روايت شده كه حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام دو ركعت نماز مى كرد كه جبرئيل عليه السلام تعليم او كرده بود در ركعت اوّل بعدازسوره حمد صدمرتبه سوره قَدْرْ و در ركعت دويم بعد از حمد صد مرتبه سوره توحيد مى خواند و چون سلام مى گفت اين دعا را مى خواند :
سُبحانَ ذِى الْعِزِّ الشّامِخِ الْمُنيفِ سُبْحانَ ذِى الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظيمِ سُبحانَ ذِى الْمُلْك
منزه است (خداى ) صاحب عزت بسيار بلند و مرتفع منزه است (خداى ) صاحب جلال والاى بزرگ ، منزه است (خداى ) صاحب فرمانروايى
الْفاخِرِ الْقَديمِ سُبحانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمالَ سُبحانَ مَنْ تَرَدّى
فاخر قديم منزه است کسى که در بردارد خرّمى و زيبايى را منزه است آنکه به رداى
بِالنُّورِ وَ الْوَقارِ سُبحانَ مَنْ يرى اَثَرَ النَّمْلِ فى الصَّفا سُبحانَ مَنْ
نور و وقار خود را آراسته منزه است آنکه جاى پاى مور را در روى سنگ صاف ببيند منزه است آنکه
يرى وَقْعَ الطَّيرِ فِى الْهَواءِ سُبحانَ مَنْ هُوَ هكذا لا هكذا غَيرُهُ
گذرگاه پرنده را در هوا ببيند منزه است آنکه او اين چنين است و ديگرى چنين نيست
و سيد گفته است كه در روايت ديگر وارد شده است كه بعدازاين نماز تسبيح مشهور حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام راكه بعداز هرنماز خوانده مى شود بخواند و بعد از آن صد مرتبه صلوات برمحمّد وآل محمّد بفرستد، و شيخ در مصباح المتهجّدين فرموده نماز حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام دو ركعت است در ركعت اوّل حمد و صد مرتبه قَدْر و در دويم حمد و صد مرتبه توحيد و چون سلام داد تسبيح زهراءعَليهَاالسَّلام بخواند. پس بگويد سُبْحَانَ ذِى الْعِزِّ الشّامِخِ تا آخر تسبيح كه ذكر شد پس فرموده و سزاوار است كسى كه اين نماز را بجا مى آورد چون از تسبيح فارغ شود زانوها و ذراعها را برهنه نمايد و بچسباند همه مواضِع سجود خود را بزمين بدون حاجز و حايلى و حاجت بخواهد و دعا كند آنچه مى خواهد و بگويد درهمان حال سجده :
يا مَنْ لَيسَ غَيرَهُ
اى کسى که جز او
رُبُّ يدْعى يا مَنْ لَيسَ فَوْقَهُ اِلهٌ يخْشى يا مَنْ لَيسَ دُونَهُ مَلِك
پروردگارى نيست که خوانده شود و فوق او معبودى نيست که از او بترسند اى آنکه جز او پادشاهى نيست
يتَّقى يا مَنْ لَيسَ لَهُ وَزيرٌ يؤْتى يا مَنْ لَيسَ لَهُ حاجِبٌ يرْشى يا
که از او بپرهيزند اى کسى که وزيرى برايش نيست که به نزدش روند اى آنکه پرده دارى ندارد تا به او رشوه دهند اى
مَنْ لَيسَ لَهُ بَوّابٌ يغْشى يا مَنْ لا يزْدادُ عَلى كثْرَةِ السُؤالِ اِلاّ كرَماً
کسى که دربانى ندارد که بپوشانندش اى آنکه در برابر بسيارى سؤ ال نيفزايد جز به کرم وجود خود
وَ جُوداً وَعَلى كثْرَةِ الذُّنُوبِ اِلاّ عَفْواً وَ صَفْحاً صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ
و بر بسيارى گناه (بندگان ) جز به گذشت و چشم پوشى درود فرست بر محمد و
آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بى كذا وَ كذا
آل محمد و به من چنين و چنان کن
و بجاى اين كلمه حاجات خود را از خدا بخواهد
