به نام خداى بخشاينده مهربان
الهى اَلْبَسَتْنِى الْخَطايا ثَوْبَ مَذَلَّتى وَجَلَّلَنِى التَّباعُدُ مِنْك لِباسَ
خدايا خطاها و گناهان لباس خوارى بر تنم کرده و دورى از تو جامه
مَسْكنَتى وَاَماتَ قَلْبى عَظيمُ جِنايتى فَاَحْيهِ بِتَوْبَةٍ مِنْك يا اَمَلى
بيچارگى بر تنم افکنده و برزگ جنايتم دلم را ميرانده پس تو زنده اش کن به بازگشت خودت (بسوى من ) اى آرزو
وَبُغْيتى وَيا سُؤْلى وَمُنْيتى فَوَ عِزَّتِك ما اَجِدُ لِذُنوُبى سِواك غافِراً
و مقصودم و اى خواسته و آرمانم به عزتت سوگند براى گناهانم جز تو آمرزنده اى نيابم
وَلا اَرى لِكسْرى غَيرَك جابِراً وَقَدْ خَضَعْتُ بِالاِْنابَةِ اِلَيك وَعَنَوْتُ
و براى شکستگيم جز تو شکسته بندى نبينم و من بوسيله آه و ناله کردن بسوى تو بدرگاهت خاضع گشته و با زارى کردن
بِالاِْسْتِكانَةِ لَدَيك فَاِنْ طَرَدْتَنى مِنْ بابِك فَبِمَنْ اَلوُذُ وَاِنْ رَدَدْتَنى
در برابرت خود را به خوارى کشاندم پس اگر توام از درگاه خويش برانى در آن حال به که روآورم ؟ و اگر توام
عَنْ جَنابِك فَبِمَنْ اَعُوذُ فَوا اَسَفاهُ مِنْ خَجْلَتى وَافْتِضاحى وَوا لَهْفاهُ
از نزد خويش بازگردانى به که پناه برم ؟ و بس افسوس از شرمندگى و رسواييم و اى دريغ
مِنْ سُوَّءِ عَمَلى وَاجْتِراحى اَسْئَلُك يا غافِرَ الذَّنْبِ الْكبيرِ وَيا جابِرَ
از کار بد و گناهانى که بدست آورده ام از تو خواهم اى آمرزنده گناه بزرگ و اى شکسته بند
الْعَظْمِ الْكسيرِ اَنْ تَهَبَ لى مُوبِقاتِ الْجَراَّئِرِ وَتَسْتُرَ عَلَىَّ فاضِحاتِ
استخوان شکسته که ببخشى بر من گناهان نابود کننده ام را و بپوشى بر من کارهاى پنهانى
السَّراَّئِرِ وَلا تُخْلِنى فى مَشْهَدِ الْقِيامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِك وَغَفْرِك
رسواکننده را و مرا در بازار قيامت از نسيم جان بخش عفو و آمرزشت محروم نفرمايى و از
وَلاتُعْرِنى مِنْ جَميلِ صَفْحِك وَسَتْرِك اِلهى ظَلِّلْ عَلى ذُنُوبى
لباس زيباى گذشت و چشم پوشى خود برهنه ام نکنى خدايا سايه ابر رحمتت را بر گناهانم بينداز
غَمامَ رَحْمَتِك وَاَرْسِلْ عَلى عُيوبى سَحابَ رَاْفَتِك اِلهى هَلْ
و ابرريزان مهربانى و راءفتت را براى شستشوى عيبهايم بفرست خدايا آيا
يرْجِعُ الْعَبْدُ الاْبِقُ اِلاّ اِلى مَوْلاهُ اَمْ هَلْ يجيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ اَحَدٌ سِواهُ
بنده فرارى جز به درگاه مولايش به کجا بازگردد يا آيا کسى جز او هست که وى را از خشم او پناه دهد
اِلهى اِنْ كانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَةً فَاِنّى وَعِزَّتِك مِنَ النّادِمينَ
معبودا اگر پشيمانى بر گناه توبه محسوب شود پس به عزتت سوگند که براستى من از پشيمانانم
وَاِنْ كانَ الاِْسْتِغْفارُ مِنَ الْخَطيئَةِ حِطَّةً فَاِنّى لَك مِنَ الْمُسْتَغْفِرينَ
و اگر آمرزش خواهى از خطا آنرا پاک کند پس براستى من از آمرزش خواهانم
لَك الْعُتْبى حَتّى تَرْضى اِلهى بِقُدْرَتِك عَلَىَّ تُبْ عَلَىَّ وَبِحِلْمِك
خدايا تو را سزد که مرا مؤ اخذه کنى تا گاهى که خوشنود شوى خدايا به همان قدرتى که بر من دارى توبه ام بپذير و به بردباريت
عَنّىِ اعْفُ عَنّى وَبِعِلْمِك بى اِرْفَقْ بى اِلهى اَنْتَ الَّذى فَتَحْتَ
از من بگذر و به همان علمت که به احوالم دارى با من مدارا کن خدايا تويى که درى از عفو خود
لِعِبادِك باباً اِلى عَفْوِك سَمَّيتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ تُوبُوا اِلَى اللّهِ تَوْبَةً
بسوى بندگانت باز کردى و نامش را توبه گذاردى و فرمودى ((بسوى خدا بازگرديد با توبه
نَصُوحاً فَما عُذْرُ مَنْ اَغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ اِلهى اِنْ كانَ
صادقانه )) پس ديگر چه عذرى دارد آن کس که از وارد شدن در اين در باز شده غفلت ورزد خدايا اگر براستى
قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِك فَلْيحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِك اِلهى ما اَنَا بِاَوَّلِ
سرزدن گناه از بنده ات زشت است ولى گذشت نيز از نزد تو نيکو است معبودا من نخستين کسى نيستم
مَنْ عَصاك فَتُبْتَ عَلَيهِ وَتَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِك فَجُدْتَ عَلَيهِ يا مُجيبَ
که نافرمانيت کرده و توبه پذيرش گشته اى و خواستار احسانت گشته و تو بر او احسان
الْمُضْطَرِّ يا كاشِفَ الضُّرِّ يا عَظيمَ الْبِرِّ يا عَليماً بِما فِى السِّرِّ يا
کرده اى ، اى پذيرنده بيچاره اى غمزدا اى بزرگ احسان اى داناى اسرار نهان اى
جَميلَ السِّتْرِ اِسْتَشْفَعْتُ بِجُودِك وَكرَمِك اِلَيك وَتَوَسَّلْتُ بِجَنابِك
نيکو پرده پوش شفيع گردانم نزد تو جود و کرمت را و توسل جستم به حضرتت و به مهربانيت
[بِجَنانِك] وَتَرَحُّمِك لَدَيك فَاسْتَجِبْ دُعاَّئى وَلا تُخَيبْ فيك رَجاَّئى
در پيش تو پس دعايم مستجاب کن و اميدم را درباره خودت به نوميدى مبدل مکن
وَتَقَبَّلْ تَوْبَتى وَكفِّرْ خَطيئَتى بِمَنِّك وَرَحْمَتِك يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
و توبه ام را بپذير و گناهم را به کرم و مهربانى خود ناديده گير اى مهربانترين مهربانان