سوّم شيخ كفعمى در بلد الا مين دعائى مروىّ از حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام نقل كرده كه هر ملهوف و مَكرُوب و محزون و گرفتار و ترسانى بخواند آنرا حقّ تعالى او را فَرَج كرامت فرمايد و آن دعا اين است :
يا عِمادَ مَنْ لا عِمادَ لَهُ وَ يا ذُخْرَ مَنْ لا ذُخْرَ لَهُ وَيا سَنَدَ
اى تکيه گاه کسى که تکيه گاه ندارد اى ذخيره کسى که ذخيره ندارد و اى پشتيبان
مَنْ لا سَنَدَ لَهُ ويا حِرْزَ مَنْ لا حِرْزَ لَهُ وَيا غِياثَ مَنْ لا غِياثَ لَهُ وَيا
کسى که پشتيبان ندارد و اى پناه کسى که پناهى ندارد و اى دادرس کسى که دادرس ندارد و اى
كنْزَ مَنْ لا كنْزَ لَهُ وَيا عِزَّ مَنْ لا عِزَّ لَهُ يا كريمَ الْعَفْوِ يا حَسَنَ
گنج آن کس که گنجى ندارد و اى عزت آن کس که عزتى ندارد اى بزرگوار گذشت اى نيکو در
التَّجاوُزِ يا عَوْنَ الضُّعَفاَّءِ يا كنْزَ الْفُقَراَّءِ يا عَظيمَ الرِّجاَّءِ يا مُنْقِذَ
گذر اى يار ناتوانان اى گنج بى نوايان اى بزرگ اميد من اى نجات دهنده
الْغَرْقى يا مُنْجِىَ الْهَلْكى يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ
غريقان اى رهاننده هلاک شدگان اى احسان کننده اى نيکوکار اى نعمت بخش اى زياده بخش
اَنْتَ الَّذى سَجَدَ لَك سَوادُ اللّيلِ وَنُورُ النَّهارِ وَضَوْءُ الْقَمَرِ وَشُعاعُ
تويى که سجده (وخضوع ) کرد برايت سياهى شب و روشنى روز و تابش ماه و پرتو
الشَّمْسِ وَحَفيفُ الشَّجَرِ وَدَوِىُّ الْماَّءِ يا اَللّهُ يا اَللّهُ يا اَللّهُ لا اِلهَ إلاّ
خورشيد و صداى درخت و صداى مخصوص آب اى خدا اى خدا اى خدا معبودى نيست
اَنْتَ وَحْدَك لا شَريك لَك يا رَبّاهُ يا اَللّهُ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ
جز تو خداى يگانه اى که شريکى برايت نيست پروردگارا اى خدا درود فرست بر محمد وآل
مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِنا ما اَنْتَ اَهْلُهُ. پس بطلب هر چه حاجت دارى
محمد و انجام ده درباره ما آنچه را تو شايسته آنى .
مؤ لف گويد: كه از براى فَرَج و رفع گرفتارى و غم نيز نافع است مواظبت بر اين ذكر كه حضرت جوادعليه السلام تعليم فرموده :
يا مَنْ يكفى مِنْ كلِّشَى ءٍ وَلا يكفى مِنْهُ شَى ءٌ اِكفِنى ما اَهَمَّنى
اى که کفايت کند از هر چيز و چيزى از او کفايت نکند مهمات کار مرا کفايت فرما