معروف به دعاء شبّور كه مستحبّ است خواندن آن در ساعت آخر روز جمعه و مخفى نماند كه اين دعا از ادعيه مشهوره است و اكثر علماء سَلَفْ بر اين دعا مواظبت مى نموده اند و در مصباح شيخ طوسى و جمال الا سبوع سيد بن طاوس و كتب كفعمى بسندهاى معتبر از جناب محمّد بن عثمان عمروى رِضْوانُ اللّهِ عَلَيهِ كه از نوّاب حضرت صاحب الا مرعليه السلام است و از حضرت امام محمّد باقر و امام جعفر صادق عَليهِماالسَّلام روايت شده و علاّمه مجلسى (ره ) آن را با شرح در بحار ذكر كرده و آن دعاء موافق مصباح شيخ اين است :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك بِاسْمِك الْعَظيمِ الاْعْظَمِ الاْعَزِّ الاْجَلِّ الاْكرَمِ
خدايا از تو مى خواهم به حق نام بزرگ و بزرگترت و آن عزيزتر و برجسته تر و گراميترت
الَّذى اِذا دُعيتَ بِهِ عَلى مَغالِقِ اَبْوابِ السَّماَّءِ لِلْفَتْحِ بِالرَّحْمَةِ
همان نامى که هرگاه بخوانندت بدان نام براى گشودن درهاى بسته آسمان به رحمت
انْفَتَحَتْ وَ اِذا دُعيتَ بِهِ عَلى مَضاَّئِقِ اَبْوابِ الاْرْضِ لِلْفَرَجِ انْفَرَجَتْ
گشوده شود و هرگاه بخوانندت بدان نام براى باز شدن تنگناهاى درهاى زمين باز شود
وَ اِذا دُعيتَ بِهِ عَلَى العُسْرِ لِلْيسْرِ تَيسَّرَتْ وَ اِذا دُعيتَ بِهِ عَلَى
و هرگاه بخوانندت بدان نام براى آسان شدن سختى آسان گردد و هرگاه بخوانندت بدان نام براى زنده شدن
الاْمْواتِ لِلنُّشُورِ انْتَشَرَتْ وَ اِذا دُعيتَ بِهِ عَلى كشْفِ الْبَاْساَّءِ
مردگان زنده شود و هرگاه بخوانندت بدان نام براى برطرف شدن دشواريها
وَالضَّرّآءِ انْكشَفَتْ وَ بِجَلالِ وَجْهِك الْكريمِ اَكرَمِ الْوُجُوهِ وَ اَعَزِّ
برطرف گردد و سوگند به عظمت ذات بزرگوارت که بزرگوارترين و عزيزترين ذوات است
الْوُجُوهِ الَّذى عَنَتْ لَهُ الْوُجُوهُ وَ خَضَعَتْ لَهُ الرِّقابُ وَ خَشَعَتْ لَهُ
و تمام روها دربرابرش خوار گشته و گردنها در مقابلش خم شده و
الاْصْواتُ وَ وَجِلَتْ لَهُ الْقُلُوبُ مِنْ مَخافَتِك وَ بِقُوَّتِك الَّتى بِها
صداها از هيبتش خاموش گشته و دلها همه از ترس او هراسان گشته و سوگند به نيرو و قدرتت که بدان
تُمْسِك السَّماَّءَ اَنْ تَقَعَ عَلَى الاْرْضِ اِلاّ بِاِذْنِك وَ تُمْسِك السَّمواتِ
آسمان را نگهداشته اى از اينکه بر زمين افتد جز به اجازه خودت و نگهداشته اى آسمانها
وَالاْرْضَ اَنْ تَزُولا وَ بِمَشِيتِك الَّتى دانَ لَهَا الْعالَمُونَ وَ بِكلِمَتِك
و زمين را از اينکه از جاى خود بروند و سوگند به مشيت و اراده ات که جهانيان در برابرش
الَّتى خَلَقْتَ بِهَا السَّمواتِ وَ الاْرْضَ وَ بِحِكمَتِك الَّتى صَنَعْتَ بِهَا
خوار گشته و به حق آن کلمه ات که آسمانها و زمين را بدان آفريدى و به حق آن حکمتت که بوسيله آن (موجودات )
