اندرزهاى امام على عليه السلام
عنه عليه السلام ـ لِرجُلٍ سَألَهُ أن يَعِظَهُ ـ : لا تَكُن مِمَّن يَرجو الآخِرَةَ بِغَيرِ العَمَلِ ، و يُرَجِّي التَّوبَةَ بِطُولِ الأمَلِ ، يقولُ في الدُّنيا بقَولِ الزّاهِدينَ ، و يَعمَلُ فيها بعَمَلِ الرّاغِبينَ ، إن اُعطِيَ مِنها لَم يَشبَعْ ، و إن مُنِعَ مِنها لَم يَقنَعْ .
امام على عليه السلام ـ به مردى كه از ايشان اندرزى خواست ـ فرمود : چونان كسى مباش كه بى عمل به آخرت اميد بسته است و به سبب آرزوى دراز، توبه را پس مى اندازد . در دنيا، سخنِ دنيا گريزان را مى گويد و كردار دنياخواهان را انجام مى دهد. اگر از دنيا [هر چه ]به او داده شود ، سير نمى گردد و اگر به او داده نشود، قانع نمى شود.
نهج البلاغة : الحكمة 150.