عبدالله بن جبیر

عَبْدالله بن جُبَیر بن نُعْمان اَنصاری
عَبْدالله از اَصحابِ پیمان دوّم عَقَبَه بود که در غَزْوَه بَدْر کُبرینیزافتخارِ حضور داشت .
رسول خدا(ص) در غَزْوَه اُحُد ، حفاظت از تنگه حسّاسِ عَینَینْ را به عُهْدَه گروهی مُرَکَّب از پنجاه نفر ، تحتِ سرپرستی عَبْدالله قرار داده و تأکید فرمودند : تحتِ هیچ شرایطی ، اَعَمِّ از اینکه مسلمانان شکست خورده و کُشته شوند و یا دشمن را مغلوب کرده و پیروز گردند ، تنگه را تَرْک نکنید !
با آغازِ نبرد ، پرچم‌دارانِ قُرَیش یکی پس‌از دیگری به قتل رسیده و تدریجاً آثارِ گسستگی و شکست در بینِ نیروهای دشمن هویدا گردید .
همراهانِ عَبْدالله بن جُبَیر با مُشاهَدَه وضعیتِ آشفته دشمن ،جهتِ بی‌نصیب نماندن از اسیرگرفتن و جمع‌آوری غنائِم ، دُچارِ وَسْوَسَه شده و به استثنای ده نفر که حارِث بن اَنَس بن رافِع نیز جُزْوِ آنان بود ،مابقی تنگه را رها ساختند و به ممانعت و مخالفت‌های عَبْدالله و تلاش و اصرار بسیار حارِث بن اَنَس که تأکیداتِ رسول خدا(ص) مبنی بر عَدَمِ تَرْکِ مَعْبَرِ یاد شده تحتِ هر شرایطی را بطورِ مکرّریادآوری می‌کردند ، وَقْعی ننهادند .
خالِد بن وَ لید و عِکْرِمَه بن اَبی جَهْلْ که دقیقاً وضعیتِ میدانِ نبرد راتحتِ نظر داشتند ، با مُلاحَظَه ضعیف شدنِ قدرتِ دفاعی تنگه ، باتّفاقِ نیروهای خود ، شکافِ مذکور را موردِ هجوم قرار دادند . عَبْدالله و بقیه همرزمانش ، سرسختانه در برابرِ دشمن به مُقابَلَه و دفاع پرداختند . اِبن جُبَیر پس‌از تمام شدنِ تیرهایش ، با نَیزَه به آنان حَمْلَه کرد و بعد از شکستنِ نَیزَه‌اش ، شمشیر در دست گرفته و نبرد را تداوم بخشیدتا قَبْضَه شمشیرش دَر هَم شکست و سرانجام همراه با یارانش ،جملگی بر فرازِ تنگه شهید شدند . دشمن نیز روحیه تازه‌ای پیدا کرد وبه مُبارَزَه اِدامَه داده و اِنْهِزامِ سختی را بر مسلمین تحمیل نمود .