الْعَجاَّئِبَ وَ خَلَقْتَ بِهَا الظُّلْمَةَ وَ جَعَلْتَها لَيلاً وَ جَعَلْتَ اللَّيلَ سَكناً
شگفت ساختى و تاريکى را بدان خلق فرمودى و آن را شب قرار دادى و شب را نيز (وقت ) آرامش قرار دادى
وَ خَلَقْتَ بِهَا النُّورَ وَ جَعَلْتَهُ نَهاراً وَ جَعَلْتَ النَّهارَ نُشُوراً مُبْصِراً
و نور و روشنى را بدان آفريدى و روزش قرار دادى و روز را هم (هنگام کار و) جنبش و مايه بينش قرار دادى
وَ خَلَقْتَ بِهَا الشَّمْسَ وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ ضِياَّءً وَ خَلَقْتَ بِهَا الْقَمَرَ
و بدان خورشيد را آفريدى و خورشيد را نيز فروزان کردى ، و بدان ماه را خلق کردى
وَ جَعَلْتَ الْقَمَرَ نُوراً وَ خَلَقْتَ بِهَا الْكواكبَ وَ جَعَلْتَها نُجُوماً وَ بُرُوجاً
و آن را نور و روشنايى قرارش دادى و بدان ستارگان را آفريدى و قرارشان دادى اخترانى تابناک و برجها
وَ مَصابيحَ وَ زينَةً وَ رُجُوماً وَ جَعَلْتَ لَها مَشارِقَ وَ مَغارِبَ وَ جَعَلْتَ
و چراغهايى و زيور بخش آسمان و وسيله راندن (شياطين ) و قرار دادى براى آنها خاورها و باخترها و نيز برايش
لَها مَطالِعَ وَ مَجارِىَ وَ جَعَلْتَ لَها فَلَكاً وَ مَسابِحَ وَ قَدَّرْتَها فِى
طلوع گاهها و گردشگاهها مقرر ساختى و براى هريک از آنها مدار حرکت و شناگاهى قرار دادى و روى اندازه هاى معين در
السَّماَّءِ مَنازِلَ فَاَحْسَنْتَ تَقْديرَها وَ صَوَّرْتَها فَاَحْسَنْتَ تَصْويرَها
آسمان منزلشان دادى و به خوبى اندازه گرفتى و صورتشان دادى و نيکو صورتشان دادى
وَ اَحْصَيتَها بِاَسْماَّئِك اِحْصاَّءً وَ دَبَّرْتَها بِحِكمَتِك تَدْبيراً فَاَحْسَنْتَ
و آنها را بنامهاى خويش دقيقا برشمردى و با حکمت خويش با کمال تدبير اداره نمودى و به نيکى
تَدْبيرَها وَ سَخَّرْتَها بِسُلْطانِ اللَّيلِ وَ سُلْطانِ النَّهارِ وَالسّاعاتِ
تدبير کردى و بوسيله تسلط شب و روز براى تنظيم ساعتها
وَ عَدَدَ السِّنينَ وَالْحِسابَ وَجَعَلْتَ رُؤْيتَها لِجَميعِ النّاسِ مَرْئً
و شماره سالها و برقرارى حساب تسخيرشان کردى و ديدنشان را بر همه مردم يکنواخت کردى
واحِداً وَ اَسْئَلُك اللّهُمَّ بِمَجْدِك الَّذى كلَّمْتَ بِهِ عَبْدَك وَ رَسُولَك
و از تو مى خواهم خدايا به حق آن بزرگوارى و مجدت که سخن گفتى بدان با بنده و فرستاده ات
مُوسَى بْنَ عِمْرانَ عَلَيهِ السَّلامُ فِى الْمُقَدَّسينَ فَوْقَ اِحْساسِ
موسى بن عمران عليه السلام در ميان قدسيان برتر از احساس
الْكرُّوبينَ فَوْقَ غَمآئِمِ النُّورِ فَوْقَ تابُوتِ الشَّهادَةِ فى عَمُودِ النّارِ
کروبيان بالاتر از ابرهاى نور و بالاتر از صندوق شهادت که در ميان ستونى از آتش (بود)
وَ فى طُورِ سَيناَّءَ وَ فى جَبَلِ حُوريثَ فِى الْوادِ الْمُقَدَّسِ فِى الْبُقْعَةِ
و هم در طور سيناء و در کوه حوريث در وادى مقدس در بقعه