نماز ديگر: از حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام شيخ و سيد روايت كرده اند از صفوان كه محمّد بن علىّ حلبى روز جمعه خدمت حضرت صادق عليه السلام شرفياب شد و سؤال كرد كه مى خواهم مرا عملى تعليم فرمائى كه بهترين اعمال باشد در اين روز حضرت فرمود كه من نمى دانم كسى را كه بزرگتر باشد نزد رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَ اله از حضرت فاطمه عَليهَاالسَّلام و نمى دانم چيزى را افضل از آنچه تعليم كرد پيغمبر صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله فاطمه عَليهَاالسَّلام را فرمود كه هر كه صبح كند در روز جمعه پس غسل كند و قدمها را بگستراند و چهار ركعت نماز كند بدو سلام بخواند در ركعت اوّل بعد از حمد توحيد پنجاه مرتبه و در ركعت دويم بعد از حمد وَالْعادِياتِ پنجاه مرتبه و در ركعت سيم بعد از حمد اِذا زُلزِلَتْ پنجاه مرتبه و در ركعت چهارم بعد از حمد اِذا جآءَ نَصْرُ اللّهِ پنجاه مرتبه و اين سوره نصراست و آخر سوره ايست كه نازل شده و چون از نماز فارغ شود اين دعا بخواند:
اِلهى وَ سَيدى مَنْ تَهَياَ اَو تَعَبّى اَو اَعَدَّ اَوِ اسْتَعَدَّ لِوِفادَةِ مَخْلُوقٍ رَجاَّءَ
اى معبود و اى آقاى من هرکس آماده و مجهز و مهيا و مستعد براى ورود بر مخلوقى شده به اميد
رِفْدِهِ وَ فَوائِدِهِ وَ نائِلِهِ وَ فَواضِلِهِ وَ جَواَّئِزِهِ فَاِلَيك يا اِلهى كانَتْ
دهش و فوائد و بخشش و عطايا و جوائزش ولى اى معبود من به سوى تو است
تَهْيئَتى وَتَعْبِي‍َتى وَ اِعْدادى وَ اسْتِعْدادى رَجاَّءَ فَواَّئِدِك وَ
آمادگى و تجهيز و تهيه و استعداد من به اميد فوائد و
مْعْرُوفِك وَ ناَّئِلِك وَجَوآئِزِك فَلا تُخَيبْنى مِنْ ذلِك يا مَنْ لا تَخِيبُ
نيکى و بخشش و جوائز تو پس از اين باره محرومم مکن اى که نااميد
عَلَيهِ مَسْئَلةُ السّاَّئِل وَ لا تَنْقُصُهُ عَطِيةُ ناَّئِلٍ فَانّى لَمْ آتِك بِعَمَلٍ
نکند سائلى را در سؤ ال و نکاهد از او عطا و بخشش و من با کردار شايسته اى که پيش کش باشد
صالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لا شَفاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ اَتَقَرَّبُ اِلَيك بِشَفاعَتِهِ اِلاّ
به درگاهت نيامده و نه به شفاعت مخلوقى اميد بسته ام که بدان وسيله به تو تقرب جويم جز به شفاعت
مُحَمَّداً وَاَهْلَ بَيتِهِ صَلَواتُك عَلَيهِ وَعَلَيهِمْ اَتَيتُك اَرْجُو عَظيمَ عَفْوِك
محمد و خاندانش که درود تو بر او و ايشان باد به درگاهت آمده و اميد گذشت عظيم تو را دارم
الَّذى عُدْتَ بِهِ عَلَى الْخَطّاَّئينَ عِنْدَ عُكوفِهِمْ عَلَى الْمَحارِمِ فَلَمْ
همان گذشتى که توجه کنى بدان بر آنانکه بسيار خطا کنند در آن هنگامى که بر کارهاى حرام
يمْنَعْك طُولُ عُكوفِهِمْ عَلَى الْمَحارِمِ اَنْ جُدْتَ عَلَيهِمْ بِالْمَغْفِرَةِ وَ
درافتاده اند و توقف طولانى آنها بر محرمات باز ندارد تو را از اينکه آمرزشت را از ايشان بازدارى و
اَنْتَ سَيدِى الْعَوّادُ بِالنَّعْماَّءِ وَ اَنَا الْعَوّادُ بِالْخَطاَّءِ اَسْئَلُك بِحَقِّ مُحَمَّدٍ
تو اى آقاى من بسيار برگشت به نعمت بخشى دارى و من بسيار برگشت به خطا کارى ، از تو مى خواهم به حق محمد
وآلِهِ الطّاهِرِينَ اَنْ تَغْفِرَ لى ذَنْبِىَ الْعَظيمَ فَاِنَّهُ لا يغْفِرُ الْعَظيمَ اِلا
و خاندان پاکش که گناه بزرگ مرا بيامرزى که گناه بزرگ را جز
الْعَظيمُ ياعَظيمُ ياعَظيمُ ياعَظيمُ ياعَظيمُ ياعَظيمُ يا عَظيمُ ياعَظيمُ
شخص بزرگ نيامرزد اى خداى بزرگ ، اى خداى بزرگ ، اى خداى بزرگ ، اى خداى بزرگ ، اى خداى بزرگ ، ......
مؤ لف گويد كه سيد بن طاوس در جمالُ الاُسْبُوع از براى هريك از ائمه عَليهمُ السلام نمازى با دعا ذكر نموده شايسته است در اينجا ذكر شود فرموده :