماناً تُباشِرُبِهِ قَلْبى وَيقيناً حَتّى اَعْلَمَ و مهربانى خدايا از تو ايمانى خواهم كه هميشه دلم با آن همراه باشد و يقينى خواهم كه (بدان وسيله ) بدانم اَنَّهُ لَنْ يصيبنى اِلاّ ما كتَبْتَ لى وَرَضِّنى مِنَ الْعَيشِ بِما قَسَمْتَ لى كه چيزى به من نرسد جز آنچه برايم نوشته اى و خوشنودم كن از زندگى به همان كه نصيبم كرده اى يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا عُدَّتى فى كرْبَتى وَيا صاحِبى فى شِدَّتى وَيااى مهربانترين مهربانان اى ذخيره ام در غمندگى و اى يار همراهم در سختى و اى وَلِيى فى نِعْمَتى وَيا غايتى فى رَغْبَتى اَنْتَ السّاتِرُ عَوْرَتى سرپرستم در نعمت و اى منتهاى شوق و رغبتم تويى پوشاننده زشتيهايم وَالاْمِنُ رَوْعَتى وَالْمُقيلُ عَثْرَتى فَاغْفِرْ لى خَطيئَتى يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ و امان بخش هراس و دلهره ام و چشم پوش لغزشم پس بيامرز خطايم را اى مهربانترين مهربانا