الْمُبارَكةِ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الاْيمَنِ مِنَ الشَّجَرَةِ وَ فى اَرْضِ مِصْرَ
مبارک از جانب راست کوه طور از درخت و در سرزمين مصر
بِتِسْعِ اياتٍ بَيناتٍ وَ يوْمَ فَرَقْتَ لِبَنى اِسْرآئيلَ الْبَحْرَ وَ فِى
با نُه معجزه آشکار (بمجد و بزرگواريت در) روزى که دريا را براى بنى اسرائيل شکافتى و نيز در
الْمُنْبَجِساتِ الَّتى صَنَعْتَ بِهَا الْعَجاَّئِبَ فى بَحْرِ سُوفٍ وَ عَقَدْتَ مآءَ
(روز) چشمه هاى جوشيده و جارى (از سنگ ) که از آن عجايبى ساختى در درياى سوف و در دل آن
الْبَحْرِ فى قَلْبِ الْغَمْرِ كالْحِجارَةِ وَ جاوَزْتَ بِبَنى اِسْراَّئيلَ الْبَحْرَ
درياى عظيم آب آن دريا را مانند سنگ منجمد کرده و بستى و بنى اسرائيل را از دريا عبور دادى
وَ تَمَّتْ كلِمَتُك الْحُسْنى عَلَيهِمْ بِما صَبَرُوا وَ اَوْرَثْتَهُمْ مَشارِقَ
و وعده نيکت را به خاطر صبرى که کردند بر ايشان تمام کردى و آنان را بر شرق و غرب
الاْرْضِ وَ مَغارِبَهَا الَّتى بارَكتَ فيها لِلْعالَمينَ وَ اَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ
سرزمينى که براى جهانيان مبارک گردانده بودى وارث و مالک کردى و فرعون
وَ جُنُودَهُ وَ مَراكبَهُ فِى الْيمِّ و بِاسْمِك الْعَظيمِ الاْعْظَمِ الاْعَزِّ الاْجَلِّ
و سپاهيانش را با مرکبهاشان در دريا غرق کردى و به حق نام بزرگ و اعظم و عزيزتر و برتر
الاْكرَمِ وَ بِمَجْدِك الَّذى تَجَلَّيتَ بِهِ لِمُوسى كليمِك عَلَيهِ السَّلامُ فى
و گرامى ترت سوگند و به حق آن مجد و بزرگيت که بدان بر موسى کليم خود عليه السلام در
طُورِ سَيناَّءَ وَ لاِِبْراهيمَ عَلَيهِ السَّلامُ خَليلِك مِنْ قَبْلُ فى مَسْجِدِ
طور سيناء تجلى کردى و پيش از آن نيز براى ابراهيم عليه السلام خليل خود در مسجد
الْخَيفِ وَ لاِِسْحقَ صَفِيك عَلَيهِ السَّلامُ فى بِئْرِ شِيعٍ وَ لِيعْقُوبَ نَبِيك
خيف (تجلى کردى ) و براى اسحاق برگزيده ات عليه السلام در بئر شيع (تجلى کردى ) و براى يعقوب پيامبرت
عَلَيهِ السَّلامُ فى بَيتِ ايلٍ وَ اَوْفَيتَ لاِِبْراهيمَ عَلَيهِ السَّلامُ بِميثاقِك
عليه السلام دربيت ايل (خانه خدا) تجلى کردى ، (و به مجد و بزرگواريت که ) براى ابراهيم عليه السلام به پيمان خود وفا کردى
وَ لاِِسْحقَ بِحَلْفِك وَ لِيعْقُوبَ بِشَهادَتِك وَ لِلْمُؤْمِنينَ بِوَعْدِك
و براى اسحاق به سوگندت و براى يعقوب به گواهيت و براى مؤ منان به وعده ات
وَ لِلدّاعينَ بِاَسْماَّئِك فَاَجَبْتَ وَ بِمَجْدِك الَّذى ظَهَرَ لِمُوسَى بْنِ
و براى خوانندگان به نامهايت که اجابتشان کردى ، و به همان مجد و بزرگيت که براى موسى بن
عِمْرانَ عَلَيهِ السَّلامُ عَلى قُبَّةِ الرُّمّانِ وَ بِآياتِك الَّتى وَقَعَتْ عَلى
