آنچه جاى شگفتى دارد
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : عَجِبتُ لِلبَخيلِ يَستَعجِلُ الفَقرَ الَّذي مِنهُ هَرَبَ، و يَفوتُهُ الغِنَى الّذي إيّاهُ طَلَبَ، فيَعيشُ في الدّنيا عَيشَ الفُقَراءِ، و يُحاسَبُ في الآخِرَةِ حِسابَ الأغنِياءِ ! .
امام على عليه السلام : در شگفتم از بخيل كه فقرى را كه از آن گريزان است به سوى خود شتاب مى بخشد و توانگريى را كه در جستجوى آن است، از دست مى دهد؛ در دنيا چون فقيران زندگى مى كند و در آخرت مانند توانگران حسابرسى مى شود!
نهج البلاغة : الحكمة 126.