دعاى جوشن کبير

در بلد الامين و مصباح كفعمى است و آن مروى است از حضرت سيد السّاجدين از پدرش از جدّ بزرگوارش ‍حضرت رسول صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَ عَلَيهِمْ اَجْمَعين و اين دعا را جبرئيل عليه السلام آورد براى پيغمبر صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ آله در يكى از غزوات در حالى كه بر تن آن حضرت جوشن گرانى بود كه سنگينى آن بدن مباركش را به درد آورده بود پس جبرئيل عرض كرد كه يا محمّد پروردگارت تو را سلام مى رساند و مى فرمايد كه بكنْ اين جوشن را و بخوان اين دعا را كه او امان است از براى تو و امّت تو . پس شرحى در فضيلت اين دعا ذكر فرموده كه مقام نقل تمامش نيست از جمله آنكه هر كه آن را بر كفن خويش نويسد حقّ تعالى حيا فرمايد كه او را به آتش عذاب كند و هر كه آن را به نيت در اوّل ماه رمضان بخواند حقّ تعالى او را روزى فرمايد ليلة القدر و خلق فرمايد براى او هفتاد هزار فرشته كه تسبيح و تقديس كنند خدا را و ثوابش را براى او قرار دهند. پس فضيلت بسيار نقل كرده تا آنكه فرموده و هر كه بخواند او را در ماه رمضان سه مرتبه حرام فرمايد حقّ تعالى جسد او را بر آتش جهنّم و واجب فرمايد براى او بهشت را و دو مَلَك بر او موكل فرمايد كه حفظ كنند او را از معاصى و در امان خدا باشد مدّت حيوة خود و در آخر خبر است كه جناب امام حسين عليه السلام فرمود وصيت كرد پدرم علىّ بن ابى طالب صَلَواتُ اللّهِ عَلَيهِ به حفظ اين دعا و آنكه بنويسم آن را بر كفن او و تعليم كنم آن را به اهل خود و ترغيب كنم ايشان را به خواندن آن و آن هزار اسم است و در آن است اسم اعظم فقير گويد كه از اين خبر دو چيز مُستفاد مى شود يكى استحباب نوشتن اين دعا به كفن چنانچه علامه بحرالعلوم عَطَّرَ اللّهُ مَرْقَدَهُ در دُرّه به آن اشاره فرموده :