عمران عليه السلام در قبة الرمان (عبادتگاهش ) آشکار گرديد و به آن معجزات و نشانه هايت که واقع شد که در
اَرْضِ مِصْرَ بِمَجْدِ الْعِزَّةِ وَالْغَلَبَةِ بِآياتٍ عَزيزَةٍ وَ بِسُلْطانِ الْقُوَّةِ
سرزمين مصر با مجد و عزت و غلبه و به آن معجزات باشکوه و به آن تسلط نيرومند
وَ بِعِزَّةِ الْقُدْرَةِ وَ بِشَأنِ الْكلِمَةِ التّاَّمَّةِ وَ بِكلِماتِك الَّتى تَفَضَّلْتَ بِها
و قدرت با عزت و به مقام آن کلمه کاملت و به حق آن کلماتى که تفضل کردى بدانها
عَلى اَهْلِ السَّمواتِ وَالاْرْضِ وَ اَهْلِ الدُّنْيا وَ اَهْلِ الاْخِرَةِ وَ بِرَحْمَتِك
بر اهل آسمانها و زمين و اهل دنيا و آخرت و به آن رحمتت که بدان
الَّتى مَنَنْتَ بِها عَلى جَميعِ خَلْقِك وَ بِاسْتِطاعَتِك الَّتى اَقَمْتَ بِها
بر همه مخلوقاتت مِنّت نهادى و به آن توانائيت که جهانيان را بدان برپاداشتى
عَلَى الْعالَمينَ وَ بِنُورِك الَّذى قَدْ خَرَّمِنْ فَزَعِهِ طُورُ سَيناَّءَ وَ بِعِلْمِك
و بدان روشنى و نورت که درافتاد از دهشت آن طور سيناء و بدان علم
وَ جَلالِك وَ كبْرِياَّئِك وَ عِزَّتِك وَجَبَرُوتِك الَّتى لَمْ تَسْتَقِلَّهَا الاْرْضُ
و جلال و بزرگوارى و عزت و جبروتت که زمين قدرت کشيدن آن را نداشت
وَ انْخَفَضَتْ لَهَا السَّمواتُ وَ انْزَجَرَ لَهَا الْعُمْقُ الاْكبَرُ وَ رَكدَتْ لَهَا
و آسمانها در برابرش به زانو درآمد و عمق اکبر زمين در مقابلش خود را واپس کشيد و
الْبِحارُ وَالاْنْهارُ وَ خَضَعَتْ لَهَا الْجِبالُ وَ سَكنَتْ لَهَا الاْرْضُ
درياها و نهرها از جنبش ايستاد و کوهها در برابرش فروتن گشت و زمين با همه
بِمَناكبِها وَاسْتَسْلَمَتْ لَهَا الْخَلاَّئِقُ كلُّها وَ خَفَقَتْ لَهَا الرِّياحُ فى
پست و بلنديهايش براى او ساکن شد و تمام مخلوقات در برابرش تسليم گرديدند و بادها بخاطر آن در
جَرَيانِها وَخَمَدَتْ لَهَا النّيرانُ فى اَوْطانِها وَ بِسُلْطانِك الَّذى عُرِفَتْ
جريان خود مضطرب گرديد و آتشها بواسطه آن در جاهاى خود خاموش شد و به فرمانروايى مطلق (يا حجت و برهانت )
لَك بِهِ الْغَلَبَةُ دَهْرَ الدُّهُورِ وَ حُمِدْتَ بِهِ فِى السَّمواتِ وَالاْرَضينَ
که به واسطه آن هميشه به پيروزى و غلبه معروف گشتى و بواسطه آن در آسمانها و زمينها ستايش شدى
وَ بِكلِمَتِك كلِمَةِ الصِّدْقِ الَّتى سَبَقَتْ لاِبينا ادَمَ عَلَيهِ السَّلامُ وَ ذُرِّيتِهِ
و به حق آن کلمه صدق و راستت که پيش از اين براى پدر ما آدم عليه السلام و فرزندانش
بِالرَّحْمَةِ وَ اَسْئَلُك بِكلِمَتِك الَّتى غَلَبَتْ كلَّ شَىْءٍ وَ بِنُورِ وَجْهِك
به لطف و رحمت سبقت جست و مى خوانمت به حق آن گفتارت که بر هر چيز غلبه کرده و به نور ذاتت
الَّذى تَجَلَّيتَ بِهِ لِلْجَبَلِ فَجَعَلْتَهُ دَكاً وَ خَرَّ مُوسى صَعِقاً وَ بِمَجْدِك
