آنچه پشيمانى به بار مى آورد
عنه عليه السلام ـ في صِفَةِ المأخُوذِينَ علَى الغِرَّةِ عِندَ المَوتِ ـ : و يَتَذكَّرُ أموالاً جَمَعَها ، أغمَضَ في مَطالِبِها ··· فهُو يَعَضُّ يَدَهُ نَدامَةً على ما أصحَرَ لَهُ عِندَ المَوتِ مِن أمرِهِ .
امام على عليه السلام ـ در وصف غافلگير شدگان مرگ ـ فرمود : به ياد مى آورد اموالى را كه گرد آورده و در به دست آوردن آنها چشمش را بر هم نهاده [و از هر راهى فراهم آورده است]··· او از آنچه كه هنگام مرگ برايش آشكار گشته است، انگشت ندامت به دندان مى گزد.
نهج البلاغة : الخطبة 109.