تفسير مردانگى
الإمامُ الحسنُ عليه السلام ـ لَمّا سألَهُ مُعاويَةُ عَنِ
الكَرَمِ و النَّجدَةِ و المُروءَةِ ـ أمّا الكَرَمُ فالتَّبَرُّعُ بالمَعروفِ ، و الإعطاءُ قَبلَ السّؤالِ ، و الإطعامُ في المَحْلِ ··· و أمّا المُروءَةُ فحِفظُ الرّجُلِ دِينَهُ ، و إحرازُهُ نَفسَهُ مِن الدَّنَسِ ، و قِيامُهُ بضَيعَتِهِ ، و أداءُ الحُقوقِ ، و إفشاءُ السّلامِ .
امام حسن عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال معاويه
از بزرگوارى و دليرى و مردانگى ـ فرمود : امّا بزرگوارى (سخاوت) داوطلب شدن در احسان و نيكى است و دِهش پيش از خواهش و اطعام كردن در قحط سالى··· و اما مردانگى آن است كه آدمى دين خود را نگه دارد و خويشتن را از آلودگى حفظ كند و به املاكش رسيدگى كند و حقوق را بپردازد و به همگان سلام گويد.
نزهة النّاظر : 79/32.