که بوسيله آن بر کوه تجلى فرمودى و آنرا از هم متلاشى ساختى و موسى مدهوش درافتاد و به مجد
الَّذى ظَهَرَ عَلى طُورِ سَيناَّءَ فَكلَّمْتَ بِهِ عَبْدَك وَ رَسُولَك مُوسَى بْنَ
و بزرگواريت که آشکار شد بر طور سيناء و بوسيله آن با بنده و پيامبرت موسى بن
عِمْرانَ وَ بِطَلْعَتِك فى ساعيرَ وَ ظُهُورِك فى جَبَلِ فارانَ بِرَبَواتِ
عمران تکلم کردى و به طلوع پرتوت در ساعير (جاى مناجات عيسى ) و به ظهورت در کوه فاران (جاى مناجات رسول خدا)
الْمُقَدَّسينَ وَ جُنُودِ الْمَلاَّئِكةِ الصّاَّفّينَ وَ خُشُوعِ الْمَلاَّئِكةِ
در جايگاه مرتفع قدسيان و صفوف لشگر فرشتگان و در ميان خشوع ملائکه
الْمُسَبِّحينَ وَ بِبَرَكاتِك الَّتى بارَكتَ فيها عَلى اِبْراهيمَ خَليلِك عَلَيهِ
تسبيح کننده و به حق آن برکاتت که برکت دادى در آنها بر ابراهيم خليلت عليه السلام
السَّلامُ فى اُمَّةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ بارَكتَ لاِِسْحقَ صَفِيك
در ميان امت محمد(ص ) (بخاطر ارتباطى که ميان رسول خدا(ص ) و ابراهيم برقرار ساختى ) و برکت دادى بر اسحاق برگزيده ات
فى اُمَّةِ عيسى عَلَيهِمَا السَّلامُ وَ بارَكتَ لِيعْقُوبَ اِسْرآئيلِك فى اُمَّةِ
در ميان امت عيسى عليهماالسلام و برکت دادى بر يعقوب اسرائيل در امت
مُوسى عَلَيهِمَا السَّلامُ وَ بارَكتَ لِحَبيبِك مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ
موسى عليهماالسلام و برکت دادى بر حبيبت محمد صلى الله عليه و آله
فى عِتْرَتِهِ وَ ذُرِّيتِهِ وَ اُمَّتِهِ اَللّهُمَّ وَ كما غِبْنا عَنْ ذلِك وَ لَمْ نَشْهَدْهُ
در عترت و فرزندان و امتش خدايا چنانچه ما در آن جريانات نبوديم و آنها را مشاهده نکرده و نديده
وَ آمَنّا بِهِ وَ لَمْ نَرَهُ صِدْقاً وَ عَدْلاً اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
از روى راستى و درستى بدان ايمان آورديم همانطور مى خواهيم درود فرستى بر محمد و آل محمد
وَ اَنْ تُبارِك عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرَحَّمَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
و مبارک کنى بر محمد و آل محمد و رحمت فرست بر محمد و آل محمد
كاَفْضَلِ ما صَلَّيتَ وَ بارَكتَ وَ تَرَحَّمْتَ عَلى اِبْراهيمَ وَ آلِ اِبْراهيمَ
مانند بهترين درود و برکت و رحمتى که بر ابراهيم و آل ابراهيم فرستادى
اِنَّك حَميدٌ مَجيدٌ فَعّالٌ لِما تُريدُ وَ اَنْتَ عَلى كلِّ شَىْءٍ قَديرٌ [شَهيدٌ]
که براستى تو ستوده و بزرگوارى و هر چه بخواهى انجام دهى و تو بر هر چيز توانايى
پس حاجات خود را ذكر مى كنى و مى گوئى :
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعاَّءِ وَ بِحَقِّ هذِهِ
خدايا به حق اين دعا و به حق اين
الاْسْماَّءِ الَّتى لا يعْلَمُ تَفْسيرَها وَ لا يعْلَمُ باطِنَها غَيرُك صَلِّ عَلى
