به نام خداى بخشاينده مهربا
اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى جَعَلَ اللَّيلَ لِباساً وَ النَّوْمَ سُباتاً وَ جَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً
ستايش خدايى را که شب را پوشش (خلق ) قرار داد و خواب را مايه آسايش و روز را (وسيله ) تکاپو و جنبش
لَك الْحَمْدُ اَنْ بَعَثْتَنى مِنْ مَرْقَدى وَ لَوْ شِئْتَ جَعَلْتَهُ سَرْمَداً حَمْداً
ستايش خاص تو است که مرا از خوابگاهم برانگيختى و اگر اراده مى کردى خوابم را هميشگى مى کردى آن ستايشى که
دائِماً لا ينْقَطِعُ اَبَداً وَ لا يحْصى لَهُ الْخَلاَّئِقُ عَدَداً اَللّهُمَّ لَك الْحَمْدُ
دائمى است و قطع نگردد و خلائق شماره اش نتوانند خدايا ستايش خاص تو است که
اَنْ خَلَقْتَ فَسَوَّيتَ وَقَدَّرْتَ وَ قَضَيتَ وَ اَمَتَّ وَ اَحْييتَ وَ اَمْرَضْتَ وَ
آفريدى و پرداختى و اندازه کردى و گذراندى و ميراندى و زنده کردى ، بيمار کردى و
شَفَيتَ وَ عافَيتَ وَ اَبْلَيتَ وَ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَيتَ وَ عَلَى الْمُلْك
شفا دادى ، تندرست کردى و گرفتار ساختى و بر عرش استيلا يافتى و بر ملک وجود
احْتَوَيتَ اَدْعُوك دُعاَّءَ مَنْ ضَعُفَتْ وَسيلَتُهُ وَ انْقَطَعَتْ حيلَتُهُ وَ
احاطه دارى مى خوانمت خواندن آنکس که وسيله اش ضعيف و راه چاره اش قطع شده
اقْتَرَبَ اَجَلُهُ وَ تَدانى فِى الدُّنْيا اَمَلُهُ وَ اشْتَدَّتْ اِلى رَحْمَتِك فاقَتُهُ وَ
و مرگش نزديک گشته و آرزويش در دنيا اندک شده و سخت نيازمند رحمتت گرديده و
عَظُمَتْ لِتَفْريطِهِ حَسْرَتُهُ وَ كثُرَتْ زَلَّتُهُ وَ عَثْرَتُهُ وَخَلُصَتْ لِوَجْهِك
افسوسش در کوتاهى و تقصير خود بزرگ گشته و لغزش و خطايش بسيار شده و
تَوْبَتُهُ فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيينَ وَ عَلىَّ اَهْلِ بَيتِهِ الطَّيبينَ
توبه اش بدرگاه تو خالص گرديده پس درود فرست بر محمد خاتم پيمبران و بر خاندان پاک
الطّاهِرينَ وَ ارْزُقْنى شَفاعَةَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللّهُ عَلَيهِ وَ آلِهِ وَ لا
پاکيزه اش و شفاعت محمد صلى الله عليه و آله و سلم را
تَحْرِمْنى صُحْبَتَهُ اِنَّك اَنْتَ اَرْحَمُ الرّاحِمينَ اَللّهُمَّ اقْضِ لى فِى
را روزى من گردان و از همنشينى او محرومم مکن که تو ارحم الراحمين هستى خدايا در روز
الاْرْبَعاَّءِ اَرْبَعاً اِجْعَلْ قُوَّتى فى طاعَتِك وَ نَشاطى فى عِبادَتِك وَ
چهارشنبه چهار حاجت مرا برآور: نيرويم را در طاعت خويش قرار ده و نشاط و شادمانيم را در عبادتت و
رَغْبَتى فى ثَوابِك وَزُهْدى فيما يوجِبُ لى اَليمَ عِقابِك اِنَّك لَطيفٌ لِما تَشاَّءُ
رغبت و ميلم را در پاداش نيکت و پارساييم را در آنچه موجب عذاب دردناک براى من گردد که همانا تو نسبت به هرچه بخواهى مدارا کنى