نامهايى که نداند تفسيرش را و نداند باطن آنها را کسى جز تو درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ
محمد و آل محمد و بجاى آر درباره من آنچه را تو شايسته آنى و انجام مده درباره من آنچه من سزاوار آنم
وَاغْفِرْ لى مِنْ ذُنُوبى ما تَقَدَّمَ مِنْها وَ ما تَأَخَّرَ وَ وَسِّعْ عَلَىَّ مِنْ حَلالِ
و بيامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه پس از اين سر زند و وسعت ده بر من از روزى حلالت
رِزْقِك وَاكفِنى مَؤُنَةَ اِنْسانِ سَوْءٍ وَ جارِ سَوْءٍ وَ قَرينِ سَوْءٍ وَ سُلْطانِ
و مرا از زحمت و شر انسان بد و همسايه بد و رفيق بد و سلطان
سَوْءٍ اِنَّك عَلى ما تَشاَّءُ قَديرٌ وَ بِكلِّ شَىْءٍ عَليمٌ آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ
بد کفايت فرما که تو بر هر چيز توانايى و به هر چيز دانايى اجابت فرما اى پروردگار جهانيان
مؤ لف گويد: كه در بعض نسخ است بعد از وَ اَنْتَ عَلى كلِّ شَىْءٍ قَديرٌ كه هر حاجت دارى ذكر كن و بگو:
يا اَللّهُ يا حَنّانُ يا مَنّانُ يا بَديعَ السَّمواتِ
اى خدا اى مهر پيشه و اى نعمت بخش اى پديد آورنده آسمانها
وَالاَرضِ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِكرامِ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعآءِ
و زمين اى صاحب جلال و بزرگوارى اى مهربانترين مهربانان خدايا به حق اين دعا
تا آخر و علامه مجلسى از مصباح سيد بن باقى نقل كرده كه بعد از دعاى سمات اين دعا را بخواند:
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعاَّءِ وَ بِحَقِّ هذِهِ الاْسْماَّءِ الَّتى
خدايا بحق اين دعا و به حق اين نامهايى که
لايعْلَمُ تَفْسيرَها وَ لا تَأويلَها وَ لا باطِنَها وَ لا ظاهِرَها غَيرُك اَنْ
نداند تفسيرش را و نه تاءويلش را و نه باطنش را و نه ظاهرش را کسى جز تو (از تو مى خواهم ) که
تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَرْزُقَنى خَيرَالدُّنْيا وَالاْخِرَةِ
درود فرستى بر محمد و آل محمد و اينکه روزى من گردانى خير دنيا و آخرت را
پس حاجت خود را بطلبد و بگويد:
وَافْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بى ما اَنَا
و انجام ده درباره من آنچه را تو شايسته آنى و مکن با من آنچه را
اَهْلُهُ وَاْنتَقِمْ لى مِنْ فُلانِ بْنِ فُلانٍ
من سزاوار آنم و براى من از فلان پسر فلان انتقام بگير
و نام دشمن را بگويد
وَاغْفِرْ لى مِنْ ذُنُوبى ما تَقَدَّمَ مِنْها وَ ما تَأَخَّرَ وَ لِوالِدَىَّ وَ لِجَميعِ الْمُؤْمِنينَ
و بيامرز گناهانم را آنچه گذشته و آنچه از اين پس سرزند و بيامرز پدر و مادرم را و همه مردان مؤ من
وَالْمُؤْمِناتِ وَ وَسِّعْ عَلَىَّ مِنْ حَلالِ رِزْقِك وَاكفِنى مَؤُنَةَ اِنْسانِ
و زنان مؤ منه را و وسعت ده بر من از روزى حلالت و مرا از زحمت و شرّ انسان
سَوْءٍ وَ جارِ سَوْءٍ وَ سُلْطانِ سَوْءٍ وَ قَرينِ سَوْءٍ وَ يوْمِ سَوْءٍ وَ ساعَةِ
بد و همسايه بد و سلطان بد و رفيق بد و روز بد و ساعت بد کفايت فرما
سَوْءٍ وَانْتَقِمْ لى مِمَّنْ يكيدُنى وَ مِمَّنْ يبْغى عَلَىَّ وَ يريدُ بى وَ بِاَهْلى
و از کسى که به من نيرنگ زند و بر من ستم کند و قصد ظلم به من و به خاندان
وَ اَوْلادى وَ اِخْوانى وَ جيرانى وَ قَراباتى مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ
و فرزندان و همسايگان و نزديکان من از مردان مؤ من و زنان مؤ منه را دارد
ظُلْماً اِنَّك عَلى ما تَشاَّءُ قَديرٌ وَ بِكلِّ شَىْءٍ عَليمٌ آمينَ رَبَّ الْعالَمينَ
انتقام مرا بگير که تو بر هر چه بخواهى توانايى و به هر چيز دانايى اجابت فرما اى پروردگار جهانيان
پس بگويد
اَللّهُمَّ بِحَقِّ هذَا الدُّعاَّءِ تَفَضَّلْ عَلى فُقَرآءِ الْمُؤْمِنينَ
خدايا به حق اين دعاء بر (همه اهل ايمان ) تفضل کن (امّا) بر فقراى مؤ منين
وَالْمُؤْمِناتِ بِالْغِنى وَالثَّرْوَةِ وَ عَلى مَرْضَى الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ
و مؤ منات به ثروت و توانگرى و بر بيماران از مؤ منين و مؤ منات
بِالشِّفاَّءِ وَالصِّحَةِ وَ عَلىَّ اَحْياَّءِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِاللُّطْفِ
به شفاء و تندرستى و بر زندگان مؤ منين و مؤ منات به لطف
وَالْكرامَةِ وَ عَلى اَمْواتِ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ
و بزرگوارى و بر مردگان مؤ منين و مؤ منات به آمرزش و رحمت
وَ عَلى مُسافِرِى الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ بِالرَّدِّ اِلى اَوْطانِهِمْ سالِمينَ
و بر مسافرين مؤ منين و مؤ منات به بازگشتن بسوى وطنهاى خويش به سلامتى و
غانِمينَ بِرَحْمَتِك يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَ صَلَّى اللّهُ عَلى سَيدِنا مُحَمَّدٍ
بهره مندى به رحمتت اى مهربانترين مهربانان و درود فرستد خداوند بر آقاى ما محمد
خاتَمِ النَّبِيينَ وَ عِتْرَتِهِ الطّاهِرينَ وَ سَلَّمَ تَسْليماً كثيراً
خاتم پيمبران و عترت پاکيزه اش و سلام فرستد بسيار
و شيخ بن فهد گفته كه مستحبّ است بعد از دعاء سمات بگوئى :
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُك بِحُرْمَةِ هذَا
خدايا از تو مى خواهم به حرمت اين
الدُّعاَّءِ وَ بِمافاتَ مِنْهُ مِنَ الاْسْماَّءِ وَ بِما يشْتَمِلُ عَلَيهِ مِنَ التَّفْسيرِ
دعا و به آنچه از نامهايت که در آن ذکر نشده و به آنچه دربردارد از تفسير
وَالتَّدْبيرِ الَّذى لايحيطُ بِهِ اِلاّ اَنْتَ اَنْ تَفْعَلَ بى كذا وَ كذا
و تدبيرى که کسى جز تو بر آن احاطه ندارد که درباره من چنين و چنان کنى
و بجاى كذا و كذا حاجت خود را بخواهد.